Η ΤΙΜΙΑ ΚΑΡΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ΤΟΥ ΛΑΜΠΑΔΙΣΤΗ.

πηγή

Φυλάσσεται στην Ιερά Μονή Κύκκου της Κύπρου.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Στην Ορθόδοξη Εκκλησία αποδίδουμε στα Αγία λείψανα τιμή και ευλαβική προσκύνηση, η όποια όμως δεν αποτελεί λατρευτική προσκύνηση η λατρεία. Τούτο γιατί κανείς ποτέ ορθόδοξος χριστιανός δεν ταύτισε στη σκέψη του τα τίμια λείψανα με «θεούς». Μακαριστός π. ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΑΛΕΒΙΖΟΠΟΥΛΟΣ (ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΩΝ ΟΜΑΔΩΝ).

Όσιος Ιωάννης ο Λαμπαδιστής
Φορητή Εικόνα 13ου αιώνα

Η κάρα του Αγίου Ιωάννη του Λαμπαδιστή, φυλάσσεται σε αργυρεπίχρυση (πυραμιδόσχημη) λειψανοθήκη και είναι από τις παλαιότερες λειψανοθήκες που υπάρχουν στην Κύπρο  αφού φέρει την χρονολογία 1641. 

Πάνω της εικονίζεται ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Νικηφόρος να φέρει το αυτοκρατορικό σκήπτρο, ένα από τα σύμβολα του Αυτοκέφαλου της Εκκλησίας της Κύπρου και για πρώτη φορά εικονίζεται αυτό το προνόμιο του σκήπτρου πάνω σε ιερό αντικείμενο της πίστεως.

Ο Όσιος Ιωάννης ο Λαμπαδιστής έζησε τον 10ο αιώνα και καταγόταν από το χωριό Λαμπαδού της Κύπρου, κοντά στην κωμόπολη Γαλάτη.

Οι γονείς του Κυριάκος ιερέας και Άννα πρεσβυτέρα ήταν άνθρωποι ευσεβείς και πλούσιοι ενώ ο Ιωάννης ήταν το μονάκριβο παιδί τους που απέκτησαν με πολύ προσευχή, έτσι τον αγαπούσαν πολύ και τον ανέθρεψαν με αυστηρή χριστιανική πίστη.

Στη μελέτη και εκμάθηση των ιερών γραμμάτων ο Ιωάννης ξεπερνούσε όλους τους συνομηλίκους του που τον θαύμαζαν για την εξυπνάδα και την φιλομάθεια του και μία μέρα ο νεαρός Ιωάννης έκοψε ένα τσαμπί σταφύλι και το πήγε στο σπίτι πριν από τις 6 Αυγούστου, που οι χριστιανοί συνήθιζαν να παίρνουν σταφύλια στην εκκλησία, για να διαβάζονται κι ύστερα να τα τρώνε, τιμωρήθηκε από τον πατέρα του.

Όσιος Ιωάννης ο Λαμπαδιστής
Τοιχογραφία.

Ο Ιωάννης, που έκοψε το σταφύλι όχι για να το φάει, άλλα για να δείξει στον πατέρα τη θεϊκή ευλογία με την άφθονη καρποφορία, δέχτηκε την τιμωρία αδιαμαρτύρητα. Ύστερα αφού προσευχήθηκε θερμά, και με δάκρυα, πήγε κι έβαλε το τσαμπί στο μέρος από το οποίο το έκοψε. Και το θαύμα έγινε, το τσαμπί κόλλησε στην κληματόβεργα, σαν να μη κόπηκε ποτέ. 

Όταν έγινε 18 χρόνων, οι γονείς του, τον πίεσαν να μνηστευθεί μια πλούσια κόρη ξεχνώντας το τάμα που έκαναν, να αφιερώσουν το παιδί τους στον Θεό. 

Η απαίτηση των γονιών να τον μνηστεύσουν,  και ο πόθος του να ασκητέψει δημιούργησαν στην ψυχή του μια σύγκρουση και κατέφυγε στην προσευχή. 

Γονάτισε, προσευχήθηκε και άκουσε μια φωνή μέσα του να του λέει: «Ὁ φιλῶν πατέρα ἢ μητέρα ὑπὲρ ἐμὲ οὐκ ἐστί μου ἄξιος, καὶ ὁ φιλῶν υἱὸν ἢ θυγατέρα ὑπὲρ ἐμὲ οὐκ ἐστί μου ἄξιος, καὶ ὃς οὐ λαμβάνει τὸν σταυρὸν αὐτοῦ καὶ ἀκολουθεῖ ὀπίσω μου, οὐκ ἐστί μου ἄξιος».

Δηλαδή: εκείνος που αγαπά τον πατέρα ή τη μητέρα του πιο πολύ από μένα, δεν είναι άξιος να λέγεται οπαδός μου και εκείνος που αγαπά τον γιο του ή την κόρη του πιο πολύ από μένα, κι αυτός πάλι δεν είναι άξιος να λέγεται οπαδός μου.

Εσωτερική άποψη του Καθολικού της Ιεράς Μονής Αγίου Ιωάννη
του Λαμπαδιστή το οποίο είναι αφιερωμένο στον
Άγιο Ηρακλείδιο Επίσκοπο Ταμασού.

Μα κι όποιος δεν παίρνει σταθερή την απόφαση να υποστεί κάθε ταλαιπωρία κι αυτόν ακόμη τον σταυρικό θάνατο για την πίστη του σε μένα και δεν με ακολουθεί σαν αρχηγό κι υπόδειγμα του, κι αυτός δεν είναι άξιος για μένα και μετά από τα λόγια αυτά ο Ιωάννης σηκώθηκε κι έτρεξε στην κόρη και με ειλικρίνεια κι αγάπη της φανέρωσε τον πόθο του,  να ζήσει παρθενική ζωή και να ασκητέψει.

Αφού της ανακοίνωσε την επιθυμία του, πρότεινε το ίδιο και σε αυτήν, η κόρη όμως δεν δέχθηκε, η μνηστεία τους διαλύθηκε και οι γονείς της κόρης, που θεώρησαν το πράγμα προσβολή, θέλησαν να εκδικηθούν ενώ ένας μάγος, προσφέρθηκε να τους βοηθήσει. 

Χωρίς να φανερώσουν τις διαθέσεις τους και προσποιούμενοι τους φίλους κάλεσαν τον Ιωάννη σε γεύμα μαζί με τον πατέρα του όμως στο φαγητό, που παρέθεσαν στον νέο, έβαλαν κάποιο δηλητήριο.

Στα μεταλλεία της περιοχής είναι γνωστό το δηλητήριο εκείνο και σήμερα, όταν φάει κανείς λίγο από το φαΐ, που παρασκευάζεται με το είδος αυτό, χάνει το φως του και αν φάει περισσότερο, πεθαίνει, όμως ο Ιωάννης, νέος, εγκρατής, έφαγε μόνο λίγο από το φαγητό με αποτέλεσμα να τυφλωθεί. 

H Mονή Κύκκου στην Κύπρο

Τα γαλανά του μάτια μέσα στα οποία καθρεφτιζόταν η καλοσύνη κι η απλότητα της αγνής καρδίας του, σκοτείνιασαν για πάντα και έχασαν το γλυκύ και ζωογόνο φως.

Αφού ο Ιωάννης συγχώρησε όλους όσους τον έβλαψαν και τον πικράνανε, πήρε τον πιστό του υπηρέτη, που είχε κι αυτός το όνομα Ιωάννης, κι έφυγαν για την περιοχή της Μαραθάσας. 

Εκεί, απέναντι από τον Καλοπαναγιώτη και στο μέρος όπου κατά την παράδοση οι απόστολοι Βαρνάβας και Παύλος είχαν βαπτίσει στο όνομα του Θεού τον Άγιο Ηρακλείδιο, ήταν η Μονή του αγίου Ηρακλειδίου και σε αυτήν την μονή έφτιαξε ο Ιωάννης το ασκητήριό του και τέσσερα ολόκληρα χρόνια έζησε στο μέρος αυτό προσευχόμενος και διδάσκοντας τόσο με τα λόγια, όσο και με το παράδειγμά του το θέλημα του θεού. 

Η ιερά Μονή του Αγίου Ιωάννη του Λαμπαδιστή
πηγή

Πολλά θαύματα έκανε ο Ιωάννης, όταν ήταν ακόμη στη ζωή, ένα από αυτά είναι: Μια μέρα ο πολυδοκιμασμένος νέος πήρε τον πιστό του υπηρέτη και βγήκε μαζί του έναν περίπατο.  

Στο μέρος όπου έφτασαν δεν είχε νερό να πιούνε και η ζέστη ήταν αφόρητη, ο υπηρέτης, που καιγόταν κυριολεκτικά από τη δίψα, έτρεξε πάνω - κάτω αλλά πουθενά δεν βρήκε νερό και απογοητευμένος κάθισε κάπου ζαλισμένος και μισολιπόθυμος. 

Ο Ιερός Λαμπαδιστής στον όποιο ο υπηρέτης φανέρωσε την κατάστασή του σηκώθηκε και γονάτισε. Σήκωσε τα μάτια, σταύρωσε τα χέρια και με θέρμη απήγγειλε μια προσευχή. 

Τοιχογραφία του Αγίου Ιωάννη του Λαμπαδιστή
στην ομώνυμη Μονή του
πηγή

Ύστερα άπλωσε τα χέρια και κτύπησε τον διπλανό βράχο. Δοξασμένος να 'ναι ο Κύριος στους αιώνες. 

Το θαύμα του Μωυσή στην έρημο επαναλήφθηκε. Ο βράχος άνοιξε κι εδώ. Και μια δροσερή πηγή κρυστάλλινου νερού ανέβλυσε από τον βράχο.

Ο πιστός υπηρέτης σώθηκε και μαζί με αυτόν χιλιάδες διψασμένοι ξεδίψασαν έκτοτε από το γάργαρο νερό της, που στέκει ως τα σήμερα κι είναι γνωστό σαν άγιασμα του Λαμπαδιστή. Στέκει και διαλαλεί και θα διαλαλεί στους αιώνες το έλεος του Θεού σε εκείνους, που με την πίστη επικαλούνται τη Χάρη του.

Τρεις μέρες προτού να πεθάνει ο μακάριος ασκητής ανέκτησε και πάλι το φως του και είδε τότε τρεις αετούς με χρυσά φτερά να πετάνε τριγύρω του. 

Ήταν η επίσκεψη του Τριαδικού Θεού υπό τη μορφή των τριών αετών που τον καλούσε κοντά του.  

Στις 4 του Οκτώβρη η αγία ψυχή του πέταξε στον ουρανό, άφησε τον κόσμο τούτο σε ηλικία 22 χρόνων και οι γονείς του μαζί με τους μοναχούς της μονής έθαψαν το άγιο σκήνωμά του στην εκκλησία του αγίου Ηρακλειδίου ενώ έκτισαν εδώ άλλο ναό στο όνομα του παιδιού τους - τέλη του 10ου και αρχές του 11ου αιώνα - που περιέκλεισε τον τάφο με το άγιο λείψανο του Λαμπαδιστή.

Η μνήμη του τιμάται στις 4 Οκτωβρίου.