ΤΜΗΜΑ ΤΙΜΙΑΣ ΚΑΡΑΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΗΠΙΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΚΗΡΥΚΟΥ.

Φυλάσσεται στην Ιερά Μονή Ασωμάτων Πετράκη, στην Αθήνα.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Στην Ορθόδοξη Εκκλησία αποδίδουμε στα Αγία λείψανα τιμή και ευλαβική προσκύνηση, η όποια όμως δεν αποτελεί λατρευτική προσκύνηση η λατρεία. Τούτο γιατί κανείς ποτέ ορθόδοξος χριστιανός δεν ταύτισε στη σκέψη του τα τίμια λείψανα με «θεούς». Μακαριστός π. ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΑΛΕΒΙΖΟΠΟΥΛΟΣ (ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΩΝ ΟΜΑΔΩΝ).

Πόδι του νηπιομάρτυρα Κηρύκου στην
Νέα Μονή της Χίου.
Φωτογραφία του π. Ν.Κ.
πηγή

Η αγία Ιουλίττα καταγόταν από τα μέρη του Ικονίου της Μικράς Ασίας, έμεινε σε νεαρή ηλικία χήρα και είχε αφιερώσει τη ζωή της στη φροντίδα του 3χρονου νηπίου της, του Κήρυκος.

Ζούσαν στα χρόνια του Διοκλητιανού (285 - 305) ο οποίος είχε κηρύξει το φοβερότερο διωγμό κατά των Χριστιανών.

Είναι ιστορικά βεβαιωμένο πως τα ειδωλολατρικά ιερατεία και ιδιαίτερα οι μάντεις, έπαιξαν καταλυτικό ρόλο στην κήρυξη του διωγμού αυτού αφού οι ιερείς – μάντεις των μαντείων της Μικράς Ασίας, του Κλαρίου και Διδυμαίου Απόλλωνα, διαμήνυσαν στο θρησκόληπτο Διοκλητιανό πως οι «θεοί» ήταν θυμωμένοι, διότι το κράτος ανέχονταν την ύπαρξη των Χριστιανών που δεν θυσίαζαν και δεν τους λάτρευαν και τον έπεισαν έτσι να αρχίσει τους διωγμούς, οι οποίοι είχαν εξελιχτεί σε γενοκτονία για τους Χριστιανούς. 

Οι Άγιοι Μάρτυρες Κήρυκος και Ιουλίττα

Εικὀνα βυζαντινή τού 15ου αιὠνα, στο Καθολικό

τού Πρωτάτου. Καρυές,  Άγιον Όρος
πηγή

Το Ικόνιο, που ζούσε η αγία Ιουλίττα, βρισκόταν πολύ κοντά στην Νικομήδεια, που είχε έδρα ο Διοκλητιανός και έτσι για μεγαλύτερη ασφάλεια, έφυγε με τον μικρό 3ετή Κήρυκο για τη Σελεύκεια και αργότερα στην Ταρσό της Κιλικίας. 

Εκεί όμως συνελήφθη από τον τοπικό έπαρχο Αλέξανδρο και οδηγήθηκε σε βασανιστικές πιέσεις να αρνηθεί την πίστη της, έχοντας μαζί της και τον Κήρυκο όμως ομολόγησε με θαυμαστό θάρρος και παρρησία την πίστη της στο Χριστό. 

Ο Κήρυκος στεκόταν δίπλα στη μητέρα του, ατάραχος και ομολογούσε και αυτός ταυτόχρονα την πίστη του ψελλίζοντας συνεχώς το όνομα του Χριστού και όταν κατάλαβε ότι απειλούνταν η ζωή της μητέρας του πήγε κοντά στον έπαρχο και του κλώτσησε ελαφρά το πόδι. 

Οργισμένος ο έπαρχος άρπαξε το παιδί και το εκσφενδόνισε με όλη τη δύναμή του από τη σκάλα του βήματος, ο Κήρυκος κύλησε με ορμή στα σκαλοπάτια, τραυματίστηκε βαριά και βρήκε μαρτυρικό θάνατο.

Μαρτύριο Αγίων μαρτύρων Κηρύκου και Ιουλίττης,
Τοιχογραφία τού 1547 στην Ι. Μ. Διονυσίου, Αγιον Όρος. 

Έργο τού αγιογράφου Τζώρτζη (Ζώρζη) Fuca. 

πηγή

Η Ιουλίττα δοκίμασε μεγάλο πόνο στην ψυχή της όμως μια πρωτοφανής γαλήνη την κυρίευσε, όταν σκέφτηκε ότι την αξίωσε ο Θεός να γίνει μητέρα Μάρτυρα. 

Δεν έχασε την ψυχραιμία της και με ήρεμο και ειρηνικό τρόπο συνέχιζε να ομολογεί τη χριστιανική της πίστη και παράλληλα έλεγξε την άνανδρη πράξη του επάρχου, ο οποίος ξέσπασε την οργή του και τον φανατισμό του στο άκακο νήπιο. 

Ακούγοντας όλα αυτά ο έπαρχος διέταξε να τη βασανίσουν φρικτά και στο τέλος να την αποκεφαλίσουν και αφού υπέστη απίστευτης αγριότητας βασανιστήρια ο δήμιος της έκοψε το κεφάλι και η αγία της ψυχή φτερούγησε στα ουράνια, κάτω από το θρόνο του Θεού, για να συναντήσει το ηρωικό βλαστάρι της, για να ζουν αιώνια μαζί και να συμβασιλεύουν με το Χριστό.

Τοιχογραφία του Αγίου Νηπιομάρτυρα Κηρύκου.

Μετά τον αποκεφαλισμό της Ιουλίττας, το ιερό λείψανό της ρίχθηκε στον τόπο, όπου βρισκόταν το λείψανο και του τρίχρονου γιου της, του Κηρύκου. 

Την επόμενη νύχτα δύο υπηρέτριες πήγαν και παρέλαβαν κρυφά τα ιερά λείψανα και τα τοποθέτησαν σε ένα σπήλαιο έξω από την πόλη της Ταρσού. 

Μετά τους διωγμούς η μία υπηρέτρια αποκάλυψε τα ιερά λείψανα των ενδόξων μαρτύρων Κηρύκου και Ιουλίττης, τα οποία σήμερα φυλάσσονται σε διάφορες ιερές μονές. 

Στην ιερά μονή Γρηγορίου Αγίου Όρους φυλάσσεται μέρος της Τιμίας Κάρας του Αγίου Κηρύκου, μέρος της Τιμίας Κάρας του Αγίου Κηρύκου επίσης φυλάσσεται στη Μονή Ρουσάνου Μετεώρων σε αργυρή λειψανοθήκη του 1744, στην ιερά μονή Διονυσίου Αγίου Όρους, φυλάσσεται τμήμα του δεξιού ποδός του τρίχρονου νηπίου κ.α.

Η μνήμη τους τιμάται στις 15 Ιουλίου.