Φυλάσσονται
στον Προσκυνηματικό ιερό Ναό της Αγίας Ακυλίνας στο
Ζαγκλιβέρι Θεσσαλονίκης.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Στην Ορθόδοξη Εκκλησία αποδίδουμε στα Αγία λείψανα τιμή και ευλαβική προσκύνηση, η όποια όμως δεν αποτελεί λατρευτική προσκύνηση η λατρεία. Τούτο γιατί κανείς ποτέ ορθόδοξος χριστιανός δεν ταύτισε στη σκέψη του τα τίμια λείψανα με «θεούς».Μακαριστός π. ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΑΛΕΒΙΖΟΠΟΥΛΟΣ (ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΩΝ ΟΜΑΔΩΝ).
 |
| Ο μεγαλοπρεπής Ιερός ναός της Αγίας Ακυλίνας στο Ζαγκλιβέρι Θεσσαλονίκης |
Η
Αγία Ακυλίνα γεννήθηκε περίπου το 1745 στο χωριό
Ζαγκλιβέρι της Θεσσαλονίκης και
ανατράφηκε από γονείς χριστιανούς και ευσεβής, ο πατέρας της λεγόταν Γιώργης και για την μητέρα της δυστυχώς δεν έχει διασωθεί το ονομά της.
Ο πατέρας της Ακυλίνας σε μια έντονη φιλονικία που είχε με έναν Τούρκο πάνω στην ένταση, τον σκότωσε και για να αποφύγει την τιμωρία του θανάτου, δέχτηκε να αλλαξοπιστήσει και γίνει μουσουλμάνος,
Μάλιστα όχι μόνο ντυνόταν ως Τούρκος αλλά και μετακόμισε στην γειτονιά του Ζαγκλιβερίου όπου έμεναν Τούρκοι ενώ υποσχέθηκε να πείσει την γυναίκα και την κόρη του σιγά - σιγά να τουρκέψουν και αυτές.
Οι Χριστιανοί σαν το άκουσαν φαρμακώθηκαν: και όλοι με ένα στόμα έλεγαν: «Ακούς εκεί, να βρεθεί Ζαγκλιβερινός να προδώσει τη Πίστη του!» όμως εκείνες όμως που φαρμακώθηκαν πιο πολύ, ήταν η γυναίκα του και η Ακυλίνα που ντυμένες και οι δυο στα μαύρα, κλείστηκαν μέσα στο σπίτι τους και κλαίγανε για τον πατέρα τους που έγινε προδότης της πίστεως και της πατρίδος.
Άδικα η καλή του γυναίκα προσπαθούσε να τον κάνει να συνέλθει, να Μετανοήσει, να Εξομολογηθεί, όμως αυτός τυφλωμένος από τα δώρα, ούτε ήθελε να ακούσει για το Όνομα του Χριστού και έτσι η μόνη παρηγοριά της Μάνας μένει τώρα η Ακυλίνα και προσπαθεί να την αναθρέψει όσο πιο καλά γίνεται Χριστιανικά σαν να διαισθάνονταν ότι θα ακολουθήσει το δρόμο του Μαρτυρίου.
Το 1764 ο Γιώργης παίρνει διαταγή του πασά που ήταν διοικητής της Θεσσαλονίκης να πείσει την κόρη του να γίνει τουρκάλα, γιατί την είδε στη βρύση και θαμπώθηκε από την ομορφιά της ο γιος του και τη θέλει για γυναίκα του.
Ο πατέρας της Ακυλίνας σε μια έντονη φιλονικία που είχε με έναν Τούρκο πάνω στην ένταση, τον σκότωσε και για να αποφύγει την τιμωρία του θανάτου, δέχτηκε να αλλαξοπιστήσει και γίνει μουσουλμάνος,
Μάλιστα όχι μόνο ντυνόταν ως Τούρκος αλλά και μετακόμισε στην γειτονιά του Ζαγκλιβερίου όπου έμεναν Τούρκοι ενώ υποσχέθηκε να πείσει την γυναίκα και την κόρη του σιγά - σιγά να τουρκέψουν και αυτές.
 |
| Εικόνα της Αγίας Ακυλίνης με σκηνές του βίου της, του 1904. Κάτω αριστερά και δεξιά περιέχονται σκηνές από το βίο της, η μαστίγωση και η κοίμηση της, ενώ επάνω αριστερά παριστάνεται ο Χριστός να ευλογεί την Αγία. Βρίσκεται στον Ιερό Ναό του Αγίου Γεωργίου Ζαγκλιβερίου. |
Άδικα η καλή του γυναίκα προσπαθούσε να τον κάνει να συνέλθει, να Μετανοήσει, να Εξομολογηθεί, όμως αυτός τυφλωμένος από τα δώρα, ούτε ήθελε να ακούσει για το Όνομα του Χριστού και έτσι η μόνη παρηγοριά της Μάνας μένει τώρα η Ακυλίνα και προσπαθεί να την αναθρέψει όσο πιο καλά γίνεται Χριστιανικά σαν να διαισθάνονταν ότι θα ακολουθήσει το δρόμο του Μαρτυρίου.
Το 1764 ο Γιώργης παίρνει διαταγή του πασά που ήταν διοικητής της Θεσσαλονίκης να πείσει την κόρη του να γίνει τουρκάλα, γιατί την είδε στη βρύση και θαμπώθηκε από την ομορφιά της ο γιος του και τη θέλει για γυναίκα του.
 |
| Το σπίτι της Αγίας Ακυλίνας στο Ζαγκλιβέρι. Συνήθως είναι συνεχώς ανοιχτό και δεν έχει ηλεκτρικό ρεύμα. |
Η Ακυλίνα πάγωσε. Μάνα και Κόρη τον βγάζουν έξω από το σπίτι και ούτε θέλουν να τον ακούσουν αλλά ο «τούρκος» δεν υποχωρεί εύκολα, στην αρχή με γλυκόλογα και υποσχέσεις, όταν όμως βλέπει την Ακυλίνα να μένει ασυγκίνητη σε όλα αυτά, αλλάζει τακτική και διατάζει βασανιστήρια.
Η Μάνα της την εμψυχώνει λέγοντάς Την: "Παιδί μου πρόσεχε, μην αρνηθείς το Χριστό. Αυτή η ζωή είναι πρόσκαιρη μπροστά στον Παράδεισο και στην Αιωνιότητα Της Μακαρίας Ζωής".
Παρά τις επίμονες προσπάθειες του πατέρα της, τις απειλές των Τούρκων και τα σκληρά της βασανιστήρια η Ακυλίνα δεν αρνήθηκε ποτέ τον Χριστό.
Την γυμνώνουν, την χτυπούν, την μαστιγώνουν με βέργες και συρματένια σχοινιά, στις πληγές της χύνουν ένα κόκκινο καυστικό υγρό. Τρεις μέρες την βασάνισαν φριχτά και την τρίτη μέρα το απόγευμα μέσα στους πόνους και στην αιμορραγία την πηγαίνουν στο σπίτι της. Η Μάνα της την σφίγγει στην αγκαλιά της μόλις τη βλέπει και το μόνο που νοιάζεται να ρωτήσει είναι: «Παιδί μου μήπως δείλιασες και αρνήθηκες το Χριστό;»
 |
| Τα ιερά λείψανα της Αγίας Ακυλίνας. Φυλάσσονται στον ομώνυμο ιερό ναό στο Ζαγκλιβέρι Θεσσαλονίκης. πηγή |
Η Ακυλίνα προσπαθεί με δυσκολία να απαντήσει: «Μητέρα έκανα όπως μου είπες. Το διαμάντι που μου εμπιστεύθηκες το φύλαξα καθαρό και αμόλυντο και τώρα πάω κοντά στο Χριστό και Θεό μου» και αυτά ήτανε τα τελευταία λόγια της.
Η
Ακυλίνα πέθανε μαρτυρικά, μετά από πολυήμερα
φριχτά βασανιστήρια, στις 27 Σεπτεμβρίου του 1764 σε ηλικία
19 ετών.
Οι Τούρκοι θέλησαν ακόμη και νεκρή να
την κάνουν δική τους και για αυτό και διέταξαν
να την θάψουν στο τούρκικο νεκροταφείο
που ήταν κοντά στο τζαμί για να
ικανοποιήσουν έτσι τον άσβεστο εγωισμό
τους και όντος έτσι κι έγινε.
Όμως επί ημέρες ένα θεόσταλτο φως σαν άστρο κατέβαινε από τον
ουρανό και στεκόταν επάνω από τον τάφο
της. Οι χριστιανοί το θεώρησαν θεικό σημάδι και αποφάσισαν να κλέψουν
το σώμα της και να το ενταφιάσουν κάπου
όπου θα ήταν ασφαλές.
Κατά την παράδοση, τα ονόματα των τολμηρών αυτών ανθρώπων ήταν Τσόπλας, Καλημέρης και Μπούκλας, που μετέφεραν το σώμα της αγίας «ἐπί ἵππων καί ἐντός κοφίνων», λέγεται πως έκαναν όρκο να μην μαρτυρήσουν ποτέ σε κανέναν το μυστικό, γιατί θα υπήρχε ο φόβος να βρεθεί το άγιο λείψανο της στα χέρια των Τούρκων ενώ σήμερα στο Ζαγκλιβέρι το όνομα Μπούκλας υπάρχει ακόμη.
Κατά την παράδοση, τα ονόματα των τολμηρών αυτών ανθρώπων ήταν Τσόπλας, Καλημέρης και Μπούκλας, που μετέφεραν το σώμα της αγίας «ἐπί ἵππων καί ἐντός κοφίνων», λέγεται πως έκαναν όρκο να μην μαρτυρήσουν ποτέ σε κανέναν το μυστικό, γιατί θα υπήρχε ο φόβος να βρεθεί το άγιο λείψανο της στα χέρια των Τούρκων ενώ σήμερα στο Ζαγκλιβέρι το όνομα Μπούκλας υπάρχει ακόμη.
Η
μνήμη της Αγίας Ακυλίνας τιμάται από
το 1957 στις 27 Σεπτεμβρίου, ημέρα της
τελειώσεώς της ενώ μέχρι τότε η Ακυλίνα
εορταζόταν στις 24 Απριλίου και αιτία αυτής
της εορτολογικής μετατόπισης ήταν το
ότι οι κάτοικοι του Ζαγκλιβερίου ήθελαν
να συνδέσουν τις δύο μεγάλες πανηγύρεις
του χωριού τους, του Αγίου Γεωργίου, στο
όνομα του οποίου τιμώνται ο κεντρικός
ναός του χωριού και της Αγίας τους.
 |
| Η λειψανοθήκη στην οποία φυλάσσονται τα ιερά λείψανα της Αγίας Ακυλίνας στον Ομώνυμο ιερό Ναό της στο Ζαγκλιβέρι Θεσσαλονίκης. |
Σε ένα χειρόγραφο που βρέθηκε στο ναό
του Αγίου Γεωργίου στο Ζαγκλιβέρι
υπάρχει μία πρόσφατα εκδιδομένη Ακολουθία
προς τιμήν της Αγίας Ακυλίνας, που ψαλλόταν
μέχρι και το 1969.
Η Ακολουθία, ως κάτοχος της
οποίας φέρεται ο μοναχός Πολύκαρπος
Αθ. Γιακούδης Παντοκρατορινός και της
οποίας ο συνθέτης είναι άγνωστος,
περιλαμβάνει την Ακολουθία του Εσπερινού,
του Όρθρου, τη Λειτουργία, το βίο και το
Μαρτύριο της Αγίας.
Τον Σεπτέμβριο του 1969 ο υμνογράφος Γεράσιμος ο Μικραγιαννανίτης, συνέθεσε Ακολουθία προς τιμήν της, η οποία ψάλλεται από τότε στην εορτή της Αγίας, ενώ μέχρι σήμερα ακολούθησαν αρκετές εκδόσεις της ίδιας Ακολουθίας και το 1980 προστέθηκαν και οι Χαιρετισμοί καθώς και Εγκώμια στην παρθενομάρτυρα από τον ίδιο υμνογράφο.
Τον Σεπτέμβριο του 1969 ο υμνογράφος Γεράσιμος ο Μικραγιαννανίτης, συνέθεσε Ακολουθία προς τιμήν της, η οποία ψάλλεται από τότε στην εορτή της Αγίας, ενώ μέχρι σήμερα ακολούθησαν αρκετές εκδόσεις της ίδιας Ακολουθίας και το 1980 προστέθηκαν και οι Χαιρετισμοί καθώς και Εγκώμια στην παρθενομάρτυρα από τον ίδιο υμνογράφο.
 |
| Λεπτομέρεια της Λειψανοθήκης της Αγίας Ακυλίνας |
 |
| Λεπτομέρεια της Λειψανοθήκης της Αγίας Ακυλίνας |
 |
| Λεπτομέρεια της Λειψανοθήκης της Αγίας Ακυλίνας |
 |
| Τα ιερά Λείψανα της Αγίας Ακυλίνας |
Η
δεύτερη εικόνα που παρουσιάζει επίσης
ολόσωμη την Αγία Ακυλίνα φέρεται ως δέηση
του "Πολυκάρπου ᾿Αθανασίου Γιαγκούδη
Ζαγκλιβερινῷ Παντοκρατορινῷ ἐν ῾Αγίῳ
῎Ορει τῇ 1 Σεπτεμβρίου 1904", είναι δηλαδή προσφορά του ίδιου προσώπου, δαπάνη του
οποίου έγινε και η πρώτη Ακολουθία προς τιμήν της νεομάρτυρος.
Τέλος, η τρίτη
εικόνα είναι δέηση του Παναγιώτη
Αναγνώστου το 1913 και εικονίζονται η
Αγία Ακυλίνα μαζί με την Αγία Κυράννα με τις τρεις αυτές εικόνες να έχουν αγιορείτικη προέλευση.
Το σπίτι της Αγίας όπου είναι και ο τόπος του μαρτυρίου της, σώζεται μέχρι σήμερα, όχι βέβαια σε καλή κατάσταση και ένα καντήλι καίει νύχτα μέρα που δηλώνει το σεβασμό των Ζαγκλιβερινών στην Αγία Ακυλίνα την οποία τιμούν κατά τη διάρκεια των Ακυλίνειων.
 |
| Η στιγμή κατά την οποία τα λείψανα της Αγίας Ακυλίνας επιστρέφουν στο Ζαγκλιβέριμετά από τόσα χρόνια, πρώτη φορά, και εγκαθίστανται στον ομώνυμο ιερό ναό της. πηγή |
Το σπίτι της Αγίας όπου είναι και ο τόπος του μαρτυρίου της, σώζεται μέχρι σήμερα, όχι βέβαια σε καλή κατάσταση και ένα καντήλι καίει νύχτα μέρα που δηλώνει το σεβασμό των Ζαγκλιβερινών στην Αγία Ακυλίνα την οποία τιμούν κατά τη διάρκεια των Ακυλίνειων.
Τα
άγια λείψανα της αγίας Ακυλίνας βρέθηκαν
θαυματουργικά στον περίβολο του ιερού
ναού των Παμμεγίστων Ταξιαρχών της
Όσσας Θεσσαλονίκης, στις 8 Φεβρουαρίου του 2012, στον ίδιο ναό που
στο άγιο βήμα βρέθηκαν ο τάφος και τα
άγια λείψανα της Αγίας Κυράννας.
Τα λείψανά της επέστρεψαν στο τόπο καταγωγής της Αγίας, στο Ζαγκλιβέρι, στις 27 Σεπτεμβρίου του 2013 ανήμερα της εορτής του με τον ίδιο τρόπο που τρεις συγχωριανοί της πήρανε το σώμα της και το μετέφεραν στην Όσσα Θεσσαλονίκης και το ενταφίασαν κρυφά στον περίβολο του ιερού ναού των Παμμεγίστων Ταξιαρχών, «ἐπί ἵππων καί ἐντός κοφίνων».
Τα λείψανά της επέστρεψαν στο τόπο καταγωγής της Αγίας, στο Ζαγκλιβέρι, στις 27 Σεπτεμβρίου του 2013 ανήμερα της εορτής του με τον ίδιο τρόπο που τρεις συγχωριανοί της πήρανε το σώμα της και το μετέφεραν στην Όσσα Θεσσαλονίκης και το ενταφίασαν κρυφά στον περίβολο του ιερού ναού των Παμμεγίστων Ταξιαρχών, «ἐπί ἵππων καί ἐντός κοφίνων».