ΛΕΙΨΑΝΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΑ ΙΩΑΝΝΗ ΤΟΥ ΜΟΝΕΜΒΑΣΙΩΤΗ.

πηγή

Πρόκειται για δύο μεγάλα οστά από τα χέρια του Αγίου και φυλάσσονται στην Ιερά Μονή Κοιμήσεως της Θεοτόκου Βουλκάνου, στην Μεσσηνία.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Στην Ορθόδοξη Εκκλησία αποδίδουμε στα Αγία λείψανα τιμή και ευλαβική προσκύνηση, η όποια όμως δεν αποτελεί λατρευτική προσκύνηση η λατρεία. Τούτο γιατί κανείς ποτέ ορθόδοξος χριστιανός δεν ταύτισε στη σκέψη του τα τίμια λείψανα με «θεούς». Μακαριστός π. ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΑΛΕΒΙΖΟΠΟΥΛΟΣ (ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΩΝ ΟΜΑΔΩΝ).

Σύγχρονη φορητή εικόνα του Αγίου Νεομάρτυρα
Ιωάννη του Μονεμβασιώτη.

Ο Άγιος νεομάρτυρας Ιωάννης γεννήθηκε στην πόλη Γούβες της Μονεμβασίας, το 1758, ήταν μοναχοπαίδι ενώ ο πατέρας του, Δημήτριος, ήταν ιερέας που καταγόταν από το χωριό Γεράκι, έτσι ο μικρός Ιωάννης ήταν, «πεπαιδευμένος τα ιερά γράμματα» και απέκτησε δυνατή πίστη.

Το 1770, στα «Ορλωφικά»,  οι ορδές του Αλβανού Χατζή Οσμάν, κατέπνιξαν κάθε σημείο και έφθασαν και στις Γούβες όπου μεταξύ άλλων φόνευσαν καί τον πατέρα του Ιωάννη ενώ αιχμαλώτισαν τον ίδιο καί τη μητέρα του και τους μετέφεραν στη Λάρισα.

Εκεί πουλήθηκαν σκλάβοι δύο και τρεις φορές, αγοράστηκαν από Τούρκους και χωρίστηκαν όμως μετά από δύο χρόνια πουλήθηκαν πάλι και αγοράστηκαν, από τον ίδιο πλούσιο Τούρκο, κάτοικο Λάρισας, ο οποίος είχε γεννηθεί στη Θεσσαλονίκη. 

Ο Τούρκος δεν είχε παιδιά από το γάμο του και θέλησε να τον υιοθετήσει, όμως έπρεπε να εξισλαμιστεί ο Ιωάννης ο οποίος αρνήθηκε αλλά ο Τούρκος, χρησιμοποίησε κάθε μέσο να τον δελεάσει ακόμη και την μαγεία.

Ο Άγιος δεν πτοείτο από τα πλούτη και τα αξιώματα ούτε φοβόταν από τις απειλές, και ο Τούρκος τον οδήγησε, με την βία σε ένα μουσουλμανικό τέμενος της Λάρισας όπου εκεί άρχισαν να τον εκφοβίζουν, να τον απειλούν χτυπώντας τον και σπαθίζοντάς τον, αυτός όμως παρέμεινε ακλόνητος και αμετακίνητος στην πίστη του και έλεγε: «Δε γίνομαι Τούρκος∙ εγώ χριστιανός είμαι και χριστιανός θέλω να αποθάνω». 

Σύγχρονη φορητή εικόνα του Αγίου Νεομάρτυρα
Ιωάννη του Μονεμβασιώτη.

Στη νηστεία του Δεκαπενταύγουστου ο Τούρκος πίεζε τον Άγιο να φάει  αρτύσιμο φαγητό, όμως ο Άγιος τον περιφρονούσε, έτσι τον έκλεισε στο στάβλο, τον κρέμασε από ένα δοκό και έβαζε φωτιά σε άχυρα κάτω από τα πόδια του.

Σε όλη την νηστεία ο Ιωάννης υπέμεινε το μαρτύριο, όπως την πείνα και τον ξυλοδαρμό, ο μεγαλύτερος όμως πειρασμός ήταν η που ο Τούρκος τον βασάνιζε μπροστά στην μητέρα του. 

Η μητέρα του βλέποντας τα φρικτά βασανιστήρια, τον παρακαλούσε να υποχωρήσει και να φάει, ο Ιωάννης όμως παρέμεινε ανεπηρέαστος έλεγε: «Διά τι κάμνεις έτσι μητέρα μου; Διά ποια αιτία κλαίεις; Διά τι δεν μιμείσαι κι εσύ τον Πατριάρχην Αβραάμ, ο οποίος διά την αγάπην του πλάστου του ηθέλησε να θυσιάσει τον μονογενή του υιόν, μόνον κλαίεις, και θρηνείς διά λόγου μου; Εγώ είμαι παπά υιός και πρέπει να φυλάττω καλύτερα από τους υιούς των λαϊκών τους νόμους και τα έθιμα της αγίας μας Εκκλησίας, διά τι όταν τα μικρά δεν φυλάττομεν, πώς ημπορούμεν να φυλάξωμεν τα μεγάλα;»

Δύο μήνες υπέφερε τα βασανιστήρια και αισθανόμενος το τέλος του είπε στη μητέρα του, να ενταφιάσει το σώμα του και να παραμείνει στη Λάρισα μέχρι τη στιγμή της εκταφής, να παραλάβει τα οστά του και να τα μεταφέρει στα Γουβιά της Μονεμβασίας, ο Τούρκος οργισμένος, τον μαχαίρωσε και παρέδωσε την ψυχή του, 15 ετών, στις 21 Οκτωβρίου του  1773, ο Τούρκος πέταξε το σώμα του και έδιωξε την μητέρα του Αγίου. 

Σύγχρονη φορητή εικόνα του Αγίου Νεομάρτυρα
Ιωάννη του Μονεμβασιώτη.

Κρατούσε στα χέρια της το Λείψανο του γιου της, αλλά ο πόνος, η εξάντληση και το γήρας δεν της άφηναν να το ενταφιάσει και έμενε δίπλα του μη γνωρίζοντας πού να πάει, τι να κάνει.

Επί δύο μέρες ένα φως έλουζε εκεί που ήταν το σώμα του νεομάρτυρα, το παρατήρησαν οι Χριστιανοί, πήγαν στο σημείο και βρήκαν τη μητέρα να κρατά στα χέρια το νεκρό γιο της και ειδοποίησαν το Μητροπολίτη Λαρίσης Μελέτιο που ενταφίασε με ευλάβεια το ιερό σκήνωμα. 

Η μητέρα του Αγίου έμεινε στη Λάρισα, γυρίζοντας από σπίτι σε σπίτι ζητιανεύοντας και αναμένοντας την ημέρα της εκταφής για να κάνει πράξη την επιθυμία του μονογενούς της, πέρασε καιρός, ο Μητροπολίτης Λαρίσης τέλεσε την εκταφή και παρέδωσε τα Λείψανα στη μητέρα του Αγίου, εκείνη τα πήρε και αφού περιπλανήθηκε έφτασε στην πατρίδα της, τις Γούβες, όπου έμεινε με τον αδελφό της. 

Κρατούσε τα Λείψανα σαν πολύτιμο θησαυρό, επειδή φοβόταν μήπως τα ζητήσει ο τότε Μητροπολίτης Μονεμβασίας και Καλαμάτας Ιγνάτιος (Τζαμπλάκος), όταν όμως έφτασε η μέρα της δικής της κοίμησης, είπε στους συγγενείς της, στον ενταφιασμό της να τοποθετήσουν μαζί και τα Λείψανα του γιου της.

Η ιστορική Μονή Βουλκάνου

Δεκαπέντε χρόνια μετά το θάνατό της πέθανε και η σύζυγος του αδελφού της και έπρεπε να ταφεί στον τάφο της οικογενείας, την ώρα όμως που έσκαβαν, μία άρρητη ευωδία κατέλαβε τους παρευρισκόμενους και θυμήθηκαν ότι στο ίδιο σημείο βρίσκονταν και τα Λείψανα του Ιωάννη.  

Με ευλάβεια, τέλεσαν την ανακομιδή των οστών, που ήταν άθικτα, ακόμη και ο σάκος που ήταν τοποθετημένα είχε διατηρηθεί σε άριστη κατάσταση, το δε σώμα της μητέρας του ήταν τελείως διαλυμένο. 

Τα λείψανα τα πήρε ο ιερέας, συγγενής τους, ονόματι Ιωάννης Καυσοκαλύβας όμως λόγω των πολλών θαυμάτων που επιτελούσαν δεν έμεινε κρυφή η ύπαρξη ούτε η κατοχή τους από αυτόν και όταν ο Μητροπολίτης Μονεμβασίας και Καλαμάτας Χρύσανθος Παγώνης το πληροφορήθηκε, θέλησε να τα δει και να τα προσκυνήσει, όμως ο ιερέας συγγενής του Αγίου, δεν το επέτρεψε.

Το 1818 ο ιερέας πέθανε και ο Μητροπολίτης πήγε με τον Διάκονό του, Πανάρετο Αγγελόπουλο, το συγγραφέα του βίου του Αγίου, τέλεσε την εξόδιο Ακολουθία του και πήρε όσα Λείψανα του Αγίου σώθηκαν, αφού ο ιερέας Ιωάννης είχε δωρίσει την τιμία Κάρα του Αγίου στην Ιερά Μονή του Τιμίου Προδρόμου της Επισκοπής Έλους, όπου θεράπευσε το παράλυτο χέρι μιας γυναίκας. 

Ο Μητροπολίτης άφησε μέρος των ιερών Λειψάνων στη Μονεμβασία και τα υπόλοιπα τα πήγε στην Καλαμάτα ενώ η οικογένεια Παγώνη δώρισε τα ιερά Λείψανα και τη χειρόγραφη ιερά Ακολουθία του Αγίου στην Ιερά Μονή Γαρδικίου, όμως αργότερα ερημώθηκε και τα ιερά Λείψανα περιήλθαν στην ιστορική Ιερά Μονή του Βουλκάνου, που φυλάσσονται σήμερα, σε ασημένια λειψανοθήκη, δύο μεγάλα τεμάχια από τα χέρια του Αγίου που αναδίδουν μύρο. 

Με τα ιερά Λείψανα του Αγίου, ο νυν Μητροπολίτης Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομος (Θέμελης) τελεί κατά κόρον τα εγκαίνια Ιερών Ναών της Ιεράς Μητρόπολης Μεσσηνίας. 

Η μνήμη του τιμάται στις 21 Οκτωβρίου.