Πέμπτη 18 Ιανουαρίου 2018

ΛΕΙΨΑΝΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΗΦΟΡΟΥ ΤΟΥ ΛΕΠΡΟΥ.

πηγή

Φυλάσσονται στον Ιδρυματικό Ναό των Αγίων Αναργύρων του Γενικού Νοσοκομείου Δυτικής Αττικής "Αγία Βαρβάρα" και τίθενται σε προσκύνηση, μαζί με το ράσο και το μοναχικό του σχήμα.

«Παιδιά μου, προσεύχεσθε; και πώς προσεύχεσθε; 
με την ευχή του Ιησού να προσεύχεσθε, 
με το ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ, ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ. 
Έτσι να προσεύχεσθε. Έτσι είναι καλά» 
(πατήρ Νικηφόρος).

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Στην Ορθόδοξη Εκκλησία αποδίδουμε στα Αγία λείψανα τιμή και ευλαβική προσκύνηση, η όποια όμως δεν αποτελεί λατρευτική προσκύνηση η λατρεία. Τούτο γιατί κανείς ποτέ ορθόδοξος χριστιανός δεν ταύτισε στη σκέψη του τα τίμια λείψανα με «θεούς».Μακαριστός π. ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΑΛΕΒΙΖΟΠΟΥΛΟΣ (ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΩΝ ΟΜΑΔΩΝ).


Το πατρικό σπίτι τού Αγίου Νικηφόρου
πηγή
Ο πατήρ Νικηφόρος (κατά κόσμον Νικόλαος Τζανακάκης) γεννήθηκε το 1890 σε ένα ορεινό χωριό των Χανίων, το Σηρικάρι. 

Οι γονείς του κοιμήθηκαν νωρίς, με αποτέλεσμα να αναγκαστεί ο παππούς του να τον στείλει στα Χανιά στην τρυφερή ηλικία των 13 ετών, προκειμένου να μάθει την τέχνη του κουρέα. 

Εκεί γρήγορα έγινε αγαπητός λόγω της κοινωνικότητας, της εξυπνάδας και της ομορφιάς του όμως εκεί ήτανε και η περίοδος, που άρχισαν να εμφανίζονται τα πρώτα σημάδια της λέπρας (νόσος Χάνσεν), που θα τον ταλαιπωρούσε φρικτά στην υπόλοιπη ζωή του έτσι στα 16 του, ο Νικόλαος για να αποφύγει τον επερχόμενο εγκλεισμό του στην Σπιναλόγκα, καθότι τα σημάδια της νόσου είχαν αρχίσει να γίνονται πολύ εμφανή, διέφυγε ακτοπλοϊκώς στην Αλεξάνδρεια. 

Τα ιερά Λείψανα μαζί με το ράσο και το μοναχικό του σχήμα
του Αγίου Νικηφόρου του Λεπρού
πηγή


Ο Αγιος Νικηφόρος σε νεαρή ηλικία στήν Αλεξάνδρεια
της Αιγύπτου

πηγή
Η λέπρα την εποχή εκείνη αντιμετωπιζόταν με φόβο και αποτροπιασμό ως μια μεταδοτική και ανίατη ασθένεια (η φαρμακευτική αγωγή ανακαλύφθηκε μόλις το 1947). Ο Νικόλαος σύντομα έγινε αγαπητός και στην ανθούσα τότε ελληνική παροικία της Αλεξάνδρειας εργαζόμενος σαν κουρέας όμως η εξέλιξη της αρρώστιας του ήταν τέτοια, που ήταν αδύνατον να την κρύψει πλέον.

Με τη μεσολάβηση ενός αρχιερέως πήγε στο λωβοκομείο της Χίου, σε ηλικία 24 ετών και μέσα στις άπειρες θλίψεις και κακουχίες του, ο Θεός ευδόκησε να γνωριστεί και να συνδεθεί άρρηκτα πνευματικά με τον Άγιο Άνθιμο Βαγιάνο (εορτάζεται στις 15 Φεβρουαρίου), που υπηρετούσε τον καιρό εκείνο τις λειτουργικές ανάγκες του λεπροκομείου. 

Ο Νικόλαος, με ασφαλή οδηγό τον Άγιο Άνθιμο ξεκίνησε με ζήλο τον εκεί πνευματικό του αγώνα, παρεδόθη ολοκληρωτικά στα χέρια του Αγίου πνευματικού του πατρός, και σε διάστημα δύο ετών έλαβε το αγγελικό σχήμα, υπό το μοναχικό όνομα Νικηφόρος. 

Ο αγώνας του πατρός Νικηφόρου ήταν αξιοζήλευτος ακόμα και σε υγιείς μοναχούς, παρά το γεγονός ότι η εξέλιξη της νόσου ήταν ραγδαία και οι αλλοιώσεις στο σώμα του ήταν πλέον ιδιαίτερα εμφανείς.

Ο Αγιος Νικηφόρος, νέος μοναχός στήν Χίο
πηγή
Προσευχόταν ώρες ατελείωτες κατά διάρκεια της νύχτας, κάνοντας αμέτρητες μετάνοιες, που συνδύαζε με αυστηρή νηστεία και αδιάκριτη γνήσια υπακοή στον γέροντά του και καθημερινά εργαζόταν στου κήπους του λωβοκομείου και παράλληλα ασκούσε καθήκοντα ψάλτη. 

Ακόμα και όταν η ασθένειά του κατέστρεψε την όρασή, δεν πτοήθηκε καθόλου, συνεχίζοντας να ψάλλει από στήθους ενώ οι συνασθενείς του λάβαιναν δύναμη και κουράγιο από την παρουσία του που η δύναμή του ιδίου ήταν η προσευχή.

Το 1957, όταν έκλεισε το λωβοκομείο της Χίου, ο Άγιος Άνθιμος ο εκ Χίου μερίμνησε και έστειλε τον π. Νικηφόρο στον αντιλεπρικό σταθμό της Αγίας Βαρβάρας Αθηνών. 

Μάλιστα στην συστατική επιστολή προς το θεοφόρο πατέρα Ευμένιο, που υπηρετούσε το ίδρυμα των Αθηνών, του εφιστούσε την προσοχή να προσέξει «τον θησαυρό που του έστελνε η Παναγία διότι είχε πολλά να ωφεληθεί από εκείνον». 

Ο πατήρ Ευμένιος υποδέχθηκε με πολλή αγάπη τον 67 ετών περίπου πατέρα Νικηφόρο, του οποίου τα μέλη και τα μάτια είχαν τελείως αλλοιωθεί και παραμορφωθεί από τη νόσο όμως σύντομα, όταν αντιλήφθηκε την πνευματική του κατάσταση του π. Νικηφόρου έγινε υποτακτικός του.

Ο Αγιος Νικηφόρος δεξιά με τον Αγιο Ανθιμο αριστερά
και τροφίμους του Λωβοκομείου Χίου.

πηγή
Πλέον τα χαρίσματα της Θεία Χάριτος, που επεσκίαζαν τον Άγιο Νικηφόρο ήταν εμφανή από όλους και ως εκ τούτου μεγάλο πλήθος κόσμου συνέρρεε στο ταπεινό του εκείνο κελάκι του λεπρού μονάχου Νικηφόρου, για να πάρει την ευχή του και παρά το γεγονός, ότι ο ίδιος ήταν κατάκοιτος με πάμπολλες πληγές και αφόρητους πόνους, παρηγορούσε πάντα τους θλιμμένους και πονεμένους που τον επισκέπτονταν. 

Τα μάτια του ήτανε μονίμως ερεθισμένα, η όραση του ελάχιστη, τα χέρια του αγκυλωμένα και τα κάτω άκρα του εντελώς παραλυμένα, τίποτα από όλα αυτά όμως δεν τον εμπόδιζε να είναι γλυκύτατος, μειλίχιος, χαμογελαστός και ευχάριστος προς τους επισκέπτες του και το φαγωμένο πρόσωπο του, από τα στίγματα της ασθένειας, έλαμπε ολόκληρο με αποτέλεσμα να γεμίζουν με χαρά, ειρήνη και πίστη οι επισκέπτες του πάμπτωχου και φαινομενικά ασθενή ανθρώπου, που συνέχεια δοξολογούσε τον Θεό του.

Ο Ιδρυματικός Ναός των Αγίων Αναργύρων του Γενικού
Νοσοκομείου Δυτικής Αττικής "Αγία Βαρβάρα"
πηγή
Το Παρεκκλήσιο του Αγίου Νικηφόρου στον χώρο του Ιδρυματικού
Ναού των Αγίων Αναργύρων του Γενικού Νοσοκομείου
Δυτικής Αττικής "Αγία Βαρβάρα".
πηγή

Προσκυνητάρι στον χώρο που βρισκόταν το κελάκι του
Αγίου Νικηφόρου του Λεπρού.
πηγή



Ο Αγιος Νικηφόρος τα τελευταία του χρόνια στο
κελάκι του στο Νοσοκομείο Λοιμωδών Νόσων
της Αγίας Βαρβάρας Αττικής.

πηγή
Κοιμήθηκε στις 4 Ιανουαρίου του 1964, σε ηλικία 74 ετών, κηδεύθηκε στον Ιερό Ναό των Αγίων Αναργύρων και ετάφη στο εκεί κοιμητήριο.

Στην ανακομιδή των τιμίων λειψάνων του αυτά ευωδίαζαν ενώ αγιοκατατάχθηκε τον Δεκέμβριο του 2012 με τη μνήμη του να τιμάται την 4 Ιανουαρίου κάθε έτους.

Η εκκλησία των αγίων Αναργύρων την οποία ο Άγιος υπηρετούσε ανελλιπώς ως ψάλτης, είναι επισκέψιμη από τις 17.00 - 19.00 κάθε Τετάρτη και Σάββατο απόγευμα, καθώς και τις πρωινές ώρες της Κυριακής κατά την διάρκεια της Θείας Λειτουργίας.

Δυστυχώς το κελλάκι του Αγίου δεν υφίστανται πλέον και ο τάφος του έχει απαλλοτριωθεί από τον Δήμο για την δημιουργία γηπέδου και στην αρχική θέση του κελλιού του Αγίου που υπήρχε τότε, υπάρχει σήμερα ένα υπαίθριο προσκυνητάρι - εκκλησίδιο λίγα μέτρα μακρύτερα του Ναού των αγίων Αναργύρων ενώ στον ίδιο χώρο ο προσκυνητής μπορεί να επισκεφθεί, το κελί του αγιασμένου σύγχρονου γέροντα πατρός Ευμενίου Σαριδάκη καθώς και τον τάφο του, όπως επίσης και το παρακείμενο, αφιερωμένο στον Άγιο Νικηφόρο παρεκκλήσιο.

Το μοναδικό έργο που έχουμε εκ χειρός του Αγίου Νικηφόρου είναι μια πρόχειρη, αλλά περιεκτική επιστολή που έγραψε προς στην Ηγουμένη της Ιεράς Μονής της Παναγίας Βοηθείας της Χίου, στις 22 Ιουλίου του 1961, που περιέχει τα θαύματα του Αγίου Βαγιάνου στα οποία υπήρξε αυτόπτης μάρτυρας.

Η μνήμη του τιμάται στις 4 Ιανουαρίου.