ΛΕΙΨΑΝΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΑ ΙΑΚΩΒΟΥ ΤΟΥ ΠΕΡΣΗ.

πηγή

Φυλάσσονται στην Ιερά Μονή Dragomnira στην Σουτσεάβα της Ρουμανίας.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Στην Ορθόδοξη Εκκλησία αποδίδουμε στα Αγία λείψανα τιμή και ευλαβική προσκύνηση, η όποια όμως δεν αποτελεί λατρευτική προσκύνηση η λατρεία. Τούτο γιατί κανείς ποτέ ορθόδοξος χριστιανός δεν ταύτισε στη σκέψη του τα τίμια λείψανα με «θεούς».Μακαριστός π. ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΑΛΕΒΙΖΟΠΟΥΛΟΣ (ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΩΝ ΟΜΑΔΩΝ).

'Αγιος Μεγαλομάρτυς Ιάκωβος. 

Τοιχογραφία τού 1527  στην Ι. Μ. Αγίου Νικολάου Αναπαυσά, 

στα Μετέωρα, έργο τού  Θεοφάνη τού Κρητός. 

πηγή

Ο Άγιος Ιάκωβος ο Πέρσης έζησε περί τα τέλη του 4ου αιώνα με αρχές του 5ου αιώνα στη πόλη Βηθλαβά της Περσίας, γεννημένος από Χριστιανούς γονείς όμως υπήρξε στενός φίλος του Πέρση Βασιλέα Ισδιγέρδη προς χάριν του οποίου και απαρνήθηκε τον Χριστιανισμό.

Όμως ύστερα από τις παραινέσεις της μητέρας και της συζύγου του οι οποίες διέκοψαν την επαφή μαζί του για το λόγο αυτό, ο Ιάκωβος ασπάστηκε πάλι τον Χριστιανισμό και μάλιστα ομολόγησε την Πίστη του μπροστά στον Βασιλιά, τον Βαράμη Ε΄, υιό του βασιλιά Ισδεγέρδη Α΄. 

Ο Βαράμης Ε΄(420 - 438) προσπάθησε να τον μεταπείσει όμως ο Ιάκωβος παρέμενε ακλόνητος και έτσι ο Βασιλιάς απογοητευμένος αλλά και εξοργισμένος διέταξε φριχτότατους βασανισμούς για τον Ιάκωβο και έτσι μαρτύρησε κατά τα έτη 420 - 421.

Το μαρτύριό του ήτανε πρωτόγνωρο και φριχτό, σύμφωνα με τον υμνογράφο του, τον Άγιο Θεοφάνη τον Γραπτό: «των δακτύλων και των χειρών, και βραχιόνων εκκοπέντων σου, ομοίως και ποδών και κνημίδων σου, μέχρι μηρών εκαρτέρησας», δηλαδή του κόψανε σιγά - σιγά όλα τα μέλη του, τον τεμάχισαν ζωντανό στην ουσία.

Άθληση Αγίου Μεγαλομάρτυρος Ιάκωβου.  
Μικρογραφία (Μινιατούρα) τού 985 στό Μηνολόγιο του Βασίλειου Β'. 
Σήμερα βρίσκεται στην Βιβλιοθήκη του Βατικανού, Ρώμη. 
πηγή

Άθληση Αγίου Μεγαλομάρτυρος Ιάκωβου.   

Τοιχογραφία περίπου στα 1350.
 Εκκλησία τού Χριστού Παντοκράτορα τής Ιεράς

  Μονής Βισόκι Ντέτσανι, Κοσσυφοπέδιο, Σερβία 

πηγή

Στο μαρτύριο του αγίου αναφέρονται πολλοί βυζαντινοί συγγραφείς, όπως οι Θεοδώρητος Κύρου, Χριστόφορος Μυτιληναίος, Ιωάννης Ευγενικός κ.α ενώ νεότεροι ερευνητές βάζουν χρονικά το μαρτύριο του στο 2ο έτος της βασιλείας του Βαράμη Ε', στα 421 με το μαρτύριο του να γίνεται στην πόλη Βαλαπάτη ή Βηλαπάτη. 

Μετά το θάνατό του ο Βαράμης Ε' διαπίστωσε την αύξηση της επιρροής των χριστιανών και διέταξε την καύση και τον διασκορπισμό των λειψάνων του, όμως ορισμένοι πιστοί Χριστιανοί μετέφεραν κάποια λείψανα σε μονή της Ιβηρίας, πλησίον του Πύργου του Δαβίδ, που είχε ιδρύσει ο Πέτρος Ιβηρικός και αυτός μετά την Σύνοδο της Χαλκηδόνας και αφού εκδιώχθηκε το 451, επειδή ακολούθησε τον μονοφυσίτη επίσκοπο Τιμόθεο Αίλουρο, πήγε τα λείψανα του Αγίου στην Αίγυπτο. 

Η κάρα του αγίου Ιακώβου μεταφέρθηκε στη Νικομήδεια, μετά στο Κόρμερι της Γαλλίας, μέχρι το 1440 για να καταλήξει τελικά στο Βατικανό ενώ μερικά λείψανά του πήγανε στην Πορτογαλία και το 1697 κάποια από αυτά μεταφέρθηκαν στην Μονή Dragomnira στην Ρουμανία.

Η μνήμη του τιμάται από την Εκκλησία μας στις 27 Νοεμβρίου.