Η ΤΙΜΙΑ ΚΑΡΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΛΕΟΝΤΙΟΥ, ΕΚ ΜΟΝΕΜΒΑΣΙΑΣ.

πηγή

Φυλάσσεται στην Ιερά Μονή Παμμεγίστων Ταξιαρχών Αιγιαλείας, της οποίας είναι και Κτήτορας.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Στην Ορθόδοξη Εκκλησία αποδίδουμε στα Αγία λείψανα τιμή και ευλαβική προσκύνηση, η όποια όμως δεν αποτελεί λατρευτική προσκύνηση η λατρεία. Τούτο γιατί κανείς ποτέ ορθόδοξος χριστιανός δεν ταύτισε στη σκέψη του τα τίμια λείψανα με «θεούς». Μακαριστός π. ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΑΛΕΒΙΖΟΠΟΥΛΟΣ (ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΩΝ ΟΜΑΔΩΝ).

Όσιος Λεόντιος, ελαιογραφία του 1972.
Βρίσκεται πάνω στην λάρνακα του Οσίου στο Καθολικό της
Μονής και είναι ευλαβείας ανάθημα Κωνσταντίνου Ιερέως
και της μακαριστής πρεσβυτέρας Ασπασίας
πηγή

Πληροφορίες γιὰ το βίο καὶ το έργο του Όσίου Λεοντίου μας παρέχει τὸ Συναξάριον του Νέου Λειμωναρίου, στὸ οποίο περιέχονται τὰ σχετικά μὲ τον ιδρυτή της μονής και ένα «Ἐγκώμιον στὸν Ὅσιο Λεόντιο τὸν ἐν Ἀχαΐᾳ» πού έχουν διασωθεί. 

Τὸ πρώτο κείμενο είναι γραμμένο από τὸν Γεννάδιο Σχολάριο, σχεδόν σύγχρονο τού Αγίου (1400 - 1472), και πρώτου Πατριάρχη μετά την Άλωση της Κωνσταντινούπολης και τὸ δεύτερο κείμενο πρέπει να προέρχεται από κάποιο μαθητή τού Γενναδίου Σχολαρίου, ο οποίος εξασκείται στην συγγραφή εγκωμιαστικών λόγων.

Ο Όσιος Λεόντιος (βαπτίστηκε Λέων) γεννήθηκε περίπου το 1377 στη Μονεμβασιά και ήτανε γιος του Ανδρέα Μαμωνά, Δούκα της Μονεμβασίας και της Θεοδώρας Παλαιολογίνης κόρης του Αυτοκράτορα Ανδρόνικου Δ' Παλαιολόγου, o oποίος του ανέθεσε σπουδαία θέση στην κεντρική διοίκηση του Μοριά ενώ έτυχε μεγάλης φροντίδας από τους γονείς του και σπούδασε στην Κωνσταντινούπολη ξένες γλώσσες, φιλοσοφία και θεολογία.

Όταν πέθανε ο πατέρας του, επέστρεψε στη Μονεμβασία και φρόντισε τη μητέρα του έως ότου αυτή αποσύρθηκε στην όχθη τού ποταμού Σελινούντα όπου ιδρύει την Μονή «Ἐλπὶς τῶν ἀπηλπισμένων», γνωστή σήμερα ως Μονή Πεπελενίτσης και που εκεί η μητέρα του τελειώνει ειρηνικά τον βίο της αφού είχε δώσει την Ευχή της στον Λέων να παντρευτεί.

 Η κλίμακα προς το ασκητήριο του Οσίου
πηγή

Μετά το θάνατο της μητέρας του  ο Λέων, έχει διακαή πόθο να μονάσει, πείθει την σύζυγό του να μείνει στο σπίτι τους γιὰ την  φροντίδα των παιδιών τους, και αναχωρεί περί το 1410 σε ηλικία 33 ετών, ενδύεται τὸ μοναχικό σχήμα, λαμβάνει τὸ όνομα Λεόντιος και παραμένει κοντά στον μοναχό Γέροντα Μεννίδη.

Αργότερα αναχωρεί για το Άγιο Όρος όπου μένει αρκετό καιρό και κατά το  1415 - 1420, ήλθε γιὰ νὰ μονάσει στον Κλωκὸ στὴν θέση, που σήμερα βρίσκεται τὸ παλαιομονάστηρο.

Στην βάση του βράχου του Κλωκού υπάρχει ένα φυσικό κοίλωμα, μια σπηλιά όπου εγκαθίσταται ο Όσιος και αμέσως προσελκύει πολλούς μαθητές και έτσι δημιουργείται μια χορεία αδελφών μοναχών.

Στη συνέχεια, με την συμπαράσταση των θείων του, Δεσποτάδων του Μοριά, Θωμά και Δημητρίου Παλαιολόγων, αδελφών των βασιλέων Ιωάννου Η´ και Κωνσταντίνου ΙΑ´,  περί το 1450,  ανακαινίζεται ο προϋπάρχων ναὸς του Αρχαγγέλου Μιχαήλ που τότε πήρε το όνομα «Μοναστήρι του Αρχαγγέλου Μιχαήλ» ενώ γύρω απὸ τὸ χώρο θὰ οικοδομηθούν και άλλα οικοδομήματα μέσα και έξω απὸ τὸ μοναστήρι, των οποίων τὰ ερείπια σώζονται ακόμα και σήμερα. 

Η μονή των Παμμεγίστων Ταξιαρχών Αιγιαλείας
πηγή

Στο μοναστήρι παραχωρήθηκαν και πολλά κτήματα, ενώ παράλληλα κατασκευάσθηκε και υδραγωγείο γιὰ τις ανάγκες της μονής,  οι Παλαιολόγοι βεβαίωσαν τις παροχές μὲ επίσημα έγγραφα, πού δυστυχώς δεν σώθηκαν έως σήμερα.

Ο θαυμασμός των Παλαιολόγων για την αρετή του οσίου Λεοντίου ήταν τόσο μεγάλος που μάλιστα δωρίζουν στην Μονή τα Άχραντα Πάθη του Σωτήρος Χριστού δηλαδή τεμάχια από το Τίμιο Ξύλο, τον ακάνθινο Στεφάνι, την Χλαμύδα, τον Κάλαμο, τον Σπόγγο, τα καρφιά, τα οποία σώζονται άθικτα μέχρι και σήμερα. 

Αφού ο Όσιος έζησε 75 έτη κοιμήθηκε στην κτητορικὴ μονή του στις 11 Δεκεμβρίου του 1452, έξι μόλις μήνες πριν από την  Άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Τούρκους και ο τάφος του σώζεται στο παλαιό ερημητήριόν του: «Τὸ δὲ τίμιον αὐτοῦ λείψανον, ἐν ᾧ καὶ ζῶν ἠγωνίζετο, κατετέθη ἐν σπηλαίῳ, ἀεὶ βρύον ἰάματα τοῖς μετὰ πίστεως αὐτῷ προστρέχουσι».