Η ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΗ ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΤΟΥ ΚΥΚΚΟΥ.

Φυλάσσεται στην Ιερά Μονή Κύκκου, της Κύπρου.

Είναι μια από τις τέσσερις εικόνες της Παναγίας που αποδίδονται στον Απόστολο Λουκά ο οποίος την ζωγράφισε ακριβώς επτά χρόνια μετά από την Σταύρωση και την Ανάσταση του Χριστού.

Ο Λουκάς ζωγραφίζει την εικόνα της Παναγίας Οδηγήτριας
Αυγοτέμπερα σε ξύλο πριν από το 1567.
Μουσείο Μπενάκη

Μεταφέρθηκε από το ίδιο στην Αίγυπτο μετά το θάνατο της Παναγίας και η εικόνα έμεινε εκεί έως ότου οι Χριστιανοί, από τούς οποίους ήταν φυλαγμένη, είχαν αιχμαλωτιστεί από τους πειρατές.

Για να σωθεί από τη βεβήλωση, την έριξαν οι χριστιανοί στη θάλασσα και εκείνη την ώρα δύο βυζαντινά σκάφη εμφανίστηκαν και αφού καταδίωξαν μακριά τους πειρατές, διέσωσαν την εικόνα.

Την πήραν στη Κωνσταντινούπολη και την παρουσίασαν στον αυτοκράτορα, Αλέξιο Α' Μέγα Κομνηνό (1081 - 1118).

Ο αυτοκράτορας Aλέξιος, έστειλε ένα δούκα, το Μανούηλ Βουτομύτη, στην Κύπρο ως κυβερνήτη και μια μέρα ο Βουτομύτης καθώς κυνηγούσε στα βουνά, έχασε τους φίλους του, και έμεινε μόνος.

Εκεί που έψαχνε να βρει τους συντρόφους του, βρήκε μια σπηλιά όπου ζούσε μέσα ένας ασκήτης, ο μοναχός Ισαΐας, ο κυβερνήτης ρώτησε τον ασκητή Ισαΐα, αν είχε δει τους φίλους του να περνάνε από εκεί. Ο Ισαΐας δεν έδωσε καμιά απάντηση, και αυτός θύμωσε, με αποτέλεσμα να κτυπήσει άγρια τον γέροντα και να φύγει.

Η Μονή Κύκκου, στην Κύπρο

Εντός ημερών ο δούκας ήταν χτυπημένος με μια ανίατη ασθένεια, ένα είδος παράλυσης, αποκαλούμενη ισχυαλγία, και άρχισε να βλέπει μια σειρά ονείρων. 

Πρώτα ο Βουτομύτης, είδε τον Θεό, σε ένα όνειρο να του λέγει ότι θα θεραπευόταν εάν ικέτευε τη συγχώρεση από τον ασκητή μοναχό, και όταν ο Βουτομύτης συμμορφώθηκε με αυτές τις συμβουλές, θεραπεύτηκε.

Στο μεταξύ ο Ισαΐας, ο ίδιος, ονειρευόταν στα όνειρά του την Παναγία που είχε εμφανιστεί και του είχε πει ότι αυτός και ο Βουτομύτης πρέπει να πάνε στη Κωνσταντινούπολη και να φέρουν την εικόνα της στην Κύπρο. Όταν έφθασαν στη Κωνσταντινούπολη διαπίστωσαν ότι ο αυτοκράτορας, φυσικά, ήταν απρόθυμος να αποχωριστεί από την εικόνα. Ευτυχώς η κόρη του αυτοκράτορα αρρώστησε ξαφνικά με την ίδια ασθένεια που είχε πριν ο Μανουήλ, μιας βαριάς μορφής ισχυαλγίας. 

Σε αντάλλαγμα για την άμεση θεραπείας της, ο αυτοκράτορας τους έδωσε όχι μόνο την εικόνα αλλά και τα χρήματα για να κτιστεί μια εκκλησία για να την βάλουν μέσα.

Έτσι η εικόνα ήρθε στην Κύπρο και η εκκλησία κτίστηκε από το μοναχό Ισαΐα με τα χρήματα του αυτοκράτορα γι΄ αυτό και το Μοναστήρι καλείται μέχρι σήμερα ως "Βασιλική και Σταυροπηγιακή Μονή". 

Ο όρος "Σταυροπηγιακή" υποδεικνύει ότι ως θεμέλιος λίθος της είχε τοποθετηθεί Σταυρός. Από τότε, κάηκε αρκετές φορές και το 1821, λεηλατήθηκε από τους Τούρκους σε μια εκδίκηση για τις ενέργειες των Ελλήνων κατά την επανάσταση αλλά σε κάθε περίπτωση η εικόνα διασώθηκε. Η εικόνα προστατεύεται από πέπλο και βρίσκεται μέσα σε ασημένια θήκη, διακοσμημένη με μαργαριτάρια. Δεν αποκαλύπτεται ποτέ ενώ ήτανε ακάλυπτη όσον ήταν στο παλάτι του αυτοκράτορα.

Το 1576, περιβλήθηκε μέσα σε ένα ασημένιο κάλυμμα που αντικαταστάθηκε από ένα καινούργιο το 1795.

Η Παναγία η Ελεούσα του Κύκκου είναι μια ζωντανή παράδοση στο νησί, θεραπεύει τις ρευματικές ασθένειες, αλλά προ πάντων, παρεμβαίνει για να φέρει τη βροχή, όταν αυτό απαιτείται, και είναι πολύ αγαπητή από τους Κυπρίους.

Η ΤΙΜΙΑ ΚΑΡΑ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ΤΟΥ ΕΡΗΜΙΤΗ ή ΚΡΗΤΟΣ.

Φυλάσσεται στην Ιερά Μονή του Αγίου Αθανασίου στην Ομβριακή της Δομοκού.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Στην Ορθόδοξη Εκκλησία αποδίδουμε στα Αγία λείψανα τιμή και ευλαβική προσκύνηση, η όποια όμως δεν αποτελεί λατρευτική προσκύνηση η λατρεία. Τούτο γιατί κανείς ποτέ ορθόδοξος χριστιανός δεν ταύτισε στη σκέψη του τα τίμια λείψανα με «θεούς». Μακαριστός π. ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΑΛΕΒΙΖΟΠΟΥΛΟΣ (ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΩΝ ΟΜΑΔΩΝ).

 

Ο όσιος Ιωάννης ο Ερημίτης 
και οι συν αυτώ 98 Θεοφόροι Πατέρες 
πηγή

Ο όσιος Ιωάννης ο Ερημίτης και οι συν αυτώ 98 Θεοφόροι Πατέρες κατάγονταν από διάφορα μέρη της λεκάνης της Μεσογείου και ασκήτευαν στην Κρήτη, τον κυριότερο και σπουδαιότερο από αυτούς τον έλεγαν Ιωάννη και γιορτάζεται τοπικά στην Κρήτη. 

Οι 99 αυτοί Άγιοι, κοιμήθηκαν όλοι μαζί την ίδια ημέρα, την 6ην Οκτωβρίου του 1632, ο Άγιος Ιωάννης τελείωσε την παρούσα ζωή με έναν βίαιο τρόπο αφού φονεύθηκε από κάποιον κυνηγό που τον πέρασε για θήραμα.

Οι υπόλοιποι 98, κατά την παλαιά τοπική παράδοση κοιμήθηκαν ειρηνικά, ο ένας μετά τον άλλο, άλλος ακουμπισμένος στην ράβδο του, άλλος γονατιστός, άλλος όρθιος καθώς προσεύχονταν από ώρας τρίτης της ημέρας έως ώρας εβδόμης.

Η κατασκευή της λειψανοθήκης έγινε προ του 1824 και περιέχει τεμάχιο λειψάνου από την τίμια κάρα του Οσίου Ιωάννου του Ερημίτου, πρόκειται περί ασημένιας λειψανοθήκες σε σχήμα περίκεντρο ναού μετά τρούλου και στην εμπρόσθια κάθετη πλευρά εικονίζεται μέσα σε πλαίσιο η μορφή του Αγίου Ιωάννου του ερημίτη.

Περιμετρικά του Αγίου αναπτύσσεται ανάγλυφος διάκοσμος που αποτελείται από βλαστούς, ανθέμια και μικρά σεραφείμ στις τέσσερις γωνιές ενώ οι υπόλοιπες πλευρές της λειψανοθήκης είναι διακοσμημένες με ανάγλυφες κόγχες και περίτεχνους διάκοσμους με πτηνά και βλαστούς. 

Εσωτερικά του κιβωτίου υπάρχει κυκλικό άνοιγμα που καλύπτεται με ανακλινόμενο έλασμα πάνω στο οποίο υπάρχει ανάγλυφο εξαπτέρυγο που όταν ανοιχτεί φανερώνεται το τμήμα της κάρας του Οσίου Ιωάννου.

Περιμετρικά του λειψάνου Υπάρχει εγχάρακτη πολύστιχοι επιγραφή που μας παρέχει σημαντικές πληροφορίες για την απόκτηση της λειψανοθήκης το λείψανο που φέρει αλλά και τον ηγούμενο της εποχής που αποκτήθηκε ενώ για τον τρόπο που περιήλθε στην ιδιοκτησία της μονής, η Κάρα του Αγίου Ιωάννη του Ερημίτου, αναφέρονται στο βιβλίο Χρονικά της επαρχίας Δομοκού, του Λέων Δ. Γαλλή, τα εξής: "Ένας από τους τελευταίους Μοναχούς και ηγούμενος της ιεράς μονής υπήρξε ο π. Αρσένιος, άνθρωπος του σχολαρχείου εκείνης της εποχής και πολύ ενεργητικός, που η καταγωγή του ήταν από το Πουρνάρι Δομοκο, κατά κόσμο Απόστολος Παπατριανταφύλλου. 

H Iερά Μονή Αγίου Αθανασίου Ομβριακής

Αυτός λοιπόν ο ηγούμενος πληροφορήθηκε ότι με την απελευθέρωση της Κρήτης ο Σουλτάνος πήρε πολλά λάφυρα μαζί του και μαζί μ'αυτά και την Κάρα του Ιωάννη του Ερημίτη. Κατά την αναχωρησή του ο Σουλτάνος πέρασε από το δρόμο Λαμία - Δομοκό.

Ο π. Αρσένιος αφού έψησε μερικά αρνιά βγήκε στο δρόμο από όπου θα περνούσε ο Σουλτάνος και στη θέση Καλαματαίικα του παράθεσε τραπέζι και του έκανε μεγάλη υποδοχή ενώ του ζήτησε την Κάρα του Αγίου και αφού πλήρωσε ένα σημαντικό ποσό, την αγόρασε.

Έφτιαξαν δε και ένα φιρμάνι, δηλαδή συμβόλαιο αγοράς, και έκτοτε η Κάρα του Αγίου Ιωάννη του Ερημίτη παραμένει στο μοναστήρι του Αγίου Αθανασίου Ομβριακής, όμως το 1935 το έμαθαν οι Κρήτες και ήρθαν στην Ομβριακή να πάρουν τη κάρα και 0ι Ομβριακίτες ομολογούν ότι πρώτη φορά είδαν Κρητικούς με την ντόπια ενδυμασία τους και τους άρεσε πολύ.

Ο π. Αρσένιος αντέδρασε στους Κρητικούς και δεν έδινε την Κάρα του Αγίου Ιωάννου και οι Κρητικοί διαμαρτυρηθήκαν στην αστυνομία, Ο αστυνόμος διάβασε το φιρμάνι και έπεισε τους κρητικούς ότι η κάρα αγοράστηκε και ανήκει πλέον στο Μοναστήρι του Αγίου Αθανασίου Ομβριακής. Αυτό το φιρμάνι δεν υπάρχει σήμερα λόγω της μεγάλης καταστροφής που υπέστη το Μοναστήρι από το σεισμό του 1954".

Η ακολουθία του Γ. Βελημά, έκδοση του 1782.

Πηγή άντλησης πληροφοριών γιά τό πρόσωπο καί τή δράση του αγίου Ιωάννου του Ερημίτη ειναι η ακολουθία του, πού 1η φορά, εκδόθηκε στή Βενετία το 1782, με επιμέλεια του Γεωργίου Βελημά και επανεκδόθηκε το 1787, μέ δαπάνη του ιερομονάχου Ιωάσαφ Καπετανάκη - Γαβαλά, προηγουμένου της Ι. Μονής Γουβερνέτου.

Στην έκδοση, του 1787, προστέθηκε και η απόφαση του Πατριάρχη Κυρίλλου Λούκαρη, που καθόριζε τον εορτασμό των Αγίων Πατέρων στις 7 Οκτωβρίου.

Το όνομα του Αγίου έβγαλε από τη λήθη ο μακαριστός μητροπολίτης Φθιώτιδος κ. Νικόλαος, όταν σε μία από τις πρώτες περιοδείες του βρέθηκε στην Ομβριακή και ανακάλυψε από τις επιγραφές ότι η τιμία κάρα ανήκει στον Άγιο Ιωάννη του ερημίτη και όχι στον Άγιο Αθανάσιο που πίστευαν ως τότε. 

Την Παρασκευή 6 Οκτωβρίου του 2000 τελέστηκε για πρώτη φορά πανηγυρική αρχιερατική Θεία Λειτουργία επί τη μνήμη του Αγίου Ιωάννου και περιφορά της τιμίας κάρας στους δρόμους της Ομβριακής με τη συμμετοχή των ιερέων της περιοχής των επισήμων του νόμου και πλήθος πιστών και έκτοτε κάθε χρόνο στις 6 Οκτωβρίου τελείται πανηγυρική Θεία Λειτουργία και Περιφορά της τιμίας κάρας. 

Η Εκκλησία μας τους τιμά στις 7 Οκτωβρίου αφού την 6ην του αυτού μηνός εορτάζει την μνήμη του Αγίου ενδόξου Αποστόλου Θωμά.

Ιερά Μονή Αγίου Αθανασίου Ομβριακής.

Βρίσκεται μόλις 5 λεπτά από τη κεντρική πλατεία της Ομβριακής και 6 χιλιόμετρα από το Δομοκό, στη μέση ενός καταπράσινου λόφου.

Η είσοδος της Μονής

Πρόκειται για ναό βυζαντινού ρυθμού με διακόσμηση κατά το σύστημα των βυζαντινών. 

Ο ναός, αν και στο παρελθόν είχε υποστεί σοβαρές ζημιές (είχε πυρποληθεί από τους Τούρκους στις 6 Μαΐου του 1897 και είχε καταστραφεί μέρος αυτού από τον μεγάλο σεισμό της 30ης Απριλίου 1954) ακόμη και σήμερα ξεχωρίζει για τη μεγαλοπρέπεια και τον σεβασμό που εμπνέει ο εσωτερικός του χώρος.

Σύμφωνα με το χρονικό της Μoνής το οποίο συνέγραψε ο Επίσκοπος Θαυμακού Αθανάσιος και το οποίο βρήκε και αντέγραψε δύο ημέρες πριν πυρποληθεί η Μονή από τούς Τούρκους, ο αρχαιολόγος Ν. Ι. Γιαννόπουλος, η Μονή, πού πριν ήταν Σκήτη, εκτίσθη υπό κάποιου Μοναχού Μετεωρίτου, Αθανασίου ονόματι, το έτος 1565.

Ο Επίσκοπος Θαυμακού Ιάκωβος το 1619 βελτίωσε το κτιριακό συγκρότημά της Μονής, καθώς επίσης και το 1750 το ίδιο έπραξε και ο Ηγούμενός της Μονής, Δαβίδ.

Το μόνο τμήμα που σώθηκε από τον σεισμό του 1954 και ακέραιο ήταν ο Νάρθηκας που έχει διαστάσεις 5.25 Χ 8.80 μέτρα και μαζί με το Νάρθηκα σώθηκαν και οι τοιχογραφίες που αναπαριστούν σκηνές από την Αγία Γραφή.

Όσον αφορά το περιεχόμενο του, κυρίαρχο στοιχείο είναι ο ηθικοδιδακτικός του χαρακτήρας ενώ διαφαίνεται έντονη η προτροπή για μετάνοια και η ετοιμότητα για το Βασιλεία των Ουρανών.

πηγή: ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΦΘΙΩΤΙΔΑΣ

Στην ανατολική πλευρά του Νάρθηκα απεικονίζονται σκηνές από την Αγία Γραφή. Μια αναπαράσταση από αυτές ονομάζεται "Ο μάταιος βίος του πλάνου κόσμου" στην οποία απεικονίζεται με συμβολικό τρόπο η ανθρώπινη κοσμική ματαιότητα σε σχέση με το χρόνο.

Κατά μια έννοια ο Νάρθηκας μπορεί να χαρακτηριστεί ανατριχιαστικός όσον αφορά τις απεικονίσεις όπως η "ουρανοδρόμος κλιμαξ", δηλαδή η κλίμακα του παραδείσου. 

Συνοπτικά εκτίθεται όλη η πορεία του χριστιανού προς τον παράδεισο και η πιο συγκλονιστική απεικόνιση είναι η "ΔΕΥΤΕΡΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑ", που αποτελείται από επιμέρους σκηνές και μας φέρνει στο νου την Αποκάλυψη του Ιωάννη. 

Στο κέντρο απεικονίζεται "Ο Άγγελος Κυρίου Σαλπίζων την εσχάτη σάλπιγγα" που μας παραπέμπει στον 7ο Άγγελο την 7η και τελευταία σάλπιγγα που μιλά για την Δευτέρα παρουσία και την ανάσταση των νεκρών, με τις τοιχογραφίες αυτές να είναι έργα των αγιογράφων, Γεωργίου, Γεωργίου και Ιωάννου εκ κώμης Μαυρίλου όπως μαρτυρεί η επιγραφή άνωθεν της εισόδου, εσωτερικά του ναού.

Στη Μονή φυλάσσονται πολλά άγια Λείψανα, σε τρεις χειροποίητες Λειψανοθήκες. 

Στη Α' Λειψανοθήκη (Επί Ιακώβου Καιτσης, 1840) φυλάσσονται τα οστά: των Αγίων Στυλιανού, Αγίου Φωτίου, Χαραλάμπους, Προκοπίου, του Αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου, Αγίου Λουκά, Αγίου Ιωάννη του Ελεήμονα και του Αγίου Παντελεήμονα. Στη Β' Λειψανοθήκη (Επί Αμβροσίου, 1891) φυλάσσονται τα οστά: του Αγίου Σεραφείμ, της Αγίας Παρασκευής, των Αγίων Αναργύρων, Αγίου Μόδεστου και Αγίου Πολυκάρπου σε τρεις Λειψανοθήκες.

Οι λειψανοθήκες της Μονής

Στην Γ΄ Λειψανοθήκη φυλάσσεται η Κάρα και τα οστά του οσίου Ιωάννου Του Ερημίτου ή Κρητός.

Για τον τρόπο που περιήλθε στην ιδιοκτησία της μονής, η Κάρα του Αγίου Ιωάννη του Ερημίτου, αναφέρονται στο βιβλίο Χρονικά της επαρχίας Δομοκού, του Λ. Γαλλή, τα εξής: "Ένας από τους τελευταίους Μοναχούς και ηγούμενος της ιεράς μονής υπήρξε ο π. Αρσένιος, άνθρωπος του σχολαρχείου εκείνης της εποχής και πολύ ενεργητικός, που η καταγωγή του ήταν από το Πουρνάρι Δομοκο, κατά κόσμο Απόστολος Παπατριανταφύλλου. Αυτός λοιπόν ο ηγούμενος πληροφορήθηκε ότι με την απελευθέρωση της Κρήτης ο Σουλτάνος πήρε πολλά λάφυρα μαζί του και μαζί μ'αυτά και την Κάρα του Ιωάννη του Ερημίτη. Κατά την αναχωρησή του ο Σουλτάνος πέρασε από το δρόμο Λαμία - Δομοκό.

Η λειψανοθήκη με την Τιμία Κάρα και τα οστά του
οσίου Ιωάννου Του Ερημίτου ή Κρητός.

Ο π. Αρσένιος αφού έψησε μερικά αρνιά βγήκε στο δρόμο από όπου θα περνούσε ο Σουλτάνος και στη θέση Καλαματαίικα του παράθεσε τραπέζι και του έκανε μεγάλη υποδοχή.

Τότε του ζήτησε την Κάρα του Αγίου και αφού πλήρωσε ένα σημαντικό ποσό, την αγόρασε.

Έφτιαξαν δε και ένα φιρμάνι, δηλαδή συμβόλαιο αγοράς, και έκτοτε η Κάρα του Αγίου Ιωάννη του Ερημίτη παραμένει στο μοναστήρι του Αγίου Αθανασίου Ομβριακής. 

Μετά από αρκετό καιρό το έμαθαν οι Κρήτες και ήρθαν στην Ομβριακή να πάρουν τη κάρα και οι Ομβριακίτες ομολογούν ότι πρώτη φορά είδαν Κρητικούς με την ντόπια ενδυμασία τους και τους άρεσε πολύ όμως ο πάτερ Αρσένιος αντέδρασε στους Κρητικούς και δεν έδινε την Κάρα του Αγίου Ιωάννου και τότε οι Κρητικοί διαμαρτυρυθήκαν στην αστυνομία.

Η είσοδος του Καθολικού

Ο αστυνόμος διάβασε το φιρμάνι και έπεισε τους κρητικούς ότι η κάρα αγοράστηκε και ανήκει πλέον στο Μοναστήρι του Αγίου Αθανασίου Ομβριακής.

Αυτό το φιρμάνι δεν υπάρχει σήμερα λόγω της μεγάλης καταστροφής που υπέστη το Μοναστήρι από το σεισμό του 1954".

Σήμερα η Ιερά Μονή είναι γυναικεία με ηγουμένη την Μοναχή Μακαρία, η οποία με πολλές προσπάθειες και έχοντας τη βοήθεια των κατοίκων της Ομβριακής αλλά και της ευρύτερης περιοχής καθώς όμως και με αμέριστη συμπαράσταση αρκετών φορέων, έχει καταφέρει να ανοικοδομήσει τόσο τον Ιερό Ναό όσο όμως και τον υπόλοιπο χώρο του Μοναστηριού.

Κατασκευάστηκε στίς μέρες της, ένας σύγχρονος ξενώνας φιλοξενίας για τους πιστούς, 5 δωματίων, διαμορφώθηκε κατάλληλα ο περιβάλλον χώρος της Μονής, δημιουργήθηκε εκθεσιακό κέντρο και πλέον, σε συνδυασμό με την ιερότητα του τόπου, ο επισκέπτης, μπορεί να απολαύσει σε ένα ειδυλλιακό και ταυτόχρονα ήσυχο φυσικό περιβάλλον, στιγμές χαλάρωσης αλλά και πνευματικής ανανέωσης.

Το μοναστήρι εορτάζει στις 18 Ιανουαρίου αλλά και στις 2 Μαΐου.

Τηλέφωνο Μονής: (+30) 22320 31332, Μοναχή Μακαρία.

Τηλέφωνο Δήμου Δομοκού: (+30) 22323 50200.

Η ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΗ ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΕΛΕΟΥΣΑΣ ΞΥΝΙΑΔΑΣ.

Φυλάσσεται στην Ιερά Μονή Παναγίας Ελεούσας, στην Ξυνιάδα της Δομοκού.

Η Μονή Παναγίας Ελεούσας Ξυνιάδος
πηγή

Η εικόνα είναι μικρού μεγέθους και βρέθηκε με θαυματουργό τρόπο στις 21 Ιουνίου του 1962, στο χώμα, στην ρίζα ενός πουρναριού και σε βάθος 1.50 μέτρου μετά από συνεχόμενα οράματα, ήδη από το 1954, υπόδειξης της Παναγίας, στον 8χρονο τότε Αθανάσιο Σύρο που σήμερα είναι ο ηγούμενος της Μονής που ανεγέρθηκε στο σημείο εύρεσης της εικόνας στην Ξυνιάδα. 

Αναλυτικό άρθρο μπορείτε να δείτε ΕΔΩ.

Σήμερα η εικόνα της «Παναγίας Ελεούσας» έχει σκεπαστεί με υποκάμισο από ασήμι και χρυσό κι έχει τοποθετηθεί σ’ ένα όμορφο προσκυνητάρι μέσα στο καθολικό της Μονής Ξυνιάδος ενώ τα τάματα των βασανισμένων πιστών που έρχονται να πάρουν την χάρη Της έχουν στολίσει σχεδόν όλη την επιφάνεια της εικόνας. 

ΤΑ ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ.

πηγή

Θεραπεία δαιμονισμένης.

Η Λεμονιά Κοκκίνη, από το χωριό Αγραπιδιά Δομοκού, το 1963, στην ώρα του φαγητού δαιμονίστηκε. Το δαιμόνιο συνεχώς την ενοχλούσε και δεν μπορούσε να ηρεμήσει.

Οι γονείς της απελπισμένοι, αφού τρέξανε σε πολλούς γιατρούς, την έταξαν στην Παναγία Ελεούσα. Η κοπέλα δε μιλούσε παρά μόνο έβγαζε άναρθρες κραυγές. Κατά την Ολονυχτία διαπιστώθηκε αλλαγή στη συμπεριφορά της και η κοπέλα σε λίγες ημέρες απέκτησε απόλυτη ηρεμία. Το γεγονός έγινε γνωστό σε όλη την περιοχή, και οι πιστοί προσέτρεξαν στη θαυματουργό εικόνα για να ευχαριστήσουν τη Θεοτόκο. (Εφημερ. Εθνικός Αγών της Λαμίας, 3 Ιανουαρίου 1963 μ.Χ.).

Θεραπεία τυφλού.

Από το χωριό Ξυνιάδα Δομοκού ο γιος του Βάιου Πολύμερου, ονόματι Σταύρος, στην ώρα του δείπνου τυφλώθηκε. Οι γονείς του άφωνοι από αυτό που του συνέβη εναπόθεσαν τις ελπίδες τους στο Θεό. Άρπαξαν τον τυφλό γιο τους και τον πήγαν στη Μεγαλόχαρη Παναγία μας. Έγινε Παράκληση και προς το τέλος της Παρακλήσεως το φως επανήλθε στο παιδί. Οι γονείς, θέλοντας να ευχαριστήσουν την Παναγία, αφιέρωσαν στο Μοναστήρι την αυλόπορτα του Περίβολου.

Λεπτομέρεια της Εκόνας

Το μεγαλύτερο δώρο του Ουρανού.

Δύο άτεκνα αντρόγυνα από την Καρδίτσα, οι κ.κ. Γιαννάκος και Καφετζής, παρακάλεσαν την Παναγία μας να τους χαρίσει παιδιά. Ζήτησαν από τον Ηγούμενο της Μονής να κάνει Παράκληση στην Παναγία. 

Ο Ηγούμενος ευλογώντας τους, τους είπε ότι η Μεγαλόχαρη θα κάνει το θαύμα Της. Τον επόμενο χρόνο τα δυο ζευγάρια, κρατώντας στις αγκαλιές τους τα παιδάκια τους, ήρθαν στην Παναγία να Την ευχαριστήσουν και να τα βαφτίσουν. Από τότε μέχρι και σήμερα περισσότερα από χίλια πεντακόσια ζευγάρια έχουν ζητήσει τη βοήθειά Της, τεκνοποίησαν και βάφτισαν τα παιδιά τους στο Μοναστήρι.

Έσωσε το Μοναστήρι Της από πυρκαγιά.

Πριν από αρκετά χρόνια, κάποιος προσκυνητής άφησε αναμμένη λαμπάδα μέσα στην εκκλησία. Ο Ηγούμενος, ξεχνώντας τη λαμπάδα αναμμένη, κλείδωσε την εκκλησία. Καθώς καιγόταν η λαμπάδα, έφτασε στο σημείο που ήταν δεμένη στο μανουάλι και έπεσε κάτω, με αποτέλεσμα να αρχίσει να καίγεται το χαλί. Τα μεσάνυχτα ο Ηγούμενος στην ώρα του ύπνου άκουσε χτυπήματα στο παράθυρο και μια φωνή να του λέει: «Ξύπνα, καίγεται η εκκλησία». Αμέσως έτρεξε στην εκκλησία, πάλεψε μόνος του, και έσβησε τη φωτιά χωρίς να δει κανέναν άνθρωπο δίπλα του. Ήταν η Μεγαλόχαρη που ειδοποίησε τον Ηγούμενο και έσωσε το Μοναστήρι από σίγουρη πυρκαγιά. Ακόμη υπάρχει το κομμένα χαλί.

Ο 8χρονος τότε Αθανάσιος Σύρος σήμερα είναι ο
ηγούμενος της μονής Παναγίας Ελεούσας Ξυνιάδος

Τους καθοδηγούσε ένα πουλί.

Προσκυνητές από την Αθήνα άκουσαν για την εύρεση της εικόνας κι αποφάσισαν να την επισκεφθούν και να την προσκυνήσουν. Φθάνοντας στο 22ο χιλιόμετρο μετά την Λαμία, δεν ήξεραν που να κατευθυνθούν. 

Τότε μέσα στην απόγνωση του οδηγού εμφανίστηκε μπροστά στο λεωφορείο ένα μαύρο πουλί, το οποίο του έδειχνε το δρόμο προς την Ιερά Μονή, μέχρι την αυλόπορτα του περιβόλου. Τότε, το πουλί εξαφανίστηκε Όλοι οι προσκυνητές απέδωσαν το θαύμα στην Παναγία και το ομολογούν μέχρι και σήμερα.

Η Ολονυκτία που έφερε το θαύμα.

Από την Αμπελιά Φαρσάλων δύο ανδρόγυνα ήρθαν στην Χάρη Της να τελέσουν Ολονυκτία, Το πρώτο ανδρόγυνο έδειξε πάνω στο μάγουλο του παιδιού του μια τομή που έφθανε μέχρι το στόμα. Η διάγνωση των ιατρών ήταν καρκίνος. Οι πιστοί γονείς του το έφεραν στο μοναστήρι για Ολονυκτία. Την ώρα που το παιδί κοιμόταν, θεραπεύτηκε. Ξυπνώντας το πρωί είδε η μητέρα του ότι η τομή είχε φύγει.

Το δεύτερο ανδρόγυνο, από το ίδιο χωριό είχε ένα κοριτσάκι κωφάλαλο. Η μητέρα του συνεχώς προσεύχονταν στην Παναγία και στο τέλος απελπισμένη είπε: «Παναγία μου ή δώσε του τη φωνή του ή πάρε το γιατί δεν μπορώ να το βλέπω να υποφέρει». Η Παναγία έκανε το θαύμα της και το κοριτσάκι μίλησε. Η πρώτη λέξη που είπε ήταν «μαμά».

Ανίατη αρρώστια.

Η Παναγιώτα Ψυχογιού από την Αγία Παρασκευή Λοκρίδος, νυν κάτοικος Αθηνών, ομολογεί το θαύμα της Παναγίας που την θεράπευσε από τον καρκίνο.

Ψαλμωδίες από τον Ουρανό.

Η θαυματουργός εικόνα βρέθηκε το 1962. Η εκκλησία άρχισε να κτίζεται το 1965. Βόρεια αυτής είχε χτιστεί μια προσωρινή παράγκα με τρία δωμάτια. Στο ένα έμενε ο Ηγούμενος, στο άλλο οι μαστόροι και στο τρίτο είχε τοποθετηθεί η Θαυματουργός Εικόνα μαζί με όλα τα ιερά σκεύη.

Κατά τη διάρκεια της νύχτας οι μάστορες άκουσαν θορύβους, θυμιατά και ψαλμωδίες να προέρχονται από το μέρος που ήταν η Παναγία.

Φοβήθηκαν πάρα πολύ και θέλησαν να φύγουν πριν τελειώσει το κτίσιμο του ναού. Ο Ηγούμενος τους καθησύχασε και τους είπε να μη φοβούνται γιατί οι ψαλμωδίες προέρχονταν από τη Μεγαλόχαρη. Έτσι ενδυναμώθηκε η πίστη τους και παρέμειναν μέχρι την αποπεράτωση του Ιερού Ναού.

Πάντα κοντά στα παιδιά Της.

Ένας κάτοικος από την Καρδίτσα είπε στον Ηγούμενο ότι επί τρία βράδια τον έπαιρνε μια μαυροφορεμένη γυναίκα και τον άφηνε έξω από μια μεγάλη πόρτα. Την Τρίτη φορά βρήκε το θάρρος και τη ρώτησε για το μέρος που τον άφηνε και Εκείνη του απάντησε «στην Ιερά Μονή της Παναγίας Ελεούσης Ξυνιάδος Δομοκού».

Φροντίδα της Παναγίας για το Μοναστήρι.

Μπαίνοντας από την Κεντρική Πύλη του Ναού, στο δεξιό μέρος, μέσα σε καγκέλωμα, για λόγους ασφαλείας φυλάσσεται η Ιερά Εικόνα. Λόγω ελλείψεως χρημάτων δεν υπήρχε πόρτα στο καγκέλωμα.

Τότε εμφανίστηκε η Παναγία στον κ. Καραχάλιο, κάτοικο Λαμίας, και του ζήτησε να πάει να φτιάξει την πόρτα.

Έκπληκτος ο κ. Καραχάλιος ρώτησε να μάθει πού είναι το μοναστήρι και Εκείνη του απάντησε «στην Ιερά Μονή της Παναγίας Ελεούσης Ξυνιάδος Δομοκού».

Η ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΗ ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΔΑΜΑΣΤΑΣ.

Φυλάσσεται στην Ιερά Μονή Γενεσίου της Θεοτόκου Δαμάστας.

Σύμφωνα μὲ τὴν παράδοση, η Εικόνα ήρθε στὴν Ελλάδα από τὴν πόλη τής Δαμασκού τής Συρίας, γενέτειρα τού μεγάλου πατέρα καὶ Αγίου τής Εκκλησίας μας Ιωάννου τού Δαμασκηνού κατά των περίοδο τής Εικονομαχίας, τον 8ο - 9ο αιώνα.

Η μονή της Δαμάστας
πηγή

Την περίοδο αυτή, οι φοβεροί διωγμοί των εικονομάχων ανάγκασαν αρκετούς ορθοδόξους να ζητήσουν καταφύγιο σε ασφαλή μέρη στην Ελλάδα και μαζί τους έφεραν και τις ιερές εικόνες τους πού τόσο τιμούσαν και ευλαβούνταν.

Μία από αυτές τις εικόνες ήτανε και η θαυματουργή Εικόνα της Παναγίας πού φιλοξενήθηκε στις πλαγιές τού όρους Καλλιδρόμου.

Υπάρχουν δύο εκδοχές όσον αφορά την ονομασία της εικόνας. Αρχικά ονομάστηκε «Παναγία η Δαμάσκα», αλλά με την πάροδο τού χρόνου και των παραφθορά τής λέξης προέκυψε η λέξη «Δαμάστα».

Το μαρμάρινο προσκυνητάρι της θαυματουργής

εικόνας της Παναγίας Δαμάστας, στην Μονή

πηγή

Η δεύτερη πιθανή εκδοχή θέλει την ονομασία να σχετίζεται με το ετυμολογικό της περιεχόμενο: Η λέξη «Δαμάστα» παρήχθη από τὸ ρήμα «δαμάζω», εξαιτίας της θαυματουργικής αιτιότητας τής Εικόνας της Θεοτόκου να «δαμάζει» τον ανθρώπινο πόνο και τις ποικίλες ασθένειες των ανθρώπων πού κατέφευγαν σε αυτήν. Έτσι, η εικόνα, και συνεκδοχικά και η Μονή, προσέλαβε την ιδιαίτερη προσωνυμία «Δαμάστρα», που με την πάροδο τού χρόνου έγινε «Δαμάστα».

Τα θαύματα της εικόνας τής Παναγίας Δαμάστας είναι πολλά, αξίζει όμως να αναφερθούν δύο χαρακτηριστικά.

Α) Το 1958 η κα Βασιλικὴ Μαλισσόβα από την Μενδενίτσα διηγήθηκε σὲ μί Μοναχὴ την εξής μαρτυρία τής γιαγιάς της:

Η περιοχὴ ζούσε μεγάλες στιγμὲς τής Επανάστασης. Η γιαγιά μου ήταν δεκάχρονο κοριτσάκι και είχε καταφύγει μαζὶ μὲ τοὺς γονείς της καὶ άλλους συγχωριανούς, ποὺ φοβόντουσαν τοὺς Τούρκους, στὸ μοναστήρι τής Δαμάστας.

Μια μέρα οι Τουρκαλβανοί ανέβηκαν στο μοναστήρι για να εκδικηθούν τον άμαχο πληθυσμό πού βοηθούσε τούς αγωνιστές. Όταν οι συγκεντρωθέντες Έλληνες είδαν τα στρατεύματα τού Ομέρ Βρυώνη νὰ πλησιάζουν, εγκατέλειψαν το μοναστήρι καὶ ζήτησαν καταφύγιο στις απόκρημνες περιοχὲς τού Καλλιδρόμου.

Λεπτομέρεια της εικόνας
Διακρίνονται τα πρόσωπα της Παναγίας και του Χριστού

Ο καθένας έπαιρνε και ένα σκεύος από τα πιο χρήσιμα και προπαντὸς από τα ιερά σκεύη τού Καθολικού. 

Κάποιος πήρε το Άγιο Ποτήρι για να το διασώσει από την βεβήλωση, αλλά πάνω στην μεγάλη σύγχυση το σκεύος ξεχάστηκε στον πρόναο τού Καθολικού. Όταν κρύφτηκαν ψηλὰ στ0 Καλλίδρομο, θυμήθηκαν το ξεχασμένο Άγιο Ποτήριο. 

Οι Τούρκοι όμως ήταν ήδη στὸ μοναστήρι. Μιὰ μικρὴ τότε φώναξε: «Παναγιά μου Δαμάστα, εγώ θὰ πάω νὰ πάρω τὸ Άγιο Ποτήριο. Εσύ, σὲ παρακαλώ, κρύψε με από τὰ μάτια των Τούρκων».

Η μικρὴ κατέβηκε στὸ μοναστήρι καὶ σὰν νὰ ήταν αόρατη πέρασε μπροστὰ από τοὺς Τούρκους, πήρε τὸ Άγιο Ποτήρι καὶ ανενόχλητη ανέβηκε στὸ βουνό. Η Παναγία είχε κάνει τὸ θαύμα της καὶ τὸ Άγιο Ποτήριο διασώθηκε από σίγουρη βεβήλωση των Τούρκων».

Το εσωτερικό του εντυπωσιακού Καθολικού της Μονής Δαμάστας

Β) Στὴν Ιτέα, τὸ 1985, μια γιαγιὰ σήκωνε τὸ δικό της σταυρό: Ο γιος της μαζί με τη σύζυγό του είχαν φύγει και ζούσαν στὴν Αθήνα, έχοντας εγκαταλείψει τὸ μικρό τους αγοράκι στὴ γιαγιά του και ταυτόχρονα αρνούνταν πεισματικά νὰ επιτρέψουν τὴ βάπτισή του.

Τὸ αγοράκι στὰ πέντε του χρόνια αρρώστησε πολὺ βαριά. 

Τὸ πήγαν στὸ νοσοκομείο τῆς Άμφισσας, αλλά εκεί οι γιατροὶ είπαν πὼς ήταν ήδη πολύ αργά, τὸ παιδὶ είχε πεθάνει.

Η γερόντισσα επέμενε νὰ πραγματοποιηθεί νεκροψία για να μάθει από τι πέθανε ὁ εγγονός της, αλλά οι γιατροί τής είπαν πως νεκροψία μπορούσε νὰ γίνει μόνο στὸ νοσοκομείο τής Λαμίας. 

Πήρε λοιπόν η γιαγιά τὴν απόφαση νὰ μεταφέρει τη σωρό του άτυχου παιδιού στὴ Λαμία.

Μόλις έφτασαν στὴν διασταύρωση τού δρόμου τής Μονής Δαμάστας, η γερόντισσα θυμήθηκε πὼς ήταν 8 Σεπτεμβρίου καὶ τὸ μοναστήρι πανηγύριζε.

Το καθολικό της Μονής Δαμάστας

Είπε τότε στὸν οδηγό νὰ κάνουν μιὰ παράκαμψη καὶ νὰ ανέβουν στὸ μοναστήρι γιὰ νὰ προσκυνήσουν.

Ανεβαίνοντας, οι αστυνομικοί σταμάτησαν τὸ ταξί καὶ δὲν τού επέτρεπαν νὰ συνεχίσει λόγω τής μεγάλης πολυκοσμίας.

Η γιαγιὰ τότε βγήκε από τὸ όχημα, γονάτισε καὶ μὲ δακρυσμένα μάτια παρακάλεσε τὴν Παναγία νὰ κάνει καὶ σὲ αυτή τὸ θαύμα της.

Αφού τελείωσε τὴν προσευχή της, μπήκε πάλι στὸ ταξί και ξεκίνησαν γιὰ τὴ Λαμία. Δὲν είχαν προχωρήσει διακόσια μέτρα όταν τὸ αγοράκι, κατά θαυμαστό τρόπο, σηκώθηκε όρθιο καὶ φώναξε: «Γιαγιά, ἡ Παναγιά, η Παναγία μὲ κρατάει από τὸ χέρι».

Τὸ αγοράκι είχε επανέλθει στὴ ζωή! Οι γονείς του παιδιού μόλις πληροφορήθηκαν τα θαυμαστὰ γεγονότα, επέστρεψαν στὸ σπίτι και βάπτισαν τὸ παιδὶ στὴν Ιερὰ Μονὴ Δαμάστας.

Η μονή Δαμάστας βρίσκεται στις βορινές πλαγιές του Καλλίδρομου όρους σε υψόμετρο 740 μέτρων και σε απόσταση 23 χιλιόμετρα από την Λαμία.