Η ΤΙΜΙΑ ΚΑΡΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΕΡΟΝΤΑ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΧΑΜΑΚΙΩΤΗ.

Φυλάσσεται στο Ιερό Ησυχαστήριο της Παναγίας Φανερωμένης που ο ίδιος ίδρυσε, στην Ροδόπολη της Αττικής.

Εξωτερική άποψη του Ιερού Ησυχαστηρίου της Παναγίας
Φανερωμένης στην Ροδόπολη Αττικής
πηγή

Ο π. Αθανάσιος, κατά κόσμον Γεώργιος Χαμακιώτης, γεννήθηκε το 1891 σε ένα ορεινό χωριό των Καλαβρύτων, την Τουρλάδα και του άρεσε από  μικρός να επισκέπτεται τα εξωκκλήσια του χωριού του, ν’ ανάβει τα καντήλια και να προσεύχεται. 

Στις 20 Ιουλίου 1906 με την συγκατάθεση των γονιών του αφιερώθηκε στο Μοναστήρι της Αγίας Λαύρας και τον Οκτώβριο του 1913 εκάρη Μοναχός με το όνομα Αθανάσιος.

Το 1916 ο Μητροπολίτης Καλαβρύτων και Αιγιαλείας Τιμόθεος, τον χειροτόνησε διάκονο και την ημέρα της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού το 1926, σε ηλικία 30 ετών, τον χειροτόνησε πρεσβύτερο. Χωρίς να μειώσει καθόλου τον πνευματικό του αγώνα, για δέκα ολόκληρα χρόνια επιτελεί τα ιερατικά του καθήκοντα, προσφέροντας παράλληλα και τις υπηρεσίες του ως ηγουμενοσυμβούλου της Μονής.

Το κελάκι του Αγίου στο Ησυχαστήριο

Στις 18 Ιανουαρίου 1930 χειροθετείται Πνευματικός και έπειτα από 25 χρόνια διακονίας στη Μονή Αγίας Λαύρας, για λόγους υγείας (είχε πλευρίτιδα) πηγαίνει στην Αθήνα, για καλύτερο κλίμα. 

Αρχικά υπηρετεί στο Ναό της Αναλήψεως του Σωτήρος, στον Βύρωνα και γνωρίζεται με τον Γέροντα Ιερώνυμο, με τον οποίο συνδέεται πνευματικά ενώ τον Φεβρουάριο του 1933, τοποθετείται στο Βιλλιαρί, κοντά στην Μάνδρα Αττικής στον Ναό Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, όπου μένει για 3 χρόνια.

Έχοντας θεραπευθεί από την βρογχοπνευμονία, επιδόθηκε με ζήλο στα λειτουργικά, κηρυκτικά και εξομολογητικά του καθήκοντα. Τον Οκτώβριο του 1936,  τοποθετείτε  εφημέριος στο μικρό εκκλησάκι της Παναγίας Νερατζιωτίσσης του Αμαρουσίου, χτισμένο στα τέλη του 16ου αιώνος, το οποίο ανήκει σήμερα στο Ταμείο Ασφαλίσεως Κληρικών Ελλάδος και εκεί υπηρετεί επί 27 συνεχή έτη.

Ο Άγιος Αθανάσιος Χαμακιώτης σε φωτογραφία
εν ζωή

Εκεί έζησε μέχρι το 1963 και ανεπανάληπτες έχουν μείνει οι Θείες Λειτουργίες και οι Ακολουθίες που τελούσε, η φιλανθρωπία του καθώς και αμέτρητο είναι το πλήθος των ανθρώπων που ανεπαύθησαν στο πετραχήλι του. 

Τα τελευταία τέσσερα χρόνια της αγίας του ζωής έζησε σε ένα μικρό μοναστηράκι, την «Παναγία τη Φανερωμένη», που το έφτιαξε ο ίδιος στη σημερινή Ροδόπολη (Μπάλα) Αττικής, εκεί βρίσκεται, το κελάκι του με τα προσωπικά του αντικείμενα, η Κάρα του, τα λείψανά του αλλά και ο τάφος του. 

Τον βίο του Γέροντα Αθανάσιου Χαμακιώτη έγραψε ο Μητροπολίτης Αργολίδος Νεκτάριος, μερικά αποσπάσματα είναι τα εξής: 

1) Κοντά στην «Νερατζιώτισσα», σ’ ένα φτωχικό σπίτι, κατοικούσε μια ηλικιωμένη γυναίκα, παράλυτη. Δεν είχε άνθρωπο να την περιποιείται, όμως, όσοι την επισκέπτονταν έβλεπαν το σπίτι της καθαρό, περιποιημένο, τα ρούχα της, πλυμένα και σιδερωμένα, το φαγητό της, έτοιμο. Δεν μπορούσαν να το εξηγήσουν αυτό, ούτε και η ίδια έλεγε κάτι. Η περιέργεια, οδήγησε κάποιους να παραφυλάξουν και να δουν. Αυτό που διαπιστώθηκε είναι ότι ο Γέροντας π. Αθανάσιος, όταν βράδυαζε, έπαιρνε το ραβδί του και ξεκινούσε για το σπίτι της παράλυτης. Σκούπιζε, καθάριζε, τακτοποιούσε το σπίτι, μαγείρευε και όταν τελείωνε, επέστρεφε στο κελλί του έχοντας μαζί και τα άπλυτα ρούχα. Τα έπλενε, τα σιδέρωνε και, την επόμενη μέρα, τα επέστρεφε. 

Ο Άγιος Αθανάσιος Χαμακιώτης εν ζωή σε φωτογραφία
έξω απο την Παναγία Νεραντζιώτισσα.
πηγή

2) Τον χειμώνα του 1942, ο κόσμος, πέθαινε στους δρόμους από την πείνα και τις αρρώστιες. Μια πνευματική θυγατέρα του Γέροντα Αθανασίου, άρρωστη και εξαντλημένη, έπνεε τα λοίσθια, καταλάβαινε ότι πλησιάζει το τέλος της και έλεγε στους δικούς της να ετοιμάσουν το σάβανό της. Η μόνη παρηγοριά της, ήταν ένα μικρό ευαγγέλιο, διάβαζε λίγο, μετά ζαλιζόταν και το άφηνε δίπλα στο μαξιλάρι της. Πάνω στη ζαλάδα της, γύρισε το είδε και της φάνηκε σαν ψωμί. Μονολόγησε: Αχ, Χριστέ μου! Να είχα λίγο ψωμάκι! 

Όσοι ήταν μέσα στο δωμάτιο, χαμογέλασαν. Τότε, όχι ψωμί δεν υπήρχε, αλλά έδιναν με το δελτίο δώδεκα γραμμάρια λούπινα και, αυτήν ακόμη την ευτελή τροφή, είχαν πάνω από δέκα μέρες να την μοιράσουν. Σκεφτόταν η άρρωστη: Πειρασμός, είναι!. Έξω, τα πάντα είχαν καλυφθεί από χιόνι, οι Μαρουσιώτες δεν θυμούνται ποτέ άλλοτε τόσο χιόνι και το κρύο ήταν τσουχτερό. 

Ο π. Αθανάσιος βρισκόταν στην άλλη άκρη της πόλης, στην Πεύκη, όπου έκανε έναν αγιασμό σ’ ένα σπίτι και ο άνθρωποι του σπιτιού, αντί για χρήματα, του πρόσφεραν δύο κομμάτια άσπρο ψωμί. Ήταν ό,τι καλύτερο μπορούσαν να δώσουν. 

Άποψη απο την Ανακομιδή των Λειψάνων του Αγίου
γέροντα Αθανάσιου Χαμακιώτη
πηγή

Ο Γέροντας Αθανάσιος, δεν το κράτησε ούτε έβαλε μπουκιά στο στόμα του, αναλογίστηκε τα πνευματικά του παιδιά.

Θυμήθηκε δύο από αυτά που είχαν την μεγαλύτερη ανάγκη, το ένα, ήταν η άρρωστη που αναφέραμεκαι ξεκίνησε για το σπίτι της. 

Ο δρόμος μακρύς και με τόσο χιόνι, εξαιρετικά δύσκολος, όμως έφτασε στο σπίτι της και πήγε κατευθείαν στο δωμάτιό της. Τί κάνεις, παιδί; – Δεν μπορώ, πάτερ μου, δεν είμαι καλά! 

Ο Γέροντας π. Αθανάσιος Χαμακιώτης, έβγαλε το ένα κομμάτι άσπρο ψωμί: Παιδί, πήγα κι έκανα αγιασμό σ’ ένα σπίτι, μου έδωσαν λίγο ψωμί και σου το έφερα! Η άρρωστη, έμεινε άναυδη, άρχισε να κλαίει και μέσα στους λυγμούς της, του διηγήθηκε τον «πειρασμό» που βίωσε πριν από λίγο. 

Ο Γέροντας, χαμογέλασε: Είδες, παιδί, πόσο μας αγαπάει ο Θεός;, κάθισε, της είπε λόγους παρηγοριάς, στήριξε το καταρρακωμένο της ηθικό και την ευλόγησε ενώ η ετοιμοθάνατη σιγά – σιγά συνήλθε, επέζησε και διηγείται με δάκρυα μέχρι σήμερα το περιστατικό αυτό. 

Ο Τάφος του αγίου Αθανάσιου Χαμακιώτη
στον περίβολο του Ιερού Ησυχαστηρίου
της Παναγίας Φανερωμένης στην Ροδόπολη

Ο π. Αθανάσιος, όμως, δεν τελείωσε την αποστολή του, συνέχισε μέσα στα χιόνια την πορεία του, είχε ακόμη και ένα ακόμη κομμάτι ψωμιού στον κόρφο του, μια ακόμη φτωχή νέα κοπέλα, άρρωστη από αδενοπάθεια, πεινούσε και υπέφερε. 

Ο Γέροντας έφτασε και σ’ αυτό το σπίτι, πρόσφερε το δεύτερο ψωμί, παρηγόρησε και την εκεί άρρωστη κι έφυγε. Κατάκοπος, παγωμένος, πεινασμένος, μόνος, έφτασε πίσω στο αγαπημένο του Ησυχαστήριο στην Παναγία την «Νερατζιώτισσα».

Ο π. Αθανάσιος, εκοιμήθη εν Κυρίω 76 ετών, στις 17 Αυγούστου του 1967.

Στίς 23 Οκτωβρίου του 2014, 47 χρόνια μετά τήν οσιακή κοίμησή του, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κηφισίας, Αμαρουσίου καί Ωρωπού κ. Κύριλλος, τέλεσε τή Θεία Λειτουργία στό Καθολικό του Ησυχαστηρίου, συμπαραστατούμενος υπό του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Αργολίδος κ. Νεκταρίου καί του Θεοφιλεστάτου Επισκόπου Επιδαύρου κ. Καλλινίκου.

Μετά τήν Θεία Λειτουργία έγινε η ανακομιδή των λειψάνων του οσίου Γέροντος, τά ιερά λείψανα ετοιμάστηκαν από τούς πατέρες καί μετεφέρθησαν στό Καθολικό καί εν συνεχεία στό κελί του Γέροντα ενώ ύστερα από λίγες ώρες έγινε αισθητή η παρουσία του αφού μιά άρρητη ευωδία πλημμύρισε τό κελί του καί ολο τό χώρο του Ησυχαστηρίου.

Η Αγία και Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Θρόνου της Κωνσταντινουπόλεως, υπό την προεδρία του Οικουμενικού Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίου, κατά την Συνεδρία της 16ης Νοεμβρίου 2023, αποφάσισε την κατάταξη εν τω Αγιολογίω της Ορθοδόξου Εκκλησίας του Ιερομονάχου Αθανασίου (Χαμακιώτου), ιδρυτού του Ιερού Ησυχαστηρίου Παναγίας Φανερωμένης Ροδοπόλεως Αττικής και εφημερίου επί πολλά έτη του ιστορικού Ιερού Ναού Παναγίας Νεραντζιωτίσσης Αμαρουσίου.

Ο εορτασμός της μνήμης του ορίστηκε στις 17 Αυγούστου, ημέρα της οσιακής κοιμήσεως του και στις 23 Οκτωβρίου, ημέρα ανακομιδής των ιερών λειψάνων του.