ΤΟ ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΑΦΘΑΡΤΟ ΧΕΡΙ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΦΕΒΡΩΝΙΑΣ.

πηγή

Φυλάσσεται στο μοναστήρι Hurezi – Horezu στην Ρουμανία.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Στην Ορθόδοξη Εκκλησία αποδίδουμε στα Αγία λείψανα τιμή και ευλαβική προσκύνηση, η όποια όμως δεν αποτελεί λατρευτική προσκύνηση η λατρεία. Τούτο γιατί κανείς ποτέ ορθόδοξος χριστιανός δεν ταύτισε στη σκέψη του τα τίμια λείψανα με «θεούς». Μακαριστός π. ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΑΛΕΒΙΖΟΠΟΥΛΟΣ (ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΩΝ ΟΜΑΔΩΝ).

Το μαρτύριο της Αγίας Φεβρωνίας.

Βυζαντινό Μηνολόγιο του 14ου αιώνα, βρίσκεται στην Οξφόρδη

της Αγγλίας, Bodleian Βιβλιοθήκη (Bodleian Library)

πηγή

Η Αγία Φεβρωνία, ήταν περιζήτητη νύμφη για την σωματική της ομορφιά, το ίδιο όμως έλαμπε και η αγνή ψυχή της. 

Για το λόγο αυτό και σε ηλικία μόλις 17 ετών, επέλεξε το δρόμο της άσκησης και της εγκράτειας στο μοναστήρι όπου ηγουμένη ήταν η θεία της, Βρυένη και βρισκόταν στην Μεσοποταμία (στην πόλη της Νισίβεως, που λέγεται Αντιόχεια της Μυγδονίας και βρισκόταν στα σύνορα του Βυζαντινού και Περσικού κράτους).

Γρήγορα, παρά το νεαρό της ηλικίας της, προσαρμόσθηκε στους δύσκολους κανόνες της μοναχικής ζωής βρίσκοντας παράλληλα και χρόνο για να μελετά και να εμβαθύνει έτσι στις Θείες Γραφές.

Έγινε δε υπόδειγμα ανάμεσα στις άλλες μοναχές για τη σύνεσή της, το ζήλο της, την προθυμία της καθώς και το ταπεινό της φρόνημα.

Κάποια ημέρα όμως, ένα στρατιωτικό σώμα το οποίο καταδίωκε κάποιους χριστιανούς, με επικεφαλής μάλιστα τον ηγεμόνα Σελήνο, το 288, έφθασε και στο μοναστήρι της Φεβρωνίας.

Εικόνα του 4ου αιώνα του μαρτυρίου της Αγίας Φεβρωνίας 

από τη Μονή της Γκρατσάνιτσα του Κοσσυφοπεδίου.

πηγή

Οι άλλες μοναχές της Μονής κατόρθωσαν να διαφύγουν, η Αγία όμως η οποία ήτανε και  άρρωστη δεν κατόρθωσε να μετακινηθεί και κοντά της παρέμειναν η ηγουμένη Βρυένη αλλά και η αδελφή Θωμαΐδα.

Οι στρατιώτες, μόλις αντίκρυσαν τη Φεβρωνία, έμειναν έκπληκτοι από την ομορφιά της. 

Άφησαν, λοιπόν, τρεις άνδρες να την φρουρούν και οι υπόλοιποι γύρισαν και το ανέφεραν στον αρχηγό τους Σελήνο. 

Αυτός αμέσως διέταξε και την έφεραν μπροστά του, και με κάθε τρόπο την πίεσε να αλλαξοπιστήσει.

Πρότεινε στη Φεβρωνία να τη δώσει σύζυγο στον ανεψιό του Λυσίμαχο, που κοντά του θα γνώριζε μεγάλη δόξα. 

Η Φεβρωνία, όμως, προτίμησε να γίνει «της μελλούσης αποκαλύπτεσθαι δόξης κοινωνός» (Α' Έπιστολή Πέτρου, ε' 1). 

Προτίμησε, δηλαδή, να είναι συμμέτοχος της δόξας που θα αποκαλυφθεί κατά τη δευτέρα παρουσία, και με περίσσιο θάρρος περιφρόνησε τις προτάσεις του Σελήνου, ο όποιος, αφού τη βασάνισε φριχτά, τελικά τη σκότωσε με αποκεφαλισμό δια ξίφους.

Η μνήμη της τιμάται από την Εκκλησία μας στις 25 Ιουνίου.

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

ΤΗΝ ΤΙΜΙΑ ΚΑΡΑ ΤΗΣ
ΑΓΙΑΣ ΦΕΒΡΩΝΙΑΣ (ΚΛΙΚ ΕΔΩ)