ΤΑ ΛΕΙΨΑΝΑ ΤΗΣ ΟΣΙΑΣ ΜΕΘΟΔΙΑΣ ΤΗΣ ΚΙΜΩΛΟΥ.

πηγή

Το μεγαλύτερο μέρος των Ιερών Λειψάνων καθώς και η Τιμία Κάρα της Αγίας Μεθοδίας της Κιμώλου, βρίσκονται στο Ναό της Παναγίας Οδηγητρίας της Κιμώλου.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Στην Ορθόδοξη Εκκλησία αποδίδουμε στα Αγία λείψανα τιμή και ευλαβική προσκύνηση, η όποια όμως δεν αποτελεί λατρευτική προσκύνηση η λατρεία. Τούτο γιατί κανείς ποτέ ορθόδοξος χριστιανός δεν ταύτισε στη σκέψη του τα τίμια λείψανα με «θεούς». Μακαριστός π. ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΑΛΕΒΙΖΟΠΟΥΛΟΣ (ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΩΝ ΟΜΑΔΩΝ).

Η Τιμία Κάρα της Οσίας Μεθοδίας της Κιμώλου
πηγή

Η Οσία Μεθοδία γεννήθηκε στην Κίμωλο στις 10 Νοεμβρίου του 1861.

Γονείς της ήταν ο Ιάκωβος, έμπορος, και η Μαρία Σάρδη, άνθρωποι ευσεβείς και πιστοί στον Θεό, μάλιστα, μετά το θάνατο του πατέρα της, η μητέρα της οσίας έγινε και αυτή μοναχή με το όνομα Χριστοδούλη. 

Η Ειρήνη, έτσι ονομαζόταν η Μεθοδία, δεν ήταν το μόνο παιδί της οικογένειας καθώς είχε επτά αδέλφια, τρία αγόρια και τέσσερα κορίτσια.

Δεν έχουν διασωθεί πολλά στοιχεία για τα παιδικά της χρόνια. Φαίνεται όμως, ότι από μικρή ηλικία την οσία χαρακτήριζε η σεμνότητα, η αγάπη και η αφοσίωση προς τον Θεό, ήταν "οσμή ζωής εις ζωήν". Πάντα προσπαθούσε να αποφεύγει καθετί βλαβερό που απομάκρυνε την ψυχή της από το θείο έρωτα. Επισκεπτόταν πολύ συχνά την εκκλησία καθώς εκεί πίστευε ότι μπορούσε να βρίσκεται πιο κοντά στον Θεό και να βιώνει πιο έντονα και με κατάνυξη τη θεϊκή παρουσία.

Ανύπαρκτες εξάλλου είναι οι πηγές στις οποίες γίνεται λόγος για τη μόρφωση και την τυχόν επαγγελματική κλίση της οσίας, φαίνεται όμως, σύμφωνα με τους βιογράφους της, ότι δεν ήταν μορφωμένη και γρήγορα διεφάνη η κλίση της προς το μοναχισμό.

Φωτογραφία της οσίας Μεθοδίας της εν Κιμώλω
“Χάνων τον εαυτόν σου, λέγει ο Θεός, θα εύρης εμέ.
Και ευρίσκων εμέ θα εύρης το Παν. Μεθοδία”
πηγή

Παρόλα αυτά οι γονείς της, όταν Ειρήνη μεγάλωσε και έφτασε σε ηλικία γάμου, την πάντρεψαν με ένα ναυτικό καταγόμενο από το νησί της Χίου αλλά ο έγγαμος βίος δεν επηρέασε καθόλου τη Μεθοδία η οποία συνέχιζε την ενάρετη ζωή της, παραμένοντας πιστή στον Κύριο και Θεό της.

Πολύ σύντομα η οσία έμεινε μόνης της στη ζωή μετά το χαμό του συζύγου της στις ακτές της Μικράς Ασίας όταν ναυάγησε το πλοίο του και από αυτή τη στιγμή και για την υπόλοιπη ζωή της αφιερώθηκε ολοκληρωτικά στον Θεό επιλέγοντας την ασκητική ζωή σ΄ένα μικρό κελί, καθώς το νησί δε διέθετε κοινόβιο μοναστήρι, στο "Μέσα Κάστρο¨της Κιμώλου και ο ιερός αυτός τόπος που αποτέλεσε την "εγκλείστρα" της σώζεται μέχρι τις μέρες μας.

Μετά από σκληρή και επίπονη δοκιμασία και προετοιμασία η οσία εκάρη μοναχή από τον Αρχιεπίσκοπο Σύρου Μεθόδιο στο ναό της Παναγίας Οδηγήτριας της Κιμώλου και ονομάστηκε Μεθοδία.

Από τη στιγμή εκείνη κλείστηκε στο κελί της και έβγαινε μόνο σε ειδικές περιπτώσεις για να προσφέρει βοήθεια σε όσους είχαν την ανάγκη της. Χαρακτηριστικό μάλιστα της φιλανθρωπίας της είναι το γεγονός ότι πολλά από τα αγαθά που της πρόσφεραν οι κάτοικοι του νησιού τα δώριζε στους φτωχούς και αφιέρωσε ολόκληρη τη ζωή της στην προσευχή, τη νηστεία και την άσκηση χωρίς να δίνει σημασία στο φαγητό και τον ύπνο αφού το κρεβάτι της ήταν ξύλινο. 

το εκκλησάκι στο οποίο ήταν το κελί της Αγίας 

στο μέσα κάστρο της Κιμώλου.

πηγή

Ο ύπνος της ελάχιστος ενώ περνούσε ολόκληρο το βράδυ προσευχόμενη ακολουθώντας το παράδειγμα του Χριστού και σε περιόδους νηστείας όχι μόνο δεν έβγαινε από το κελί της αλλά δε δεχόταν καν επισκέψεις.

Μελετούσε το Γεροντικό και τη Φιλοκαλία απαραίτητα βοηθήματα των χριστιανών μοναχών. Παράλληλα όμως επιδιδόταν και σε χειρωνακτική εργασία ράβοντας και πλέκοντας ενδύματα δικά της αλλά και για τους άπορους συμπατριώτες της.

Το κελί της έγινε πόλος έλξης και καταφύγιο των συμπατριωτισσών της που προσέρχονταν εκεί και ζητούσαν τη στήριξη και το φωτισμό της και εκείνη γεμάτη αγάπη και φιλάνθρωπα αισθήματα προσέφερε, ότι μπορούσε, στερούμενη η ίδια. 

Η Τιμία Κάρα της Αγίας Μεθοδίας

Από τη Μαργαρώ, αδελφή της οσίας, έφτασε στις μέρες μας μια επιστολή της η οποία γράφτηκε το 1902 και είχε παραλήπτη τη μικρότερη αδελφή της, την Άννα. Από χέρι σε χέρι κατέληξε στη Θεολόγο και Φιλόλογο ΑΘ. Καραμπέτσου η οποία την παραδίδει προσπαθώντας να διατηρήσει το ύφος και τη διάνοια της οσίας και με κάθε τιμή και σεβασμό στο δικό της αρχικό κείμενο.

Σε κάθε γραμμή της επιστολής διαφαίνεται ο πλούτος της ψυχής της, η φροντίδα και ο καλός της λόγος για όλους, συγγενείς και φίλους, αλλά και κάποια στοιχεία για την καθημερινή ζωής της και τα θαύματά της. Σε πολλά σημεία της απευθύνει προτροπές και νουθεσίες στη μικρότερη αδελφή της ενώ ταυτόχρονα της αποκαλύπτει στοιχεία για την κλήση της από το Θεό.

πηγή

Εκτός από την επιστολή έχουν διασωθεί, αλλά δεν έχουν δημοσιευθεί, δυο συλλογές αυτόγραφων κειμένων της οσίας και φυλάσσονται στο αρχείο της οικογένειας του πρωτοπρεσβύτερου Ιωάννη Σπ. Ράμφου.

Στην πρώτη συλλογή συναντάμε εννέα προσευχές με αιτήματά της προς το Θεό και στη δεύτερη δυο λόγους εκ των οποίων ο τελευταίος δεν ολοκληρώνεται για άγνωστο λόγο.

Ο πατήρ Ιωάννης Ράμφος καταγράφει και διασώζει στο αρχείο της οικογένειάς του ένα από τα πολλά θαύματα που αποδίδονται στην οσία Μεθοδία που έλαβε χώρα πριν την αρρώστια και το θάνατό της.

Μετά από ένα χτύπημα στην πόρτα και καθώς η οσία βγήκε στην αυλή του κελιού της νομίζοντας ότι έφτασε η ώρα του όρθρου και είχε καθυστερήσει, είδε την εκκλησία της Οδηγήτριας λουσμένη στο φως. Το όραμα που είδε μπαίνοντας στο εσωτερικό της ήταν άγγελοι να ανεβαίνουν στον ουρανό και αυτή ήταν και η τελευταία της λειτουργία.

Η ιστορία αυτή αποτελεί ένα πολύ μικρό δείγμα των θαυμάτων που αποδίδονται στην οσία τα οποία σώθηκαν και καταγράφηκαν από τους βιογράφους της. Η θεραπεία της ανιψιάς της Δέσποινας, του πνευματικού της ιερέα Γεωργίου Λογοθέτη, μιας γυναίκας της οποίας δεν αναφέρεται το όνομα και θεραπεύτηκε από καρκίνο στο στήθος και πολλά ακόμη όσο ήταν στη ζωή αλλά και μετά το θάνατό της. 

Ο μεγαλοπρεπής και επιβλητικός Μητροπολιτικός Ναός, 

της Παναγίας Οδηγήτριας, η πολιούχος του νησιού, 

γιορτάζει 21 Νοέμβρη στα Εισόδια της Θεοτόκου και στον

οποίο φυλάσσονται τα λείψανα της Οσίας Μεθοδίας

πηγή

Μάλιστα ο μοναχός Αγιορείτης Μωυσής αλλά και ο Αρχιμανδρίτης Εμμανουήλ Καρπάθιος κάνουν λόγο για τη δύναμη που έκρυβε η πίστη και το λάδι από το καντήλι της που δεν έσβηνε και με αυτό άλειφε τους πιστούς ασθενείς της.

Η οσία Μεθοδία κοιμήθηκε στις 5 Οκτωβρίου του 1908 σε ηλικία 47 ετών. 

Η αρρώστια της ξεκίνησε από ένα πόνο στο πόδι και μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα ο Θεός την κάλεσε κοντά του ενώ μετά το θάνατό της το σώμα της διατήρησε την ευκαμψία του κάτι που κατά την χριστιανική παράδοση παρατηρείται μόνο σε ανθρώπους με αγιασμένο βίο.

Τα λείψανά της, μετά την ανακομιδή τους, τοποθετήθηκαν στο ναό του Αγίου Σπυρίδωνα και το 1962 τοποθετήθηκαν στο μικρό ναό που φτιάχτηκε από τον π. Ιωάννη Ράμφο πάνω στα ερείπια του κελιού της από όπου μεταφέρθηκαν στο ναό της Παναγίας Οδηγήτριας στις 6 Οκτωβρίου 1991, την ημέρα ανακηρύξεως της οσίας Μεθοδίας σε Αγία, όπου και βρίσκονται φυλασσόμενα μέχρι σήμερα. 

Η Εκκλησία μας εορτάζει την μνήμη της στις 5 Οκτωβρίου.

Η ΤΙΜΙΑ ΚΑΡΑ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΜΕΛΕΤΙΟΥ ΤΟΥ ΕΝ ΛΑΡΔΟΥ.

πηγή

Φυλάσσεται μαζί με ένα μικρό μέρος των λειψάνων του στην Ιερά Μονή Παναγίας Υψενής, στην Ρόδο.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Στην Ορθόδοξη Εκκλησία αποδίδουμε στα Αγία λείψανα τιμή και ευλαβική προσκύνηση, η όποια όμως δεν αποτελεί λατρευτική προσκύνηση η λατρεία. Τούτο γιατί κανείς ποτέ ορθόδοξος χριστιανός δεν ταύτισε στη σκέψη του τα τίμια λείψανα με «θεούς». Μακαριστός π. ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΑΛΕΒΙΖΟΠΟΥΛΟΣ (ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΩΝ ΟΜΑΔΩΝ).

πηγή

Ο Όσιος Μελέτιος, γεννήθηκε στα τέλη του 18ου αιώνα στο χωριό Λάρδος της Ρόδου και ονομάστηκε κατά το άγιο Βάπτισμα Εμμανουήλ. 

Οι ευσεβείς γονείς του Νικόλαος και Σταματία τον ανέθρεψαν κατά την αποστολική ρήση «ἐν παιδείᾳ καὶ νουθεσίᾳ Κυρίο» και από τη βρεφική ηλικία φαινόταν ότι ήταν «σκεῦος ἐκλογῆς» αφού αρνούνταν να θηλάσει το μητρικό γάλα κατά τις νηστίσιμες ημέρες της Τετάρτης και Παρασκευής ενώ αργότερα όταν μεγάλωσε, μοίραζε αγαθά από την πατρική αποθήκη στους φτωχούς χωρίς αυτά όμως να ελαττώνονται.

Από τον εφημέριο της γενέτειράς του διδάχθηκε ανάγνωση και γραφή και επιδόθηκε με ζήλο στη μελέτη των βίων των Αγίων της Εκκλησίας και προτιμούσε να αποσύρεται στο δάσος για να προσεύχεται απερίσπαστος στον Θεό, με θερμά δάκρυα, ολονύκτιες δεήσεις και γονυκλισίες ενώ ο συνήθης τόπος που αποσυρόταν ήταν ένα σπήλαιο στην περιοχή της ερειπωμένης τότε αρχαίας Μονής της Υπεραγίας Θεοτόκου του Ύψους.

Κάποια νύκτα ενώ βρισκόταν κοντά στη Μονή και προσευχότανε παρατήρησε μία στήλη υπέρλαμπρου φωτός να κατέρχεται από τον ουρανό και να στέκεται ακριβώς επάνω από ένα αιωνόβιο δένδρο ελιάς και πλησιάζοντας στο μέρος εκείνο που υποδείκνυε το ουράνιο φως βρήκε μία παλαιά Εικόνα της Υπεραγίας Θεοτόκου, γονάτισε με δέος, την σήκωσε στα χέρια του και την ασπάστηκε με πνευματική χαρά και αγαλλίαση ψάλλοντας ύμνους δοξολογίας στον Θεό και άσματα ευγνωμοσύνης στη Θεομήτορα για τη θαυμαστή ευδοκία της χάριτός της.

Παράσταση της Κοίμησης του Οσίου Μελετίου εν
Υψενή στο μπροστινό μέρος της Λειψανοθήκης
που φυλάσσεται η Τιμία Κάρα του Οσίου.
πηγή

Μία από τις επόμενες νύκτες του εμφανίστηκε σε όραμα η Μητέρα του Κυρίου λέγοντάς του να ανεγείρει στον τόπο της ευρέσεως ιερό Ναό επ' ονόματί της και να ανοικοδομήσει την κατεστραμμένη Μονή ενώ παράλληλα του υπέδειξε το μέρος όπου θα έπρεπε να σκάψει για να εξασφαλίσει το ποσό που απαιτούσε η οικοδομή, ο Όσιος υπάκουσε και σκάβοντας εκεί που του υπέδειξε η Θεοτόκος ανακάλυψε κάποιο κρυμμένο θησαυρό. 

Έχοντας τη βεβαιότητα της παρουσίας της χάριτος της Θεομήτορος εξασφάλισε την απαιτούμενη άδεια από τις τουρκικές αρχές, οικοδόμησε τον ιερό Ναό και γύρω απ' αυτόν κελλιά, έλαβε το αγγελικό Σχήμα, μετονομάστηκε Μελέτιος και εγκαταστάθηκε εκεί ενώ αργότερα χειροτονήθηκε από τον αρχιερέα της περιοχής σε Διάκονο, σε Πρεσβύτερο και του ανέθεσε το διακόνημα της πνευματικής πατρότητας και τον εγκατέστησε Ηγούμενο της επανιδρυθείσας Μονής. 

Σύγχρονη φορητή εικόνα του Οσίου Μελετίου εν Υψενή
με σκηνές από τον Βίο του.
πηγή

Η φήμη του ξαπλώθηκε σε όλο το νησί και πολλοί τον επισκέπτονταν για να εξομολογηθούν τις αμαρτίες τους και να ακούσουν τις πνευματικές νουθεσίες του. 

Συχνά επισκεπτόταν ο ίδιος τα χωριά του νησιού για να λειτουργήσει, να εξομολογήσει τους κατοίκους, να τους στερεώσει στην αληθινή πίστη και στα έργα της ευσεβείας και να ενισχύσει το φρόνημά τους στις δοκιμασίες που υφίσταντο λόγω της δουλείας. 

Έχοντας χάρη από τον Θεό με την προσευχή του θεράπευσε ασθενείς και ελευθέρωσε πολλούς δαιμονιζομένους από την επήρεια των ακαθάρτων πνευμάτων. 

Είχε στο έπακρον την αρετή της ελεημοσύνης και κανείς απ' όσους ερχόταν και ζητούσε την αρωγή του δεν έφευγε χωρίς να λάβει τα αναγκαία. 

Φιλοξενούσε με αβραμιαία διάθεση τους επισκέπτες και δεχόταν στη Μονή τους καταδιωκομένους από τους οθωμανούς προσφέροντάς τους αντίληψη και προστασία και προέτρεπε με σθένος τους Χριστιανούς να μένουν σταθεροί στην πίστη των πατέρων τους και να ζουν σύμφωνα με τον λόγο του Θεού.

Η Θαυματουργή εικόνα της Παναγίας Υψενής την οποία
βρήκε ο όσιος Μελέτιος στην βάση ενός δέντρου.
πηγή

Ιδιαίτερα επέμενε να διδάσκει τις Χριστιανές γυναίκες να αποφεύγουν τις σαρκικές σχέσεις με τους αλλοθρήσκους και να μη συνάπτουν γάμους με αυτούς αλλά οι διδαχές του ενοχλούσαν τους Οθωμανούς, οι οποίοι έψαχναν ευκαιρία να τον δολοφονήσουν και αφορμή στάθηκε η περίπτωση της αδελφής ενός Επιτρόπου της εκκλησίας της Λάρδου, η οποία είχε άνομες σχέσεις με τους Οθωμανούς ζαπτιέδες της Λίνδου. 

Ο Όσιος συνέστησε στον αδελφό της να την παροτρύνει να σταματήσει και το ίδιο έκαναν και οι δημογέροντες του χωριού όμως οι συστάσεις τους έγιναν γνωστές στους Οθωμανούς που αφού δολοφόνησαν δύο δημογέροντες στην Λάρδο έπειτα πήραν τον δρόμο προς τη Μονή για να σκοτώσουν και τον Όσιο όμως απέτυχαν γιατί αυτός είχε αποχωρήσει έγκαιρα από το Μοναστήρι.

Ο Όσιος αποσυρόταν συχνά σε ένα κοντινό σπήλαιο, την ύπαρξη του οποίου δεν γνώριζαν οι αλλόθρησκοι και επιστρέφοντας κάποια ημέρα στη Μονή ένας Τούρκος, ονόματι Αλής, είδε να τον συνοδεύει κάποια ωραία γυναίκα και έκανε πονηρές σκέψεις γι' αυτόν, έτσι τον ακολούθησε και τον είδε να μπαίνει στον Ναό μαζί με την γυναίκα ενώ μετά από λίγο μπήκε και αυτός αλλά μέσα υπήρχε μόνο ο Όσιος προσευχόμενος. 

Η γυναικεία σήμερα Ιερά  Μονή της Παναγίας Υψενής
πηγή

Άρχισε να τρέμει και τα μέλη του παράλυσαν όταν κατάλαβε ότι η γυναίκα ήταν η Θεοτόκος και έπεσε στα πόδια του ζητώντας συγχώρηση για τον πονηρό λογισμό του, ο Όσιος τον θεράπευσε και εκείνος από ευγνωμοσύνη αφιέρωσε στην εικόνα της Παναγίας το μέχρι σήμερα σωζόμενο χρυσό περιλαίμιο. 

Ένας Τούρκος διέφθειρε και κατέστησε έγκυο μία Χριστιανή από τη Λάρδο, ονόματι Πελαγία, η οποία έπασχε από νοητική στέρηση και όταν έγινε γνωστή η εγκυμοσύνη της, οι Τούρκοι την ανάγκασαν να υποδείξει τον Όσιο ως πατέρα του βρέφους και τον κατήγγειλαν στον Μητροπολίτη Ρόδου, ο οποίος τον κάλεσε σε απολογία όμως ο Μελέτιος, που βρισκόταν ήδη σε προχωρημένη ηλικία, δεν μπόρεσε να αντέξει τις αιτιάσεις και εξέπνευσε μπροστά στα πόδια του Αρχιερέως. 

Η συκοφαντία όμως αποκαλύφθηκε όταν θέλησαν να ετοιμάσουν για την ταφή το σώμα του και ο Αρχιερεύς έδωσε εντολή να κηδευθεί το εξαϋλωμένο από τους αγώνες της εγκράτειας σκήνωμά του στον περίβολο του Μητροπολιτικού Ναού των Εισοδίων της Υπεραγίας Θεοτόκου και όταν αργότερα ανοίχθηκε ο τάφος του βρέθηκαν ευωδιάζοντα τα λείψανά του εις μαρτύριον της αγιότητάς του. 

Στην αγιοκατάταξη του Οσίου Μελετίου προχώρησε η Αγία και Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου, κατά την συνεδρίαση της 27ης Νοεμβρίου 2013, υπό τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο.

Την Μνήμη του η εκκλησία μας την εορτάζει στις 12 Φεβρουαρίου.

Η ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΗ ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΥΨΕΝΗΣ.

πηγή

Φυλάσσεται στην ομώνυμη Ιερά Μονή της Παναγίας Υψενής στην Ρόδο.

 

Η Ιερά  Μονή της Παναγίας Υψενής στην Ρόδο

Η αγία και πανυπέρτιμος Εικόνα της Υπεραγίας Θεοτόκου της «Υψενής» υπήρχε κρυμμένη κάτω από ένα αιωνόβιο δένδρο ελιάς, στην ομώνυμη περιοχή του χωριού Λάρδος, όπου παλαιά στην ίδια θέση ακριβώς υπήρχε ένα Μοναστήρι της Υπεραγίας Θεοτόκου. 

Στον τόπο αυτό αποσυρόταν συχνά για άσκηση και προσευχή ο Όσιος Πατὴρ Μελέτιος (κατά τον κόσμο Εμμανουήλ). 

Μία νύκτα λοιπόν που βρισκότανε εκεί έγινε αυτόπτης μάρτυρας ενός θαυμαστού θεάματος καθώς μία πολύ έντονη φωτεινή στήλη κατέβαινε από τον ουρανό φωτίζοντας το υπερ αιωνόβιο δένδρο της ελιάς αλλά και τον γύρω χώρο, έκπληκτος ο όσιος Μελέτιος πλησίασε και ερευνώντας στο σημείο βρήκε εκεί μία πολύ παλιά εικόνα της Θεομήτορος. 

Το Καθολικό της Μονής Υψενής
πηγή

Η Θεοτόκος την επομένη νύκτα του παρουσιάστηκε σε όνειρο λέγοντάς του, να οικοδομήσει επ᾿ ονόματί της στον τόπο της ευρέσεως Ναό, για να τοποθετήσει την εικόνα, και, ιδρύοντας εκεί Μονή, να συνεχίσει σε αυτήν την ασκητικὴ πολιτεία του και παράλληλα του υπέδειξε ένα μέρος κοντά στο σημείο εκείνο λέγοντάς του να σκάψει για να βρει τα αναγκαία χρήματα για ένα τόσο μεγάλο έργο. 

Ο Όσιος υπάκουσε στην εντολή της Υπεραγίας Θεοτόκου, έσκαψε στο μέρος που του υπεδείχθη και βρήκε θαμμένο στη γη έναν θησαυρό και έχοντας έτσι τη βεβαιότητα της παρουσίας της χάριτος της Θεομήτορος εξασφάλισε την απαιτούμενη άδεια από τις τουρκικές αρχές, οικοδόμησε τον ιερό Ναό μέσα στον οποίο θησαύρισε την τιμία Εικόνα και γύρω από αυτόν κελλιά.

Η Τιμία Κάρα του Οσίου Μελετίου του εν Υψενή.
Φυλάσσεται στην Ιερά Μονή Παναγίας Υψενής.
πηγή

Παράλληλα ο όσιος πατήρ Μελέτιος έλαβε το αγγελικό Σχήμα και μετονομάστηκε Μελέτιος και εγκαταστάθηκε εκεί αγωνιζόμενος με υπερβάλλοντα ζήλο τον καλό αλλά και πολύ δύσκολο αγώνα της μοναχικής πολιτείας. 

Επανίδρυσε έτσι με κόπο και ταλαιπωρίες πολλές την ερειπωμένη αυτή ιστορική Μονή της Παναγίας Υψενής, όπου έζησε ασκητικὰ μέχρι και το τέλος της επίγειας ζωής του και στην οποία Ιερά Μονή της Υψενής, σήμερα, φυλάσσεται η Τιμία κάρα αλλά και ένα μικρό μέρος των τιμίων λειψάνων του.

Η Αγιοκατάταξη του Οσίου πατήρ Μελετίου του εν Υψενή έγινε κατά την συνεδρίαση της Ιεράς Συνόδου του Οικουμενικού Πατριαρχείου της 27ης Νοεμβρίου του 2013, υπό τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο.

Εσωτερικό του Καθολικού της Μονής Υψενής.
Διακρίνεται το τέμπλο και η λειψανοθήκη που φυλάσσεται
η Τιμία Κάρα του Οσίου Μελετίου του εν Υψενή.
πηγή

Η θαυματουργός και εφέστιος εικόνα της Παναγίας της Υψενής, ιστορείται στον τύπο της Οδηγήτριας της αριστεροκρατούσας. 

Η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας Υψενής εκτίθεται σε προσκύνηση σε ένα απλό και λιτό ξυλόγλυπτο προσκυνητάρι επί του νοτίου τοίχου του καθολικού της Μονής Υψενής.

Κατά την διαδρομή της στο χρόνο, η εικόνα της Παναγίας δέχθηκε αρκετές επεμβάσεις, από τις οποίες σαφώς αναγνωρίζονται τρία ζωγραφικά στρώματα με το πιο πρόσφατο να τοποθετείται στις αρχές του 17ου αιώνα και το παλαιότερο περί τον 14ο αιώνα. 

Η ενδιάμεση παρέμβαση, από την οποία έχει προκύψει και η σημερινή μορφή της εικόνας, χρονολογείται στα τέλη του 15ου - αρχές του 16ου αιώνα. 

Σε αυτή τη φάση εισήχθησαν στοιχεία από τη δυτική εικονογραφική τέχνη, τα οποία εντοπίζονται κυρίως στο μαφόριο και στο ιμάτιο της Θεοτόκου. 

Σήμερα η εικόνα φέρει αργυρή επένδυση από την οποία εξαιρείται το βάθος και τα πρόσωπα των μορφών.

Η Σύναξη της Υπεραγίας Θεοτόκου τής «Υψενής» γιορτάζεται από την εκκλησία μας, την Τετάρτη της Διακαινησίμου.