Πέμπτη 11 Απριλίου 2019

Η ΤΙΜΙΑ ΚΑΡΑ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΤΟΥ ΟΜΟΛOΓΗΤΗ.

πηγή

Φυλάσσεται στην Ιερά Μονή Ταξιαρχών Αιγιαλείας.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Στην Ορθόδοξη Εκκλησία αποδίδουμε στα Αγία λείψανα τιμή και ευλαβική προσκύνηση, η όποια όμως δεν αποτελεί λατρευτική προσκύνηση η λατρεία. Τούτο γιατί κανείς ποτέ ορθόδοξος χριστιανός δεν ταύτισε στη σκέψη του τα τίμια λείψανα με «θεούς». Μακαριστός π. ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΑΛΕΒΙΖΟΠΟΥΛΟΣ (ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΩΝ ΟΜΑΔΩΝ).

Ο Όσιος Στέφανος ο Νέος και Ομολογητής. 
Τοιχογραφία του 1651, στον βυζαντινό ναό του Αγίου
Γεωργίου του Βουνού, στην Καστοριά
Ο άγιος Στέφανος,  γεννήθηκε το 715 στην από ευσεβείς και επιφανείς γονείς που για πολλά χρόνια ήταν άτεκνοι, τον Ιωάννη και την Άννα, στην Κωνσταντινούπολη
Όταν ο Θεός τους χάρισε το τέκνο το έταξαν στην υπηρεσία Του και βαπτίσθηκε από τον άγιο πατριάρχη Γερμανό ο οποίος το έθεσε υπό τη σκέπη του πρωτομάρτυρος.
Επί αυτοκράτορα Λέων Γ' του Ίσαυρου άρχισαν τα πρώτα μέτρα για την απαγόρευση των ιερών εικόνων και τον διωγμό των υπερασπιστών τους με τους γονείς του να κρίνουν συνετό να απομακρυνθούν από τη Βασιλεύουσα και να εμπιστευθούν τον γιό τους στους μοναχούς της μονής του Αγίου Αυξεντίου, πλησίον της Χαλκηδόνας.
Ο δεκαεξαετής νέος έγινε δεκτός, την ίδια κιόλας ημέρα ενδύθηκε το αγγελικό Σχήμα και έγινε μαθητής του πέμπτου κατά σειράν διαδόχου του αγίου Αυξεντίου, του Ιωάννη. 

Όταν αργότερα κοιμήθηκε ο πατέρας του, ο Στέφανος πήγε στην Κωνσταντινούπολη να ρυθμίσει τις υποθέσεις του, μοίρασε τα υπάρχοντά του στους φτωχούς και έφερε πίσω μαζί του τη μητέρα του και μία από τις αδελφές του που έγιναν μοναχές στην κοντινή γυναικεία Μονή των Τριχιναραίων ενώ άφησε την άλλη αδελφή του να μπει σε ένα μοναστήρι της Βασιλεύουσας.

Ο Όσιος Στέφανος ο Νέος και Ομολογητής. 
Τοιχογραφία τού 1547 στην Ιερά Μονή Διονυσίου, Άγιον Όρος
Έργο τού Τζώρτζη (Ζώρζη) Φουκά 
Όταν κοιμήθηκε και ο Ιωάννης, ο πνευματικός του πατέρας, ο Στέφανος επελέγη ομόφωνα στη θέση του ως ηγούμενος και υπό την καθοδήγησή του, η μικρή ομάδα των ασκητών αυξήθηκε φθάνοντας να έχει είκοσι αδελφούς και έγινε κοινοβιακό μοναστήρι.

Ο άγιος οργάνωσε την αδελφότητα και κατόπιν αποσύρθηκε ψηλά στο όρος, αφήνοντας τον μαθητή του, Μαρίνο, ως υπεύθυνο στη μονή. 

Το κελί του δεν είχε στέγη, ήταν εκτεθειμένο στον καιρό και τόσο στενό, που δεν μπορούσε κανείς να καθίσει οκλαδόν.

Φορώντας χειμώνα καλοκαίρι ένα λεπτό χιτώνα, φέροντας βαριές αλυσίδες πάνω του και αρκούμενος σε μια τροφή ικανή να τον κρατά απλώς στη ζωή, ο άγιος Στέφανος τράβηξε γύρω του πλήθος μαθητών και επισκεπτών που διέδωσαν τη φήμη του σε ολόκληρη την αυτοκρατορία.

Ο Όσιος Στέφανος ο Νέος και Ομολογητής. 
Τοιχογραφία (Fresco) τού έτους περίπου 1350
στον Ιερό Ναό τού Χριστού Παντοκράτορος τής 
Μονής Βισόκι Ντέτσανι, Κοσσυφοπέδιο, Σερβία
Μετά τον θάνατο του Λέοντος του Γ', στέφθηκε αυτοκράτορας ο γιος του, Κωνσταντίνος Ε'.

Στην αρχή της βασιλείας του, απασχολημένος στην αντιμετώπιση του σφετεριστή Αρτάβασδου και της αραβικής απειλής στην ανατολή, δεν έδειξε να τον ενδιαφέρει η κατάργηση των εικόνων, όμως μόλις εδραιώθηκε η εξουσία του, κήρυξε διωγμό εναντίον όσων τιμούσαν τις ιερές εικόνες
Το 754 ο Κωνσταντίνος Ε' συγκάλεσε μια σύνοδο με τη συμμετοχή τριακοσίων επισκόπων, η οποία κατ' εντολή του διακήρυξε την κατάργηση της προσκύνησης των εικόνων.

Mε όπλο αυτή απόφαση έβαλε να καταστρέψουν τις εικόνες, να τις αντικαταστήσουν με παραστάσεις του αυτοκράτορα ή με κοσμικές σκηνές ενώ καταστράφηκαν λείψανα και τα πράγματα έφθασαν μέχρι να καταδικασθεί και η τιμή της Θεοτόκου και των αγίων.
Παντού οι ομολογητές καίγονταν, ξυλοκοπούνταν ή φυλακίζονταν, τα μοναστήρια έκλειναν, οι μοναχοί προπηλακίζονταν και αναγκάζονταν δια της βίας να επιστρέψουν στην τάξη των λαϊκών και να νυμφευθούν ενώ όσοι αντιστέκονταν, υφίσταντο ακρωτηριασμό της μύτης, της γλώσσας ή άλλες βιαιοπραγίες πριν σταλούν στην εξορία.
Απτόητος απέναντι στα κατασταλτικά μέτρα, ο άγιος Στέφανος συνέχιζε την αντίστασή του και κλήθηκε να μεταβεί στην Κωνσταντινούπολη για να υπογράψει τις αποφάσεις της αιρετικής συνόδου κάτι που αρνήθηκε και αυτοί για να τον μειώσουν ηθικά διέδωσαν ότι είχε ασελγήσει σε μια μοναχή.

Ο Όσιος Στέφανος ο Νέος και Ομολογητής. 
Μωσαϊκό στις αρχές τού 11ου αιώνα στην Ιερά
Μονή Οσίου Λουκά στο Στείρι Βοιωτίας
Η μοναχή ονόματι Άννα, οδηγήθηκε στον αυτοκράτορα και αρνούμενη τις συκοφαντίες αυτές βασανίσθηκε απάνθρωπα και τελικά, μηχανευόμενοι άλλο δόλο, τον συνέλαβαν προφασιζόμενοι ότι είχε εξαναγκάσει έναν νέο που ήταν ευνοούμενος του αυτοκράτορα να ενδυθεί το μοναχικό Σχήμα. 

Τον έκλεισαν σε μια μονή της Κωνσταντινουπόλεως, αφού έκαψαν το μοναστήρι του και τον έφεραν δημόσια αντιμέτωπο με θεολόγους του αυτοκράτορα, αλλά εκεί υποστήριξε με λαμπρό τρόπο την παράδοση των αγίων Πατέρων. 

Καταδικάσθηκε σε εξορία στην Προκόννησο της Προποντίδας το 755 και επωφελούμενος της εξορίας, ο άγιος αποσύρθηκε σε ένα στενό κελλί στην κορυφή ενός στύλου, όπου και επιδόθηκε σε νέους ασκητικούς άθλους και αργότερα μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη, στη φυλακή του πραιτωρίου όπου συνάντησε άλλους 342 μοναχούς ομολογητές της πίστεως.
Ο Όσιος Στέφανος ο Νέος και Ομολογητής. 
Τοιχογραφία με απεικόνιση του μαρτυρίου του,  περίπου του 1350
στον Ιερό Ναό τού Χριστού Παντοκράτορος τής 
Μονής Βισόκι Ντέτσανι, Κοσσυφοπέδιο, Σερβία
Όλοι έφεραν σημάδια βασανισμού: άλλοι ήταν ακρωτηριασμένοι στη μύτη, άλλοι στα αυτιά ή στη γλώσσα, άλλοι πάλι είχαν υποστεί αισχρούς εξευτελισμούς και είχαν βουτηχτεί σε ακαθαρσίες.

Βλέποντάς τους ο άγιος τους έδωσε θάρρος, τους παρότρυνε να παραμείνουν σταθεροί στην πίστη τους και οργάνωσε τη ζωή τους όπως σε ένα μοναστήρι, μετέστρεψε μάλιστα στην Ορθοδοξία και μερικούς από τους δεσμοφύλακές του.
Μετά από ένδεκα μήνες στη φυλακή ο Στέφανος έλαβε την αποκάλυψη του επικείμενου τέλους του, νήστευσε σαράντα ημέρες, κατά τη διάρκεια των οποίων δίδασκε νυχθημερόν στους μαθητές του την οδό της Σωτηρίας και όταν έφθασε η τελευταία ημέρα, είπε να τελεσθεί ολονύκτια αγρυπνία για να λάβει από τον Θεό τη δύναμη στον έσχατο αγώνα του. 

Ο τύραννος είχε αναρτήσει παντού αναγγελίες για την απόφαση της εκτελέσεως του αρχηγού της ορθοδόξου παρατάξεως, με σκοπό να τρομοκρατήσει όσους έκρυβαν στο σπίτι τους μοναχούς ή ομολογητές της πίστης και στη μεγάλη αναταραχή που ακολούθησε, το πλήθος υποκινούμενο από τους στρατιώτες έσπευσε στο πραιτώριο, πήρε τον άγιο και τον έσυρε στους δρόμους υβρίζοντας και κτυπώντας τον.
Όταν ο όχλος έφθασε στον ναό του Αγίου Θεοδώρου, ένας από αυτούς, ονόματι Φιλομάτιος, κτύπησε τον άγιο στο κεφάλι με ένα δοκάρι, του έσπασε το κρανίο και τα μυαλά του χύθηκαν στο χώμα (η τρύπα στην Κάρα του φαίνεται). 
Το νεκρό σώμα του αγίου συνέχισαν να το κτυπούν με πέτρες μέχρι ότου παραμορφώθηκε και το έριξαν στην τάφρο που προοριζόταν για τους ειδωλολάτρες και τους κατάδικους,  ήτανε 20 Νοεμβρίου του 765. 

Η Μνήμη του τιμάται στις 28 Νοεμβρίου.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου