H TIMIA KAΡΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΕΛΕΝΗΣ ΕΚ ΤΗΣ ΣΙΝΩΠΗΣ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ.

πηγή

Φυλάσσεται ευωδιάζουσα και θαυματουργούσα στον Ιερό Ναό της Αγίας Μεγαλομάρτυρος Μαρίνης στην Άνω Τούμπα Θεσσαλονίκης.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Στην Ορθόδοξη Εκκλησία αποδίδουμε στα Αγία λείψανα τιμή και ευλαβική προσκύνηση, η όποια όμως δεν αποτελεί λατρευτική προσκύνηση η λατρεία. Τούτο γιατί κανείς ποτέ ορθόδοξος χριστιανός δεν ταύτισε στη σκέψη του τα τίμια λείψανα με «θεούς». Μακαριστός π. ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΑΛΕΒΙΖΟΠΟΥΛΟΣ (ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΩΝ ΟΜΑΔΩΝ).

πηγή

Η Αγία Ελένη μαρτύρησε τον 18ο αιώνα, καταγόταν από την πόλη του Πόντου, την Σινώπη και ήτανε κόρη της ευσεβούς οικογένειας Μπεκιάρη.

Ήταν 15 ετών ωραιότατη στο σώμα και η αγνότητα της έδινε ιδιαίτερη χάρη στο πρόσωπο της.

Διακρινόταν για την υπακοή στους γονείς της και τον θερμό έρωτα της ψυχής της προς τον νυμφίο Χριστό.

Στην ανατροφή της επέδρασε ιδιαίτερα ο θείος της, αδελφός του πατέρα της, ο οποίος δίδασκε τότε σε Ελληνικό κρυφό Σχολείο της Σινώπης.

Μια μέρα λοιπόν, η μητέρα της την έστειλε ν' αγοράσει νήματα για το κέντημα, από το κατάστημα του Κρύωνα. Στο δρόμο υπήρχε το σπίτι του Ουκούζογλου πασά, διοικητού της Σινώπης.

Την ώρα που περνούσε η Ελένη, ο πασάς την είδε από το παράθυρό του και η ωραιότητα της τράβηξε την ακόλαστη ψυχή του και σκέφθηκε να τη μολύνει, έτσι διέταξε τότε και την έφεραν μπροστά του και αφού έμαθε ποια ήταν, προσπάθησε πολλές φορές να τη βιάσει, αλλά χωρίς αποτέλεσμα.

Η πόλη της Σινώπης στον Εύξεινο Πόντο.
πηγή

Ενα αόρατο τείχος προστάτευε την Ελένη, που συνεχώς προσευχόταν.

Ο πασάς, δεν είδε το θαύμα, σκλήρυνε περισσότερο η ψυχή του επειδή δεν μπορούσε να ικανοποιήσει τον σκοπό του και την βασάνισε σκληρά ενώ τελικά την αποκεφάλισε. 

Το λείψανο της το έβαλαν σε ένα σάκο και το έριξαν στη θάλασσα, αντί όμως να βυθιστεί, το λείψανο της Αγίας επέπλεε και ένα ουράνιο φως το φώτιζε. 

Συνέχισε να επιπλέει, ώσπου έφτασε στην τοποθεσία Γάει, όπου λόγω του μεγάλου βάθους της θάλασσας τα νερά είναι μαύρα και εκεί πλέον βυθίστηκε ενώ μετά από αρκετές ημέρες, ένα ελληνικό πλοίο αγκυροβόλησε στην τοποθεσία .

πηγή

Ένα βράδυ, ο φύλακας του πλοίου είδε ότι από το πυθμένα της θάλασσας έβγαινε ένα φως και νόμισε ότι εκεί υπάρχει μεγάλος θυσαυρός από χρυσό. 

Ειδοποίησε τον καπετάνιο και δύτες ανείλκυσαν το σάκκο που όμως αντί χρυσού περιείχε το λείψανο της Αγίας. 

Ο καπετάνιος μετέφερε κρυφά την τιμία Κάρα της Αγίας στον Ναό της Παναγίας στην Σινώπη και το σεπτό σκήνωμα της το έβαλε σε ένα άλλο πλοίο, που έφευγε με Έλληνες για την Ρωσία. 

Στο σημείο της θάλασσας που βυθίστηκε το Ιερό Λείψανο, άρχισε να βγαίνει γλυκό νερό και από τότε η περιοχή αυτή ονομάστηκε «Αγιάσματα».

Η τιμία Κάρα της Αγίας Παρθενομάρτυρος Ελένης έκανε πολλά θαύματα στην Σινώπη, ιδιαίτερα, όσοι υπέφεραν από πονοκεφάλους, καλούσαν τον Ιερέα, ο οποίος έφερνε την αγία Κάρα, έψαλλε Παράκληση, έκαμνε Αγιασμό και θεραπεύονταν ο πόνος.

Κατά την ανταλλαγή των πληθυσμών πριν από το 1924, ο τότε πρόεδρος της Σινώπης Χρήστος Καφαρόπουλος, έφερε την Κάρα της Αγίας Ελένης στον Ιερό Ναό της Αγίας Μεγαλομάρτυρος Μαρίνης στην Άνω Τούμπα Θεσσαλονίκης, όπου φυλάσσεται μέχρι σήμερα ευωδιάζουσα και θαυματουργούσα.

Εορτάζει στις 1 Νοεμβρίου.