Ιερός Ναός Παμμεγίστων Ταξιαρχών, Οσσα Λαγκαδά Θεσσαλονίκης.

Στον Ναό βρέθηκαν τα Ιερά λείψανα των Αγίων Νεομαρτύρων 
Κυράννας και  Ακυλίνας.

Βρίσκεται στο παλαιό τμήμα του χωριού Όσσα του Λαγκαδά, που απέχει από την Θεσσαλονίκη 40 χιλιόμετρα, ενώ είναι εύκολο να βρείτε το Ναό μέσα στο χωριό, χάρη και στην καλή σηματοδότηση.  

  

Πανοραμική άποψη του ναού με drone

Τον υπέροχο αυτό Ναό επισκεφθήκαμε στα πλαίσια μιας απογευματινής προσκυνηματικής μας περιήγησης στις 29 Μαρτίου του 2016, με τον Ιερό Ναό του Αγίου Νεκταρίου Μενεμένης, από την Θεσσαλονίκη. 

Η εξωτερική ομορφιά μέσα στο φυσικό τοπίο στην άκρη του πανέμορφου οικισμού της Όσσας, ήτανε η πρώτη έκπληξή μας και καθώς μπήκαμε στον ναό, ένα πρωτόγνωρο συναίσθημα δέους αλλά και θρησκευτικής κατάνυξης μας περιέλουσε. 

Κανένας Ναός, πραγματικά δεν μοιάζει με αυτόν, μας εντυπωσίασε και μας συνεπήρε ενώ στην είσοδο του Ναού μας περίμενε ο εφημέριος του χωριού π. Θωμάς Φαρδύς αλλά και οι κυρίες που φροντίζουν με ιδιαίτερη αγάπη τον Ναό από μικρά παιδιά όπως μας είπανε. 

Το σημείο που βρέθηκαν τα ιερά λείψανα της
Αγίας Ακυλίνας, δεξιά και έξω του Ιερού βήματος.

Το σημείο μέσα στο Ιερό βήμα του Ναού που
βρέθηκαν τα Ιερά λείψανα της Αγίας Κυρράνας.

Ο προϊστάμενος του Ναού και αρχιερατικός Επίτροπος Αρχιμανδρίτης π. Ιωάννης Αρσενιάδης δυστυχώς είχε ανειλημμένες υποχρεώσεις στην Ιερά Μητρόπολη Λαγκαδά, Λητής και Ρεντίνης όπου και ανήκει η Οσσα.

Ο παπά Θωμάς με μεγάλη εγκαρδιότητα και χαρά μας ξενάγησε στον Ναό και μας μίλησε με κάθε λεπτομέρεια για τους βίους των Αγίων Κυράννας και Ακυλίνας που μαρτύρησαν με διαφορά 13 ετών και που τα Ιερά λείψανά τους βρέθηκαν με θαυμαστό τρόπο στον Ναό. 

Στις 12 Σεπτεμβρίου του 2011 βρέθηκαν μέσα στο ιερό βήμα, δεξιά της Αγίας Τράπεζας τα χαριτόβρυτα ιερά λείψανα της Αγίας Νεομάρτυρος Κυράννας.

Η εντοιχισμένη επιγραφή στη νότια πλευρά του Ναού

Στις 8 Φεβρουαρίου του 2012 βρέθηκαν τα κατά θαυμαστό τρόπο έξω από την θύρα του ιερού βήματος και δεξιά, τα χαριτόβρυτα ιερά λείψανα της Αγίας Νεομάρτυρος Ακυλίνας - Αγγελίνας της εκ του Ζαγγλιβερίου καταγόμενης και από τα οποία μερικά εκτός της Τιμίας Κάρας της, φυλάσσονται σήμερα στο ναό.

Σύμφωνα με μία επιγραφή εντοιχισμένη στη νότια πλευρά του Ναού των Ταξιαρχών, αυτός ανακαινίσθηκε το 1804 και σαφώς, εάν δεν έχει την ίδια βυζαντινή φάση, βρίσκεται σίγουρα στη θέση ενός παλαιότερου μεταβυζαντινού ναού. 

Στην υφιστάμενή του μορφή διακρίνονται πολλές φάσεις ανακαίνισης αλλά ταυτόχρονα και τα στοιχεία της παλαιότητας και της συνακόλουθης σπουδαιότητάς του Ναού. 

Το υπέροχο ξυλόγλυπτο Τέμπλο του Ναού

Τυπολογικά, πρόκειται για μια τρίκλιτη ξυλόστεγη βασιλική, με ξυλόστεγη στοά έως το μέσον περίπου της νότιας πλευράς της και ημικυκλική προεξέχουσα κόγχη Ιερού Βήματος.

Η τοιχοδομία της είναι από αργολιθοδομή και περιλαμβάνει κατά σημεία στη βόρεια, την ανατολική και τη νότια πλευρά της εντοιχισμένα ανάγλυφα του 19ου αιώνα. 

Εσωτερικά, έχει ένα ευρύ σχετικά χώρο, απολήγοντας ανατολικά σε πολύκογχο Ιερό Βήμα, μια ένδειξη ότι πιθανόν ο ναός να ήταν τρισυπόστατος. Από την αρχική του φάση διατηρεί τους κίονες που διακρίνουν το χώρο σε τρία ευρέα κλίτη και αποτελούνται από ενιαία ξύλινα στοιχεία, συνιστώντα τον πυρήνα κυλινδρικού συνόλου από μίγμα ασβεστοκονιάματος και γύψου. 

Λείψανα της Αγίας Κυράννας αριστερά και της Αγίας Ακυλίνας Δεξια

Άποψη του Ναού

Ως τη δεκαετία του 1960 ενδεχομένως σωζόταν και ο παλαιότερος γυναικωνίτης στη δυτική πλευρά, από τον οποίο σήμερα απέμεινε, ως ένδειξη της ύπαρξής του, η διαφορά στάθμης του δαπέδου από το νάρθηκα προς τον κυρίως ναό.

Ο υπέροχος εσωτερικός διάκοσμός του περιλαμβάνει το περίτεχνο ξυλόγλυπτο τέμπλο, το δεσποτικό θρόνο, τον άμβωνα, τους χορούς των ψαλτών, τα προσκυνητάρια με τις εικόνες του ναού και τα στασίδια. 

Στο τέμπλο, το δεσποτικό θρόνο και τα προσκυνητάρια, σώζονται αξιόλογες εικόνες του 17ου, 18ου και 19ου αιώνα, ορισμένες από τις οποίες είναι έργο Κουλακιωτών ζωγράφων (από την Χαλάστρα Θεσσαλονίκης). 

Λιθανάγλυφο εντοιχισμένο στον Ναό

Το εκθετήριο του Ναού

Άποψη του εσωτερικού του Ναού

Ιδιαίτερα σημαντικές είναι οι χάρτινες εικόνες με παραστάσεις κυρίως αγιορειτικών μονών και ορισμένων αγίων, οι οποίες εντοπίστηκαν τυχαία στη σκεπή του ναού και προσφέρουν πολύτιμη μαρτυρία για τη θέση ενός οικισμού της περιφέρειας, όπως η Βησώκα, στη σχέση του με τις πολυπληθείς πόλεις και τα μοναστηριακά καθιδρύματα της εποχής. 

Η Όσσα είναι ένας ορεινός παραδοσιακός οικισμός στα σύνορα της αρχαίας Μυγδονίας και Βισαλτίας, δεν είναι βέβαιο εάν τοπογραφικά ταυτίζεται με την αρχαία Όσσα. Από τις ανασκαφές που έγιναν από την ΙΣΤ΄ Εφορία Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων στη θέση Κουρί ήρθε στο φως ένας αξιόλογος γεωργοκτηνοτροφικός οικισμός στις δυτικές υπώρειες του όρους Βερτίσκου. 

Άποψη του Ναού

Μεγάλη φορητή εικόνα της Αγίας Κυράννας

Ο γεωργικός και κτηνοτροφικόςοικισμός της Όσσας χρονολογείται στα μέσα περίπου της Ελληνιστικής Περιόδου (3ος - 2ος αιώνα π.Χ.). 

Ταυτίζεται, σύμφωνα και με τους ιστορικούς μελετητές, με το ομώνυμο όρος πάνω από τις λίμνες Μικρή και Μεγάλη Βόλβη.

Κάποτε ο πληθυσμός της Όσσας ξεπερνούσε τους 2.500 κατοίκους, ενώ σήμερα οι μόνιμοι κάτοικοι του οικισμού δεν υπερβαίνουν τους τριακόσιους κατοίκους περίπου.

Κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας ο οικισμός της Οσσας ονομαζόταν Βυσσώκα και οι άνδρες κάτοικοί της ήταν αρκετά φημισμένοι τεχνίτες όπως παπουτσήδες, τσαγκάρηδες, ταμπάκηδες δηλαδή βυρσοδέψες, έμποροι μαλλιών αλλά και μάλλινων υφασμάτων.

Οι κάτοικοί της Όσσας είναι κυρίως ντόπιοι στην καταγωγή. 

Υπάρχουν βέβαια και αρκετές οικογένειες με καταγωγή από την Ήπειρο καθώς επίσης και μετά το 1922 καταφθάνουν εδώ στην Οσσα μερικές οικογένειες και από το Αλμαλί της Ανατολικής Θράκης.

Τα λείψανα της Αγίας Ακυλίνας

Έντονη και πολύ ακμαία υπήρξε και η εκπαιδευτική δραστηριότητα στον οικισμό της Οσσας κατά τον 19ο αιώνα.

Τότε, με τη λειτουργία των Ελληνικών Σχολείων και της «Αστικής Σχολής», η φήμη της οποίας προσέλκυσε σπουδαίο μαθητικό δυναμικό από την ευρύτερη περιοχή, ακόμα και από ίδια την πόλη του Λαγκαδά.

Τοπικά προϊόντα που μπορείτε να βρείτε στο χωριό είναι τα ονομαστά τραγανά κεράσια της περιοχής, βιολογικό κρασί και τσίπουρο από μια τοπική επιχείρηση που φέρουν την ένδειξη καταγωγής «Τοπικός Οίνος Πλαγιών Βερτίσκου». Ο Αμπελώνας της Όσσας είναι ενταγμένος στο οινοπαραγωγικό δίκτυο των «Δρόμων του Κρασιού της Βόρειας Ελλάδας». 

Επίσης μπορείτε να βρείτε και αγνά παραδοσιακά ζυμαρικά, χειροποίητα σαπούνια από γάλα κατσίκας καθώς και αιθέρια έλαια, ενώ αν θελήσετε να φάτε σας προτείνουμε την Ταβέρνα «Βυσσώκα» στην είσοδο του χωριού της Οσσας, αλλά και το Ουζερί "Το Πέτρινο" στην Πάνω Αγορά της Όσσας, κοντά στο Ναό των Ταξιαρχών.

Η Όσσα έχει δύο εκκλησίες: την Αγία Κυράννα, που είναι η πολιούχος του χωριού, και το Ναό των Παμμεγίστων Ταξιαρχών και κάθε Κυριακή η θεία λειτουργία γίνεται εκ περιτροπής σε κάθε Ναό.

Ο Ναός των Ταξιαρχών, πανηγυρίζει στις 12 Σεπτεμβρίου εορτή της ανευρέσεως των ιερών λειψάνων της Αγίας Νεομάρτυρας Κύραννας, 27 Σεπτεμβρίου μνήμη της Αγίας Νεομάρτυρας Ακυλίνας - Αγγελίνας, 8 Νοεμβρίου μνήμη της Συνάξεως των Αρχιστρατήγων Μιχαήλ και Γαβριήλ και στις 8 Φεβρουαρίου μνήμη της ανευρέσεως των ιερών λειψάνων της Αγίας Νεομάρτυρας Ακυλίνας - Αγγελίνας.

Τηλέφωνο Ναού: (+30) 23940 91084

Η ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΗ ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΤΗΣ ΤΡΙΧΕΡΟΥΣΑΣ.

Φυλάσσεται στην Ιερά Μονή Χιλανδαρίου του Αγίου Όρους της οποίας είναι Ηγούμενος - Πολιούχος και αποτελούσε οικογενειακό κειμήλιο του Αγίου Ιωάννη του Δαμασκηνού, ο οποίος με ευλάβεια την φύλαγε στο παρεκκλήσι του σπιτιού του.

Ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός κρατώντας ειλητάριο 
με ύμνο προς τη Θεοτόκο, Μιχαήλ Αναγνώστου 1734,
  Βυζαντινό Μουσείο Χίου.
πηγή

Ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός ήταν ο πρώτος σύμβουλος του Ουάλιδ το έτος 705 - 715, χαλίφη της Συρίας, για όλα τα αναγκαία θέματα, που αφορούσαν το Χριστιανικό πληθυσμό της περιοχής αυτής.

Εκείνη την εποχή, όταν Αυτοκράτορας της Κωνσταντινουπόλεως ήταν ο Λέων Γ’ ο Ίσαυρος, ξέσπασε η Εικονομαχία και η προσκύνηση των ιερών Εικόνων θεωρούνταν ειδωλολατρία. 

Ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός όμως ήτανε θερμός υποστηρικτής των Αγίων Εικόνων. 

Με τα συγγράμματά του κατατρόπωσε την εικονομαχία και ο Λέων ο Γ’ προκειμένου να απαλλαγεί από την παρουσία του, τον συκοφάντησε στο χαλίφη Ουάλιδ με την κατηγορία, ότι σκέπτεται να καταλάβει κρυφά την Δαμασκό.

Ο χαλίφης διέταξε να συλληφθεί ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός και να του κοπεί το δεξί χέρι μέσα στην πλατεία της Δαμασκού όπως και έγινε. 

Ο Άγιος πήρε το κομμένο χέρι του και όλη τη νύχτα ικέτευε την Παναγία γονατισμένος να τον θεραπεύσει και κατάκοπος, όπως ήταν, αποκοιμήθηκε και είδε σε όραμα την Παναγία μέσα από την Αγία Εικόνα της να του λέει, ότι από τώρα και στο εξής το χέρι του θα είναι θεραπευμένο.

O τάφος του Αγίου Ιωάννου του Δαμασκηνού,

Μονή Αγίου Σάββα, Παλαιστίνη.
πηγή:πηγή

Ο Άγιος ξύπνησε και είδε ότι το χέρι του είχε αποκατασταθεί και από τη χαρά του της αφιέρωσε ασημένιο ανάθημα σε σχήμα χεριού, που η θέση του στην εικόνα το κάνει να φαίνεται σαν ένα τρίτο χέρι της Παναγίας. 

Η Εικόνα της Παναγίας ονομάστηκε Παναγία Τριχερούσα και μετά από το θαυματουργικό αυτό γεγονός ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός αποφασίζει να γίνει μοναχός στη Λαύρα του Αγίου Σάββα του Ηγιασμένου στην Παλαιστίνη, παίρνοντας μαζί του και την Αγία Εικόνα της Τριχερούσας. 

Το 1217 ο Άγιος Σάββας ο Χιλανδαρηνός, γιός του Βασιλέα της Σερβίας Στεφάνου Νεμάνια, του μετέπειτα ονομασθέντος Συμεών, περνώντας από την Ιερά Μονή του Αγίου Σάββα του Ηγιασμένου, πήρε μαζί του την Εικόνα της Παναγίας της Γαλακτοτροφούσης και την Εικόνα της Παναγίας Τριχερούσης και τις μετέφερε στην Ιερά Μονή Χιλανδαρίου του Αγίου Όρους, όπου η Αγία Εικόνα παρέμεινε μέχρι το 1347. 

Ιερά Μονή Χιλιανδαρίου Αγίου Όρους

πηγή

Τότε έρχεται στο Άγιο Όρος ο Σέρβος Κράλης Δρούσαν, ο οποίος όταν αναχώρησε για την πατρίδα του, πήρε μαζί του την Εικόνα της Τριχερούσης ως ευλογία και η εικόνα φιλοξενήθηκε στην Ιερά Μονή Στουντενίτσης της Σερβίας.

Μεταφορά της θαυματουργού Εικόνας στο Άγιον Όρος.

Όταν στις αρχές του 15ου αιώνα οι Σέρβοι πληροφορήθηκαν ότι κινδυνεύουν από τους Τούρκους, αμέσως παίρνουν την Αγία Εικόνα της Παναγίας Τριχερούσας από το Σερβικό Μοναστήρι της Στουντενίτσης και την τοποθετούν στη ράχη ενός γαϊδουράκου και αφήνουν το ζώο ελεύθερο να το οδηγήσει όπου η Παναγία αυτή, θελήσει. 

Κατά θαυματουργικό τρόπο, το γαϊδουράκι διέσχισε όλη τη Σερβία, την περιοχή της Μακεδονίας στην Ελλάδα και έφτασε στο Άγιο Όρος, στην Μονή του Χιλανδαρίου, όπου οι μοναχοί έκπληκτοι την υποδέχθηκαν με μεγάλες τιμές καθώς και λιτανείες.

Αγιογραφίες που απεικονίζουν την ιστορία της εικόνας
πηγή

Το ευλογημένο αυτό γαϊδουράκι, σύμφωνα με την ιερή παράδοση, μόλις τοποθετήθηκε η Εικόνα στο Ιερό του Μοναστηριού, έπεσε νεκρό.

Κάποτε  προέκυψε διχόνοια στην αδελφότητα της μονής Χιλανδαρίου και αφορμή στάθηκε η εκλογή νέου ηγούμενου. 

Η Τριχερούσα τότε μετατοπίστηκε θαυματουργικά από το Ιερό Βήμα, όπου ήταν μέχρι τότε, στο στασίδι του ηγούμενου.

Τότε ένας ενάρετος ερημίτης μοναχός είπε στην αδελφότητα ότι στο εξής και προς αποφυγή φιλονικιών δεν θα εκλέγεται ηγούμενος στο Χιλανδάρι, διότι η Παναγία θα κρατήσει τη θέση αυτή και θα διοικεί το μοναστήρι. 

Αγιογραφίες που απεικονίζουν την ιστορία της εικόνας
πηγή

Πράγματι μέχρι σήμερα, η Χιλανδρινή αδελφότητα, ενώ ζει κοινοβιακά, στερείται Καθηγουμένου και διοικείται κατά το σύστημα των ιδιόρρυθμων μονών και η εικόνα επίσης θεωρείται και Προστάτης του Σέρβικου Ορθόδοξου λαού. 

Αυτή καθεαυτή η Αγία Εικόνα είναι η πλέον άριστα διατηρημένη παλαιά Βυζαντινή Εικόνα της Θεοτόκου.

Το πρόσωπο της Μητέρας του Θεού είναι τόσο παραστατικό και το βλέμμα Της τόσο γλυκό, ώστε προκαλεί μεγάλο δέος και συγκίνηση σε όσους την προσκυνούν ενώ για λόγους προστασίας αλλά και μεγαλοπρέπειας φέρει ένα περίτεχνο χρυσό επικάλυμμα - πουκάμισο, πάνω στο οποίο είναι επικολλημένοι πέντε χιλιάδες πολύτιμοι λίθοι.

πηγή

Στη Μονή Χιλανδαρίου υπάρχει κτίσμα οι αγιογραφίες του οποίου απεικονίζουν την ιστορία της εικόνας. 

Μάλιστα υπάρχει επιγραφή στην οποία αναφέρεται: «Αύτη η τιμία εικών της Υπεραγίας Θεοτόκου, εν η Ιωάννης ο Δαμασκηνός δια συκοφαντίας Λέοντος του Εικονομάχου τμηθείς την χείρα προσπεσών θαυμασίως ιάθη. Μεθ’ ο την θείαν εικόνα λαβών την εν Παλαιστίνη Λαύραν Σάββα του Ηγιασμένου απελθών εμόνασε. Καιρού δε ικανού παρελθόντος παρά των εκεί εδωρήθη τω εν Αγίοις Αρχιεπισκόπω Σερβίας Σάββα, απελθόντι εκεί χάριν προσκυνήσεως και εις Σερβίαν ταύτην μετακομίσας τω αυταδέλφω αυτού Κράλη Σερβίας Στεφάνω δώρον προσήνεγκεν. Υποταχθείσης δε της Σερβίας τω εκ της Άγαρ και Ναών και Μοναστηρίων ερημωθέντων, θαυμασίως ευρέθη αύτη η εικών έμπροσθεν της Ιεράς Μονής του Χιλιανδαρίου. 

Οι δε τότε πατέρες εξεστηκότες μετ’ ευλαβείας ταύτην λαβόντες ένδον του θείου Βήματος του Ναού ταύτην ετέθηκαν. Αλλ’ εκείθεν εν τω ηγουμενικώ θρόνω παραδόξως ευρέθη, καίτοι δύο που και τρις εν τω Ιερώ παρά των Πατέρων μετέθητο. Εφάνη γαρ εν οράματι τω Ηγουμένω η Κυρία Θεοτόκος λέγουσα προς τούτον ότι ουκ ήλθον του φυλαχθήναι με υφ’ υμών αλλ’ υμάς υπ’ εμού. Ενθέν τοι και ευπρεπίσαντες τον θρόνον επέθηκαν την ιεράν εικόνα ποιούντες κοινήν παράκλησιν έκτοτε μέχρι της σήμερον κατά παν Σάββατον. Ήτις και Τριχερούσα εκλήθη δια το προς τον Ιωάννην Δαμασκηνόν ρηθέν τερατούργημα, αργυράν χείρα τη εικόνι ανατιθέντα εις ανάμνησιν του θαύματος. 1809 Οκτωβρίου 29ην».

Η Σύναξη της Παναγίας της Τριχερούσας εορτάζει στις 12 Ιουλίου.

ΑΓΙΑ ΛΕΙΨΑΝΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΒΛΑΣΙΟΥ ΤΟΥ ΕΝ ΣΚΛΑΒΑΙΝΟΙΣ.

πηγή

Φυλάσσονται μαζί με τα λείψανα των πέντε συμμοναστών του στον ομώνυμο Ναό του Αγίου Βλασίου στα Σκλάβαινα της Παλαίρου, στην Αιτωλοακαρνανία.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Στην Ορθόδοξη Εκκλησία αποδίδουμε στα Αγία λείψανα τιμή και ευλαβική προσκύνηση, η όποια όμως δεν αποτελεί λατρευτική προσκύνηση η λατρεία. Τούτο γιατί κανείς ποτέ ορθόδοξος χριστιανός δεν ταύτισε στη σκέψη του τα τίμια λείψανα με «θεούς». Μακαριστός π. ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΑΛΕΒΙΖΟΠΟΥΛΟΣ (ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΩΝ ΟΜΑΔΩΝ).

Εικόνα του Αγ. Βλασίου του εν Σκλαβαίνοις και των 5 συμμοναστών του. 
Η εικόνα ενσωματώνει ιερά λείψανά στο κάτω μέρος.
  πηγή

Ο Άγιος Βλάσιος ήταν ηγούμενος ή εφυσυχάζων επίσκοπος στην Ιερά Μονή των Εισοδίων της Θεοτόκου που βρίσκονταν στην περιοχή των Σκλαβαίνων – Ζαβέρδας νυν Παλαίρου Αιτωλωακαρνανίας. 

Πέθανε με μαρτυρικό θάνατο από Αγαρηνούς πειρατές μαζί με πέντε συμμοναστές του και πλήθος χριστιανών λαϊκών αντρών, γυναικών και παιδιών που αποτελούσαν ποίμνιο του. 

Τον αποκεφάλισαν αφού προηγουμένως κάρφωσαν αργά στο σώμα του πέντε καρφιά και στη συνέχεια προσπάθησαν να κάψουν το σώμα του αλλά αυτό δεν κάηκε. 

Οι διασωθέντες χριστιανοί έθαψαν τον Άγιο Βλάσιο χωριστά από τους 5 συμμαρτυρίσαντες συνασκητές του, τους οποίους ενταφίασαν σε κοινό τάφο ενώ τους υπόλοιπους χριστιανούς τους έθαψαν φύρδην μύγδην σε μεγαλύτερο ομαδικό. Το μαρτύριο τους έλαβε χώρα την 19η Δεκεμβρίου ημέρα Κυριακή και σε πέτρινη επιγραφή που βρέθηκε στο σημείο του τάφου του αναφέρονταν το έτος 1006 η οποία πιθανώς να προσδιορίζει και τον χρόνο του μαρτυρίου του.

Τα ενσωματωμένα ιερά λείψανά στο κάτω μέρος της εικόνας.
πηγή

Ο τάφος του Αγίου Βλασίου.
πηγή

Για 900 και πλέον χρόνια ξεχάστηκε κάθε τι που αφορούσε τον Όσιο, όμως από το 1915 αρχίζουν να συμβαίνουν ανεξήγητα αλλά και θαυμαστά γεγονότα στην περιοχή των Σκλαβαίνων. 

Πολλοί από τους κατοίκους αρχίζουν να βλέπουν σε όνειρα έναν επιβλητικό ρασοφόρο, ο οποίος τους έλεγε «Είμαι ο Άγιος Βλάσιος. Να σκάψετε στο σημείο αυτό και να βγάλετε τα λείψανα μου» και τους έδειχνε το συγκεκριμένο τόπο.

Σημειωτέων ότι επί του σημείου του τάφου τίποτα δεν δήλωνε την ύπαρξη του αφού πάνω από αυτό και εν αγνοία, είχαν κατασκευαστεί ποιμνιοστάσια και στάβλιζαν στο σημείο πρόβατα. 

Οι κάτοικοι μη μπορώντας να εξηγήσουν το γεγονός των εμφανίσεων αυτών του ιερέα, κατασκεύασαν ένα πέτρινο εικονοστάσι αφιερωμένο στον Άγιο Βλάσιο επίσκοπο Σεβαστείας, στο σημείο που τους έδειχνε ο άγιος, δεν επιχείρησαν όμως ποτέ να σκάψουν είτε από δυσπιστία είτε από τον φόβο της απογοήτευσης αλλά οι εμφανίσεις όμως του Αγίου άρχισαν να γίνονται πιο επίμονες και επιτακτικές με αποδέκτες πολλούς περισσότερους κατοίκους της περιοχής.

 Ιερός Ναός του Αγ. Βλασίου που χτίστηκε 

κατά τις υποδείξεις του από την γερ. Ευφροσύνη

πηγή

Αλλά και πάλι δεν προχωρούσαν στο έργο της εκταφής του αγνώστου τάφου.

Το 1923 ο Πανάγαθος Θεός ευδόκησε ώστε να δοξαστεί και επί της γης ο ένδοξος ιερομάρτυρας Του Βλάσιος. Και αυτό με την θαυμαστή δια ζώσης φανέρωση του, στην μακαριστή πλέον γερόντισσα Ευφροσύνη Κατσαρά. Μια απλή γνήσια και ευσεβή πολύτεκνη γυναίκα χήρα η οποία λάτρευε τον Θεό με την ίδια την ζωή της. Ήταν νύκτα της 23η Αυγούστου του 1923 κατά την οποία η Ευφροσύνη φρόντιζε την ετοιμοθάνατη κόρη της η οποία έπασχε από τυφοειδή πυρετό. 

Ξαφνικά εν τω μέσω της νυκτός αφού ακούστηκε δυνατός κρότος άνοιξαν τα πορτοπαράθυρα της οικίας και εκτυφλωτικό φως εισήλθε εντός αυτής. Από υπερκόσμια αυτή λάμψη περιβάλλονταν κάποιος επιβλητικός ιερέας, ενδεδυμένος άπασα την ιερατική στολή ο οποίος κρατούσε στο χέρι ποιμαντική ράβδο. 

 Η Εικόνα του Ιερομάρτυρα Βλασίου η οποία έγινε μετά
τις υποδείξεις της γερ. Ευφροσύνης.
πηγή

Τα χαρακτηριστικά του τα διέκρινε με κάθε λεπτομέρεια η γερόντισσα Ευφροσύνη ενώ η κόρη της αντιλαμβάνονταν μόνο την εκτυφλωτική λάμψη. 

Ο άγιος ιερέας απευθυνόμενος στην Ευφροσύνη της είπε ότι είναι ο Άγιος Βλάσιος και της ζήτησε να τον ακολούθησε για να της υποδείξει το ακριβές σημείο του τάφου του προκειμένου να ενεργήσει για την εκταφή του.

Σαστισμένη η γερόντισσα από το γεγονός που ζούσε προέβελε στον Άγιο τον δισταγμό της λόγω της ασθένειας της κόρης της. 

Ο Άγιος τότε αφού έβγαλε κάποιον εγκόλπιο σταυρό σταύρωσε την ετοιμοθάνατη κόρη της και της ζήτησε ξανά να τον ακολουθήσει, όπως κι έγινε. 

Μέσα στο σκοτάδι η Ευφροσύνη ακολούθησε το Άγιο Βλάσιο, ο οποίος την οδήγησε στο σημείο που είχαν χτίσει το προσκυνητάρι και εκεί με την ράβδο που κρατούσε χάραξε ένα κύκλο στο χώμα, υποδεικνύοντας το σημείο που θα έπρεπε να σκάψουν για να βγάλουν τα άγια και χαριτόβρυτα λείψανα του.

Τα λείψανα των συναθλησάντων του Αγίου Βλασίου.
πηγή

Στην συνέχεια ο Άγιος αφού επέστρεψε την Ευφροσύνη στο σπίτι της εξαφανίστηκε και εκεί η γερόντισσα βρήκε την κόρη της πολύ καλύτερα και θεραπευμένη.

Από την επομένη ημέρα κιόλας η άρχισε τις ενέργειες για να γίνει η ανακομιδή των λειψάνων, όλοι όμως την αντιμετώπιζαν με κάποια δυσπιστία και επιφύλαξη. 

Αρωγός όμως των προσπαθειών της αυτών ήταν ο Άγιος Βλάσιος που την καθοδηγούσε, αλλά και που εμφανίζονταν και σε άλλα άτομα προκειμένου να γίνει αυτή πιστευτή και πράγματι οι προσπάθειες της απέδωσαν και άρχισαν οι εργασίες της ανακομιδής με πολλές επιφυλάξεις και μεγάλη ένταση.

Η νέα περίτεχνη λάρνακα με τα ιερά λείψανα των
συναθλησάντων του Αγίου Βλασίου.
πηγή

Την τρίτη ημέρα των εργασιών κι ενώ για πολλοστή φορά ήταν έτοιμοι να τα παρατήσουν η σκαπάνη χτύπησε επάνω σε μια πέτρινη πλάκα. 

Ρίγη συγκίνησης και δέος κατέλαβαν τους παρευρισκομένους όταν έβγαλαν την επιτάφια πλάκα και μια ουράνια ευωδία ξεχύθηκε και απλώθηκε στην ατμόσφαιρα. Όλοι βρίσκονταν επί του τάφου, εντός του οποίου βρίσκονταν τα λείψανα του Αγίου Βλασίου και τα οποία τόσα χρόνια πριν σε ενύπνια τους ζητούσε να βγάλουν από την γη. 

Εντός του τάφου και επί των ιερών λειψάνων ευρέθηκαν ένας εγκόλπιος βαρύτατος σιδερένιος σταυρός και τα πέντε καρφιά του μαρτυρίου του και αφού περισυνέλεξε η Ευφροσύνη τα ιερά λείψανα σύμφωνα με τις οδηγίες του Αγίου άρχισε να ενεργεί τα δέοντα για την ανέγερση του ιερού του Ναού και την αγιογράφηση της ιεράς του Εικόνας. 

πηγή

Για τον Βίο του ο Άγιος αποκάλυψε στην γερόντισσα Ευφροσύνη Κατσαρά, αλλά και με εμφανίσεις του στον π. Αρσένιο Τσανταλιο και τον Άγιο γέροντα της εποχής μας π. Παισιο τον Αγιορείτη.

Ο π. Παίσιος μάλιστα μετέβη στα Σκλάβαινα για να προσκυνήσει τον χαριτόβρυτο τάφο και τα ιερά λείψανα του Αγίου.

Από την εμφάνιση του Αγίου μέχρι σήμερα άπειρες είναι οι θαυμαστές επεμβάσεις και οι εμφανίσεις του και τα πολλά θαύματα του στα πέρατα της οικουμένης. 

Ο Θεός χαρίτωσε τον μεγαλομάρτυρα και ιερομάρτυρα Βλάσιο και τους συναθλητές του κι επί της γης, όπως και αυτοί πριν από 900 περίπου χρόνια έδωσε το πολυτιμότερο ως χοϊκοί την ίδια τους την ζωή. 

Κέρδισαν όμως μέρος την Ενδόξου Ουράνιας Βασιλείας. Ουράνια Βασιλεία είθε της οποίας δια Πρεσβειών του Αγίου ιερομάρτυρος Βλασίου του Ακαρνάνος και των συν Αυτώ να γίνουμε άπαντες μέτοχοι.

Εμφάνιση του Αγίου Βλασίου του εξ Σκλαβαίνων στον γέροντα, 

Αγιο Παΐσιο τον Αγιορείτη.

Η μορφή του Αγίου Βλασίου του εν Σκλαβαίνοις, 
όπως εμφανίστηκε στον άγιο γέροντα Παΐσιο τον Αγιορείτη.
πηγή

Ο Αρχιμανδρίτης π. Αυγουστίνος Κατσαμπίρης είχε επανειλημμένως παρακαλέσει τον Γέροντα Άγιο Παΐσιο να προσευχηθεί για να του εμφανιστεί ο νεοφανής Άγιος Βλάσιος ο εκ Σκλαβαίνων. 

 

Επιθυμούσε να γνωρίσει τα χαρακτηριστικά του για να τον αγιογραφήσουν. 

Ήταν η 21η Ιανουαρίου 1980, Κυριακή του Ασώτου, προς Δευτέρα. 

Ο γέροντας ενώ προσευχόταν το βράδυ στο Κελλί του με κομποσχοίνι, βλέπει να παρουσιάζεται μπροστά του μέσα σε φως ένας Άγιος άγνωστος που φορούσε μανδύα καλογερικό και δίπλα του στον τοίχο του Κελλιού του, πάνω από την σόμπα φαίνονταν ερείπια Μοναστηριού. 

Αισθανόταν απερίγραπτη χαρά και αγαλλίαση και σκεφτόταν «ποιος Άγιος είναι;» και τότε άκουσε μία βροντερή φωνή μέσα από την Εκκλησία να λέει: «Είναι ο Άγιος Βλάσιος από τα Σκλάβαινα», έτσι από ευγνωμοσύνη και για να ευχαριστήσει τον Άγιο για την τιμή που του έκανε, μετέβη στα Σκλάβαινα και προσκύνησε τα χαριτόβρυτα λείψανα του, ανταποδίδοντας έτσι τρόπον τινά την επίσκεψη του. 

 πηγή

Ο Γέροντας έδειξε μάλιστα από μακριά και το μέρος όπου παλαιότερα ήταν κτισμένο το Μοναστήρι του Αγίου, επειδή νύχτωνε και δεν είχε χρόνο να πάει επί τόπου.

Αναφέρει ο κ. Απόστολος Παπαχρήστου: "Την εικοστή Μαΐου 1980 ο Γέροντας ήρθε στο σπίτι μου στο Αγρίνιο, με σκοπό να μεταβεί στα Σκλάβαινα Ξυρομέρου και να προσκυνήσει τα ιερά λείψανα του Αγίου Βλασίου του εν Σκλαβαίνοις, μετά από αποκάλυψη του Αγίου στο Κελλί του. Έμεινε ένα βράδυ στο σπίτι μας και παρ’ ότι του στρώσαμε καθαρά λευκά σεντόνια, ο Γέροντας τα άφησε τελείως άθικτα. Όταν πήγε στα Σκλάβαινα, προσκύνησε με στρωτές μετάνοιες τον Άγιο και δίδαξε όλους γύρω του".

Ακολούθως ο Γέροντας παρήγγειλε την εικόνα του Αγίου Βλασίου στην Ιερά Μονή Αγίας Τριάδος στο Κορωπί Αττικής, αφού περιέγραψε τα χαρακτηριστικά του Αγίου στην αγιογράφο μοναχή.

 

Όταν έλαβε την εικόνα αναπαύθηκε, διότι απέδιδε ακριβώς τον Άγιο. "Φαίνεται ότι η αδελφή είχε ευλάβεια και την έκαμε με προσευχή και νηστεία", είπε.

Κάθε έτος, τιμούσε την μνήμη του Αγίου Βλασίου με αγρυπνία μόνος του στο Κελλί του. Τον εόρταζε, όχι στις 11 Φεβρουαρίου, που επικράτησε να εορτάζεται η μνήμη του, αλλά στις 19 Δεκεμβρίου, την ημέρα που μαρτύρησε.

Απολυτίκιο Ιερομάρτυρα 

Αγίου Βλασίου του Εν Σκλαβαίνοις.

Η ΤΙΜΙΑ ΚΑΡΑ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΓΕΡΑΣΙΜΟΥ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΕΚ ΛΕΟΝΤΑΡΙΟΥ.

Φυλάσσεται στην ομώνυμη Ιερά Μονή του Αγίου Γερασίμου του Νέου, 

στην Μακρυνίτσα Πηλίου.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Στην Ορθόδοξη Εκκλησία αποδίδουμε στα Αγία λείψανα τιμή και ευλαβική προσκύνηση, η όποια όμως δεν αποτελεί λατρευτική προσκύνηση η λατρεία. Τούτο γιατί κανείς ποτέ ορθόδοξος χριστιανός δεν ταύτισε στη σκέψη του τα τίμια λείψανα με «θεούς». Μακαριστός π. ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΑΛΕΒΙΖΟΠΟΥΛΟΣ (ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΩΝ ΟΜΑΔΩΝ).

Η ερειπωμένη σήμερα Μονή Σουρβιάς.
πηγή

Ο Όσιος Γεράσιμος ο Νέος και Θαυματουργός, ο εκ Λεονταρίου της Πελοποννήσου, ασκήτευσε στην Ιερά Μονή Aγίας Τριάδος Σουρβιάς, την οποία έκτισε εκ βάθρων ο Όσιος Διονύσιος του Ολύμπου και εκεί βρίσκεται και ο τάφος του.

Ο Όσιος Γεράσιμος ο Νέος γεννήθηκε στα μέσα του 17ου αιώνα στο χωριό Λεοντάριο Μεγαλόπολης Πελοποννήσου, από το Θεόδωρο και την Ευαγγελία και όταν ο Γεώργιος έγινε 8 ετών τον παρέδωσαν σε δάσκαλο να μαθαίνει τα ιερά γράμματα. 

Ιδιαίτερα αγαπούσε τους βίους των Αγίων και έτσι όταν μεγάλωσε πήγε στη μονή Φιλοσόφου, που ήταν κοντά και ήταν σπουδαίο πνευματικό κέντρο ελληνικής παιδείας στα χρόνια της Τουρκοκρατίας, εκεί έγινε μοναχός με το όνομα Γεράσιμος κι όπως ήταν φυσικό απέκτησε καλή παιδεία.

πηγή

Έχοντας Θείο πόθο πήγε στους Αγίους τόπους, για να προσκυνήσει  και γυρίζοντας στην Ελλάδα ως άλλος απόστολος κήρυττε σε χωριά και πόλεις το λόγο του Θεού. 

Έτσι έφτασε και στην περιοχή της Μακρινίτσας στη φημισμένη μονή Αγίας Τριάδος Σουρβιάς και αποφασίζει να μείνει εκεί. 

Ανακαίνισε όλα τα οικοδομήματα και την επαναδιοργάνωσε σε βάσεις ασκητικές αφού τον ικανοποιούσε ιδιαίτερα το ήσυχο περιβάλλον της μονής και το καλό της κλίμα. 

Ψάχνοντας για ακόμη περισσότερη ησυχία βρήκε σε κοντινή απόσταση από τη μονή ένα σπήλαιο όπου περνούσε ώρες ησυχίας και προσευχής  ενώ ο θεός τον προίκισε με το χάρισμα της θαυματουργίας. 

Από τη μονή έβγαινε μόνο χάριν αγάπης προς τους σκλαβωμένους αδερφούς του Έλληνες των γύρω περιοχών της Μακρινίτσας, του Βελεστίνου, της Aγιάς, όπου κήρυττε, εξομολογούσε και ανάπαυε τις κουρασμένες από τα πάθη ψυχές ενώ τους στήριζε να μην αλλαξοπιστήσουν. 

πηγή

Στις αρχές του 1740, ενώ βρισκόταν στο Βελεστίνο, προαισθάνθηκε το τέλος του και γύρισε στη μονή να αφήσει την τελευταία του πνοή.

Σύναξε όλη την αδελφότητα και με συγκίνηση τους είπε: «Αδελφοί και πατέρες, ευλογητός ο θεός, οπού διά την άφατον Αυτού ευσπλαχνίαν έχει να ελευθερώσει σήμερον την αμαρτωλόν μου ψυχήν από την φυλακήν, από τούτον λέγω, τον κόσμον και διά τούτο σας παρακαλώ να ενθυμηθείτε την εντολήν του Δεσπότου Χριστού, οπού λέγει: ¨Άφετε και αφεθήσεται ημίν¨ και να δώσετε συγχώρηση ανίσως κα έπταισα καμίαν φοράν ωσάν άνθρωπος όχι άπαξ αλλά πολλάκις. Κι ο θεός να σας συγχωρήσει για όσα εις εμέ πράξατε. Προσέχετε, αδελφοί, να μη παραβαίνετε τας εντολάς του θεού, να αγαπάτε την προσευχήν, ωσάν οπού είναι ομιλία ανθρώπου με τον Θεόν. Να μην αμελείτε τον κανόνας σας, να έχετε αγάπην αναμεταξύ σας, να συντρέχετε εις την εξομολόγησιν, ωσάν οπού είναι το κλειδί του παραδείσου και καθώς χωρίς του κλειδίου είναι αδύνατον να ανοιχτεί η θύρα, ούτω και ο άνθρωπος χωρίς εξομολόγησιν είναι αδύνατον να εισέλθει εις την βασιλείαν των Ουρανών. Να μην ανακατώνεσθε εις κοσμικάς φροντίδας, αλλά να είστε όλως διόλου προσηλωμένοι εις τον φόβον του Θεού και να έχετε γραμμένην μέσα εις τον νου σας τη μνήμη του Θανάτου».

Μονή Αγίου Γερασίμου του Νέου, Μακρυνίτσα Πηλίου.
πηγή

Τα λείψανα του Αγίου και κυρίως η Τίμια κάρα του, έχουν επιτελέσει πολλά θαύματα.

Δαιμονισμένοι έγιναν υγιείς, γυναίκες που δεν τεκνοποιούσαν απέκτησαν παιδί, κάτοικοι των γύρω περιοχών γλίτωσαν κατόπιν λιτανείας της Αγίας κάρας από πλήθος ακρίδων που κατέτρωγαν τα χωράφια τους, στη Σκόπελο γλίτωσαν από λοιμό και από καταστροφική ασθένεια στα αμπέλια τους, στις Πινακάτες έπαυσε ο Άγιος μεγάλο θανατικό, στον Άγιο Γεώργιο Βελεστίνου έσωσε τα πρόβατα βοσκού, στο Στεφανοβίκειο εξαφάνισε αρουραίους που κατέτρωγαν τα σπαρτά κ.α

Πολλά είναι και τα θαύματα του Αγίου Γερασίμου και προς τους κατοίκους της Μακρινίτσας, που στο ψηλότερο μέρος του χωριού βρισκόταν το ασκητήριό του, ακριβώς εκεί που σήμερα βρίσκεται η νέα γυναικεία μονή Αγίου Γερασίμου Μακρινίτσας.

Παρέδωσε την αγία Του ψυχή τη 14η Σεπτεμβρίου του έτους 1741 και η μνήμη του τιμάται στις 15 Σεπτεμβρίου.