Η ΤΙΜΙΑ ΚΑΡΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ, ΦΙΛΟΥ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ.

Φυλάσσεται στον ομώνυμο ναό, που κτίστηκε προς τιμήν στην Λάρνακα της Κύπρου.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Στην Ορθόδοξη Εκκλησία αποδίδουμε στα Αγία λείψανα τιμή και ευλαβική προσκύνηση, η όποια όμως δεν αποτελεί λατρευτική προσκύνηση η λατρεία. Τούτο γιατί κανείς ποτέ ορθόδοξος χριστιανός δεν ταύτισε στη σκέψη του τα τίμια λείψανα με «θεούς».Μακαριστός π. ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΑΛΕΒΙΖΟΠΟΥΛΟΣ (ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΩΝ ΟΜΑΔΩΝ).

Ο Ναός του Αγίου Λαζάρου στην Λάρνακα της Κύπρου

όπου είναι ο τάφος του και τα ιερά λείψανά του
πηγή

Ο Λάζαρος ήταν φίλος του Χριστού και οι αδελφές του Μάρθα και Μαρία τον φιλοξένησαν πολλές φορές (Λουκ.ι΄, 38-40, Ιωαν.ιβ΄, 1-3) στη Βηθανία κοντά στα Ιεροσόλυμα.

Λίγες μέρες πρό του πάθους του Κυρίου ασθένησε ο Λάζαρος και οι αδελφές του ενημέρωσαν σχετικά τον Ιησού που τότε ήταν στη Γαλιλαία να τον επισκεφθεί αλλά όταν όμως έφτασε στην Βηθανία ο Χριστός ήδη είχε πεθάνει 4 ημέρες πρίν ο Λάζαρος.

Ο Χριστός παρηγόρησε τις αδελφές του Λάζαρου που ήταν πεθαμένος τέσσερις μέρες και ζήτησε να δει το τάφο του.

Όταν έφθασε στο μνημείο, δάκρυσε και διέταξε να βγάλουν την ταφόπλακα. Τότε ύψωσε τα μάτια του στον ουρανό, ευχαρίστησε τον Θεό και Πατέρα και με μεγάλη φωνή είπε: Λάζαρε, βγές έξω. Αμέσως βγήκε έξω τυλιγμένος με τα σάβανα ο τετραήμερος νεκρός μπροστά στο πλήθος που παρακολουθούσε και ο Ιησούς ζήτησε να του λύσουν τα σάβανα και να πάει σπίτι του, (Ιωαν. Ια΄,44).

Ο τάφος του Αγίου Λαζάρου κάτω από το ιερό στον 

ομώνυμο ναό του στην Λάρνακα της Κύπρου.

πηγή

Αργότερα ο Λάζαρος αναγκάστηκε να ζητήσει καταφύγιο στο Κίτιο, την σημερινή Λάρνακα της Κύπρου, αποφεύγοντας την επιβουλή των αρχιερέων και φαρισαίων που ήθελαν να τον σκοτώσουν: «Εβουλεύσαντο δε οι αρχιερείς ίνα και τον Λάζαρον αποκτείνωσιν, ότι πολλοί δι’ αυτόν υπήγον των Ιουδαίων και επίστευον εις τον Ιησούν». (Οι αρχιερείς τότε απεφάσισαν να θανατώσουν και τον Λάζαρον, διότι εξ αιτίας του πολλοί από τους Ιουδαίους έφευγαν και πίστευαν εις τον Ιησούν). 

Πιθανότερος χρόνος φυγής του Λαζάρου από την Βηθανία θεωρείται το 33 και συγκεκριμένα, ο καιρός του διωγμού που ξέσπασε μετά το λιθοβολισμό του πρωτομάρτυρα Στεφάνου, οπότε πολλοί χριστιανοί της Ιουδαίας «διασπαρέντες από της θλίψεως της γενομένης επί Στεφάνω, διήλθον έως Φοινίκης και Κύπρου και Αντιοχείας».

Η Λάρνακα σήμερα με τα ιερά λείψανα του

Αγίου Λαζάρου του 4ήμερου, φίλου του Χριστού

Κατά την παράδοση της Εκκλησίας ο Λάζαρος ήταν τριάντα ετών το 33 όταν ο Χριστός τον ανέστησε εκ νεκρών και έζησε άλλα τριάντα χρόνια στο Κίτιο της Κύπρου και πέθανε γύρω στο 63 σε ηλικία εξήντα ετών. 

Στην Κύπρο λοιπόν τον βρήκαν οι Απόστολοι Παύλος και Βαρνάβας, όταν πήγαν το 45 και τον χειροτόνησαν ως πρώτο Επίσκοπο Κιτίου.

Ποίμανε το ποίμνιό του για δεκαοχτώ χρόνια (45 - 63), οπότε πέθανε για δεύτερη φορά και τάφηκε στο Κίτιο, εκεί όπου σήμερα υψώνεται ο βυζαντινός ναός προς τιμήν του.

Στις 23 Νοεμβρίου του 1972 (κατά τη διάρκεια εργασιών ανακαίνισης του ναού), βρέθηκε μέρους των λειψάνων του αγίου βαθιά κάτω από την αγία Τράπεζα, μέσα σε μία μαρμάρινη λάρνακα.

Τα λείψανα με την Τιμία Κάρα του Αγίου Λαζάρου

Η προσκυνηματική εικόνα του Αγίου Λαζάρου που επίσης
φυλάσσεται στον ομώνυμο ναό του στην Λάρνακα της Κύπρου

Όπως είναι γνωστό το λείψανο του αγίου είχε πρωτοβρεθεί το 890 στον τάφο του, μέσα στο μικρό ναό, που υπήρχε την εποχή εκείνη και μέσα σε μαρμάρινη λάρνακα στην οποία ήταν χαραγμένα (όχι όμως στα ελληνικά) τα εξής: «Λάζαρος ο τετραήμερος και φίλος του Χριστού». 

Ο τότε αυτοκράτορας του Βυζαντίου Λέων ΣΤ΄ ο Σοφός, σύμφωνα με τη συνήθεια που επικρατούσε, μετέφερε το ιερό λείψανο στην Κωνσταντινούπολη και σε αντάλλαγμα έστειλε χρήματα και τεχνίτες για να κτίσουν το ναό που βλέπουμε σήμερα, είναι όμως αδιανόητο να δεχτούμε ότι οι τότε Κιτιείς είχαν δώσει ολόκληρο το λείψανο χωρίς να κρατήσουν ένα μικρό μέρος για την πόλη τους.

Για αυτό το γεγονός, ότι βρέθηκε στον τάφο μέρος μόνο λειψάνου και όχι ολόκληρο λείψανο, αποτελεί μια ισχυρή ένδειξη για την αυθεντικότητά του.

Μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Φράγκους το 1204, οι Σταυροφόροι, εκτός από τους άλλους θησαυρούς που μετέφεραν στη Δύση, μετέφεραν και το λείψανο του αγίου στη Μασσαλία, από όπου όμως αργότερα χάθηκε, οι Φράγκοι βέβαια εκμεταλλεύτηκαν το γεγονός και καλλιέργησαν παλαιότερα, για λόγους θρησκευτικούς και εθνικιστικούς, τη φήμη ότι εκεί και όχι αλλού έζησε και τάφηκε ο Λάζαρος σαν επίσκοπος.

H μνήμη του αγίου Λαζάρου τιμάται 8 ημέρες πριν το Πάσχα και αυτή τη μέρα δεν γίνονται μνημόσυνα με κόλλυβα, σε ανάγκη μόνο απλό Τρισάγιο.