Η ΤΙΜΙΑ ΚΑΡΑ ΚΑΙ ΤΑ ΛΕΙΨΑΝΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΕΡΩΝΥΜΟΥ ΤΟΥ ΣΙΜΩΝΟΠΕΤΡΙΤΗ.

Φυλάσσονται στην Ιερά Βασιλική, Πατριαρχική και Σταυροπηγιακή Μονή Σίμωνος Πέτρα, Αγίου Όρους.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Στην Ορθόδοξη Εκκλησία αποδίδουμε στα Αγία λείψανα τιμή και ευλαβική προσκύνηση, η όποια όμως δεν αποτελεί λατρευτική προσκύνηση η λατρεία. Τούτο γιατί κανείς ποτέ ορθόδοξος χριστιανός δεν ταύτισε στη σκέψη του τα τίμια λείψανα με «θεούς». Μακαριστός π. ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΑΛΕΒΙΖΟΠΟΥΛΟΣ (ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΩΝ ΟΜΑΔΩΝ).

Την Τετάρτη, 27η Νοεμβρίου του 2019, συνήλθε, υπό την προεδρεία της Α. Θ. Παναγιότητος Βαρθολομαίου, η Αγία και Ιερά Σύνοδος για προγραμματισμένη 3ήμερη συνεδρία. 

Μετά την ανάγνωση των Πρακτικών, αποδεχθείσα την εισήγηση της Κανονικής Επιτροπής ανέγραψε στο Αγιολόγιο της Ορθοδόξου Εκκλησίας τον εγνωσμένης οσιακού βίου και πολιτείας, Ιερομόναχο Ιερώνυμο Σιμωνοπετρίτη, Καθηγούμενον χρηματίσαντα της εν Αγίῳ Όρει Ιεράς Βασιλικής, Πατριαρχικής και Σταυροπηγιακής Μονής Σίμωνος Πέτρας, και μετέπειτα Οικονόμο και Πνευματικό του Μετοχίου Αναλήψεως Βύρωνος Αττικής. 

Ο Άγιος Ιερώνυμος γεννήθηκε από ευλαβείς γονείς στην αγιοτόκο και μαρτυρική γη της Ιωνίας στην Μικρά Ασία το 1871. 

Από μικρός αγάπησε με όλη την καρδιά του τον Χριστό ενώ μέσα από τις διηγήσεις της μητέρας του Μαρίας, που αργότερα έγινε μοναχή με το όνομα Μελάνη όπως και τα αδέλφια του, έμαθε τους βίους των Αγίων, έμαθε να νηστεύει και να προσεύχεται.

Ήταν μόλις 17 ετών, κατά κόσμον Ιωάννης, όταν μπήκε στο Άγιο όρος και στην Ιερά επιβλητική Μονής της Σίμωνος Πέτρας.

Εκεί έγινε μετά από δοκιμασία στις 21 Μαρτίου του 1893, Κυριακή των Βαΐων μοναχός με το όνομα Ιερώνυμος και πέρασε από όλα σχεδόν τα διακονήματα.

Διακρίθηκε για την υπακοή του, την αυστηρή τήρηση της κοινοβιακής ζωής και των ιερών ακολουθιών, πρόσφερε την διακονία του στο ξακουστό μετόχι της Ανάληψης στο Βύρωνα (Φορμίωνος 136 Παγκράτι) και αλλού ενώ οι διοικητικές του ικανότητες μα περισσότερο τα πνευματικά του χαρίσματα οδήγησαν την αδελφότητα στην απόφαση να του αναθέσει την θέση του Ηγουμένου της Μονής.

Τον Απρίλιο 1920 χειροτονήθηκε Διάκονος και Πρεσβύτερος και ανέλαβε τα καθήκοντα του.

Δυστυχώς όμως κάποιοι πατέρες της Μονής του τον πίκραναν, τον συκοφάντησαν και έγιναν αφορμή να πάρει τον δρόμο της εξορίας με πολύ πικρία, κάνοντας υπακοή και χωρίς να διαμαρτυρηθεί ενώ η Ιερά Κοινότητα του Αγίου Όρους τον στέλνει κατ αρχάς στην Μονή Κουτλουμουσίου και εν συνεχεία στο μετόχι της Αναλήψεως.

Ανεβαίνοντας στον λόφο της Αναλήψεως,
φωτογραφία του 1929.

Ερχόμενος στην Αθήνα το 1931, μετέφερε το πνευματικό άρωμα του Αγίου Όρους αφού έκανε καθημερινές ακολουθίες, αγρυπνίες, εξομολογήσεις, έδινε πνευματικές συμβουλές κ.α.

Όλα αυτά, έκαναν την Ανάληψη μία πνευματική κολυμβήθρα μέσα στην οποία χιλιάδες άνθρωποι κάθε ηλικίας και κοινωνικής τάξης αναγεννήθηκαν πνευματικά.

Περίπου 300 άνθρωποι και κυρίως γυναίκες έλαβαν το άγιο σχήμα των μοναχών από τα χέρια του, ζώντας ασκητική ζωή σε μοναστήρια αλλά και μέσα στον κόσμο, ο λόφος της Αναλήψεως έγινε μια πνευματική όαση την εποχή εκείνη Αθήνα, εκεί σύχναζαν και άλλες πνευματικές μορφές της εποχής όπως οι Άγιοι : Νικόλαος Πλανάς, Σάββας της Καλύμνου, Αμφιλόχιος της Πάτμου, Φιλόθεος ο Ζερβάκος κ.α.

Το φιλανθρωπικό του έργο ήταν πολύ μεγάλο σε σημείο που η Μονή του τον επέπληξε θεωρώντας ότι έκανε υπερβολές. 

Από τα χέρια του έφαγαν ψωμί πολλοί φτωχοί, χήρες αλλά και ορφανά ενώ με δική του δαπάνη πολλοί ασθενείς βρήκαν την υγεία του σώματος τους και με την αγάπη του και την διακριτική του συμβουλή, την θεραπεία της ψυχής τους.

Κοιμήθηκε ειρηνικά τα Θεοφάνια του 1957 και το σκήνωμά του τάφηκε πίσω από το Ιερό Βήμα του Ναού της Αναλήψεως ενώ το 1965 μεταφέρθηκαν τα ιερά του λείψανα στην Σιμωνόπετρα και τοποθετήθηκαν στο ηγουμενικό παρεκκλήσιο της αγίας Μαγδαληνής, από τον αοίδιμο Γέροντα Αιμιλιανό.

Ο Άγιος Ιερώνυμος, από την επίσκεψη του στο Άγιον Όρος και στην Σιμωνόπετρα τον Ιούλιο του 1898 γνώρισε τον Διευθυντή τότε της Ριζαρείου Εκκλησιαστικής Σχολής, τον Άγιο Νεκτάριο Επίσκοπο Πενταπόλεως.

Είχε ακούσει από πνευματικούς ανθρώπους για τον ενάρετο και κατασυκοφαντημένο Επίσκοπο Πενταπόλεως, εξάλλου πολλά Αγιορείτικα Μοναστήρια ήταν συνδρομητές του συγγραφικού του έργου και έτρεξε λοιπόν: "ως η διψώσα έλαφος παρά τας διεξόδους των υδάτων να ξεδιψάσει με το πνευματικό και καθαρό ύδωρ".

Οι δύο άνδρες συνδέθηκαν με πνευματική φιλία έχοντας τακτική επικοινωνία.

Όταν μετά την εκλογή του ως Ηγούμενος, πήγε στην Αθήνα δεν πήγε κατευθείαν στο μετόχι αλλά πήγε στην Αίγινα για να λάβει την ευλογία του Αγίου που ήτανε άρρωστος, την παραμονή της Αγίας Τριάδος.

Οι μοναχές ρώτησαν τον Άγιο Νεκτάριο τι θα κάνουμε με την εορτή αφού εσείς είστε άρρωστος, όμως ο Άγιος τις καθησύχασε ότι η εορτή θα γίνει με την παρουσία Αγιορείτου Ηγουμένου και τις παρότρυνε να χτυπήσουν τις καμπάνες.

Σε λίγο έφτασε και ο Άγιος Ιερώνυμος και τέλεσε την αγρυπνία της εορτής, αλλά από ταπείνωση προς τον Αρχιερέα και Πνευματικό του Διδάσκαλο δεν πέρασε να ευλογήσει το κελιά των μοναχών όπως τον προέτρεψε ο Άγιος.

Τον επισκέφθηκε και όταν νοσηλευόταν στο Αρεταίειο νοσοκομείο την 11η Οκτωβρίου του 1920, εορτή του Αγίου Νεκταρίου Κωνσταντινουπόλεως που εόρταζε να του ευχηθεί προσφέροντάς του το ευλογημένο ύψωμα από την Θεία Λειτουργία που είχε τελέσει στην Ανάληψη και να λάβει την ευχή Του, ο Αγιος Νεκτάριος τότε του εξομολογήθηκε τον πόθο του: «Εάν ο Θεός μου δώσει την υγεία μου, θα ξαναέλθω εις το Άγιον Όρος».

Η Τιμία Κάρα του

Παρά πολλές φορές όταν εγκαταστάθηκε στην Αθήνα μέχρι της οσίας τελευτής του, συνοδευόμενος από πολλά πνευματικά παιδιά του πήγαινε στην Αίγινα για να προσκυνήσει τον τάφο του Αγίου Νεκταρίου και να στηρίξει την μοναστική αδελφότητα των μοναζουσών της οποίας έγινε πνευματικός πατέρας.

Τρεις μέρες μόλις πριν την κοίμησή του, νοσηλευότανε στην κλινική Λεούση στον Πειραιά.

Παρά την σύσταση των γιατρών και τις δύσκολες καιρικές συνθήκες ζήτησε υποβασταζόμενος να πάει στην Αίγινα να προσκυνήσει την Τιμία Κάρα του «πατέρα του» όπως αποκαλούσε τον Άγιο Νεκτάριο και τότε ευλόγησε και τα κελιά των μοναζουσών εκπληρώνοντας την παλαιά προτροπή του Αγίου.

Η ζωή του Αγίου Ιερωνύμου είχε πολλά κοινά σημεία με την ζωή του Αγίου Νεκταρίου, η Ιώβειος υπομονή του Αγίου Νεκταρίου στις θλίψεις και πικρίες που δοκίμασε, την άδικο εξορία, έγινε παράδειγμα για τον Άγιο Ιερώνυμο που και αυτός αγόγγυστα σήκωσε τον προσωπικό του σταυρό και χαριτώθηκε παρά του Δωρεοδότου Κυρίου μας ως και ο Πατέρας του, Άγιος Νεκτάριος.

Η σορός των τιμίων λειψάνων του αγίου, συμβολικά
τοποθετήθηκε στον ηγουμενικό θρόνο, μαζί με την
ράβδο του, ως αδίκως γενομένου εκπτώτου και
εξορίστου στα δύσκολα χρόνια της ηγουμενίας του

Μέσα από το συγγραφικό έργο του, υμνογραφικά και μουσικά κείμενα, επιστολές κ.α, θαυμάζει ο αναγνώστης τις θεολογικές του γνώσεις.

Οι γνώσεις του αυτές ήτανε από την βιωματική θεολογία και όχι από διάφορα θεολογικά σπουδαστήρια.

Όλοι όσοι τον γνώρισαν προσωπικά, μέσα από διηγήσεις ή από θαυμαστά γεγονότα και θαύματα που τέλεσε πριν και μετά την κοίμησή του, μαρτυρούν την αγιότητά του. 

Αυτές τις μαρτυρίες επιβεβαίωσε και η Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου με την σχετική της απόφαση που χαροποίησε όλο το χριστεπώνυμο πλήρωμα της Ορθοδόξου Εκκλησίας.

" Όσιε Ιερώνυμε της του Σίμωνος μάνδρας καύχημα, συν τω θείω Νεκταρίω ευλόγησον τον της Θεοβαδίστου Αιγύπτου και πάσης Αφρικής Πάπα και Πατριάρχη ημών Θεοδώρω τω δευτέρω συν τω κλήρω και λαώ αυτού."

Στο άκουσμα της ιερής και ευφρόσυνης αυτής απόφασης οι καμπάνες της Σιμωνόπετρας, της Αναλήψεως, των λοιπών Μετοχίων της Μονής, αλλά και άλλων Ιερών Ναών, όπου ευλαβούνται τον άγιο Ιερώνυμο, γνωστό και από την πολλάκις εκδοθείσα βιογραφία του, χτύπησαν επί ώρα χαρμόσυνα.

Η μεταφορά των τιμίων λειψάνων του από το παρεκκλήσι
 της Αγίας Μαγδαληνής προς το Καθολικό της Μονής.

Στην συνέχεια, σε σεμνή και άκρως συγκινητική τελετή, με την συμμετοχή όλης της αδελφότητος της Μονής και με την παρουσία προστρεξάντων αγιορειτών μοναχών, έγινε επίσημη λιτανευτική είσοδος της τιμίας κάρας και των λοιπών λειψάνων, ως και της ιεράς εικόνας του αγίου από το ηγουμενικό παρεκκλήσιο της αγίας Μαγδαληνής, όπου και είχαν τοποθετηθεί από τον αοίδιμο Γέροντα Αιμιλιανό, προς το Καθολικό της Μονής.

Εκεί η τιμία κάρα τέθηκε υπό του Καθηγουμένου Αρχιμανδρίτου Ελισαίου σε προσκύνηση στο μέσο του Καθολικού, ενώ η σορός των λοιπών τιμίων λειψάνων του αγίου, συμβολικά τοποθετήθηκε στον ηγουμενικό θρόνο, μαζί με την ράβδο του, ως αδίκως γενομένου εκπτώτου και εξορίστου στα δύσκολα χρόνια της ηγουμενίας του. 

Φωτογραφία από την Ανακομιδή των λειψάνων του
Αγίου Ιερωνύμου του Σιμωνοπετρίτη

Η πράξη αυτή της σημερινής αδελφότητας υποδήλωνε την αίτηση συγγνώμης και την αποκατάσταση της γενομένης αδικίας στον πράο και ταπεινό τη καρδία άγιο Ιερώνυμο από τους συμμοναστές της εποχής του.

Η ανακομιδή των λειψάνων του Αγίου Ιερωνύμου έγινε το Σάββατο 8 Μαίου του 1965 στον Ιερό Ναό της Αναλήψεως στον Βύρωνα που είναι μετόχι της Μονής Σιμωνόπετρας. 

Στην Ανακομιδή   παρευρέθηκαν  ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Αθηνών κ. Χρυσόστομος, πολλοί κληρικοί, αγιορείτες πατέρες της Ιεράς Μονής Σίμωνος Πέτρας και πολυάριθμα πνευματικά τέκνα του αλησμόνητου Ιερομονάχου, αγίου Ιερωνύμου του Κατουνακιώτη.

Τα λείψανα του Αγίου Ιερωνύμου βρίσκονται στην Ιερά Βασιλική, Πατριαρχική και Σταυροπηγιακή Μονής, Σίμωνος Πέτρας στο Άγιο όρος και την ακολουθία του αγίου, συνέταξε ο υμνογράφος της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας και αδελφός της Μονής, Ιερομονάχος Αθανασίος.

Η μνήμη τιμάται πλέον από την Εκκλησία μας, την 9η Μαΐου εκάστου έτους.

πηγή:agioritikesmnimes.blogspot.com , agioritikesmnimes.blogspot.com