ΤΑ ΛΕΙΨΑΝΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΑ ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΧΑΤΖΗ ΤΟΥ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΥ.

Φυλάσσονται, πλήν της Τιμίας Κάρας του που δεν βρέθηκε, στον Ιερό Ναό Ζωοδόχου Πηγής Βαρειάς Μυτιλήνης. 

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Στην Ορθόδοξη Εκκλησία αποδίδουμε στα Αγία λείψανα τιμή και ευλαβική προσκύνηση, η όποια όμως δεν αποτελεί λατρευτική προσκύνηση η λατρεία. Τούτο γιατί κανείς ποτέ ορθόδοξος χριστιανός δεν ταύτισε στη σκέψη του τα τίμια λείψανα με «θεούς». Μακαριστός π. ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΑΛΕΒΙΖΟΠΟΥΛΟΣ (ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΩΝ ΟΜΑΔΩΝ).

Ο Άγιος Θεόδωρος ο Χατζής
πηγή

Ο Άγιος Θεόδωρος ο Χατζής, γεννήθηκε στους Πύργους Θερμής της Λέσβου και έζησε τον 18ο αιώνα, κατά τους χρόνους της τουρκοκρατίας. 

Στον οικισμό των «Κάτω Πύργων», δίπλα στον επαρχιακό δρόμο, πίσω από μία παλιά, πέτρινη βρύση, υπάρχουν γκρεμισμένα τείχη ενός πυργόσπιτου, που οι πέτρες του μεταφέρθηκαν επί γερμανικής κατοχής στον Καρά - τεπέ της Μυτιλήνης για να χτιστούν σπίτια. 

Σε αυτό το παλαιό πυργόσπιτο γεννήθηκε ο Άγιος Θεόδωρος ο οποίος ήτανε παντρεμένος και είχε δύο παιδιά. 

Σύμφωνα με τοπική παράδοση των Παμφίλων (γειτονικού χωριού των Πύργων Θερμής) ο Άγιος Θεόδωρος διέμενε κάποιο διάστημα σε πυργόσπιτο στην περιοχή «Βουναράκι», στη θέση του οποίου υπάρχει σήμερα η κατοικία του Θεοδώρου Πετρέλλη και ενδέχεται αυτό να ήταν το σπίτι που κρυβόταν ο Άγιος πριν συλληφθεί απ’ τους Τούρκους, δηλαδή το σπίτι του εκ Παμφίλων Μητροπολίτη Δράμας.

Ο τάφος του Αγίου Θεοδώρου του Χατζή, στο εξωκλήσι
του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου στον «Μόθωνα»
της Μυτιλήνης.
πηγή

Σήμερα υπάρχει ένα μεγάλο εξωκλήσι του Αγίου Θεοδώρου στην Δράμα και ο μεγάλος αριθμός ανδρών με το όνομα Θεόδωρος στην γύρω περιοχή των Παμφίλων οφείλετε σύμφωνα με την παράδοση στον Νεομάρτυρα Θεόδωρο.

Ο Άγιος εργαζόταν ως υποδηματοποιός διατηρώντας εργαστήρι επί της κεντρικής αγοράς της Μυτιλήνης, στο Μπας - φανάρι (σήμερα το πρώην μαγαζί του Αγίου Θεοδώρου είναι στη γωνία των οδών Αιγαίου και Ερμού 110). 

Κάποτε βρέθηκε σε κατάσταση οργής και άγνωστο γιατί έγινε Μωαμεθανός, όμως, συναισθάνθηκε το αμάρτημα του και πήγε στο Άγιον Όρος που εκεί έζησε αρκετό χρονικό διάστημα, κοινώνησε των αχράντων μυστηρίων και προετοιμάστηκε για το μαρτύριο.

 Ιερό λείψανο του Νεομάρτυρα Θεοδώρου
του Μυτιληναίου
πηγή

Γύρισε στη Μυτιλήνη, παρουσιάστηκε στον κριτή, ομολόγησε τον Χριστό και δήλωσε ότι η μουσουλμανική θρησκεία είναι ψεύτικη. 

Ο κριτής αμέσως αποφάσισε, να θανατωθεί με αγχόνη και τον παρέδωσε στον Ναζίρ Ομέρ Αγά, που προσπάθησε με κολακείες και υποσχέσεις να τον μεταπείσει. 

Ο Άγιος όμως αρνήθηκε και μετά από πολύ φρικτά βασανιστήρια, οδηγήθηκε στη Θέση Παρμάκ - Καπού, όπου αφού φίλησε το σχοινί της αγχόνης, προσευχήθηκε στον Θεό και απαγχονίστηκε στις 30 Ιανουαρίου, ημέρα εορτασμού των Τριών Ιεραρχών, του 1785.

Το τίμιο λείψανο του ρίχτηκε στη θάλασσα, αλλά εκβράστηκε στα νότια της πόλης της Μυτιλήνης, όπου οι Χριστιανοί το περισυνέλλεξαν και το ενταφίασαν χωρίς να αφήσουν ίχνη τάφου, κάτω από το δάπεδο του παρακείμενου εξωκλησιού του Αγίου Ιωάννου Προδρόμου στην τοποθεσία Μόθωνας, αποκρύπτοντας το ιερό λείψανο από τους Τούρκους.

Εκεί έμεινε ενταφιασμένος 183 χρόνια, μέχρι την 4η Σεπτεμβρίου του 1967, που βρέθηκαν τα Άγια λείψανά του, όταν ο ΕΟΤ έκανε εργασίες ανακαίνισης της μονής. Είναι χαρακτηριστικό το απόσπασμα πρακτικού της Επιτροπής Εύρεσης του τάφου και των λειψάνων του Αγίου Θεοδώρου του Μυτηλιναίου, που αποτελούνταν από το Μητροπολίτη Μυτιλήνης Ιάκωβο, τον αντιεισαγγελέα Μυτιλήνης Κων. Σαγιαξή, τον διοικητή Χωρ/κής Λέσβου Ηλία Πετρόπουλο, το Δ/ντή Τεχνικών Υπηρεσιών του Δήμου Ιωάν. Χατζηιωάννου τον εφημέριο του Ι. Ναού Βαρειάς π. Παύλο Καραγιώργη και τον επιστάτη των εργασιών Ευάγγελο Αψόκαρδο. «...Η Επιτροπή αποφαίνεται ότι τα ευρεθέντα οστά πρέπει να ανήκουν εις τον εντός του παρεκκλησίου ενταφιασθέντα νεομάρτυρα Θεόδωρον τον Μυτιληναίον, μαρτυρήσαντα υπέρ της τότε διωκόμενης ορθοδόξου χριστιανικής θρησκείας και της τότε δούλης ελληνικής πατρίδος, την 30ην Ιανουαρίου του έτους 1784 δι' απαγχονισμού, εις την θέσιν της πόλεως Μυτιλήνης «Παρμάκ Καπί».

Άλλωστε υπήρχε και η σημαντική μαρτυρία του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτη στο βιβλίον του «Το νέον Μαρτυρολόγιον» που εκδόθηκε στην Βενετία το 1799, όπου στην σελίδα 248, μνημονεύει «ότι ο Άγιος ετάφη εις τον ναόν του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου έξω εις τον «Μόθωνα» κατά το 1784.

Η μνήμη του Τιμάται στις 30 Ιανουαρίου αλλά και στις 4 Σεπτεμβρίου, η μνήμη της Εύρεσης των Τιμίων λειψάνων του.