Φυλάσσεται
στην Ιερά Μονή Μεταμόρφωσης του Σωτήρος Σαγματά στην Βοιωτία, της οποίας είναι και Κτήτορας.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Στην Ορθόδοξη Εκκλησία αποδίδουμε στα Αγία λείψανα τιμή και ευλαβική προσκύνηση, η όποια όμως δεν αποτελεί λατρευτική προσκύνηση η λατρεία. Τούτο γιατί κανείς ποτέ ορθόδοξος χριστιανός δεν ταύτισε στη σκέψη του τα τίμια λείψανα με «θεούς». Μακαριστός π. ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΑΛΕΒΙΖΟΠΟΥΛΟΣ (ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΩΝ ΟΜΑΔΩΝ).
Ο
Όσιος Κλήμης γεννήθηκε τον 11ο αιώνα
από πλούσιους αλλά ευσεβείς και
Χριστιανούς γονείς στην Αθήνα ενώ ανατράφηκε
με παιδεία και νουθεσία Κυρίου αφού από
μικρή ηλικία εκκλησιαζόταν και μαθήτευε
στο λόγο του Θεού και τις ψαλμωδίες.
Σε ηλικία τριάντα ετών εγκατέλειψε την ματαιότητα του κόσμου αυτού και ακολούθησε την οδό της μοναχικής πολιτείας, ασκητεύοντας στη μονή του Οσίου Μελετίου στον Κιθαιρώνα κοντά σε αυτό το μεγάλο Ασκητή.
Εκεί
έλαμψε στη σιωπή, την υπακοή, την
άσκηση και την προσευχή, έλεγε
την καρδιακή προσευχή, το «Κύριε Ιησού
Χριστέ, ελέησον με» και η καρδία του
γέμιζε από παρηγοριά και χάρη, μέσα στις
λίγες αυτές λέξεις συμπύκνωσε ολόκληρη
τη θεώρηση του μυστηρίου της Θείας
Οικονομίας.
Όταν
έβγαινε από τις Ακολουθίες που γίνονταν
στο ναό, ήταν μεταμορφωμένος.
Ένας αδελφός της μονής, ο μοναχός Ιάκωβος, κάποιο βράδυ, είδε τον Όσιο να προσεύχεται και να στέκεται υψούμενος στον αέρα, ολόκληρος ήταν λουσμένος στο φως, ο Ιάκωβος κοίταζε και δεν χόρταινε να βλέπει το θείο θέαμα, ένιωσε τέτοια συγκίνηση, που γύρισε πίσω στη μονή και μίλησε στους άλλους μοναχούς για την εμπειρία του και για αυτό που είδε.
Ο Κλήμης, για να αποφύγει την δόξα και τον έπαινο των ανθρώπων, έφυγε από εκεί και ήρθε στο όρος του Σαγματά, που είναι κοντά στην πόλη των Θηβών και συνέχισε την άσκησή του σε ένα απόκρημνο σπήλαιο.
 |
| To εσωτερικό του παρεκκλησίου του Οσίου Κλήμη |
 |
| Ο Τάφος του οσίου Κλήμη μέσα στο παρεκκλήσιο αφιερωμένο σε αυτό |
 |
| Το Σπήλαιο που ασκήτεψε ο Όσιος |
Μόλις
ο Όσιος μπήκε στο σπήλαιο, έκανε το
σημείο του Σταυρού και ευχαρίστησε τον
Θεό που του χάρισε ένα αχειροποίητο
κελί και ο τόπος αυτός έγινε η γη των
ασκητικών παλαισμάτων αυτού, δηλαδή
των δακρύων, της ευχής, της νηστείας και
της αυστηρής ασκήσεως.
Εκεί έμεινε πολλά
χρόνια και συγκέντρωσε γύρω του μεγάλο πλήθος
μοναχών, τους οποίους καθοδηγούσε και εκεί επιδόθηκε σε αδιάλειπτη προσευχή και μελέτη της Αγίας Γραφής. Ο βιογράφος του Οσίου μας λέει: «Ἔμεινεν ἐν τῷ ὑψηλῷ, ἐν στενοτάτω στύλω, τάς φοράς τῶν ἀνέμων καί καυμάτων καί ὄμβρων γενναίως ὑποφέρων πάση κακουχία καί θλίψη καί στενοχωρία, τῷ Θεῷ προσομιλῶν».
Έτσι, αφού έζησε κατά Θεό, ο Όσιος Κλήμης κοιμήθηκε στις 26 Ιανουαρίου του 1111 με ειρήνη και λίγο πριν παραδώσει την αγία του ψυχή στον Θεό, κάλεσε τους συμμοναστές του και τους είπε: «Σας χαιρετώ, αδελφοί μου. Σας αφήνω την ευλογία μου. Θα προσεύχομαι για τον καθένα από εσάς. Και ελπίζω σύντομα να συναντηθούμε. Συγχωρείστε με για ότι σας λύπησα. Προσευχηθείτε να δεχθεί ο Κύριος την ψυχή μου. Και να με αξιώσει να συναντήσω τον Όσιο Γέροντά μου, τον Μελέτιο και να του δώσω το φίλημα της αγάπης».
Δεν
μπορούσε να πει περισσότερα, σήκωσε το
χέρι, έκανε το σημείο του Τιμίου
Σταυρού και κοιμήθηκε ενώ το
σώμα Του το έθαψαν οι μοναχοί στην άκρη
του βουνού, εκεί που μέχρι σήμερα
βρίσκεται ο τάφος του προστατευμένος
από νεόδμητο παρεκκλήσιο αφιερωμένο
στο όνομά Του
Η Εκκλησία μας τιμά την μνήμη του στις 26 Ιανουαρίου.