Η ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΗ ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΣΚΟΥΠΙΩΤΙΣΣΑΣ.

πηγή

Φυλάσσεται στον Ιερό Ναό της Θεοτόκου και του Αγίου Νικολάου στα Νέα Ρόδα της Χαλκιδικής. 

Στο χάρτη το νησί Αλώνη.
Είναι ένα από τα τέσσερα κατοικημένα νησιά των 
Νησιών του Μαρμαρά και το 2ο μεγαλύτερο μετά
 το νησί του Μαρμαρά με έκταση 21,4 Km².
Στο νησί υπάρχουν πέντε μικροί οικισμοί.

Η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας της Σκουπιώτισσας προέρχεται από το χωριό Σκοπιά ή Σκουπιά που βρίσκεται στη νήσο Αλώνη (στα τουρκικά Paşalimanı) της θάλασσας του Μαρμαρά. 

Τον Αύγουστο του 1922, κατά τη Μικρασιατική καταστροφή, την μετέφερε μαζί της για να τη σώσει από τους Τούρκους η δεκαεξάχρονη τότε Σκουπιώτισσα Βασιλεία Τσακάλου Χατζηγεωργίου. Η μεταφορά της έγινε με το ιστιοφόρο «Άγιος Νικόλαος» των γνωστών Σκουπιανών καπεταναίων Κυριάκου Πριακωνά και Κωνσταντίνου Τσακάλου.

Στην αρχή παρέδωσαν την εικόνα για φύλαξη στην εκκλησία «Ευαγγελισμός της Θεοτόκου» στον Μούδρο της Λήμνου, όπου ήταν και η πρώτη εγκατάσταση των συγχωριανών τους. 

Κατόπιν ενεργειών του Κυριάκου Ιωακείμ Πριακωνά και αίτησης που υπέβαλαν οι Σκουπιώτες των χωριών Νέων Ρόδων, Αμμουλιανής και Ουρανούπολης, μεταφέρθηκε οριστικά με το πλοίο του Κυρ. Πριακωνά «Άγιος Γεώργιος», στο χωριό των Νέων Ρόδων στις 9 Οκτωβρίου του 1933 και υπάρχει ως σήμερα η απόδειξη παραλαβής της εικόνας.

Η εικόνα είναι αμφιπρόσωπη.
Στην μία πλευρά εικονίζεται η Παναγία Οδηγήτρια.
Φωτογραφία χωρίς την επένδυση της Εικόνας.
πηγή

Η εικόνα είναι αμφιπρόσωπη με την Παναγία Οδηγήτρια στην  μία πλευρά και την Σταύρωση του Κυρίου στην άλλη. 

Η ζωγραφική έγινε με αυγοτέμπερα απ’ ευθείας στο ξύλο και η σημερινή μορφή είναι επιζωγράφιση των αρχών του 19ου αιώνα πάνω σε προϋπάρχουσα ζωγραφιά που ανήκει στα βυζαντινά χρόνια ενώ ειδικοί την χρονολογούν στα τέλη του 14ου με αρχές του 15ου αιώνα.

Το επίχρυσο ένδυμα της εικόνας είναι δωρεά της οικογένειας Ελληνοαμερικανών Νικολάου και Μαίρης Σαββίδου μετά από θαυμαστή επέμβαση της Παναγίας στην Μαίρη Σαββίδη: 

[Διήγησις Ἰωάννου Δελήμπαση, Διδασκάλου 1956]

Ὁ σύζυγος τῆς Ἑλληνοαμερικανίδος Μαίρης, Νικόλαος Σαββίδης ἐδώρισε ἀρκετὰς χιλιάδας δολλάρια εἰς τὰ Σήμαντρα Χαλκιδικής, δι᾿ ἀνέγερσιν Ἱεροΰ Ναοῦ καὶ τὴν ἐπέκτασιν τοῦ Δημοτικοῦ Σχολείου.Τὸ 1956 γίναμε φίλοι. Διετύπωσε δέ, ὁ σύζυγος, τὴν ἐπιθυμίαν νὰ ἐπισκεφθῇ τὸ Ἅγιον Ὄρος,διότι εἶχε ἔντονον καὶ βαθὺ τὸ θρησκευτικὸν συναίσθημα και ήλθαμε μέχρι τὰ Ν. Ρόδα οἰκογενειακῶς.

Στην άλλη πλευρά εικονίζεται η Σταύρωση του Κυρίου.
πηγή

Ἐνταῦθα θὰ ἔμεναν ἀϊ οἴκογενειαί μᾶς καὶ ἡμεῖς θὰ συνεχίζαμε διὰ τὸ Ἅγιον Ὄρος. Μόλις φθάσαμε εἰς τὸ χωριό μου τὰ Νέα Ῥόδα,ἀμέσως ἐπήγαμε εἰς τὴν Ἐκκλησίαν διὰ νὰ προσκυνήσω τὴν Παναγίαν. Τοῦτο πράττω πάντοτε κατὰ τὴν ἄφιξίν μου.

Ὅταν ἦλθε ἡ σειρὰ τῆς κ. Μαίρης νὰ προσκυνήσῃ καὶ μόλις ἔκαμε τὸν σταυρόν της, ἔπιασε τὴν εἰκόνα μὲ τὰ δυό της χέρια,γονάτισε καὶ μὲ ἀναφιλητὰ καὶ σὲ μιὰ κάποια κατάστασιν ἐκστάσεως ἄρχισε νὰ φωνάζῃ: «Νίκο μου (τὸν σύζυγόν της) αὐτὴ εἶναι, εἶναι αὐτή, τὴν γνώρισα».

Μὲ πολὺ κόπο τὴν πήραμε μακρὰν τοῦ εἰκονίσματος καὶ ἀφοῦ ἠρέμησε, μᾶς διηγήθηκε τὸ ἑξῆς καταπληκτικό: Τὸ 1935 προσεπάθησαν εἰδικοὶ διαφωτισταὶ τῆς αἱρέσεως τῶν μαρτύρων τοῦ Ἰεχωβᾶ, νὰ τὴν προσηλυτίσουν καὶ κατὰ κάποιον τρόπον ἄρχισαν νὰ τὴν πείθουν.

Τὸ βράδυ τῆς ἡμέρας ποὺ συνειδητὰ εἶχε ἀποφασίσει νὰ προσχωρήσῃ,εἶδε στὸν ὕπνο της μιὰ φτωχικὴ μαυροφορεμένη γυναῖκα,ἡ ὁποία τῆς ἀπέτρεψε νὰ γὶνῃ μάρτυς τοῦ Ἰεχωβᾶ,διότι θὰ ἔχανε τὴν ψυχήν της καὶ μὲ πολλὰ ἐπιχειρήματα τῆς κατέδειξε τὸ ἀβάσιμο τῆς αἱρέσεως. Τότε ἡ κ. Μαίρη τὴν εὐχαρίστησε καὶ ζήτησε νὰ κάμῃ καὶ αὐτὴ κάτι γιὰ τὴ φτωχιὰ αὐτὴ γυναῖκα,“Δὲν θέλω τίποτε τῆς εἶπε, ἀλλὰ ὅταν μὲ συναντήσῃς ἄλλη φορά, θέλω νὰ μὲ ντύσῃς. ”

Καὶ στραφεῖσα πρὸς τὸν σύζυγόν της τοῦ εἶπε μὲ παράπονον: Νίκο μου συνήντησα τὴν γυναῖκα ποὺ μὲ ἔσωσε τὴν ψυχήν μου,ἀλλὰ πῶς θὰ τὴν ντύσω;

Τότε παρενέβη ὁ ἀείμνηστος ἱερεὺς τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Παπᾶ Ζηνόδης καὶ τῆς εἶπε ὅτι αἱ εἰκόνες ντύνονται δι᾿ ἐπαργυρώσεως ἢ ἐπιχρυσώσεως, αμέσως ὁ σύζυγός της ἐζήτησε λεπτομερῶς πληροφορίας καὶ ἐκείνην τὴν στιγμὴν κατέβαλε ὁλόκληρον τὸ ποσὸν διὰ τὴν ἐπενδυτικὴν ἐργασίαν.