Ιερά Μονή Αγίου Γεωργίου Ηλίων, Αιδηψός Εύβοια

πηγή

Βρίσκεται σε υψόμετρο 450 μέτρων επί του Βαλαντίου Όρους στο μικρό οροπέδιο Βαλαντοβούνι της βορειοδυτικής Εύβοιας, βορειοανατολικά από το παραθαλάσσιο χωριό Ήλια, με θαυμάσια θέα προς το βόρειο Ευβοϊκό κόλπο και σε απόσταση 13 χιλιομέτρων από τα Λουτρά Αιδηψού. 

Άποψη της Μονής
πηγή

Εικάζεται ότι έχει χτιστεί επάνω στα ερείπια του αρχαίου Ναού και μαντείου, του Σεληνουντίου Απόλλωνα, που ήταν ο θεός του Ήλιου (Φοίβος). 

Το πότε ιδρύθηκε η μονή και από ποιους μας είναι άγνωστο σήμερα αφού δε διασώθηκε τίποτα εξαιτίας των αλλεπάλληλων λεηλασιών και καταστροφών των αρχείων της. 

Η επικρατέστερη άποψη είναι ότι ιδρύθηκε το 1256 στα χρόνια της Ενετοκρατίας, από κάποιους διασωθέντες μοναχούς της μονή της "Θέρμας" που ήταν χτισμένη δυτικά στη χαράδρα που κατεβαίνει προς τον οικισμό της Αιδηψού και που σε αυτήν αναφέρεται ένα σιγίλιο του Πάπα Ινοκεντίου του Γ΄  τοποθετώντας την ύπαρξή αυτής της μονής ήδη από τον 12ο αιώνα.

Άποψη της Μονής
πηγή

Το ενδεχόμενο αυτό ενισχύει και το γεγονός ότι η νέα μονή αφιερώθηκε στον Άγιο Γεώργιο και όχι στον Άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο που ήταν αφιερωμένη η σκήτη τους, της "Θέρμας". 

Η ονομασία της Μονής «Ήλια» προήλθε ή από τη επωνυμία του ειδωλολατρικού ναού ως «Απόλλωνος Ηλίου» ή από παραφθορά του τοπωνυμικού «Ηλιεία», το οποίο, όπως μνημονεύει ο Στράβων σημαίνει τον «τόπο ένθα βωμός ή μαντείον του Απόλλωνος». 

Περνώντας την είσοδο της μονής, δεξιά, εκεί που τελειώνει η πτέρυγα, υπάρχει ένας υπόγειος θολωτός διάδρομος από αρχαιοτάτων χρόνων, ο οποίος οδηγεί στην κατακόμβη της μονής στην οποία υπάρχει μικρός ναός προς τιμήν του αγίου Ιωάννου του Προδρόμου.

Η μικρή πέτρινη άγια τράπεζα της Κατακόμβης με την
πώρινη επιγραφή ανάμεσα στους δύο Σταυρούς
πηγή

Πάνω από την μικρή πέτρινη άγια τράπεζα (του χώρου που χρησιμοποιείται σαν ιερό), υπάρχει μία εντοιχισμένη μικρή πώρινη πλάκα με χρονολογία αραβικών χαρακτήρων 7259 από χτίσεως κόσμου, η οποία αντιστοιχεί με χρονολογία 1751 και όχι 1259 κατά την επικρατούσα άποψη.

Η πλάκα αυτή έχει διαστάσεις 0.20 Χ 0.40 και γράφει την παραπάνω χρονολογία ανάμεσα σε δύο σταυρούς.

Κάτω από τη χρονολογία 7259 υπάρχουν χαραγμένα ένα κεφαλαίο Μ κι ένα 2, δηλαδή Μ2 και κάτω από την πώρινη πλάκα και στην επιφάνεια του υλικού που χρησίμευε για να στηριχθεί αυτή (ίσως τσιμέντου) αναγράφονται τα παρακάτω: Α Ν Α       Ι   Ι  ΤΟ Ε - 19.., δηλαδή: ΑΝΑ(ΚΑΙ)Ι(ΝΙΣΘΗ ΤΟ Ε(ΤΟΣ)..19.

Η πώρινη επιγραφή ανάμεσα στους δύο Σταυρούς
πηγή

Εκτός από την κατακόμβη του αγίου Ιωάννου του Προδρόμου, υπάρχει κι άλλη μέσα στον περίβολο της μονής.  

Μπροστά σε μία πολύχρονη ιτιά, υπάρχει μία οπή - άνοιγμα διαστάσεων 0,50 Χ 0,50 που οδηγεί σε υπόγειο χώρο, κατακόμβη ή και κρύπτη ενώ υπάρχει επίσης κι άλλη μία κατακόμβη, 400 μέτρα δυτικά της μονής με μικρό ναό μέσα σε αυτήν, προς τιμήν του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου.

Η κατακόμβη, υποκάτω της Μονής, ονομάζεται και «Εύρεση», γιατί βρέθηκε αρχαιότατη και θαυματουργή εικόνα του Αγίου Γεωργίου, με τρόπο θαυμάσιο και άγιο ενώ κατά την παράδοση, εκεί βρέθηκε και εικόνα του Αγίου Προδρόμου.

Κατακόμβη στην Μονή
πηγή

Λέγεται και «Αλογοπατησιά», από το γεγονός της εμφάνισης εκεί του καβαλάρη Αγίου Γεωργίου, ή του ακούσματος του ποδοβολητού του αλόγου και του χλιμιντρίσματός του που πριν από λίγα χρόνια υπήρχε και ίχνος του πατήματος του αλόγου του Αγίου, σήμερα όμως έχει καλυφθεί ο χώρος με τσιμέντο και πλάκες.

Όσον αφορά την χρονολογία της επιγραφής 7259 = 1751, που βρίσκεται πάνω από την αγία τράπεζα της κατακόμβης του αγίου Ιωάννου του Προδρόμου, εικάζεται ότι είναι αυτή της ίδρυσης της μονής. 

Παλιότερα υπήρχε η άποψη το «7» του 7259 ήταν «1» και άρα η χρονολογία ίδρυσης ήταν το 1259, σύμφωνα όμως με γραφολογική έρευνα του Αναστασόπουλου αποδεικνύεται πως η ορθή γραφή είναι «7» και όχι «1». 

Η εικόνα του Αγίου Γεωργίου
πηγή

Εξάλλου όντος γραφόταν η χρονολογία στα 1259, τον 13^ο αιώνα, δεν θα γραφόταν με αραβικούς αριθμούς αλλά με αλφαβητικούς χαρακτήρες, δηλαδή όχι με 1259 αλλά με ΑΣΝΘ’ όπως συνηθιζόταν τότε. 

Ο μακαριστός Μητροπολίτης Μεσσηνίας Χρυσόστομος Θέμελης, σε ένα από βιβλία του ασπάζεται την ίδια άποψη προβάλλοντας επιπροσθέτως και την παρακάτω τεκμηρίωση: «…Δεν είναι δυνατόν η ιερά μονή Ήλια να έχει ιδρυθεί κατά την εσφαλμένως αναγνωσθείσαν χρονολογίαν επί της κρύπτης αυτής, ήτοι κατά το έτος 1259 και διά τους ανωτέρω αναγραφόμενους λόγους, αλλά και διότι η νήσος Εύβοια τότε (1259) κατείχετο υπό των Λατίνων οι οποίοι καθ’  όλον το διάστημα της παραμονής αυτών εν αυτή, ήτοι από του 1205 μέχρι του 1470, εβίαζον τας ορθοδόξους χριστιανικάς συνειδήσεις των κατοίκων αυτής (Εύβοιας), επιθυμούντες και ποικιλοτρόπως εργαζόμενοι, ίνα οι ορθόδοξοι κάτοικοι ακολουθήσωσι τα δόγματα της Παπικής εκκλησίας…». 

Κατά την επικρατέστερη παράδοση, η κατακόμβη του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου προϋπήρχε της μονής και ανακαλύφθηκε κατόπιν οράματος ενός βοσκού της περιοχής, μαζί με μία θαυματουργή εικόνα του Αγίου Ιωάννου.

Ο επιτάφιος, κειμήλιο της Μονής
πηγή

Ο Γιάννης Αναστασόπουλος αναφέρει: «…Οι παππούδες των σημερινών γερόντων της περιοχής της Μονής, διηγούνται ότι άκουγαν τους δικούς τους παππούδες να λένε ότι κάποιος μοναχός, όνομα Μελέτιος, ιστορούσε ότι την μονή την έχτισε κάποιος μοναχός από τη Χαλκίδα, όνομα Ευφρόσυνος. 

Ο Ευφρόσυνος λοιπόν αυτός όταν έμαθε ότι τσοπάνηδες βρήκαν στο Βαλαντοβούνι κατακόμβη με την εικόνα του αγίου Ιωάννου του Προδρόμου ήλθε από τη Χαλκίδα στα Ήλια με σκοπό ν’  ασκητέψει στην κατακόμβη και να χτίσει μοναστήρι, στη μνήμη του αγίου Ιωάννου του Προδρόμου. 

Στην κατακόμβη, όμως, όπου έμενε, έβλεπε τα βράδια ένα φως να λάμπει αντίκρυ στη θέση «βάρκα» (εκεί που βρίσκεται σήμερα (1966) η νερομάνα της μονής), ύστερα από πολλά βράδια δισταγμών και προσευχής, ο μοναχός αποφάσισε να πάει να δει από κοντά τι συμβαίνει. 

Φορητές εικόνες, κειμήλια της Μονής
πηγή

Φτάνοντας εκεί βρήκε την εικόνα του αγίου Γεωργίου, η οποία εικόνα ήταν η ίδια που υπήρχε στην παλαιά μονή της Θέρμας, στην Αιδηψό. Με συγκίνηση μεγάλη ανέβηκε στη σκήτη του με σκοπό να επιστρέψει την επόμενη να χτίσει ένα προσκυνητάρι στην εικόνα.

Το ίδιο βράδυ, όμως, βλέπει στον ύπνο του τον άγιο Γεώργιο να του δείχνει με το κοντάρι του τα ερείπια του αρχαίου ναού του Απόλλωνα και να του λέει να χτίσει σ΄ αυτόν τον τόπο το μοναστήρι και εκεί να μεταφέρει την εικόνα του. Ο μοναχός έπραξε όπως του είπε ο Άγιος κι έτσι ιδρύθηκε η μονή Ηλίων, κατά την ευσεβή παράδοση…».

Σημαντική μαρτυρία ότι η Μονή υπήρχε εκεί από το 1521, είναι και αυτή του Τούρκου περιηγητή Piri Reis που έγραψε και χαρτογράφησε το έργο BAHRIYE (δηλ. «Βιβλίο Ναυσιπλοΐας») το 1521, στην έκδοσή του, που έγινε σε 2 τόμους στο Βερολίνο το 1926, με επιμέλεια του Paul Kahle, γράφει στην σελίδα 32: «es ist einKloster, man nennt es aja jorgy», δηλαδή «είναι ένα μοναστήρι, που το λένε αγιά γιώργη».

Ο Piri Reis στο έργο του BAHRIYE, το 1521, καταχωρεί
στο χάρτη της σελίδας 20 του βιβλίου του τη θέση του
μοναστηριού ακριβώς εκεί που βρίσκεται σήμερα

Ο Piri Reis βάζει στο χάρτη της σελίδας 20 του βιβλίου του την θέση της μονής ακριβώς εκεί που βρίσκεται σήμερα, με το βιβλίο του να έχει κυκλοφορήσει στα ελληνικά από τις εκδόσεις «Τελέθριον», με τον τίτλο «Κατακτητική Ναυσιπλοΐα στο Αιγαίο (1521)».

Στην σελίδα 99 αυτού του βιβλίου αυτού διαβάζουμε: «Ο Piri Reis γνωρίζει την Εύβοια καλά και την χαρακτηρίζει «ασύγκριτο νησί». Γνωρίζει τα πιο σπουδαία λιμάνια της Εύβοιας, τα νερά, όπως και τα σπουδαιότερα για την εποχή του πολιτιστικά της σημεία. Ένα τέτοιο είναι το Μοναστήριο Άγιος Γεώργιος (Ηλίων, σήμερα) το οποίο το καταχωρεί στο χάρτη του στην σημερινή του ακριβώς θέση, στο Βαλάντι, προς την πλευρά του χωριού Ήλια. Άρα, το Μοναστήρι αυτό πρέπει να είναι αρχαιότερο απ΄ το 1521». 

Έτος ιδρύσεως της Μονής αναφέρεται επίσημα το 1670, και γνώρισε μεγάλη ανάπτυξη στους πρώτους αιώνες της ζωής της ακολουθώντας το ιδιόρρυθμο σύστημα που γύρω από αυτήν ασκήτευαν μέχρι και 300 μοναχοί, ζώντας σε καλύβες και «σκήτες», όπως αναφέρει η τοπική παράδοση, οι οποίοι λειτουργούνταν τις Κυριακές και τις μεγάλες εορτές στο Καθολικό του Αγίου Γεωργίου. 

Τα Βημόθυρα του τέμπλου της Μονής
πηγή

Το Καθολικό είναι ρυθμού σταυροειδούς, με περίτεχνο τέμπλο που φέρει την ημερομηνία «1834 Μηνί Ιουλίου διά συνδρομής ΜΕ ηγουμενεύοντος Σεραφείμ ιερομόναχου Λιγνάδα» και που παλαιότερα ήτανε επιχρυσωμένο.

Στα θωράκια του τέμπλου (ποδιές) είναι σκαλισμένες παραστάσεις από την Παλαιά Διαθήκη ενώ στα ψηλότερά του μέρη θαυμάσια ποικίλματα καταλήγουν στα «λυπηρά» και στο υπέρθυρο της εισόδου της προθέσεως μια επιγραφή μας γνωστοποιεί τα ονόματα των ταγιαδόρων που το έφτιαξαν: «Δια χειρός των Μαστόρων Δημητρίου, Αθανασίου, Ευσταθίου Στιλίδα χόρα», με την λέξη «χόρα» εννοούν ότι κατάγονται μέσα από την Στυλίδα. 

Η εικονογραφία του ναού χωρίζεται σε τρεις ενότητες: στις δεσποτικές εικόνες, στις μικρογραφίες και στη ζώνη του σταυρού ενώ ξεχωρίζει η εικόνα του Αγίου Γεωργίου του τροπαιοφόρου διαστάσεων 110 Χ 40 εκατοστά που παρουσιάζει τον Άγιο καθήμενο σε θρόνο με στολή βυζαντινού στρατηλάτη και γύρω του σκηνές από τα μαρτύριά του. 

Ο Ναός δεν έχει τοιχογραφίες ωστόσο όταν το 1966 ο Γ. Αναστόπουλος επισκέφθηκε τη μονή ανακάλυψε στη βόρεια πλευρά του ναού μεγάλο τμήμα βυζαντινής τοιχογραφίας κάτω από παχύ στρώμα σοβά, γεγονός που τον οδήγησε στο συμπέρασμα πως ο σημερινός ναός της μονής Ηλίων είναι ο ίδιος από κατασκευής του, δηλαδή ο βυζαντινός.  

Λεπτομέρεια του τέμπλου της Μονής, διακρίνονται τα Λυπηρά
πηγή

Λεπτομέρεια του τέμπλου της Μονής
πηγή

Λεπτομέρεια του τέμπλου της Μονής
πηγή

Αν λάβουμε μάλιστα υπόψη ότι η τέχνη της βυζαντινής αγιογραφίας άνθισε στη Βόρεια Εύβοια κατά την μεταβατική περίοδο μεταξύ 1550 - 1650 μπορούμε να συμπεράνουμε ότι η μονή και ο ναός υπάρχουν από τότε.

Μία άλλη ιστορική στιγμή της μονής καταγράφεται σε ένα χαρτώο χειρόγραφο του 1747 που συνέγραψε ο Ηγούμενος Ανανίας Ιερομόναχος, τον Οκτώβριο του 1747. 

Αναφέρει τον θάνατο 100 ανδρών της περιοχής με «σουβλί» από τους Τούρκους και το κλείσιμο της Μονής για είκοσι μέρες, γιατί τους κατηγόρησαν «ως γιατάκια των κλεφτών» και γι΄ αυτό «επήραν άπαντας τους αδελφούς και συνασκούμενους πατέρας μικρούς τε και μεγάλους εις Εύριπον» δηλαδή στην Χαλκίδα για να τους θανατώσουν, «Όμως ο παντοδύναμος Θεός, και ο Μεγαλομάρτυς Γεώργιος» τους «ηλευθέρωσαν».

Η είσοδος της Μονής
πηγή

Κατά την διάρκεια της Τουρκοκρατίας το μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου προσέφερε πολλές και ατίμητες εθνικές υπηρεσίες στον υπόδουλο ελληνισμό, όπως εξάλλου συνέβη και με τις περισσότερες μονές της πατρίδας μας. 

Οι μοναχοί του ήταν οι δάσκαλοι και οι πνευματικοί πατέρες όλης της περιοχής. Η μονή σε καιρούς άνθισης και δόξας έφτασε να έχει μαζί μ΄ αυτούς που έμεναν στα μετόχια, έως και 350 μοναχούς.

Η μονή του Αγίου Γεωργίου, αρκετές φορές έγινε στόχος ληστρικών επιδρομών στην περίοδο της Τουρκοκρατίας και σε πολλές περιπτώσεις αντιμετώπισε και την οργή των Τούρκων κατακτητών με τον μεγάλο πλούτο της μονής να είναι η βασικότερη αιτία των δεινών της. 

Άποψη της Μονής
πηγή

Την μεγαλύτερη καταστροφή της ιστορίας της η μονή την υπέστη μετά την αποτυχία της επανάστασης στην Εύβοια. 

Μετά τις πρώτες επιτυχίες του Μαΐου του 1821 και την προσωρινή απελευθέρωση της βόρειας Εύβοιας, από την κορυφή του Αγίου και πάνω, ακολούθησε η ήττα και ο θάνατος του μεγάλου ηγέτη Αγγελή Γωβιού, στα Βρυσάκια, το καλοκαίρι του 1822. 

Η ανακατάληψη της Βόρειας Εύβοιας από τους Τούρκους του Ομέρ, συνοδεύτηκε από σφαγές, φρικαλεότητες, καταστροφές, το βορινό τμήμα της μεγαλονήσου ερημώθηκε εντελώς και οι μοναχοί εγκατέλειψαν το ιστορικό μοναστήρι και αφού πήραν ότι πολύτιμο μπορούσαν να μεταφέρουν, πέρασαν απέναντι στη Στερεά Ελλάδα ενώ τα κειμήλια που έμειναν κάηκαν μαζί με τη μονή ή λεηλατήθηκαν από του επιδρομείς.

Οι λειψανοθήκες της Μονής
πηγή

Μετά την υπογραφή του πρωτοκόλλου στο Λονδίνο και την προσάρτηση της Εύβοιας στο νεοσυσταθέν ελληνικό κράτος, οι μοναχοί επέστρεψαν και προσπάθησαν να την αποκαταστήσουν.

Το μοναχολόγιο, που υπάρχει μέχρι σήμερα στη μονή, μαρτυρά πως η μονή λειτουργεί συνεχώς κατά τη διάρκεια των δύο περασμένων αιώνων ενώ η τεράστια περιουσία της στάθηκε φαίνεται ικανή να παρακάμψει τις όποιες δυσκολίες και τα δεινά, που υπέστη κατά τη διάρκεια των μαύρων σελίδων της ιστορίας μας.

Η τελευταία από αυτές διαδραματίστηκε στην παρανοϊκή δεκαετία του 1940 που η μονή υπέστη τις συνέπειες της εμφύλιας σύγκρουσης, με υλικές καταστροφές, αλλά και με ανθρώπινες απώλειες, μεταξύ αυτών η εκτέλεση του τότε ηγούμενου Γρηγορίου Φωτίου από αντάρτες μιας ένοπλης αντιστασιακής ομάδας, στα τέλη του 1943. 

Στην Μονή σήμερα φυλάσσονται τίμια λείψανα όπως: Η δεξιά παλάμη του αγίου Γεωργίου, η τίμια κάρα του αγίου Μάμαντος σε ασημένια περίτεχνη θήκη του 1765, δώρο της Μεγάλης Αικατερίνης της Ρωσίας, μεγάλο μέρος της τίμιας κάρας της αγίας Μαρίνας σε ασημένια θήκη σχήματος πατριαρχικής μήτρας με χρονολογία 1841, χρυσή οστεοθήκη με οστά των Αγίων Πολυκάρπου, Χαραλάμπους, Βαρβάρας, Κοσμά, Ιωάννου Χρυσοστόμου κ.α. με χρονολογία 1817, ακίδα από το τίμιο ξύλο, καθώς και τέσσερις κασετίνες με οστά του οσίου Δαβίδ του Γέροντος. 

Η Τιμία Κάρα της Αγίας Μαρίνας,φυλάσσεται στην Μονή
πηγή

Επίσης τρεις περίτεχνοι σταυροί από τους οποίους ο ένας φέρει παραστάσεις από τον βίο του Χριστού, ένα επίχρυσο και ένα αργυρό δισκοπότηρο του 1713 που φέρει στη βάση του την επιγραφή:  «Ετελειώθη το παρόν ποτήριον δια συνδρομής και δαπάνης του πανοσιωτάτου αγίου καθηγουμένου της Σεβασμίας μονής της Υπεραγίας Θεοτόκου Ρευματοκρατούσης του κυρ-Παϊσίου εκ χώρας Σιλιτζάνης (Λάρισσας) ΑΨΙΓ (1713)».

Ένα άλλο πολύτιμο κειμήλιο είναι ένα αργυρό και επίχρυσο, σμαλτωμένο ευαγγέλιο πάνω στο οποίο υπάρχουν 81 πολύτιμοι λίθοι διαφόρων χρωμάτων, με τις απεικονίσεις 73 προσώπων αγίων και προφητών και με την επιγραφή κατασκευής ΑΨΜΕ (1745) Μαρτίου 2. 

Όπως μας πληροφορεί ο Γιάγκος Τσαούσης στην Ευβοϊκή Εγκυκλοπαίδεια, το εσωτερικό του ευαγγελίου αυτού ήταν χειρόγραφο σε μεμβράνη. 

Προκειμένου να αποφευχθεί πιθανή καταστροφή ή και απώλειά του, αποσπάσθηκε του πολυτίμου καλύμματός του από τον καθηγητή βυζαντινολογίας Γ. Λαμπράκη, κατόπιν εντολής του Υπουργείου Παιδείας και από τότε φυλάσσεται στο βυζαντινό μουσείο της Αθήνας με αύξοντα αριθμό 40.

Ο νέος Ναός στην Μονή που είναι
αφιερωμένος στην Αγία Νίνα
πηγή

Επίσης στη μονή φυλάσσονται τεμάχια από το τέμπλο του ερειπωμένου, σήμερα, ναΐσκου των Αγίων Αναργύρων, ο οποίος βρίσκεται στο κτήμα της μονής στην περιοχή Αγιά (Άνω Ήλια).

Η Μονή των Ηλίων παραχώρησε στην Ιερά Μητρόπολη, το 1980, έκταση 46 στρεμμάτων στην περιοχή «Ταξιάρχης Ηλίων», όπου ανεγέρθησαν και ξεκίνησαν να λειτουργούν από το 2000, οι υπερσύγχρονες Κατασκηνωτικές εγκαταστάσεις της Ιεράς Μητροπόλεως Χαλκίδας, που φιλοξενούν κάθε χρόνο 800 περίπου παιδιά. 

Μετόχια και εξωκλήσια της Μονής είναι του Αγίου Χαραλάμπους, Ευαγγελισμού Θεοτόκου, Αγίων Αναργύρων, Αγίου Δημητρίου, Αγίων Αποστόλων, Αγίας Μαρίνης, Αγίου Αθανασίου, προφήτου Ηλιού, Παμμεγίστων Ταξιαρχών, Αγίου Γεωργίου, Αγίας Παρασκευής, Αγίου Νικολάου, Αγίας Πολυχρονίας και Αγίας Νίνας και τα παρεκκλήσια της Αγίας Ειρήνης Χρυσοβαλάντου, Αγίου Ονούφριου και Αγίου πολύαθλου Ιώβ.

Το 1970 η Μονή μετατράπηκε σε γυναικεία  και η σημερινή αδελφότητα της Μονής αποτελείται από 8 μοναχές με ηγουμένη την μοναχή Χρυσοστόμη που διαδέχθηκε την μακαριστή Πελαγία που αυτή με την αμέριστη συμπαράσταση πολλών προσκυνητών, ανακαίνισε και  εξωράισε τα κτίρια της Μονής ενώ τα τελευταία  χρόνια, είχε ξεκινήσει και την ανοικοδόμηση νέου μεγάλου Ναού, της Αγίας Νίνας.

Η Μονή πανηγυρίζει του Αγίου Γεωργίου στις 23 Απριλίου και της Ανακομιδής Λειψάνων του Αγίου στις 3 Νοεμβρίου. Επίσης του Αγίου Χαραλάμπους στις 10 Φεβρουαρίου, της Αγίας Ειρήνης Χρυσοβαλάντου στις 28 Ιουλίου αλλά και της Αγίας Παρασκευής στις 26 Ιουλίου.

Τηλέφωνο Μονής: (+30) 22260 22384