ΤΑ ΛΕΙΨΑΝΑ ΤΗΣ ΟΣΙΑΣ ΑΝΥΣΙΑΣ, ΤΗΣ ΕΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ.

Φυλάσσονται στον Ιερό Ναό Αγίου Δημητρίου Πολιούχου Θεσσαλονίκης, μέσα σε περικαλλή λάρνακα, στο εγκάρσιο κλίτος, από την αριστερή πλευρά του Ιερού Βήματος.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Στην Ορθόδοξη Εκκλησία αποδίδουμε στα Αγία λείψανα τιμή και ευλαβική προσκύνηση, η όποια όμως δεν αποτελεί λατρευτική προσκύνηση η λατρεία. Τούτο γιατί κανείς ποτέ ορθόδοξος χριστιανός δεν ταύτισε στη σκέψη του τα τίμια λείψανα με «θεούς».Μακαριστός π. ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΑΛΕΒΙΖΟΠΟΥΛΟΣ (ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΩΝ ΟΜΑΔΩΝ).

Φορητή εικόνα της Αγίας Ανυσίας
πηγή

Η Αγία Ανυσία, έζησε στα χρόνια του αυτοκράτορα Διοκλητιανού (298 μ.Χ.), καταγόταν από τη Θεσσαλονίκη και ήταν θυγατέρα γονέων ευσεβών αλλά και πολύ πλουσίων. 

Όταν πέθαναν οι γονείς της, στην παιδική της ηλικία, η Ανυσία στάθηκε κυρία του εαυτού της, ούτε τα πλούτη που κληρονόμησε τη μέθυσαν αλλά ούτε και η ορφάνια της την παρέσυρε, πούλησε ολόκληρη την περιουσία της και την μοίρασε σε απόρους και φτωχούς ανθρώπους.

Με φρόνηση και εγκράτεια, προσπαθούσε πάντα να μαθαίνει «τι εστίν ευάρεστον τω Κυρίω» και η ευσέβειά της αυτή, την έκανε γνωστή στους ειδωλολάτρες, την εποχή εκείνη, που ο αυτοκράτορας Μαξιμιανός εξέδωσε ένα διάταγμα σύμφωνα με το οποίο οποιοσδήποτε μπορούσε να σκοτώσει χριστιανό, οποτεδήποτε και οπουδήποτε τον συναντούσε, χωρίς για αυτό να δικαστεί ή καταδικαστεί.

Κάποια ημέρα η αγία αυτή παρθένος, Ανυσία, είχε βγει έξω για να πάει στην εκκλησία ενώ την ημέρα εκείνη οι ειδωλολάτρες γιόρταζαν τη γιορτή του ήλιου. 

Καθ’ οδόν συνάντησε έναν στρατιώτη, ο οποίος ελκύστηκε από την ομορφιά της και την πλησίασε με ανήθικο σκοπό, ρωτώντας να μάθει το όνομά της, εκείνη όμως έκανε το σημείο του Σταυρού και είπε: «Είμαι δούλη του Χριστού και πηγαίνω στην εκκλησία».

Αγία Ανυσία η Οσιομάρτυς από τη Θεσσαλονίκη.

Μικρογραφία τού 985 μ.Χ.  στό Μηνολόγιο του Βασίλειου Β'. 

Βρίσκεται στην Βιβλιοθήκη του Βατικανού.

πηγή

Ο στρατιώτης την πλησίασε και άρχισε να της λέει διάφορες ανοησίες και την παρότρυνε να θυσιάσει στα είδωλα, εκείνη όμως τον έσπρωξε μακριά και τον έφτυσε κατά πρόσωπο. 

Ο στρατιώτης προσβεβλημένος έβγαλε το σπαθί του και το έμπηξε κάτω από το πλευρό της και έτσι με αυτό τον τρόπο η Αγία Ανυσία, έλαβε μαρτυ­ρικό τέλος, το 298. 

Οι χριστιανοί την ενταφίασαν με όλες τις τιμές και αργότερα κτίστηκε εκκλησία προς τιμήν της αγίας Ανυσίας, πάνω από τον τάφο της.

Το τίμιο σώμα της για πολλά χρόνια ήταν θαμμένο σε άγνωστο μέρος, ώσπου στις 4 Ιουλίου του 1980, αρχιερατεύοντος του Παναγιωτάτου Μητροπολίτου κυρού Παντελεήμονος του Β’ και επί υπουργείας Δημοσίων έργων Νικ. Ζαρντινίδη έγινε προσπάθεια διανοίξεως της νέας λεωφόρου Γ’ Σεπτεμβρίου που ενώνει τα Πανεπιστήμια με την παραλία. 

Κατά τη διάρκεια των εργασιών ανακαλύφθηκε το μεγαλύτερο μέρος ενός παλαιοχριστιανικού μνημείου καθώς και λείψανα χριστιανών της εποχή εκείνης και η ανακοίνωση της ανακάλυψης προκάλεσε έντονο το ενδιαφέρον εκκλησιαστικών και πανεπιστημιακών κύκλων, έγινε μάλιστα και μια έκτακτη ανακοίνωση στο 10ο Διεθνές Συνέδριο Χριστιανικής Αρχαιολογίας από τον καθηγητή Θ. Ζήση. 

Μέρος των Ιερών Λειψάνων της Οσιομάρτυρος Ανυσία 

που βρίσκονται στη Βασιλική του Αγίου Δημητρίου 

στην Θεσσαλονίκη.

πηγή

Παρά τις αντιρρήσεις της ομάδας του καθηγητή Δ. Τσάμη τελικά μάλλον συνάγεται το συμπέρασμα ότι τα ερείπια που ανακαλύφθηκαν ανήκουν στη μονή της Αγίας Ανυσίας και τα ευρεθέντα εντός του κεντρικού κλίτους και πλησίον του Ιερού Βήματος ιερά λείψανα αποδίδονται στη μάρτυρα Ανυσία.

Έγκριτοι θεολόγοι, καθηγητές του Πανεπιστημίου όπως οι Θεόδωρος Γιάγκου και π. Θεόδωρος Ζήσης μελετώντας το θέμα της βασιλικής της Αγίας Ανυσίας αποφάνθηκαν θετικά περί του ευρεθέντος παλαιοχριστιανικού μνημείου.

Διατύπωσαν την άποψή τους και υποστήριξαν  ότι είναι αδύνατον στο σημείο εκείνο έξω από τα τείχη της πόλης να υπάρχει και άλλη βασιλική που να βρίσκεται σε απόσταση 500 μέτρων από την περιοχή «Συντριβάνι» της σημερινής Θεσσαλονίκης, όπου η ήταν η Κασσανδρεώτικη πύλη, και να έχει τόση μεγάλη έκταση κτισμάτων όσο αυτή που ανακαλύφθηκε και περιγράφεται στα εκκλησιαστικά κείμενα. 

Συνεπώς το παλαιοχριστιανικό μνημείο και το ιερό λείψανο πρέπει να αποδοθούν με βεβαιότητα σχεδόν στη μάρτυρα Ανυσία. 

Κατόπιν, τα λείψανα της Αγίας Ανυσίας, με ευλάβεια ανακομίσθηκαν και κατατέθηκαν στον Ιερό Ναό του Αγίου Δημητρίου, επιτελώντας μέχρι σήμερα πλήθος ιάσεων και θαυμάτων σε όλους αυτούς πού τιμούν την Αγία και την προσκυνούν με πίστη.

Η μνήμη της τιμάται από την Εκκλησία μας στις 30 Δεκεμβρίου.