Η ΤΙΜΙΑ ΚΑΡΑ ΚΑΙ ΤΑ ΛΕΙΨΑΝΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΚΕΙΜ ΤΟΥ "ΠΑΠΟΥΛΑΚΗ" ΤΟΥ ΙΘΑΚΗΣΙΟΥ.

Η Τιμία Κάρα και τα λείψανα του αγίου που βρίσκονται στον Ιερό Ναό Αγίας Βαρβάρας, στον Σταυρό της Ιθάκης
πηγή

Η μισή Τιμία Κάρα του Αγίου φυλάσσεται στην ιερά Μεγίστη Μονή Βατοπεδίου Αγίου όρους, η άλλη μισή και τα υπόλοιπα λείψανά του στον Ιερό Ναό Αγίας Βαρβάρας, στον Σταυρό της Ιθάκης.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Στην Ορθόδοξη Εκκλησία αποδίδουμε στα Αγία λείψανα τιμή και ευλαβική προσκύνηση, η όποια όμως δεν αποτελεί λατρευτική προσκύνηση η λατρεία. Τούτο γιατί κανείς ποτέ ορθόδοξος χριστιανός δεν ταύτισε στη σκέψη του τα τίμια λείψανα με «θεούς». Μακαριστός π. ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΑΛΕΒΙΖΟΠΟΥΛΟΣ (ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΩΝ ΟΜΑΔΩΝ).

Η Τιμία Κάρα του αγίου που βρίσκεται στην ιερά
Μονή Βατοπεδίου Αγίου Όρους
πηγή

Ο Όσιος Ιωακείμ - κατά κόσμον Ιωάννης Πατρίκιος - γεννήθηκε το 1786 στον οικισμό Καλύβια της Βόρειας Ιθάκης από γονείς ευσεβείς και ενάρετους, τον Άγγελο και την Αγνή.

Όταν ο Ιωάννης ήταν μικρό παιδί ακόμη, πέθανε η μητέρα του και ο πατέρας του ξαναπαντρεύτηκε και η μητριά του μικρού Ιωάννη τον ταλαιπωρούσε και τον βασάνιζε.

Ο άγιος, τα δύσκολα αυτά χρόνια, ασκήθηκε στην υπομονή και στην ταπείνωση, βρίσκοντας καταφύγιο στην προσευχή, στο απόμερο εκκλησάκι του Αγίου Σπυρίδωνος, και στην μελέτη των ιερών βιβλίων.

Στην εφηβική του ηλικία εργάζεται σαν ναυτικός στο καΐκι του πατέρα του, προκαλώντας τον σεβασμό και την εκτίμηση του πληρώματος για τις σπάνιες αρετές του, όμως, σύμφωνα με την επιθυμία της μητριάς του, ο Ιωάννης απομακρύνεται από τη δούλεψη του πατέρα του κι αναλαμβάνει εργασία στο πλοίο του συμπατριώτη του καπετάν - Γιώργη Βρεττού, Χατζή.

Σύγχρονη εικόνα του αγίου Ιωακείμ του Παπουλάκη.

Σε κάποιο από τα ταξίδια του αυτά, το 1803, βρίσκει καταφύγιο στο Άγιον Όρος, στην Ιερά Μονή Βατοπαιδίου, όπου γίνεται μοναχός και παίρνει το όνομα Ιωακείμ.

Με την άσκησή του, κάτω από την καθοδήγηση Αγίων Γερόντων, ξεπερνάει στην αρετή ακόμη και μεγαλύτερους απ’ αυτόν μοναχούς.

Με την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης, ο ηγούμενος της Μονής επιλέγει τον μοναχό Ιωακείμ και τον στέλνει σαν ιεροκήρυκα στην Πελοπόννησο.

Εκεί, ακούραστος, ο Άγιος, διδάσκει, στηρίζει, παρηγορεί κι ενθαρρύνει τον ταλαίπωρο πληθυσμό  ενώ επιπλέον, με το καΐκι του Κεφαλλονίτη παπα - Γιάννη Μακρή μεταφέρουν από τον Μωριά στα Επτάνησα γέρους και γυναικόπαιδα, σώζοντας τους από τις επιδρομές του Ιμπραήμ.

Γύρω στα 1827 ο Όσιος Ιωακείμ φτάνει στη μικρή Αγγλοκρατούμενη τότε πατρίδα του Ιθάκη και για 41 χρόνια δρα ακαταπόνητος μέσα στον κόσμο, την πλάνη, την αίρεση, την αμαρτία, δεχόμενος τον σεβασμό αλλά και προκαλώντας με την αγιότητα του βίου του την έχθρα και την αντιπάθεια των Άγγλων καθώς και μερικών Ιθακησίων.

Ο Άγιος υπέγραφε με ένα δικό του χαρακτηριστικό τρόπο:
 Ιωακείμ μοναχός αγιορείτης περικαλώ
πηγή

Τους χειμερινούς μήνες φιλοξενείται σε σπίτια ευλαβών Χριστιανών και σε μοναστηράκια του νησιού, ενώ το υπόλοιπο χρονικό διάστημα σε δάση και φαράγγια περνά τις νύχτες του προσευχόμενος. 

Αναφέρονται δέ περιπτώσεις που ο Άγιος, ενώ προσευχόταν, βρισκόταν πάνω από το έδαφος, πλημμυρισμένος από ουράνιο φως.

Καταπονώντας το ασκητικό του σώμα φορά εσωτερικές μολύβδινες πλάκες δεμένες στη μέση του και μεταφέρει σε μεγάλες ανηφοριές τσουβάλια με πέτρες και βότσαλα από ερημικές παραλίες του νησιού ενώ παράλληλα ασκείται στην αγία ταπείνωση κάτω από το πετραχήλι του αγίου Πνευματικού του, Ιερομονάχου Αγαπίου της Ιεράς Μονής Ταξιαρχών Περαχωρίου.

Πάνω από το χωριό Σταυρός στην Ιθάκη βρίσκεται ο 
ναός της Αγίας Βαρβάρας, που ίδρυσε ο Άγιος Ιωακείμ
 και εκεί έμεινε επί 20 χρόνια.
πηγή

Ο Άγιος μερίμνησε να χτιστούν ναοί και με τα κηρύγματά του αναζωπύρωσε το θρησκευτικό συναίσθημα των Ιθακησίων και τους ενθάρρυνε εναντίον των Άγγλων, προφητεύοντας ακόμη και την αναίμακτη φυγή τους από το νησί όπως και έγινε.

Προικισμένος με το προορατικό και διορατικό χάρισμα, γίνεται ο δάσκαλος, ο σύμβουλος, ο τροφός και ο ιατρός των συμπατριωτών του, ενώ ο ίδιος ζούσε σε αρκετά μεγάλη εκούσια φτώχεια καθώς και ακτημοσύνη.

Σε προχωρημένη ηλικία κοιμήθηκε εν Κυρίω «εκ μαρασμού» στις 2 Μαρτίου του 1868, στην οικία του Παΐζη, στο Βαθύ της Ιθάκης και πάνω του δεν βρήκανε τίποτε παρά μόνο ένα χαρτί στο δεξί του χέρι του που έγραφε την επιθυμία του να ταφεί στον Ιερό ναό της Αγίας Βαρβάρας που ο ίδιος έχτισε.

Ο τάφος του Αγίου Ιωακείμ, στον περίβολο του
ναού της Αγίας Βαρβάρας.
πηγή

Η εξόδιος ακολουθία του Αγίου έγινε στον Ναό του Αγίου Νικολάου της πόλεως, παρουσία πλήθους Χριστιανών.

Ακολούθησε η κατανυκτική εκφορά του  Σκηνώματος του προς το χωριό Σταυρός, μία πορεία αρκετών ωρών, όπου και τάφηκε σύμφωνα με την τελευταία του επιθυμία, πίσω από τον Ναό της Αγίας Βαρβάρας που ο ίδιος είχε χτίσει.

Κατά τη διάρκεια της πομπής προς τον Σταυρό, έβρεχε καταρρακτωδώς όμως το ιερό λείψανο του Αγίου δεν βράχηκε καθόλου. 

Αυτά ήταν μόνο τα πρώτα σημάδια της αγιότητας του Οσίου ενώ η ζωντανή παρουσία και τα θαύματα του Οσίου Ιωακείμ του Παπουλάκου συνεχίστηκαν και μετά τον σωματικό του θάνατο καθώς όμως συνεχίζονται ακόμη και μέχρι σήμερα.

Η ανακομιδή των ιερών λειψάνων του αγίου
Ιωακείμ, παρόν ήτανε και ο ηγούμενος και
της Μονής Βατοπεδίου, Εφραίμ.
πηγή

Στις 23 Μαΐου του 1992 έγινε η ανακομιδή των λειψάνων του Οσίου παρουσία, κατά την οποία η Τιμία Κάρα του χωρίστηκε στα δύο και έτσι το μισό πήρε για Ευλογία η Μονή Βατοπεδίου και το άλλο μισό ο Ιερός Ναός της Αγίας Βαρβάρας.

Στις 19 Μαρτίου του 1998 με αριθμό πρωτοκόλλου 323 της Πατριαρχικής και Συνοδικής πράξης του Οικουμενικού Πατριαρχείου, μετά από εισήγηση της Μονής Βατοπεδίου και της Εκκλησίας της Ελλάδος (αρχιεπίσκοπος ο μακαριστός Σεραφείμ) θεσπίστηκε «...όπως από του νυν και εις το εξης εις αιώνα τον άπαντα, Ιωακείμ ο Βατοπεδινός ο Παπουλάκης συναριθμείται τοις οσίοις και αγίοις της Εκκλησίας ανδράσοιν, ετησίοις ιεροτελεστίες και αγρυπνίαις τιμώμενος, και ύμνοις εγκωμίων γεραιρόμενος, τη μεν β' Μαρτίου, εν ή μακαρίως προς τον Κύριος εξεδήμησεν, τη δε ι' / κγ' Μαΐου, επί τη ανακομιδή των ιερών αυτού λειψάνων...». 

Η μνήμη του τιμάται στις 2 Μαρτίου.