ΛΕΙΨΑΝΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΛΟΓΓΙΝΟΥ ΤΟΥ ΕΚΑΤΟΝΤΑΡΧΟΥ.

πηγή

Φυλάσσεται στο Θησαυροφυλάκιο της Βασιλικής του Αγίου Νικολάου στο Μπάρι της Ιταλίας.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Στην Ορθόδοξη Εκκλησία αποδίδουμε στα Αγία λείψανα τιμή και ευλαβική προσκύνηση, η όποια όμως δεν αποτελεί λατρευτική προσκύνηση η λατρεία. Τούτο γιατί κανείς ποτέ ορθόδοξος χριστιανός δεν ταύτισε στη σκέψη του τα τίμια λείψανα με «θεούς».Μακαριστός π. ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΑΛΕΒΙΖΟΠΟΥΛΟΣ (ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΩΝ ΟΜΑΔΩΝ).

Άγιος Μάρτυς Λογγίνος, Τοιχογραφία τού 1546 στό Παρεκκλήσιο
τού Αγίου Νικολάου τής Μονή Σταυρονικήτα Αγίου Όρους,
από τούς  Θεοφάνη τον Κρήτα και τον Συμεών.
πηγή

Πληροφορίες για τον βίο του Αγίου έχουμε από το βιβλίο του Μαρτίου (παλαιότερα εορταζόταν στις 15 Μαρτίου) στο «Μηνολόγιο» έργο του Συμεών του Μεταφραστή και κυρίως από τα τέσσερα Κανονικά Ευαγγέλια, όπου δεν του αποδίδεται κάποιο όνομα, αλλά αναφέρεται απλά με τον βαθμό του, «Εκατόνταρχος ή Κεντυρίων», κατά την παρουσία του στη Σταύρωση.

Το όνομά του και άλλα στοιχεία για την ζωή του αναφέρονται στα «απόκρυφα» ευαγγέλια, που όμως δεν είναι αξιόπιστα, ούτε πλήρως αποδεκτά από την Εκκλησία διότι πιστεύεται ότι αναμιγνύουν τον μύθο με την πραγματικότητα.

Καταγόταν από την κωμόπολη της Καππαδοκίας Σανδιάλη, ανήκε στην Ιουδαϊκή συναγωγή και από το 26 έως το 33 ήτανε υπό τις διαταγές του Ρωμαίου Επάρχου στην Ιουδαία, του Πόντιου Πιλάτου. 

Εφερε τον βαθμό του εκατόνταρχου - κεντυρίωνα και έτυχε σε αυτόν να αναλάβει την επιτήρηση της Σταύρωσης, όπου όταν επήλθε ο θάνατος του Χριστού, βλέποντας όλα τα φοβερά σημεία της φύσης, παραδέχτηκε, όπως συμφωνούν και οι τρεις Ευαγγελιστές, «αλήθεια, ο άνθρωπος ούτος ήτο Υιός Θεού» (κατά Μάρκου 15.39) ή «πράγματι ο άνθρωπος ούτος ήτο δίκαιος» (κατά Λουκάν 23.47) ή «αληθώς! αυτός ήτο υιός Θεού» (κατά Ματθαίον 27.54) ενώ αργότερα στην Ιουδαϊκή συναγωγή ομολόγησε «Αλήθεια λέω Αυτός είναι Υιός Θεού». 

Άγιος Μάρτυς Λογγίνος.
Ρωσική εικόνα του Φιοντόρ Zubov, 1680.
πηγή

Αν και είχε δείξει κάποια πίστη προς την θεότητα του Χριστού, του ανατέθηκε μαζί με ομάδα στρατιωτών η φύλαξη του τάφου και τότε έγινε αυτός και οι στρατιώτες του μάρτυρες της Ανάστασης. 

Οι αρχιερείς κατάφεραν χρηματοδοτώντας κάποιους στρατιώτες να διαδώσουν ότι οι μαθητές του Χριστού έκλεψαν το σώμα του, αυτό όμως δεν έγινε αποδεκτό από τον Λογγίνο ο οποίος επέμενε στο γεγονός της Ανάστασης και μαζί με άλλους δύο στρατιώτες παραιτήθηκαν από τα αξιώματά τους.

Η στάση του αυτή, έστρεψε εναντίον του τους Ιουδαίους και αναγκάστηκε μαζί με τους δύο στρατιώτες, που είχαν πιστέψει, να καταφύγει στην Καππαδοκία, όπου διέδιδε τα όσα είχαν συμβεί στην Σταύρωση και Ανάσταση του Χριστού και οι Ιουδαίοι συνέχισαν να τον καταδιώκουν και έπεισαν τον Καίσαρα και τον Πιλάτο να τον καταδικάσουν σε θάνατο. 

Ο Πιλάτος έστειλε στρατιώτες στην Καππαδοκία, οι οποίοι έγιναν δεκτοί από τον ίδιο, φιλοξενήθηκαν και μετά από παρακίνηση δική του, επειδή δίσταζαν λόγω της φιλικής στάσης του, τον αποκεφάλισαν, όπως και τους δύο στρατιώτες που τον είχαν ακολουθήσει, στις 16 Οκτωβρίου του 33. 

Την κεφαλή του την παρέδωσαν στον Πιλάτο ο οποίος την πέταξε περιφρονητικά σε σκουπιδότοπο έξω από την πόλη και μετά από πολλά χρόνια μία τυφλή χήρα που είχε χάσει πρόσφατα και τον γιό της, μετά από οδηγία του Αγίου, που παρουσιάστηκε στον ύπνο της, βρίσκει την κεφαλή του και με θαυματουργό τρόπο θεραπεύεται.

Ο Αποκεφαλισμός του Αγίου Μάρτυρα Λογγίνου.
Μικρογραφία από το Βυζαντινό Μηνολόγιο 16-19
Οκτωβρίου του 14ου αιώνα. Βρίσκεται σήμερα στην
βιβλιοθήκη Bodleian της Οξφόρδης, στην Αγγλία.
πηγή

Όπως της είχε ζητηθεί από τον Άγιο, μετέφερε την κεφαλή του στην Σανδιάλη της Καππαδοκίας, όπου και την φύλαξε σε εκκλησία που έκτισε προς τιμή του.

Σήμερα, προς τιμήν του Αγίου Λογγίνου και μέσα στο κτιριακό συγκρότημα του Ναού της Αναστάσεως, όπου ο Ιερός Γολγοθάς και ο ζωηφόρος Πανάγιος Τάφος, υπάρχει ακριβώς πίσω από το Ιερό του ναού των Ορθοδόξων, ένα παρεκκλήσιο.

Το παρεκκλήσιο ανήκει στους Ορθοδόξους και μέσα σε αυτό φυλάσσεται μέρος από τα κομμάτια του Γολγοθά, που κόπηκαν για την ανοικοδόμηση του Ναού της Αναστάσεως το 1810.

Ένας ακόμα θρύλος δημιουργήθηκε γύρο από την λόγχη του Αγίου Λογγίνου. 

Όπως πιστευόταν έδινε δύναμη εξουσίας στον κάτοχό της  και ανά τους αιώνες παρουσιάστηκαν πολλές λόγχες, των οποίων οι κάτοχοι υποστήριζαν ότι ήταν οι αυθεντικές και σήμερα μία από τις λόγχες φυλάσσεται στο παλάτι του Χόφμπουργκ (Hofburg) στη Βιέννη και υποστηρίζεται ότι έχει φτιαχτεί από ένα από τα καρφιά που χρησιμοποιήθηκαν κατά τη Σταύρωση του Χριστού. 

Ο μοναδικός μεγάλος ναός στην Ελλάδα που είναι
αφιερωμένος στον Αγιο Λογγίνο.
Βρίσκεται στο "λόφο Γολγοθά", στο χωριό
Δρυόβουνο του νομού Κοζάνης.

Το μεγαλύτερο μέρος μιας άλλης λόγχης, της οποίας η αιχμή έχει χαθεί, βρίσκεται από το 1492 κάτω από τον τρούλο  του Αγίου  Πέτρου  στο Βατικανό ενώ μία άλλη λόγχη φυλάσσεται στην καθολική εκκλησία του Εχμιατζίν (Echmiadzin), στην Αρμενία.

Ο Λογγίνος ήταν ο πρώτος Ρωμαίος στρατιώτης που πίστεψε στoν Χριστού μετά τον θάνατό του καθώς και ο πρώτος στρατιωτικός Άγιος.

Στο χωριό Δρυόβουνο του Νομού Κοζάνης σε ένα φυσικό λόφο λίγο έξω από το χωριό, που έχει ονομαστεί "Γολγοθάς" με πρωτοβουλία του ιερέα του χωριού πρωτοπρεσβύτερου π. Στέφανου Τσαντίρη και με την Ευλογία και καθοδήγηση του μακαριστού Σεβασμιότατου Σισανίου και Σισατίστης κ.κ Αντώνιου Κόμπου, κάθε χρόνο από το 1977, την Μεγάλη Παρασκευή γίνεται παρουσία χιλιάδων κόσμου η "Αναπαράσταση της Αποκαθήλωσης του Χριστού".

Στο λόφο αυτό χτίστηκε ένας μεγάλος δισυπόστατος ναός που είναι αφιερωμένος στον Αγιο Λογγίνο τον εκατόνταρχο και τον Αγιο Νεομάρτυρα Τριαντάφυλλο εκ της Ζαγοράς και αυτός ο ναός είναι ο μοναδικός μεγάλος ναός στην Ελλάδα που είναι αφιερωμένος στον Αγιο Λογγίνο.

Η μνήμη του Αγίου και των δύο στρατιωτών, που μαρτύρησαν μαζί του, τιμάται από την Ορθόδοξη Εκκλησία στις 16 Οκτωβρίου.