Ιερά Μονή Αγίου Αθανασίου Ομβριακής.

Βρίσκεται μόλις 5 λεπτά από τη κεντρική πλατεία της Ομβριακής και 6 χιλιόμετρα από το Δομοκό, στη μέση ενός καταπράσινου λόφου.

Η είσοδος της Μονής

Πρόκειται για ναό βυζαντινού ρυθμού με διακόσμηση κατά το σύστημα των βυζαντινών. 

Ο ναός, αν και στο παρελθόν είχε υποστεί σοβαρές ζημιές (είχε πυρποληθεί από τους Τούρκους στις 6 Μαΐου του 1897 και είχε καταστραφεί μέρος αυτού από τον μεγάλο σεισμό της 30ης Απριλίου 1954) ακόμη και σήμερα ξεχωρίζει για τη μεγαλοπρέπεια και τον σεβασμό που εμπνέει ο εσωτερικός του χώρος.

Σύμφωνα με το χρονικό της Μoνής το οποίο συνέγραψε ο Επίσκοπος Θαυμακού Αθανάσιος και το οποίο βρήκε και αντέγραψε δύο ημέρες πριν πυρποληθεί η Μονή από τούς Τούρκους, ο αρχαιολόγος Ν. Ι. Γιαννόπουλος, η Μονή, πού πριν ήταν Σκήτη, εκτίσθη υπό κάποιου Μοναχού Μετεωρίτου, Αθανασίου ονόματι, το έτος 1565.

Ο Επίσκοπος Θαυμακού Ιάκωβος το 1619 βελτίωσε το κτιριακό συγκρότημά της Μονής, καθώς επίσης και το 1750 το ίδιο έπραξε και ο Ηγούμενός της Μονής, Δαβίδ.

Το μόνο τμήμα που σώθηκε από τον σεισμό του 1954 και ακέραιο ήταν ο Νάρθηκας που έχει διαστάσεις 5.25 Χ 8.80 μέτρα και μαζί με το Νάρθηκα σώθηκαν και οι τοιχογραφίες που αναπαριστούν σκηνές από την Αγία Γραφή.

Όσον αφορά το περιεχόμενο του, κυρίαρχο στοιχείο είναι ο ηθικοδιδακτικός του χαρακτήρας ενώ διαφαίνεται έντονη η προτροπή για μετάνοια και η ετοιμότητα για το Βασιλεία των Ουρανών.

πηγή: ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΦΘΙΩΤΙΔΑΣ

Στην ανατολική πλευρά του Νάρθηκα απεικονίζονται σκηνές από την Αγία Γραφή. Μια αναπαράσταση από αυτές ονομάζεται "Ο μάταιος βίος του πλάνου κόσμου" στην οποία απεικονίζεται με συμβολικό τρόπο η ανθρώπινη κοσμική ματαιότητα σε σχέση με το χρόνο.

Κατά μια έννοια ο Νάρθηκας μπορεί να χαρακτηριστεί ανατριχιαστικός όσον αφορά τις απεικονίσεις όπως η "ουρανοδρόμος κλιμαξ", δηλαδή η κλίμακα του παραδείσου. 

Συνοπτικά εκτίθεται όλη η πορεία του χριστιανού προς τον παράδεισο και η πιο συγκλονιστική απεικόνιση είναι η "ΔΕΥΤΕΡΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑ", που αποτελείται από επιμέρους σκηνές και μας φέρνει στο νου την Αποκάλυψη του Ιωάννη. 

Στο κέντρο απεικονίζεται "Ο Άγγελος Κυρίου Σαλπίζων την εσχάτη σάλπιγγα" που μας παραπέμπει στον 7ο Άγγελο την 7η και τελευταία σάλπιγγα που μιλά για την Δευτέρα παρουσία και την ανάσταση των νεκρών, με τις τοιχογραφίες αυτές να είναι έργα των αγιογράφων, Γεωργίου, Γεωργίου και Ιωάννου εκ κώμης Μαυρίλου όπως μαρτυρεί η επιγραφή άνωθεν της εισόδου, εσωτερικά του ναού.

Στη Μονή φυλάσσονται πολλά άγια Λείψανα, σε τρεις χειροποίητες Λειψανοθήκες. 

Στη Α' Λειψανοθήκη (Επί Ιακώβου Καιτσης, 1840) φυλάσσονται τα οστά: των Αγίων Στυλιανού, Αγίου Φωτίου, Χαραλάμπους, Προκοπίου, του Αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου, Αγίου Λουκά, Αγίου Ιωάννη του Ελεήμονα και του Αγίου Παντελεήμονα. Στη Β' Λειψανοθήκη (Επί Αμβροσίου, 1891) φυλάσσονται τα οστά: του Αγίου Σεραφείμ, της Αγίας Παρασκευής, των Αγίων Αναργύρων, Αγίου Μόδεστου και Αγίου Πολυκάρπου σε τρεις Λειψανοθήκες.

Οι λειψανοθήκες της Μονής

Στην Γ΄ Λειψανοθήκη φυλάσσεται η Κάρα και τα οστά του οσίου Ιωάννου Του Ερημίτου ή Κρητός.

Για τον τρόπο που περιήλθε στην ιδιοκτησία της μονής, η Κάρα του Αγίου Ιωάννη του Ερημίτου, αναφέρονται στο βιβλίο Χρονικά της επαρχίας Δομοκού, του Λ. Γαλλή, τα εξής: "Ένας από τους τελευταίους Μοναχούς και ηγούμενος της ιεράς μονής υπήρξε ο π. Αρσένιος, άνθρωπος του σχολαρχείου εκείνης της εποχής και πολύ ενεργητικός, που η καταγωγή του ήταν από το Πουρνάρι Δομοκο, κατά κόσμο Απόστολος Παπατριανταφύλλου. Αυτός λοιπόν ο ηγούμενος πληροφορήθηκε ότι με την απελευθέρωση της Κρήτης ο Σουλτάνος πήρε πολλά λάφυρα μαζί του και μαζί μ'αυτά και την Κάρα του Ιωάννη του Ερημίτη. Κατά την αναχωρησή του ο Σουλτάνος πέρασε από το δρόμο Λαμία - Δομοκό.

Η λειψανοθήκη με την Τιμία Κάρα και τα οστά του
οσίου Ιωάννου Του Ερημίτου ή Κρητός.

Ο π. Αρσένιος αφού έψησε μερικά αρνιά βγήκε στο δρόμο από όπου θα περνούσε ο Σουλτάνος και στη θέση Καλαματαίικα του παράθεσε τραπέζι και του έκανε μεγάλη υποδοχή.

Τότε του ζήτησε την Κάρα του Αγίου και αφού πλήρωσε ένα σημαντικό ποσό, την αγόρασε.

Έφτιαξαν δε και ένα φιρμάνι, δηλαδή συμβόλαιο αγοράς, και έκτοτε η Κάρα του Αγίου Ιωάννη του Ερημίτη παραμένει στο μοναστήρι του Αγίου Αθανασίου Ομβριακής. 

Μετά από αρκετό καιρό το έμαθαν οι Κρήτες και ήρθαν στην Ομβριακή να πάρουν τη κάρα και οι Ομβριακίτες ομολογούν ότι πρώτη φορά είδαν Κρητικούς με την ντόπια ενδυμασία τους και τους άρεσε πολύ όμως ο πάτερ Αρσένιος αντέδρασε στους Κρητικούς και δεν έδινε την Κάρα του Αγίου Ιωάννου και τότε οι Κρητικοί διαμαρτυρυθήκαν στην αστυνομία.

Η είσοδος του Καθολικού

Ο αστυνόμος διάβασε το φιρμάνι και έπεισε τους κρητικούς ότι η κάρα αγοράστηκε και ανήκει πλέον στο Μοναστήρι του Αγίου Αθανασίου Ομβριακής.

Αυτό το φιρμάνι δεν υπάρχει σήμερα λόγω της μεγάλης καταστροφής που υπέστη το Μοναστήρι από το σεισμό του 1954".

Σήμερα η Ιερά Μονή είναι γυναικεία με ηγουμένη την Μοναχή Μακαρία, η οποία με πολλές προσπάθειες και έχοντας τη βοήθεια των κατοίκων της Ομβριακής αλλά και της ευρύτερης περιοχής καθώς όμως και με αμέριστη συμπαράσταση αρκετών φορέων, έχει καταφέρει να ανοικοδομήσει τόσο τον Ιερό Ναό όσο όμως και τον υπόλοιπο χώρο του Μοναστηριού.

Κατασκευάστηκε στίς μέρες της, ένας σύγχρονος ξενώνας φιλοξενίας για τους πιστούς, 5 δωματίων, διαμορφώθηκε κατάλληλα ο περιβάλλον χώρος της Μονής, δημιουργήθηκε εκθεσιακό κέντρο και πλέον, σε συνδυασμό με την ιερότητα του τόπου, ο επισκέπτης, μπορεί να απολαύσει σε ένα ειδυλλιακό και ταυτόχρονα ήσυχο φυσικό περιβάλλον, στιγμές χαλάρωσης αλλά και πνευματικής ανανέωσης.

Το μοναστήρι εορτάζει στις 18 Ιανουαρίου αλλά και στις 2 Μαΐου.

Τηλέφωνο Μονής: (+30) 22320 31332, Μοναχή Μακαρία.

Τηλέφωνο Δήμου Δομοκού: (+30) 22323 50200.