Η ΤΙΜΙΑ ΚΑΡΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΡΑ ΑΝΘΙΜΟΥ, ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΝΙΚΟΜΗΔΕΙΑΣ.

Φυλάσσεται στην Ιερά Μονή Αγίου Παύλου στο Άγιο Όρος.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Στην Ορθόδοξη Εκκλησία αποδίδουμε στα Αγία λείψανα τιμή και ευλαβική προσκύνηση, η όποια όμως δεν αποτελεί λατρευτική προσκύνηση η λατρεία. Τούτο γιατί κανείς ποτέ ορθόδοξος χριστιανός δεν ταύτισε στη σκέψη του τα τίμια λείψανα με «θεούς».Μακαριστός π. ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΑΛΕΒΙΖΟΠΟΥΛΟΣ (ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΩΝ ΟΜΑΔΩΝ).

 Άγιος Άνθιμος Νικομηδείας 

Τοιχογραφία τού 14ου αιώνα στον Ιερό Ναό τού Αγίου

Νικολάου Ορφανού στη Θεσσαλονίκη. 

πηγή

Ο Άνθιμος γεννήθηκε στην πόλη της Νικομήδειας, από ευσεβείς και ευγενείς γονείς, έζησε στα τέλη του 3ου αιώνα ενώ ο Ευσέβιος Καισαρείας δεν αναφέρει το έτος και την ημερομηνία γέννησης του Ἀνθιμου όμως στο μαρτυρολόγιο Geronimo (Martyrologium Hieronymianum), αναφέρεται ως ημερομηνία γέννησης του η 27η Απριλίου, άγνωστης χρονιάς. 

Όταν κοιμήθηκε ο τότε Επίσκοπος Νικομήδειας Κύριλλος οι κάτοικοι της Νικομήδειας μαζί με τους Κληρικούς της Εκκλησίας απεφάσισαν ομόφωνα να αναδείξουν Επίσκοπο τους Άνθιμο όπως και έγινε. 

Όταν επέστρεψε ο Μαξιμιανός νικητής από τον πόλεμο εναντίον των Αιθιόπων, διέταξε αμέσως όλους να συγκεντρωθούν στην Νικομήδεια, για να θυσιάσουν στους θεούς του και κηρύχθηκε τότε ένας βαρύτατος και μέγιστος διωγμός κατά των χριστιανών που δεν το έκαναν. 

Την νύκτα των Χριστουγέννων, Ιεράρχης Άνθιμος εόρταζε μαζί με όλους τους χριστιανούς την Γέννηση του Χριστού στην εκκλησία της Νικομήδειας και όταν το άκουσε αυτό ο Μαξιμιανός διέταξε να ανάψουν αμέσως ξύλα γύρω από την Εκκλησία, για να καούν όλοι οι χριστιανοί που ήταν μέσα  σε αυτήν.

 Άγιος Άνθιμος Νικομηδείας 

Τοιχογραφία σε μετάλλιο τού 1167 στον Ιερό Ναό τού 

Αγίου Γεωργίου στην παλιά Lodoga, στην περιοχή 

olkhov του Λένινγκραντ. 

πηγή

Μέσα στην εκκλησία, αντιλήφθηκαν οι χριστιανοί τις φωτιές από έξω και έψαλλαν την υμνωδία των Αγίων Τριών Παίδων, επικαλούμενοι όλη την Κτίση προς υμνωδία και δοξολογία του Θεού όμως κατακάησαν οι οποίοι ήταν περίπου είκοσι χιλιάδες, όμως ο Άγιος Άνθιμος δεν κάηκε, αλλά διαφυλάχθηκε αβλαβής από την θεία χάρη και αναχώρησε για την Σμύρνη.

Ο Μαξιμιανός στέλνει είκοσι έφιππους στρατιώτες, στη Σμύρνη για να τον συλλάβουν και να τον φέρουν ενώπιόν του οι οποίοι τον βρίσκουν εκεί και χωρίς να τον γνωρίζουν, ρωτούσαν τον ίδιο τον Άνθιμο περί του Ανθίμου, ποιος είναι και σε ποιο μέρος της Σμύρνης κατοικούσε. 

Ο Άγιος Άνθιμος αφού τους φιλοξένησε και παρέθεσε σε αυτούς δείπνο, έπειτα τους είπε, ότι ο ίδιος είναι ο Άνθιμος. 

Οι στρατιώτες έμειναν εκστατικοί, δεν μπορούσαν κάν να τον αντικρύσουν σκεπτόμενοι βαθειά αφ’ ενός μεν την τράπεζα, το δείπνο και την φιλοξενία, αφ’ ετέρου δε για ποιο σκοπό στάλθηκαν και για ποιο σκοπό πρόκειται να τον φέρουν ενώπιον του Μαξιμιανού ενώ θαύμασαν την φιλαλήθειά του και τον προέτρεπαν μάλιστα να φύγει από εκεί λέγοντάς του: «Σε μας είναι αρκετό να απολογηθούμε και να πούμε, ότι σε όλη την Νικομήδεια τον ζητήσαμε, αλλά δεν μπορέσαμε να τον βρούμε». 

Το Μαρτύριο τού Αγίου Ανθίμου.

Τοιχογραφία ( Fresco.) τού  έτους 1721

στην Ιερά Μονή  Βατοπεδίου Αγίου Όρους. 

πηγή

Ο Άνθιμος όμως, που πάντα δίδασκε και προέτρεπε όλους να έχουν την αλήθεια στην καρδιά τους, δεν ανεχόταν να πούνε ψέμα γι αυτόν, άλλωστε διψούσε τον θάνατο υπέρ του Χριστού, και έτσι ανεχώρησε μαζί τους. 

Ενώ βάδιζαν στο δρόμο τους έδωσε πολλές ευσεβείς συμβουλές, τους δίδαξε περί των μελλόντων αγαθών, εξαφάνισε κάθε ασεβή λογισμό από μέσα τους και αφού προετοίμασε την ψυχή τους για να δεχθούν τις θείες επαγγελίες του Ιερού Ευαγγελίου. 

Ακόμη, διαβάζει τις ευχές και όταν έφθασαν σε κάποιο ποτάμι τους βαπτίζει, και κατόπιν πάλι συνέχισαν την οδοιπορία τους, μέχρι ότου έφθασαν στην πόλη.

Ο βασιλέας όταν αντίκρισε τον Άνθιμο του λέει: «Συ είσαι ο λεγόμενος Άνθιμος, ο οποίος έχει πλανηθεί στην πίστη του Χριστού, που ως απλός και ευκολόπιστος άνθρωπος απατήθηκες, και εκτοξεύεις χιλιάδες ύβρεις εναντίον των δικών μας θεών;» και του ζητά να θυσιάσει στους δικούς του Θεούς ειδάλλως θα τον βασανίσει φρικτά και μάλιστα του δείχνει τα εργαλεία των βασανιστηρίων.

Το Μαρτύριο τού Αγ. Ανθίμου και Η Οσία Φοίβη 

η διακόνισσα. Μηνολόγιο 2 - 5  Σεπτεμβρίου τού 

14ου αιώνα, βρίσκεται στην Bodleian Βιβλιοθήκη 

(Bodleian Library) στην Οξφόρδη της Αγγλίας, 

πηγή

Ο Άνθιμος του απαντά: «Γιατὶ μοῦ τὰ δείχνεις; Γιὰ νὰ μὲ φοβίσεις; Αὐτὰ ἂς τὰ φοβοῦνται ἐκεῖνοι, γιὰ τοὺς ὁποίους ἡ παροῦσα ζωὴ εἶναι μόνο ἡδονὴ καὶ τὴν στέρησή της θεωροῦν μεγάλη ἀπώλεια. 

Ἀλλὰ σὲ μένα, ὅπως καὶ σὲ κάθε χριστιανό, αὐτὰ δὲν ἀσκοῦν καμιὰ γοητεία. Τὸ σῶμά μου εἶναι πρόσκαιρο καὶ εὐτελές, ποὺ μόνη ἀξία ἔχει, ὅταν ἁγιασθεῖ διὰ τοῦ Χριστοῦ καὶ δοθεῖ εἰς τὴν κατὰ Χριστὸν ζωή. 

Ἑπομένως, τιμωρίες καὶ βάσανα εἶναι γιὰ μένα πιὸ ποθητὰ ἀπὸ τοῦ νὰ ἀρνηθῶ τὸν Σωτῆρα μου». 

Ο Μαξιμιανός τότε διατάζει να στρωθεί στο έδαφος όστρακο και να τον απλώσουν γυμνό επάνω σε αυτό και να τον δέρνουν με ράβδους ώστε, με τις πληγές από τα ραβδίσματα από πάνω και με στρωμένα από κάτω όστρακα να αισθανθεί η ψυχή του διπλάσιο πόνο. 

Ο Άνθιμος όμως δεν απελπίστηκε και παρακαλούσε τον Κύριο λέγοντας. «Ευχαριστώ σοι, Δέσποτα Βασιλεύ των αιώνων, ότι περιέζωσάς με δύναμιν εξ ύψους, και τους εχθρούς μου έδωκας μοι νώτον, και τους μισούντας με εξωλόθρευσας, και συνεπόδισας πάντας τους επανισταμένους επ’ εμέ υποκάτω μου». 

Το Μαρτύριο τού Αγίου Ανθίμου.

Τοιχογραφία ( Fresco.) τού  1547 στην Ιερά 

Μονή  Διονυσίου Αγίου Όρους. 

¨Εργο τού Τζώρτζης (Ζώρζης) Fuca.

πηγή

Τότε ο Μαξιμιανός επινοεί και άλλα βασανιστήρια και διατάζει να κάψουν χάλκινες περικνημίδες και να τις βάλουν στα πόδια του όμως και πάλι ο Άνθιμος δεν αισθανόταν καθόλου πόνο ούτε σημάδια είχε στα πόδια του και ο Μαξιμιανός απορούσε, όμως από την απιστία του νόμιζε ότι αυτά ήταν μαγικά του κόλπα. 

Κατόπιν διατάζει να δέσουν τον Μάρτυρα πάνω σε τροχό και να τον περιστρέφουν συνεχώς, συγχρόνως δε με λαμπάδες και φωτιά να κατακαίουν τις σάρκες του και έτσι να διαλύονται όμως ο τροχός όσο και να προσπαθούσαν οι δήμιοι δεν γυρνούσε για το μαρτύριο και εξοργισμένος ο Μαξιμιανός διατάζει τον αποκεφαλισμό του Ανθίμου. 

Ο Άνθιμος αφού προσευχήθηκε για τελευταία φορά, και την ώρα που προσευχόταν στο Θεό του έκοψαν την μακαρία του κεφαλή την τρίτη του μηνός Σεπτεμβρίου κατά το έτος 304. 

Η μνήμη του τιμάται από την Εκκλησία μας στις 3 Σεπτεμβρίου.