 |
| πηγή |
Βρίσκεται
σε απόσταση ενός χιλιομέτρου δυτικά
του χωριού Κορνοφωλιά Σουφλίου, επάνω
στο λόφο "Κουρί" ενώ απέχει από αυτό περίπου 5 χιλιόμετρα.
 |
Άποψη της Μονής
|
Φαίνεται πως στην αρχή ήτανε ένα μικρό εξωκλήσι που τιμούνταν στο όνομα της Κοίμησης της Θεοτόκου.
Το εξωκλήσι αυτό ήτανε δίπλα σε μία πηγή με καθαρό και πόσιμο νερό, η πηγή αργότερα έγινε υπόγεια δεξαμενή και πηγάδι που βρίσκεται σήμερα μέσα στην εκκλησία του μοναστηριού και αποτελεί Αγίασμα του.
Η τοπική παράδοση θέλει την Μονή να έχει ιστορία τουλάχιστον τεσσάρων περίπου αιώνων. Το Καθολικό της Μονής είναι μία τρίκλιτη θολωτή βασιλική με ενιαία στέγη και επάνω από την κεντρική είσοδο του κυρίως ναού, η κτητορική επιγραφή σε μαρμάρινη πλάκα πληροφορεί ότι το υπάρχον Καθολικό κτίσθηκε στη θέση ενός παλαιοτέρου, που ήτανε σε κακή κατάσταση και εγκαινιάστηκε στις 15 Αυγούστου του 1857.
Κτήτορας του Καθολικού της Μονής ήτανε ο προηγούμενος Πολύκαρπος, Διδυμοτειχίτης στην καταγωγή ενώ μεταγενέστερα προστέθηκαν ο νάρθηκας στη δυτική πλευρά του καθολικού καθώς και ένα πρόσκτισμα στη βόρεια πλευρά του.
 |
Άποψη της Μονής
|
 |
Άποψη της Μονής
|
 |
Το ξυλόγλυπτο, σκαλιστό και επίχρυσο τέμπλο του 1865
|
Φέρει ακόμη παλιές εικόνες και την Δέσποινα των Ιλασμών που κρατά στο αριστερό χέρι τον Χριστό και είναι καλυμμένη από τα αναρίθμητα τάματα των πιστών ενώ αξιόλογες είναι και οι εικόνες του Αρχαγγέλου Μιχαήλ, του Προφήτη Ηλία κ.α με αρκετές εικόνες του τέμπλου να είναι αφιερώματα Ελλήνων της νοτίου Βουλγαρίας.
Το ξυλόγλυπτο κιβώριο της αγίας Τράπεζας είναι έργο παλαιότερο του καθολικού και η πλάκα της φέρει πλήθος γραμμάτων, σύμφωνα με συνήθεια διαδεδομένη στον Έβρο τον 19ο αιώνα.
Εξωτερικά το καθολικό κοσμούν λιγοστά λιθανάγλυφα (σταυροί και δράκοντες) ενώ η νότια πτέρυγα των κελιών κτίστηκε το 1904, κάηκε και ξανακτίστηκε το 1909, επίσης στις παλαιές κατασκευές ανήκει επίσης και ο λιθόκτιστος περίβολος της μονής.
 |
Άποψη της Μονής
|
 |
Άποψη της Μονής
|
 |
Άποψη της Μονής
|
 |
| Το αντίγραφο της θαυματουργής εικόνας της Παναγίας της Πορταΐτισσας. |
Το 1747, με τη συγκατάθεση των κατοίκων της Κορνοφωλιάς και με ενέργειες του Μητροπολίτη Διδυμότειχου Αυξέντιου και του ηγούμενου της Μονής, Ιερομόναχου Αυξεντίου, επισημοποιήθηκε και επικυρώθηκε η κυριότητα της Μονής Ιβήρων, με Πατριαρχικό σιγίλιο της Ιερής Συνόδου του Οικουμενικού Πατριαρχείου της Κωνσταντινούπολης, επί Πατριαρχίας Παϊσίου Β' το οποίο βρίσκεται σήμερα στην βιβλιοθήκη της Μονής Ιβήρων.
Μετά την παραχώρησή της στη Μονή Ιβήρων, οι Αγιορείτες Πατέρες έφεραν στο Μετόχι τους ένα αντίγραφο της ιερής εικόνας της Παναγίας της Πορταΐτισσας που βρίσκεται στη Μονή Ιβήρων του Αγίου Όρους, η οποία αποδείχτηκε εξ ίσου θαυματουργή με την πρωτότυπη, καθώς όμως και το δεξί πόδι του Αγίου Χαραλάμπους.
Με τα δύο αυτά σημαντικά Ιερά Κειμήλια και κατ' ακολουθία και με τη Μονή, συνδέθηκε στενά ο Ελληνισμός του Καζά (Νομαρχίας) της Ανδριανουπόλεως καθώς επίσης όμως και οι Έλληνες κάτοικοι της περιοχής οι οποίοι περιέβαλαν με μεγάλη αγάπη, ευλάβεια και σεβασμό την Μονή αλλά και τα δύο πολυτιμότερα αυτά ιερά κειμήλια της.
 |
Άποψη της Μονής
|
 |
Άποψη της Μονής
|
 |
Άποψη της Μονής
|
 |
| Το δεξί πόδι του Αγίου Χαραλάμπους πηγή |
Έτσι, γρήγορα το Μοναστήρι της Παναγίας Πορταΐτισσας έγινε ένα μεγάλο θρησκευτικό, πνευματικό αλλά και εθνικό κέντρο του υπόδουλου Ελληνισμού της ευρύτερης αυτής περιοχής.
Λειτουργούσε σε αυτό κρυφό σχολείο και χρησίμευε ως τόπος συγκεντρώσεως των ανδρών της περιοχής για να εκπαιδευτούν στην αγροτική έκταση (αυτό ήτανε το πρόσχημα) και να συγκροτήσουν έτσι αντάρτικες ομάδες κατά των Τούρκων κατακτητών.
Οι εκάστοτε ηγούμενοι του Μοναστηριού ήταν πρόθυμοι να βοηθήσουν σε αυτό και το κάνανε.
Μάλιστα κάποιοι από αυτούς έγιναν παράδειγμα θυσίας στο βωμό της πίστεως αλλά και της πατρίδας, ενδεικτικά σημειώνουμε τον ηγούμενο της Μονής, Πορφύριο, ο οποίος βρήκε μαρτυρικό θάνατο το 1912 από ένα άτακτο απόσπασμα Τούρκων μισθοφόρων.
 |
Άποψη της Μονής
|
Το
Μοναστήρι, έπειτα από πολλά χρόνια
εγκατάλειψης επανιδρύθηκε το 1980, όταν
εγκαταστάθηκε σε αυτό μία γυναικεία
αδελφότητα, η οποία τηρεί το τυπικό της
Μονής Ιβήρων.
Οι μοναχές σήμερα είναι περίπου 13 και ασχολούνται με την αγιογραφία, το χρυσοκέντημα, το εργόχειρο, την ιερορραπτική, τις αγροτικές καλλιέργειες για τις ανάγκες της αδελφότητος καθώς επίσης λειτουργούν και μονάδα κηροπλαστείου.
Τα εργόχειρα μπορεί ο επισκέπτης να τα θαυμάσει στο εκθετήριο της Μονής, η οποία διατηρεί και εξαιρετικό ξενώνα που διατίθεται για τους επισκέπτες κατόπιν συννενόησης.
Η Μονή τιμάται στη μνήμη της Κοιμήσεως της Θεοτόκου και το φημισμένο πανηγύρι της Μονής γίνεται στα Εννιάμερα της Παναγίας δηλαδή στις 22 και 23 Αυγούστου.
Οι μοναχές σήμερα είναι περίπου 13 και ασχολούνται με την αγιογραφία, το χρυσοκέντημα, το εργόχειρο, την ιερορραπτική, τις αγροτικές καλλιέργειες για τις ανάγκες της αδελφότητος καθώς επίσης λειτουργούν και μονάδα κηροπλαστείου.
Τα εργόχειρα μπορεί ο επισκέπτης να τα θαυμάσει στο εκθετήριο της Μονής, η οποία διατηρεί και εξαιρετικό ξενώνα που διατίθεται για τους επισκέπτες κατόπιν συννενόησης.
Η Μονή τιμάται στη μνήμη της Κοιμήσεως της Θεοτόκου και το φημισμένο πανηγύρι της Μονής γίνεται στα Εννιάμερα της Παναγίας δηλαδή στις 22 και 23 Αυγούστου.
Τηλέφωνο:
(+30) 25540 51111
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου