ΛΕΙΨΑΝΟ ΤΗΣ ΟΣΙΑΣ ΜΑΡΙΑΣ ΤΗΣ ΑΙΓΥΠΤΙΑΣ.

πηγή

Φυλάσσεται στον Ιερό Ναό του Σωτήρος Χριστού στην Μόσχα της Ρωσίας.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Στην Ορθόδοξη Εκκλησία αποδίδουμε στα Αγία λείψανα τιμή και ευλαβική προσκύνηση, η όποια όμως δεν αποτελεί λατρευτική προσκύνηση η λατρεία. Τούτο γιατί κανείς ποτέ ορθόδοξος χριστιανός δεν ταύτισε στη σκέψη του τα τίμια λείψανα με «θεούς». Μακαριστός π. ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΑΛΕΒΙΖΟΠΟΥΛΟΣ (ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΩΝ ΟΜΑΔΩΝ).

ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ: Aπό όσα γνωρίζουμε από τον βίο της Οσίας, από τον Αββά Ζωσιμά, η ίδια η Οσία του άφησε ρητή εντολή να μην αποκαλύψει πού βρίσκεται το λείψανό της, μέχρι την Δευτέρα Παρουσία!

Μάλιστα εκ του βίου της Οσίας, που μας άφησε ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων Σωφρόνιος, δεν γνωρίζουμε το ακριβές σημείο που ασκήτευσε και βρήκε οσιακό τέλος αλλά αορίστως ότι ήταν κάπου πέραν του Ιορδάνου!

Ο Καθεδρικός ναός του Σωτήρος Χριστού στην Μόσχα.

Όπως ισχυρίζεται στην Ιστοσελίδα του ο Ναός του Σωτήρος Χριστού στην Μόσχα  της Ρωσίας, διαθέτει μία περικαλλή Λειψανοθήκη, που φυλάσσεται εκεί και στην οποία περιέχονται ιερά Λείψανα της Οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας αλλά και του Αγίου Βασιλέως Μιχαήλ του Τβέρ. 

Στις 5 Δεκεμβρίου του 1931, ο ναός της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος στην Μόσχα ανατινάχτηκε και καταστράφηκε ολοκληρωτικά με διαταγή του Στάλιν προκειμένου να χτιστεί στη θέση του το παλάτι των Σοβιέτ το οποίο όμως τελικά θα μείνει μόνο στα αρχιτεκτονικά σχέδια, ώσπου ο Νικίτα Χρουστσόφ θα χτίσει στη θέση που βρισκόταν ο τεράστιος ναός μία υπαίθρια πισίνα. 

Τον Φεβρουάριο του 1990, η Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία έλαβε την άδεια να ξαναχτίσει τον ναό του Σωτήρος Χριστού και ο ναός ξαναχτίστηκε έτσι σχεδόν όπως ήταν αρχικά ενώ από τα λείψανα που είχε ο πρωταρχικός ναός ελάχιστα διασώθηκαν. 

Από αυτά τα ελάχιστα και από δωρεές κρατικών ρωσικών μουσείων ο ναός του Σωτήρος Χριστού κατάφερε να έχει σήμερα μία μικρή συλλογή λειψάνων, μεταξύ των οποίων της Οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας στην ίδια λειψανοθήκη με του Αγίου Βασιλέως Μιχαήλ του Τβέρ (δείτε την συλλογή των λειψάνων του Ναό του Σωτήρος ΕΔΩ).

Οσία Μαρία η Αιγυπτία.
Τοιχογραφία 11ου αιώνα  στην Μονή Vardzia,  Γεωργία.
πηγή

Τον βίο της Οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας έγραψε ο Άγιος Σωφρόνιος Πατριάρχης Ιεροσολύμων, ο οποίος συνέγραψε και διάφορα άλλα ασκητικά καθώς και υμνογραφικά κείμενα.

Η Οσία Μαρία γεννήθηκε στην Αίγυπτο περίπου το 344, έζησε κατά τους χρόνους του αυτοκράτορα Ιουστινιανού, τον 6ο αιώνα και από δώδεκα ετών ζούσε στην Αίγυπτο, ζωή ασωτίας, αφού είχε ασυγκράτητο και αχόρταγο πάθος της σαρκικής απόλαυσης ενώ δεν εισέπραττε χρήματα, αλλά απλώς ικανοποιούσε το πάθος της μδ την ίδια να εξομολογήθηκε στον Αββά Ζωσιμά ότι ήτανε: «δημόσιον προκείμενη τῆς ἀσωτίας ὑπέκκαυμα, οὐ δόσεως τινός, μὰ τὴν ἀλήθειαν, ἕνεκεν», κάνοντας δηλαδή το έργο της δωρεάν, «ἐκτελοῦσα τὸ ἐν ἐμοὶ καταθύμιον». 

Κάποια φορά ακολούθησε με πλοίο τους προσκυνητές που πήγαιναν στα Ιεροσόλυμα για να προσκυνήσουν κατά την εορτή τον Τίμιο Σταυρό, όχι όμως για να προσκυνήσει αλλά για να έχει πολλούς εραστές.

Περιγράφει η ίδια τον τρόπο που επιβιβάστηκε στο πλοιάριο και αποκάλυψε κατά την διάρκεια του ταξιδιού της ότι δεν υπήρχε είδος ασέλγειας του οποίου δεν έγινε διδάσκαλος σε εκείνους τους ταλαίπωρους ταξιδιώτες ενώ δεν αρκέστηκε στο ότι διέφθειρε τους νέους, αλλά διέφθειρε και πολλούς άλλους από τους κατοίκους της πόλεως και τους επισκέπτες ενώ περιφερόταν στους δρόμους «ψυχᾶς νέων ἀγρεύουσα».

Η Θαυματουργή εικόνα της Παναγίας Εγγυήτριας. 

Είναι η εικόνα της Παναγίας που εμπόδιζε την Οσία Μαρία την 

Αιγύπτια να εισέλθει στον Ναό των Ιεροσολύμων και που 

σήμερα βρίσκεται στο Σπήλαιο τού οσίου Αθανασίου του 

Αθωνίτου στο Άγιο Όρος αφού βρέθηκε από τον ίδιο.

πηγή

Προσπάθησε πολλές φορές να μπει στον Ναό να προσκυνήσει (ίσως και από περιέργεια) όμως κάθε φορά κάποια δύναμη την εμπόδιζε να μπει. 

Κάποια στιγμή κοντοστάθηκε και είδε την  εικόνα  τής  Θεοτόκου, πού βρισκόταν στο υπέρθυρο του Ναού και αντιλήφθηκε ότι για το πλήθος των αμαρτημάτων της εμποδιζόταν να εισέλθει στον Ναό. 

Μπροστά στην εικόνα εκείνη της Παναγίας έδειξε μετάνοια, ζήτησε την καθοδήγηση και την βοήθεια της και ξαφνικά μπήκε ανεμπόδιστα αυτή την φορά στον ιερό ναό και προσκύνησε τον Τίμιο Σταυρό. 

Σύμφωνα με την Αγιορειτική παράδοση, η εικόνα αυτή βρέθηκε με θαυματουργικό τρόπο στο Άγιο Όρος, στο Σπήλαιο τού οσίου Αθανασίου του Αθωνίτου, από τον ίδιο, το 965 και την μετέφερε στο καθολικό τής Μεγίστης Λαύρας, το πρωί όμως η εικόνα είχε εξαφανιστεί και βρέθηκε μυστηριωδώς πάλι στο Σπήλαιο.  

Ο Όσιος την ξαναπήρε στη Λαύρα και την άφησε στην ίδια θέση εντός του ναού αλλά και πάλι η εικόνα αναχώρησε για το Σπήλαιο και έκτοτε πλέον δεν τόλμησε ο Όσιος Αθανάσιος να την μετακινήσει, για αυτό και την άφησε στο ίδιο μέρος όπου μέχρι σήμερα βρίσκεται και πρόκειται για τη θαυματουργό εικόνα τής Παναγίας τής Εγγυήτριας η οποία μάλιστα εορτάζεται πανηγυρικά, με φροντίδα της Μεγίστης Λαύρας, το Σάββατο τού Ακαθίστου Υμνου.

Η είσοδος του σπηλαίου που πιστεύεται ότι ασκήτεψε 

η Οσία Μαρία η Αιγυπτία, στην έρημο του Ιορδάνη

πηγή

Στην συνέχεια, αφού ευχαρίστησε την Παναγία, άκουσε φωνή που την προέτρεπε να πάει στην έρημο, πέρα του Ιορδάνου ποταμού και αφού προηγουμένως πέρασε από την ιερά μονή του Βαπτιστού στον Ιορδάνη και κοινώνησε των Αχράντων Μυστηρίων, αναχώρησε για την έρημο στην οποία έζησε σαράντα επτά χρόνια, χωρίς ποτέ να συναντήσει άνθρωπο  «θηρσὶν ἀνημέροις ταὶς ἀλόγοις ἐπιθυμίαις πυκτεύουσα».

Είχε πολλές επιθυμίες φαγητών, ποτών και «πορνικῶν ᾀσμάτων» και πολλούς λογισμούς που την ωθούσαν προς την πορνεία όμως, έπεφτε στην γη, την έβρεχε με δάκρυα και δεν σηκωνόταν «ἕως ὅτου τὸ φῶς ἐκεῖνο τὸ γλυκὺ περιέλαμψεν καὶ τοὺς λογισμοὺς τοὺς ἐνοχλοῦντας μοὶ ἐδίωξεν». Συνεχώς προσευχόταν στην Παναγία, το ρούχο της σχίστηκε και καταστράφηκε και έκτοτε παρέμεινε γυμνή, καιγόταν από τον καύσωνα και έτρεμε από τον παγετό και «ὡς πολλάκις μὲ χαμαὶ πεσοῦσαν ἄπνουν μείναι σχεδὸν καὶ ἀκίνητον».

Το εσωτερικό του σπηλαίου που πιστεύεται ότι ασκήτεψε 

η Οσία Μαρία η Αιγυπτία, στην έρημο του Ιορδάνη

πηγή

Το εσωτερικό του σπηλαίου που πιστεύεται ότι ασκήτεψε 

η Οσία Μαρία η Αιγυπτία, στην έρημο του Ιορδάνη

πηγή

Οσία Μαρία η Αιγυπτία.

Φορητή εικόνα με διάφορες σκηνές του βίου της, τού 14ου αιώνα 

Ιερά Μονή Χιλανδαρίου, Άγιον Όρος.

πηγή

Ύστερα από σκληρό αγώνα, με τη Χάρη του Θεού και την συνεχή προστασία της Παναγίας, έφτασε σε μεγάλη πνευματική κατάσταση και έλαβε από τον Θεό το διορατικό χάρισμα. 

Λέγει η ίδια: «Γυνὴ γὰρ εἰμί, καὶ γυμνή, καθάπερ ὁρᾷς, καὶ τὴν αἰσχύνην τοῦ σώματός μου ἀπερικάλυπτον ἔχουσα». Το σώμα τρεφόταν με τη Χάρη του Θεού: «Τρέφομαι γὰρ καὶ σκέπτομαι τῷ ρήματι τοῦ Θεοῦ διακρατοῦντος τὰ σύμπαντα». 

Εκείνη την περίοδο ασκήτευε σε ένα μοναστήρι ο Ιερομόναχος Αββάς Ζωσιμάς, με αγιότητα βίου, έβλεπε θεία οράματα και σε ένα από αυτά ο Θεός του υπέδειξε να πορευθεί σε ένα μοναστήρι που βρισκόταν κοντά στον Ιορδάνη ποταμό.

Ο Αββάς Ζωσιμάς υπάκουσε και πήγε στο μοναστήρι του Αγίου Ιωάννου του Βαπτιστού που σε αυτό υπήρχε ένας κανόνας: "την Κυριακή της Τυρινής προ της ενάρξεως της Μεγάλης Σαρακοστής, αφού οι μοναχοί κοινωνούσαν των Αχράντων Μυστηρίων, προσεύχονταν και ασπάζονταν μεταξύ τους, και έπειτα ελάμβαναν ο καθένας τους μερικές τροφές και έφευγαν στην έρημο πέραν του Ιορδάνου, για να αγωνισθούν κατά την περίοδο της Τεσσαρακοστής τον αγώνα της ασκήσεως. Επέστρεφαν δε στο μοναστήρι την Κυριακή των Βαΐων, για να εορτάσουν τα Πάθη, τον Σταυρό και την Ανάσταση του Χριστού. Είχαν ως κανόνα να μην συναντά κανείς τον άλλο αδελφό στην έρημο και να μην τον ερωτά, όταν επέστρεφαν, για το είδος της ασκήσεως που έκανε την περίοδο αυτή".

Οσία Μαρία η Αιγυπτία.

Ρωσική φορητή εικόνα με σκηνές του βίου της, 17ος αιώνας 

πηγή

O Αββάς Ζωσιμάς, αφού έλαβε ελάχιστες τροφές, βγήκε από το μοναστήρι και πορεύθηκε στην έρημο, έχοντας την επιθυμία να εισέλθει όσο μπορούσε πιο βαθιά σε αυτή, με την ελπίδα μήπως συναντήσει κάποιον ασκητή που θα τον βοηθούσε να φθάσει σε αυτό που ποθούσε και πορευόταν προσευχόμενος, τρώγοντας ελάχιστα και κοιμόταν όπου βρισκόταν.

Είχε περπατήσει μία πορεία είκοσι ημερών όταν, κάποια στιγμή που κάθισε να ξεκουραστεί και έψελνε, είδε στο βάθος μια σκιά που έμοιαζε με ανθρώπινο σώμα. Στην αρχή θεώρησε ότι ήταν δαιμονικό αλλά διαπίστωσε ότι ήταν άνθρωπος, μάλιστα γυμνός, είχε μαύρο σώμα καμένο από τον ήλιο και είχε στο κεφάλι του λίγες άσπρες τρίχες, που δεν έφθαναν πιο κάτω από τον λαιμό. 

Ήτανε η Οσία Μαρία και την ώρα που ο Αββάς Ζωσιμάς της έβλεπε αυτή προσευχόταν και εκείνη την ώρα ύψωσε τα μάτια της στον ουρανό και άπλωσε τα χέρια της και «ἤρξατο εὔχεσθαι ὑποψιθυρίσουσα, φωνὴ δὲ αὐτῆς οὐκ ἠκούετο ἔναρθρος». Και σε κάποια στιγμή, ενώ εκείνος καθόταν σύντρομος, «ὁρᾷ αὐτὴν ὑψωθείσαν ὡς ἕνα πῆχυν ἀπὸ τῆς γῆς καὶ τῷ ἀέρι κρεμαμένην καὶ οὕτω προσεύχεσθαι».

Άγιοι Ζωσιμάς και Μαρία η Αιγυπτία.
Ο Αγιος Ζωσιμάς Κοινωνεί την Οσία Μαρία την Αιγυπτία.

Εικόνα τού 1577 στην Ιερά Μονή Διονυσίου, Άγιον Όρος.

πηγή

Ο Αββάς Ζωσιμάς προσπάθησε να πλησιάσει, για να διαπιστώσει τι ήταν αυτό που έβλεπε, αλλά το ανθρώπινο εκείνο ον απομακρυνόταν, έτρεχε ο Αββάς Ζωσιμάς, έτρεχε και εκείνο. 

Μόλις έφθασε ο Αββάς σε κάποιο χείμαρρο και απόκαμε, εκείνο το ανθρώπινο ον αφού τον αποκάλεσε με το μικρό του όνομα, πράγμα που προκάλεσε μεγάλη εντύπωση στον Αββά, του είπε ότι δεν μπορεί να γυρίσει και να τον δει κατά πρόσωπο, γιατί είναι γυναίκα γυμνή και έχει ακάλυπτα τα μέλη του σώματός της ενώ τον παρακάλεσε να της δώσει την ευχή του και να της ρίξει ένα κουρέλι από τα ρούχα του, για να καλύψει το γυμνό σώμα της. 

Ο Αββάς έκανε ότι του είπε και τότε εκείνη στράφηκε προς αυτόν, ο Αββάς αμέσως γονάτισε για να λάβει την ευχή της, ενώ το ίδιο έκανε και εκείνη ενώ παρέμειναν και οι δύο γονατιστοί «ἕκαστος ἐξαιτῶν εὐλογῆσαι τὸν ἕτερον».

Επειδή ο Αββάς αναρωτιόταν μήπως έβλεπε μπροστά του κάποιο άυλο πνεύμα, εκείνη διακρίνοντας τους λογισμούς του, του είπε ότι είναι αμαρτωλή, που έχει περιτειχισθεί από το άγιο Βάπτισμα, είναι χώμα και στάχτη και όχι άυλο πνεύμα.

Άγιοι Ζωσιμάς και Μαρία η Αιγυπτία.
Ο Αγιος Ζωσιμάς Κοινωνεί την Οσία Μαρία την Αιγυπτία.

Εικόνα τού 19ου αιώνα στο Εξομολογητήριο του Ναού 

του Αγίου Μηνά, στην Θεσσαλονίκη.

πηγή

Η Οσία Μαρία κατά την συνάντηση αυτή, αφού αποκάλυψε όλη την ζωή της, ζήτησε από τον Αββά Ζωσιμά να έλθει κατά την Μεγάλη Πέμπτη της επόμενης χρονιάς, σε έναν ορισμένο τόπο στην όχθη του Ιορδάνη ποταμού, κοντά σε μια κατοικημένη περιοχή, για να την κοινωνήσει, ύστερα από πολλά χρόνια μεγάλης μετάνοιας που μεταμόρφωσε την ύπαρξή της,  «καὶ νῦν ἐκείνου ἐφίεμαι ἀκατασχέτω τῷ ἔρωτι», του είπε, δηλαδή είχε ακατάσχετο έρωτα να κοινωνήσει του Σώματος και του Αίματος του Χριστού.

Ο Αββάς Ζωσιμάς επέστρεψε στο μοναστήρι χωρίς να πει σε κανένα τι ακριβώς συνάντησε, σύμφωνα άλλωστε και με τον κανόνα που υπήρχε σε εκείνη την ιερά μονή, όμως, συνεχώς παρακαλούσε τον Θεό να τον αξιώσει να δει και πάλι «τὸ ποθούμενον πρόσωπον» την επόμενη χρονιά.

Το επόμενο έτος ο Αββάς Ζωσιμάς από κάποια αρρώστια δεν μπόρεσε να βγει από το μοναστήρι στην έρημο, όπως έκαναν οι άλλοι πατέρες στην αρχή της Σαρακοστής και έτσι παρέμεινε στο μοναστήρι, όμως την Κυριακή των Βαΐων, όταν είχαν επιστρέψει οι άλλοι πατέρες της Μονής, εκείνος ετοιμάσθηκε να πορευθεί στον τόπο που του είχε υποδείξει η Οσία, για να την κοινωνήσει.

Άγιοι Ζωσιμάς και Μαρία η Αιγυπτία.
Η συνάντηση του Αγίου Ζωσιμά με την Οσία Μαρία και η Κοινωνία της.

Εικόνα ρωσική του 16ου αιώνα.

πηγή

Την Μεγάλη Πέμπτη πήρε μαζί του σε ένα μικρό ποτήρι το Σώμα και το Αίμα του Χριστού, μερικά σύκα και χουρμάδες, λίγη βρεγμένη φακή και βγήκε από το μοναστήρι για να συναντήσει την Οσία Μαρία. 

Επειδή όμως εκείνη αργοπορούσε να έλθει στον καθορισμένο τόπο, ο Αββάς προσευχόταν στον Θεό με δάκρυα να μην του στερήσει λόγω των αμαρτιών του την ευκαιρία να τη δει εκ νέου. 

Τότε έξαφνα την είδε από την άλλη πλευρά του Ιορδάνη ποταμού, να κάνει το σημείο του Σταυρού, και να πατά επάνω στο νερό του ποταμού «περιπατοῦσαν ἐπὶ τῶν ὑδάτων ἐπάνω καὶ πρὸς ἐκεῖνον βαδίζουσαν». 

Στην συνέχεια η Οσία τον παρακάλεσε να πει το Σύμβολο της Πίστεως και το «Πάτερ ημών», ακολούθως ασπάσθηκε τον Αββά Ζωσιμά, κοινώνησε των ζωοποιών Μυστηρίων, έπειτα ύψωσε τα χέρια της στον ουρανό, αναστέναξε με δάκρυα και είπε: «Νῦν ἀπολύεις τὴν δούλη σου, ὢ Δέσποτα, κατὰ τὸ ρῆμά σου ἐν εἰρήνῃ, ὅτι εἶδον οἱ ὀφθαλμοί μου τὸ σωτήριόν σου».

Άγιοι Ζωσιμάς και Μαρία η Αιγυπτία. 

Βυζαντινό Μηνολόγιο Μαρτίου (29-31) τού 14ου αιώνα.

Βιβλιοθήκη Bodleian στην Οξφόρδη, Αγγλία.

πηγή

Κατόπιν αφού τον παρακάλεσε να έλθει και το επόμενο έτος στο χείμαρρο που την είχε συναντήσει την πρώτη φορά, ζήτησε την προσευχή του, ο Αββάς άγγιξε τα πόδια της Οσίας, ζήτησε και αυτός την προσευχή της και την άφησε να φύγει «στένων καὶ ὀδυρόμενος», διότι τολμούσε «κρατῆσαι τὴν ἀκράτητον» ενώ εκείνη έφυγε κατά τον ίδιο τρόπο με τον οποίο ήλθε, πατώντας δηλαδή πάνω στα νερά του Ιορδάνη ποταμού.

Το επόμενο έτος, σύμφωνα και με την παράκληση της Οσίας, ο Αββάς βιαζόταν να φθάσει «πρὸς ἐκεῖνο τὸ παράδοξο θέαμα», αφού βάδισε πολλές ημέρες και έφθασε στον τόπο εκείνο, έψαχνε «ὡς θηρευτὴς ἐμπειρότατος» να δει «τὸ γλυκύτατο θήραμα», την Οσία του Θεού, όμως δεν την έβλεπε πουθενά. 

Οσία Μαρία η Αιγυπτία.

Ρωσική φορητή εικόνα με σκηνές του βίου της, 18ος αιώνας 

πηγή

Άρχισε να προσεύχεται στον Θεό κατανυκτικά: «Δεῖξον μοί, Δέσποτα, τὸν θησαυρόν σου τὸν ἄσυλον, ὃν ἐν τῆδε τὴ ἐρήμω κατέκρυψας, δεῖξον μοί, δέομαι, τὸν ἐν σώματι ἄγγελον, οὐ οὐκ ἔστιν ὁ κόσμος ἀπάξιος» και προσευχόμενος με τα λόγια αυτά είδε «κεκειμένην τὴν Ὁσίαν νεκράν, καὶ τᾶς χεῖρας οὕτως ὥσπερ ἔδει τυπώσασαν καὶ πρὸς ἀνατολᾶς ὄρασαν κειμένην τὸ σχήματι», την βρήκε δηλαδή νεκρή. 

Βρήκε δε και δική της γραφή που έλεγε: «Θάψον, ἀββᾶ Ζωσιμᾶ, ἐν τούτῳ τὸ τόπω τῆς ταπεινῆς Μαρίας τὸ λείψανον, ἀποδὸς τὸν χοῦν τῷ χοΐ, ὑπὲρ ἐμοῦ διὰ παντὸς πρὸς τὸν Κύριον προσευχόμενος, τελειωθείσης, μηνὶ Φαρμουθὶ (κατ’ Αἰγυπτίους, ὅπως ἐστὶ κατὰ Ρωμαίους Ἀπρίλιος), ἐν αὐτῇ δὲ τὴ νυκτὶ τοῦ πάθους τοῦ σωτηρίου, μετὰ τὴν τοῦ θείου καὶ μυστικοῦ δείπνου μετάληψιν». 

Την βρήκε δηλαδή νεκρή περίπου το 421, κείμενη στην γη, με τα χέρια σταυρωμένα και βλέποντας προς την ανατολή ενώ συγχρόνως βρήκε και γραφή που τον παρακαλούσε να την ενταφιάσει, η Οσία κοιμήθηκε την ίδια ημέρα που κοινώνησε, αφού είχε διασχίσει σε μία ώρα απόσταση την οποία διήνυσε το επόμενο έτος ο Αββάς Ζωσιμάς σε είκοσι ημέρες. 

Άγιοι Ζωσιμάς και Μαρία η Αιγυπτία.
Ο Αγιος Ζωσιμάς Κοινωνεί την Οσία Μαρία την Αιγυπτία.

Τοιχογραφία (Fresco) τού 17ου αιώνα στο Άγιον Όρος

πηγή

Στην συνέχεια ο Αββάς Ζωσιμάς, αφού έκλαψε πολύ και είπε ψαλμούς κατάλληλους για την περίσταση, «ἐποίησεν εὐχὴν ἐπιτάφιον» και μετά με μεγάλη κατάνυξη, «βρέχων τὸ σῶμα τοὶς δακρύσι» επιμελήθηκε τα της ταφής. 

Επειδή, όμως, η γη ήταν σκληρή και ο ίδιος ήταν προχωρημένης ηλικίας, για αυτό δεν μπορούσε να την σκάψει και τότε «ὁρᾷ λέοντα μέγαν τῷ λειψάνῳ τῆς Ὁσίας παρεστώτα καὶ τὰ ἴχνη αὐτῆς ἀναλείχοντα», δηλαδή είδε ένα λιοντάρι να στέκεται δίπλα στο λείψανο της Οσίας και να γλείφει τα ίχνη της. 

Ο Αββάς τρόμαξε, αλλά το ίδιο το λιοντάρι τπου είπε «οὐχὶ τοῦτον τοὶς κινήμασι μόνον ἀσπαζόμενον, ἀλλὰ καὶ προθέσει», δηλαδή το ίδιο το λιοντάρι παρακινούσε τον Αββά με τις κινήσεις του και με τις προθέσεις του, να προχωρήσει στον ενταφιασμό της.

Λαμβάνοντας ο Αββάς θάρρος από το ήμερο λιοντάρι, το παρακάλεσε να σκάψει αυτό τον λάκκο, για να ενταφιασθεί το ιερό λείψανο της Οσίας Μαρίας, επειδή εκείνος αδυνατούσε και το λιοντάρι υπάκουσε, «Εὐθὺς δὲ ἅμα τῷ σώματι θαπτόμενο», και με τα μπροστινά του πόδια έσκαψε το λάκκο, όσο έπρεπε, για να ενταφιασθεί το σκήνωμα της Οσίας Μαρίας.

Ο ενταφιασμός της Οσίας έγινε προσευχόμενου του Αββά Ζωσιμά και του λιονταριού «παρεστῶτος» ενώ μετά τον ενταφιασμό έφυγαν και οι δύο, «ὁ μὲν λέων ἐπὶ τὰ ἔνδον τῆς ἐρήμου ὡς πρόβατον ὑπεχώρησε. Ζωσιμᾶς δὲ ὑπέστρεψεν, εὐλογῶν καὶ αἰνῶν τὸν Θεὸν ἠμῶν».

Ο Άγιος Σωφρόνιος, Πατριάρχης Ιεροσολύμων, καταλήγει ότι έγραψε αυτό το βίο «κατὰ δύναμιν» και «τῆς ἀληθείας μηδὲν προτιμῆσαι θέλων».

Η Εκκλησία μας τιμά την μνήμη της Οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας στις 1 Απριλίου αλλά και την Ε' Κυριακή των Νηστειών.