Μονή Αγίας Τριάδας Λαριούς, Χρώμιο Αιανής, Κοζάνη.

Bρίσκεται περίπου 40 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά της Κοζάνης και 15 περίπου χιλιόμετρα από την Αιανή, στην αριστερή όχθη του Αλιάκμονα.

Η είσοδος στην Μονή

Το Μοναστήρι το επισκεφτήκαμε το πρωινό του Σαββάτου στις 7 Νοεμβρίου με την βοήθεια και την αρωγή του ιερέα Απόστολου από ένα διπλανό χωριό, στα πλαίσια μιας Προκυνηματικής Περιήγησης στα μοναστήρια της περιοχής της Αιανής και του Βελβεντού.

Στην διαδρομή συναντήσαμε βουνά δασωμένα με πυκνά και ψηλά δέντρα, λόφοι κατάφυτοι από αγκαθωτά πουρνάρια, κέδρα και άλλους θάμνους που στολίζουν και ομορφαίνουν τον περιβάλλοντα ευρύτερο χώρο του μοναστηριού, καθώς και κοπάδια βοοειδών. 

Ανάμεσα στα βουνά και τους λόφους σχηματίζεται μια κοιλάδα, την οποία διασχίζει ο ποταμός Αλιάκμονας, και που με μεγαλοπρέπεια ξεπροβάλλει ανάμεσα από ένα άγριο φαράγγι νοτιοδυτικά της Μονής.

Πανοραμική άποψη της Μονής

Άποψη της Μονής

Άποψη της Μονής

Άποψη του Καθολικού της Μονής

Πυκνά και ψηλά πλατάνια και άλλα υδρόβια δέντρα καλύπτουν την αριστερή όχθη του Αλιάκμονα και με το φύλλωμά τους δημιουργούν μια πλούσια σκιά, που δροσίζει και ξεκουράζει τους περαστικούς διαβάτες, καθώς και τους προσκυνητές του μοναστηριού κατά την καλοκαιρινή περίοδο.

Το μοναστήρι της Αγίας Τριάδας είναι από τα παλιά χρόνια γνωστό στην ευρύτερη περιοχή της Κοζάνης και των Σερβίων με το όνομα Ιλαρίων ή Λαριού. 

Μένει άγνωστο μέχρι σήμερα γιατί πήρε αυτήν την ονομασία. Υπάρχουν διάφορες εκδοχές και απόψεις για το ζήτημα αυτό, χωρίς όμως να το φωτίζουν επαρκώς και να δίνουν μια ξεκάθαρη απάντηση ενώ άγνωστος παραμένει επίσης και ο χρόνος ιδρύσεως του μοναστηριού. 

Άποψη του Καθολικού

Ο υπέργηρος γέροντας της Μονής, αρχιμ. Ιλαρίωνας

Η προφορική παράδοση όμως λέει  ότι το Μοναστήρι της Λαριούς χτίστηκε τον 11ο αιώνα και ο ιστορικός Σιγάλας αναφέρει ότι φυλάσσεται στη Βιβλιοθήκη της Κοζάνης ένα φιρμάνι του 1861, που επιτρέπει τροποποιητικές εργασίες στο Καθολικό της Ιεράς Μονής. 

Το φράγμα της ΔΕΗ στην περιοχή και η τεχνητή λίμνη που δημιουργήθηκε πήρε το ονομά της από την Μονή Ιλαρίωνος, το έργο αυτό όμως, δυστυχώς κατέστρεψε ένα σημαντικό τμήμα του φυσικού περιβάλλοντος της Μονής προς χάριν των οφελών του μετακινώντας ακόμη και το Καθολικό της Μονής.

Μοναδικός μοναχός και Ηγούμενος της Μονής εδώ και 60 χρόνια περίπου είναι ο υπέργηρος σήμερα Αρχιμανδρίτης Ιλαρίων Καραγιάννης, ένας άνθρωπος με μικρό ανάστημα αλλά απίστευτη δύναμη Πίστης και ταπεινότητα που δύσκολα του παίρνεις λέξη καθώς δεν του αρέσει να μιλά για τον εαυτό του όμως εκείνο το πρωινό ανέβηκε στον άμβωνα του Ναού και μας μίλησε.

Ο γέροντας Ιλαρίων Καραγιάννης

Μας μίλησε εντυπωσιακά αυθόρμητα, εξαιρετικά ταπεινά και μας συγκλόνισε όλους. 

Τα πρώτα λόγια του ήτανε ότι εμείς θα έπρεπε να του μιλήσουμε και ότι δεν είναι άξιος αυτός να μας πει οτιδήποτε λόγο και των πολλών αμαρτιών του.

Μας εκμυστηρεύτηκε, με δυσκολία βέβαια αφού δεν του αρέσει να μιλά για τον εαυτό του, τα δύσκολα παιδικά του χρόνια και το πώς μια πολύ κακή συνήθειά του, το να πετά πέτρες, στάθηκε η αφορμή να περάσει απίστευτες δυσκολίες αλλά και να γνωρίσει μέσα από αυτές τον Θεό.

Μικρός λοιπόν, είχε την κακή συνήθεια και πετούσε πέτρες παντού.

Ακόμη και σε παιδάκια της ηλικίας του ώσπου μία μητέρα από αυτά τα παιδάκια μέσα στην σύγχυση της και την οργή της του πέταξε μία μεγάλη πέτρα που τον βρήκε στην πλάτη και τον καθήλωσε για πολλά χρόνια στο κρεβάτι και μή μπορώντας να περπατήσει, νοσηλεύτηκε για πολύ καιρό ακόμη και σε νοσοκομείο της Αθήνας.

Ο πατέρας του Ιλαρίωνα ήτανε ένας αγράμματος άνθρωπος και εργαζότανε ως τσομπάνος στα κοπάδια που διέθετε τότε η Μονή του Οσίου Νικάνορα στη Ζάβορδα Γρεβενών.

Ο γέροντας Ιλαρίωνας με τον Παπαδάσκαλο
π. Κωνσταντίνο Κώστα στον περίβολο της μονής

Όπως ήτανε φυσικό ο πατέρας του ανησυχούσε ιδιαίτερα για το μέλλον του γιου του Ιλαρίωνα καθώς ούτε τέχνη ήξερε, ούτε γράμματα είχε μάθει αλλά και η υγεία του ήτανε αρκετά επιβαρυμένη.

Κατέβαλλε σημαντικές προσπάθειες λοιπόν και πήρε τελικά τον Ιλαρίωνα μαζί του να εργαστεί και αυτός ως τσομπάνος στο κοπάδι στην Μονή της Ζάβορδας.

Τελικά ο μικρός και ασθενικός Ιλαρίωνας με έναν θαυματουργό πραγματικά τρόπο έγινε μοναχός στην Ζάβορδα και αργότερα πήγε στη Μονή Ιλαρίωνα - Λαριούς στην Αιανή.

Είναι μία ιστορία απόλυτα ανθρώπινη, εξαιρτικά συγκλονιστική που έχει βέβαια διαφορετική βαρύτητα να την αφηγείται κάποιος από το να την ακούς από τα χείλη του ίδιου του Μοναχού Ιλαρίωνα, του βουρκωμένου Ιλαρίωνα. 

Ο γέροντας Ιλαρίωνας με τον Παπαδάσκαλο
π. Κωνσταντίνο Κώστα 

Η φιλοξενία της Μονής και όσων διακονούν την χάρη της Αγίας Τριάδας και βοηθούν στο δύσκολο έργο του τον μοναχό Ιλαρίωνα ήτανε αξιοθαύμαστη και συγκινητική.

Ο μικρόσωμος και αδύναμος μοναχός Ιλαρίωνας (που εγκαταβιώνει στη Λαριού από το 1960 και είναι σήμερα 83 ετών) δεν θεολογεί περίτεχνα για να τον θαυμάσεις, μιλά με το δικό του χαρακτηριστικό τρόπο για τα πράγματα της καθημερινότητας κι έχεις την αίσθηση καθώς τον ακούς και τον βλέπεις, ότι αναδύεται από ‘’το όλον αυτού’’ η μη περιγραπτή Χάρη του Θεού.

Το Μοναστήρι της Λαριούς έχει ταυτιστεί απόλυτα με τον Ηγούμενό του, τον Αρχιμανδρίτη, Ιλαρίωνα Καραγιάννη και είναι τόσο βαθιά και απόλυτη, που δεν μπορείς να σκεφτείς τη Λαριού χωρίς τον παπα - Ιλαρίωνα ή τον παπα - Ιλαρίωνα έξω από αυτήν.

Τους ευχαριστούμε θερμά και ευχόμαστε Καλή Αντάμωση και πάλι.

Τηλέφωνο Μονής: (+30) 24610 98209