Η ΤΙΜΙΑ ΚΑΡΑ ΤΗΣ ΟΣΙΑΣ ΣΟΦΙΑΣ ΤΗΣ ΚΛΕΙΣΟΥΡΑΣ

Φυλάσσεται στην Ιερά Μονή Γενέσιον της Θεοτόκου στην Κλεισούρα της Καστοριάς, στην Μονή που ασκήτεψε η Αγία Σοφία.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Στην Ορθόδοξη Εκκλησία αποδίδουμε στα Αγία λείψανα τιμή και ευλαβική προσκύνηση, η όποια όμως δεν αποτελεί λατρευτική προσκύνηση η λατρεία. Τούτο γιατί κανείς ποτέ ορθόδοξος χριστιανός δεν ταύτισε στη σκέψη του τα τίμια λείψανα με «θεούς». Μακαριστός π. ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΑΛΕΒΙΖΟΠΟΥΛΟΣ (ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΩΝ ΟΜΑΔΩΝ)

Η Ιερά Μονή Γενέσιον της Θεοτόκου 

στην Κλεισούρα της Καστοριάς
όπου ασκήτεψε η Οσία Σοφία.

πηγή

Καταγόταν, από το χωριό Σαρή - ποπά (ή Σαρή – παπά) Κιουρτουνίου Χαλδίας, της Τραπεζούντας, γεννήθηκε το 1883 και ήτανε θυγατέρα του Αμανατίου και της Μαρίας Σαουλίδη. 

Το 1907, 24 ετών νυμφεύεται τον Ιορδάνη Χοτοκουρίδη από το Τογρούλ της Τραπεζούντας με τον οποίο το 1910 αποκτά ένα παιδί που πέθανε το 1912 ενώ οι Τούρκοι το 1914 πήραν τον άντρα της στα τάγματα εργασίας, όπου και μάλλον απεβίωσε και η Σοφία κατέφυγε στα βουνά, όπου ζούσε ασκητικά.

Εκεί της εμφανίστηκε ο Αγιος Γεώργιος και την προειδοποίησε για μία επικείμενη επιδρομή των Τσετών, η Σοφία ενημέρωσε τους συγχωριανούς της, που κρύφτηκαν και απέφυγαν τον κίνδυνο ενώ στην ανταλλαγή των πληθυσμών το καράβι που μετέφερε τους συγχωριανούς της Σοφίας στην Ελλάδα κινδύνεψε να καταποντιστεί. 

Η Οσία Σοφία της Κλεισούρας

Αυτή έβλεπε τα κύματα γεμάτα από Αγγέλους και την Παναγία και της ζήτησε να πνιγεί η ίδια και να σωθούν οι συγχωριανοί της όμως η Παναγία τους έσωσε όλους.

Ο καπετάνιος δεν το πίστευε πώς σώθηκαν κι έλεγε: «Κάποιον άγιο έχουμε» Οι χωριανοί του απάντησαν: «Τη Σοφία».

Το 1925 φθάνει, στην Ιερά Μονή Αγίου Μάρκου Φλωρίνης, στην οποία διαμένει δύο χρόνια και στη συνέχεια με υπόδειξη της Θεοτόκου οδηγείται στην Ιερά Μονή Γεννήσεως της Θεοτόκου Κλεισούρας στην οποία και εγκαταστάθηκε οριστικά το 1927, όπου έζησε ασκητικά για μισό περίπου αιώνα. 

Εκεί βρήκε έναν ενάρετο ιερομόναχο, τον πατέρα Γρηγόριο Μαγδάλη, που είχε έλθει από το Άγιο Όρος, ο οποίος την κατάρτισε στη μοναχική ζωή και έζησε ασκητικά ως λαϊκή, φορώντας τα μαύρα της χηρείας και της ασκήσεως, καθισμένη πάνω στο τζάκι και αλείφοντας το πρόσωπό της με στάχτη, για να μη φαίνεται η ομορφιά του.

Τα περισσότερα χρόνια τα πέρασε μόνη της, με μόνο τον Θεό, μια και το μοναστήρι έμεινε χωρίς μοναχούς, υπέμεινε τους δριμείς χειμώνες, με τη θερμοκρασία να πέφτει στους -15 βαθμούς, και την πολλή υγρασία του τόπου και όταν της έλεγαν ν᾿ ανάψει φωτιά, φώναζε ένα μακρὀσυρτο «Όχι!», που ακόμα ηχεί στα αυτιά όσων την άκουσαν. 

Η Οσία Σοφία της Κλεισούρας

Κυκλοφορούσε ξυπόλητη, ενώ τα ρούχα της ήταν πάντα κουρελιασμένα και ανεπαρκή για τις συνθήκες της περιοχής. 

Της έδιναν καινούργια αλλά δεν τα φορούσε και τα πρόσφερε σε όσους είχαν ανάγκη. 

Κοιμόταν και σε έναν άλλο χώρο, πάνω σε άχυρα, αλλά από κάτω είχε βάλει σουβλερές πέτρες.

Δεν λουζόταν ποτέ ούτε χτενιζόταν, και τα μαλλιά της είχαν σκληρύνει πολύ και όταν κάποτε χρειάστηκε να τα σηκώσει από τα μάτια της, για να βλέπει καλύτερα, αναγκάστηκε να τα κόψει με το ψαλίδι που κούρευαν τα πρόβατα όμως παρ᾿ όλη την αλουσιά, το κεφάλι της ευωδίαζε. 

Το φαγητό της ήταν λιτότατο, συνήθως με ότι έβρισκε στην περιοχή: μανιτάρια, μούσκλια, αγριόχορτα, φτέρη, φύλλα των δέντρων, ή με λίγη ντομάτα τουρσί, μουχλιασμένη. 

Τα σαββατοκύριακα έβαζε και μια κουταλιά λάδι στο πιάτο της ενώ άλλες φορές άνοιγε καμιά κονσέρβα ψάρι και το έτρωγε όταν είχε πιάσει ένα δάχτυλο μούχλα, έτρωγε και σε παλιά σκουριασμένα ορειχάλκινα σκεύη, αλλά δεν πάθαινε τίποτα και όταν κάποιοι διαμαρτύρονταν για τις «υπερβολές» της, τους απαντούσε: «Παιδεύω το σαρκίο μου». 

Η Οσία Σοφία της Κλεισούρας

Κι όμως, αυτή η αυστηρή με τον εαυτό της ασκήτρια ήταν πολύ γλυκιά και επιεικής με τους άλλους.

Δεν κρατούσε δραχμή από τα χρήματα που της έδιναν, αλλά τα έκρυβε για να τα δώσει στους αναγκεμένους όταν θα ερχόταν η ώρα. 

Τα τότε κοριτσάκια, σημερινές γερόντισσες της Κλεισούρας, που μιλούσαν ελληνικά και βλάχικα, αγαπούσαν τη συντροφιά της, έστω κι αν δεν καταλάβαιναν τα ποντιακά της. 

Νουθετούσε τις άγαμες κοπέλες που τύχαινε να παραστρατήσουν, φρόντιζε να παντρευτούν, τις προίκιζε από τα χρήματα που της έδιναν και ανέθετε στην Παναγία την προστασία τους. «Η Παναΐα κι θα χαντ᾿ σας» (δεν θα σας χάσει η Παναγία), τους έλεγε. 

Ποτέ δεν πλήγωσε ή στενοχώρησε κανένα. άν καταλάβαινε ότι κάποιος είχε προβλήματα μέσα του, περνούσε από δίπλα του, του έλεγε ένα δυο λόγια, χωρίς να την αντιληφθούν οι άλλοι, απομακρυνόταν, κι εκείνος την ακολουθούσε, τον παρηγορούσε, τον συμβούλευε, τον ενίσχυε με τη χάρη του Θεού, κι αυτός έφευγε άλλος άνθρωπος. 

Η Οσία διακονεί σε βάφτιση
πηγή

Έλεγε πολλές φορές: «Αυτοί ήρθαν μαύροι στην Παναγία και φεύγουν άσπροι», ήξερε σκάνδαλα από ιερείς, μοναχούς, λαϊκούς, όμως δεν κατηγορούσε κανένα και έλεγε: «Να σκεπάζετε, να σας σκεπάζει ο Θεός».

Είχε μια αρκούδα, που την ονόμασε «ρούσα», που έπαιρνε τροφή από τα χέρια της, της τα έγλειφε από ευγνωμοσύνη και επέστρεφε στο δάσος, έβαζε ψίχουλα στα περβάζια των παραθύρων για τα πουλάκια κι αυτά όταν αυτή προσευχόταν φτερούγιζαν γύρω της.

Είχε κοινωνία με την Παναγία και τους Αγίους, κάποτε αρρώστησε βαριά, από σκωληκοειδίτιδα ή κήλη, ώστε να διπλωθεί στα δύο από τον πόνο αλλά δεν δέχτηκε να την δεί γιατρός αλλά έλεγε: «Θα ᾿ρθει η Παναγία να με πάρει από τον πόνο». 

Η πράξη Αγιοκατάταξης της Οσίας

Έβαζε στουπιά η φιτίλια από τις καντήλες, ώσπου σάπισε η πληγή της και έβγαζε κακοσμία, τότε της εμφανίστηκε η Παναγία με τον αρχάγγελο Γαβριήλ και τον Αγιο Γεώργιο. 

Της είπε ο αρχάγγελος: «Θα σε κόψουμε τώρα», αυτή απάντησε: «Είμαι αμαρτωλή, να εξομολογηθώ, να κοινωνήσω, και να με κόψεις», μια «εγχείρηση θα σου κάνουμε», της απαντά, έγινε η επέμβαση, η Σοφία έγινε καλά και συχνά σήκωνε χωρίς ντροπή την μπλούζα της ή το φόρεμά της, για να δείξει στον κόσμο την τομή που της έγινε και έκλεισε μόνη της. 

Πληροφορήθηκε από την Παναγία Θεοτόκο το επικείμενο τέλος της επιγείου πορείας Της, έλεγε στα ποντιακά: "Θα διαβαίνω πλαν. Έρθεν το χαμπάρ", (= Θα φύγω. Ήλθε το μήνυμα) και κοιμήθηκε στις 6 Μαΐου 1974 ενώ η πρώτη ανακομιδή των λειψάνων της έγινε στις 7 Ιουλίου 1981 και για μέρες ευωδίαζαν βασιλικό. 

Στις 27 Μαΐου 1998 γίνεται η δεύτερη ανακομιδή των λειψάνων της τα οποία μεταφέρονται στην μονή από το Σεβασμιότατο Μητροπολίτη Καστορίας κ.κ. Σεραφείμ, ανακηρύχθηκε Αγία το 2011 και την 1η Ιουλίου 2012, έγινε η επίσημη ανακήρυξή της από τον Οικουμενικό Πατριάρχη στην Καστοριά ενώ τα λείψανά της σώζονται στην μονή και εκτίθενται προς προσκύνηση στους επισκέπτες, αν το ζητήσουν από τις μοναχές.

Η Οσία Σοφία εορτάζει στις 6 Μαίου.