ΤΑ ΔΕΞΙΑ ΧΕΡΙΑ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΘΕΟΔΩΡΩΝ ΣΤΡΑΤΗΛΑΤΗ ΚΑΙ ΤΗΡΩΝΟΣ.

Φυλάσσονται στην Ιερά Μονή Μεγάλου Σπηλαίου στα Καλάβρυτα.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Στην Ορθόδοξη Εκκλησία αποδίδουμε στα Αγία λείψανα τιμή και ευλαβική προσκύνηση, η όποια όμως δεν αποτελεί λατρευτική προσκύνηση η λατρεία. Τούτο γιατί κανείς ποτέ ορθόδοξος χριστιανός δεν ταύτισε στη σκέψη του τα τίμια λείψανα με «θεούς».Μακαριστός π. ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΑΛΕΒΙΖΟΠΟΥΛΟΣ (ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΩΝ ΟΜΑΔΩΝ).

Εικόνα των Αγίων Θεοδώρων από έναν ναό στα Σκόπια.

Χρονολογείται στα 1618 και η τέχνη της είναι εξαιρετική.

Στο πάνω μέρος διακρίνεται επιγραφή με χρυσά 

γράμματα στα ελληνικά, ενώ εκατέρωθεν των Αγίων 

υπάρχουν άλλες επιγραφές με μαύρα γράμματα.

πηγή

Οι Άγιοι Μεγαλομάρτυρες Θεόδωροι, ο Τήρων και ο Στρατηλάτης, υπήρξαν δύο αθλητές του Χριστού και το πλήθος των ναών που έχουν οικοδομηθεί προς τιμή των αγίων, είτε μαζί είτε κυρίως ξεχωριστά, δηλώνουν το μέγεθος της απήχησης που απολάμβαναν ανάμεσα στους χριστιανούς.

Ένας από τους αρχαιότερους ναούς βρίσκεται στα Ευχάιτα και εκεί, σύμφωνα με την παράδοση ήταν οι τάφοι των αγίων. 

Η μνήμη του Αγίου Θεοδώρου του Τήρωνος εορτάζεται στις 17 Φεβρουαρίου και του Αγίου Θεοδώρου του Στρατηλάτου στις 8 Φεβρουαρίου. 

Η Σύνοδος στη Λαοδίκεια, ανάμεσα στους κανόνες που εξέδωσε ήταν και εκείνος που έλεγε ότι δεν πρέπει να εορτάζονται άγιοι κατά τη νηστεία της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, αλλά να μετατίθεται η μνήμη τους στο επόμενο Σάββατο ή Κυριακή. 

Έτσι, λόγω του θαύματος του Αγίου Θεοδώρου του Τήρωνος με τα κόλλυβα που έγινε την Καθαρή Δευτέρα, μετατέθηκε η μνήμη των αγίων Θεοδώρων στο πρώτο Σάββατο των νηστειών.

Ο συνεορτασμός των αγίων οδήγησε ορισμένους νεότερους σχολιαστές να παρουσιάσουν την άποψη ότι δεν υπήρχαν δύο άγιοι Θεόδωροι, αλλά ένας και ότι αυτό οφείλεται σε δύο διαφοροποιημένα Συναξάρια. Η άποψη αυτή, φυσικά, δεν ευσταθεί διότι η Εκκλησία παρέλαβε από την αρχή να τιμά δύο αγίους Θεόδωρους. 

Εικόνα των Αγίων Θεοδώρου του Τήρωνος και Στρατηλάτη,
 μουσείο Ερμιτάζ, Αγία Πετρούπολη Ρωσία, 15ος αιώνας.
πηγή

Τα κείμενα που περιγράφουν τα μαρτύριά τους είναι πολύ αρχαία. 

Το αρχικό κείμενο για τον Άγιο Θεόδωρο τον Στρατηλάτη συνέγραψε ο γραμματέας του και αυτόπτης μάρτυρας των βασανιστηρίων που υπέστη, Ούαρος ή Αύγαρος και το κείμενο αυτό έχει εκδοθεί επιστημονικά στο τέλος του 19ου αιώνα. 

Εξάλλου, υπάρχει πληθώρα κειμένων προς τιμή του Αγίου Θεοδώρου του Στρατηλάτη τα οποία σώζονται μέχρι σήμερα και έχουν γίνει αντικείμενο μελέτης από πολλούς επιστήμονες.

Το αρχικό κείμενο που περιγράφει το μαρτύριο του Αγίου Θεοδώρου του Τήρωνος είναι κι αυτό πολύ αρχαίο και έχει εκδοθεί μαζί με το κείμενο του Αγίου Θεοδώρου του Στρατηλάτη τον 19ο αιώνα. 

Ο συντάκτης του κειμένου είναι άγνωστος, η ύπαρξη όμως του κειμένου μαρτυρείται από τον Άγιο Γρηγόριο επίσκοπο Νύσσης, που έζησε τον Δ΄ αιώνα και όλα τα παραπάνω συνηγορούν στο ότι οι Άγιοι Θεόδωροι υπήρξαν ως ξεχωριστά πρόσωπα και δεν ευσταθεί η άποψη ότι ήταν ένας Άγιος Θεόδωρος.

Στην Ελλαδική Εκκλησία οι Άγιοι Θεόδωροι τιμώνται μαζί το πρώτο Σάββατο των Νηστειών της Μεγάλης Τεσσαρακοστής και όχι στη μέρα μνήμης τους στις 8 και 17 Φεβρουαρίου ενώ η Εκκλησία της Κύπρου δεν ακολουθεί αυτή την παράδοση και τιμά τη μνήμη τους ξεχωριστά.

Η ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΗ ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ "ΦΟΒΕΡΑ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ".

Φυλάσσεται στην Ιερά Μονή Κουτλουμουσίου στο Αγιο Όρος.

Η Ιερά Μονή Κουτλουμουσίου στο Αγιο Όρος.

Αυτή η θαυματουργός εικόνα της Θεοτόκου ήταν το μόνο “αντικείμενο” που σώθηκε από μια φοβερή πυρκαγιά, η οποία κατέστρεψε ολόκληρο, ένα μετόχι της Μονής Κουτλουμουσίου στην Κρήτη.

Μεταφέρθηκε έκτοτε στον Άθωνα, όπου εξακολουθεί να επιτελή πολλά θαύματα, όπως λένε οι πατέρες της Μονής αλλά και αρκετοί προσκυνητές.

Στη νοτιοδυτική γωνία της Ιεράς Μονής Κουτλουμουσίου βρίσκεται ο Πύργος, που είναι ένα κτίσμα του 1508, με τον οποίο συνδέεται το Παρεκκλήσιο της «Φοβεράς Προστασίας», το οποίο είναι ενσωματωμένο στο αριστερό μέρος της λιτής του καθολικού, και λέγεται «Κυριακό παρεκκλήσιο».

Το «Κυριακό παρεκκλήσιο» κτίσθηκε το 1733 και σε αυτό φυλάσσεται αυτή η θαυματουργός εικόνα της Παναγίας, που φιλοτεχνήθηκε τον 13ο αιώνα και στην εικόνα η Παναγία κρατά το Χριστό στο αριστερό της χέρι, ενώ το βλέμμα της είναι στραμμένο και κοιτάζει τον άγγελο, ο οποίος κρατεί τα σύμβολα του Πάθους και γύρω από τα πρόσωπα της Παναγίας και του Χριστού εικονίζονται διάφορες μορφές προφητών.

Για την ονομασία της εικόνας αυτής υπάρχει το ακόλουθο περιστατικό: σε μια επιδρομή πειρατών, οι μοναχοί βρέθηκαν σε πολύ δύσκολη θέση και κατέφυγαν στην Παναγία. Μπροστά στην εικόνα αυτή με θέρμη παρακάλεσαν για την προστασία τους. 

Η Παναγία τότε κατέστησε τη Μονή «αόρατη» στα μάτια των επιδρομέων, ενώ στη συνέχεια διασκορπίστηκαν και έφυγαν άπρακτοι από το χώρο του μοναστηριού αλλά και από όλο το Περιβόλι της Παναγίας. Όλοι μίλησαν τότε για παρέμβαση της Παναγίας και η εικόνα της Παναγίας έκτοτε ονομάστηκε Φοβερά Προστασία.

Την Τρίτη της Διακαινησίμου, ημέρα πανηγυρικού εορτασμού της εικόνας, η Φοβερά Προστασία λιτανεύεται από το μοναστήρι ως το Πρωτάτο, όπου και ανταποδίδει την επίσκεψη της θαυματουργού εικόνας του Άξιον Εστί, που έχει γίνει την προηγούμενη μέρα στο Κουτλουμούσι, κατόπιν του αρχαίου αυτού εθίμου.

Η ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΗ ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΤΡΥΦΩΤΙΣΣΑΣ.

Φυλάσσεται στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Νικολάου, στην Αλεξανδρούπολη.

Λεπτομέρεια της ανάγλυφης εικόνας

Η θαυματουργή αυτή εικόνα φιλοτεχνήθηκε τον 13ο αιώνα και μετέφεραν οι πρόσφυγες από την Αίνο της Ανατολικής Θράκης μετά την Ανταλλαγή Πληθυσμών, στην Αλεξανδρούπολη όπου εγκαταστάθηκαν και την εναπόθεσαν στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Νικολάου, στο δεξιό κλίτος του ναού.

Η εικόνα είναι σπάνιας τεχνοτροπίας (ξύλινη ανάγλυφη εικόνα με επίστρωση από σπάνιες χρωστικές ουσίες – συνυπάρχουν δηλαδή σε αυτή ταυτόχρονα δύο διαφορετικές τεχνοτροπίες, ένας συνδυασμός γλυπτικής και ζωγραφικής) και από τις ελάχιστες ανάγλυφες εικόνες στον ορθόδοξο κόσμο.

Μαρτυρίες προσφύγων ανέφεραν ότι η Παναγία η Τρυφώτισσα (ή Τριφώτισσα) αποτελούσε καταφυγή για τους ασθενούντες και επιτέλεσε πολλά θαύματα που αφορούσαν στη θεραπεία των ματιών αλλά και πολλές άλλες θεραπευτικές ευεργεσίες. 

Ο Ιερός Μητροπολιτικός Ναός του Αγίου Νικολάου,
στην Αλεξανδρούπολη

Η Παναγία ΜΗ(ΤΗ)Ρ Θ(Ε)ΟΥ Η ΤΡΥΦ(ΩΤΙ)ΣΑ, εικονίζεται σε χαμηλό ανάγλυφο, μετωπικά, στον τύπο της Οδηγήτριας, υποβαστάζοντας τον Ιησού Χριστό στο καλυμμένο με το μαφόριο αριστερό χέρι της, κρατώντας κλειστό ειλητάριο. 

Οι εκφράσεις των προσώπων, οι ευκρινείς πτυχώσεις των ενδυμάτων, οι φωτοσκιάσεις στα πρόσωπα και η παντελής έλλειψη κάθε επίπεδης επιφάνειας στις μορφές, μας δίνουν ένα τέλειο συνδυασμό γλυπτικής και ζωγραφικής της μεσοβυζαντινής περιόδου. 

Τα μεγάλα αμυγδαλωτά μάτια της Παναγίας της έδωσαν το ασυνήθιστο επίθετο Τρυφώτισσα, επειδή συγκεντρώνουν επάνω τους όλη την ένταση της μορφής της και επειδή οι χριστιανοί της ευρύτερης περιοχής της Αίνου κατέφευγαν στην χάρη της όταν οι αντανακλάσεις των ακτίνων του ήλιου πάνω στις πολλές αλυκές τους έβλαπταν την όραση.

Η ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΗ ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΚΑΣΤΡΕΛΛΑΣ.

Φυλάσσεται στον ιερό Ναό της Παναγίας στα Πυργαδίκια Χαλκιδικής. 

Λεπτομέρεια της εικόνας 

Τoν 9ο ή 10ο αιώνα κατά την ταραχώδη εποχή της εικονομαχίας, σε μια ακρογιαλιά του νησιού Άφθονη της θάλασσας του Μαρμαρά, στον ορμίσκο “Άσπρος Πούντος”, βρέθηκε μια εικόνα της Θεοτόκου διαστάσεων 52 Χ 70 εκατοστών που απεικονίζει την Παναγία να κρατάει στην αγκαλιά της το θείο βρέφος.

Η εικόνα αυτή ρίχτηκε από τα κάστρα της Κωνσταντινούπολης στη θάλασσα για να σωθεί από τους εικονομάχους της εποχής εκείνης ενώ πολλοί είναι αυτοί που ισχυρίζονται ότι η εικόνα αυτή είναι έργο του Ευαγγελιστή Λουκά.

Αφού λοιπόν ταξίδεψε για πολύ καιρό στην Θάλασσα (εξ ου και το όνομα Καστρέλλα) τα κύματα την έφεραν κοντά στις ακτές της Αφθόνης. 

Κάποιος βαρκάρης από την Αφθόνη έβλεπε στον ύπνο του μια μελαχρινή γυναίκα που κολυμπούσε και ζητούσε βοήθεια, ο αγαθός Βαρκάρης ξύπνησε και άρχισε να ψάχνει με την βάρκα του, κωπηλατώντας για πολλές ώρες, χωρίς όμως αποτέλεσμα. 

Λεπτομέρεια της εικόνας

Το όνειρο επαναλήφθηκε για πολλές νύχτες έως ότου ο βαρκάρης καταφέρνει να εντοπίσει την εικόνα της Παναγίας στη θάλασσα και βλέποντας την, αναγνωρίζει στο πρόσωπο της την κοπέλα που στο όνειρο του ζητούσε βοήθεια. 

Την έφερε στο χωριό και οι κάτοικοι θεώρησαν το γεγονός αυτό θείο δώρο. Την μετέφεραν στην εκκλησία του χωριού, όπου έγινε κατανυκτική παράκληση και δοξολογία ενώ από την επόμενη κιόλας μέρα άρχισαν να συγκεντρώνουν χρήματα για να κτισθεί μια Μονή, η Μονή της Παναγίας Καστρέλλας. 

Η εποχή εκείνη για την Κωνσταντινούπολη και το Βυζάντιο ήταν εποχή ταραχών και εμφύλιων διαμαχών, γι” αυτό και το νησί Μαρμαράς όπου βρίσκονταν και η Αφθόνη, απετέλεσε τόπο εξορίας πολλών επιφανών της εποχής εκείνης. Πατριάρχες, άνθρωποι των γραμμάτων, δάσκαλοι, συγγραφείς ακόμη και η αυτοκράτειρα Θεοφανώ σύζυγος του αυτοκράτορα Νικηφόρου Φωκά η οποία και τον σκότωσε το 968 και βρέθηκε εξόριστη στην Προικόνησο. 

Τα Πυργαδίκια Χαλκιδικής

Η πίστη όλων των Αφθονιατών, στη χάρη της Παναγίας ήταν πολύ μεγάλη για αυτό και το μοναστήρι το επισκεπτόταν πλήθος κόσμου, κυρίως στη γιορτή στις 8 Σεπτεμβρίου. 

Οι ναυτικοί από την Αφθόνη που ήταν πάρα πολλοί, προγραμμάτιζαν τα ταξίδια τους έτσι ώστε στις 8 Σεπτεμβρίου να είναι όλοι στο Πανηγύρι της Παναγίας.

Το 1922 με την Μικρασιατική καταστροφή όταν οι Αφθονιάτες εκδιώχθηκαν από τον τόπο τους, η εικόνα της Παναγίας ήταν το πρώτο πράγμα που πήραν μαζί τους. 

Ο αυστηρός περιορισμός που υπήρχε από τους υπεύθυνους για την ποσότητα των πραγμάτων που μπορούσαν να πάρουν στο καράβι POLAND που θα τους μετέφερε, δεν τους άγγιξε καθόλου, ήταν τόσο μεγάλη η πίστη τους στην εικόνα αυτή που θα ήταν ίσως το μοναδικό πράγμα που θα έπαιρναν μαζί τους αν τους επιτρέπονταν να πάρουν μόνο ένα. 

Η κοινότητα της Αφθόνης (τουρκ. Asmali) βρίσκεται
στη νοτιοδυτική πλευρά της νήσου του Μαρμαρά

Όταν ήρθαν στα Πυργαδίκια, η κατασκευή της εκκλησίας ήταν το πρώτο μέλημά τους. 

Υπεύθυνος για την ανέγερση του Ναού ήταν ο αείμνηστος παπα - Θανάσης Παπαγεωργίου (πρώτος εφημέριος των Πυργαδικίων) με συνεργάτες του την εκκλησιαστική επιτροπή που αποτελούνταν από τους: Αλέξανδρο Ευγενίδη, Τομόθεο Λιόλιο, Θρασύβουλο Διαμαντή, Ιωάννη Πολυζώνη, Αναστάσιο Λαζαρίδη, Βασίλειο Κονακάρη και Ανδρόνικο Πετρίδη. 

Μαζί λοιπόν με το κοινοτικό συμβούλιο που αποτελούνταν από τους Γαβριήλ Πετρίδη, Αθανάσιο Καρανάσο, Σάββα Βαλασάκη και Κυριάκο Δροσινάκη, έστειλαν επιστολή στους Αφθονιάτες που ζούσαν στην Αμερική και ζήτησαν οικονομική βοήθεια.

Οι πατριώτες, από το Λος – Άντζελες, ανταποκρίθηκαν και έστειλαν τη βοήθεια αυτή το 1934 ενώ προσθέτοντας και τα χρήματα που είχαν συγκεντρώσει με έρανο καθώς και με κάποιο ποσό που έδωσε το κοινοτικό ταμείο, ξεκίνησαν οι εργασίες. 

Ο πόλεμος του 1940 δυσκόλεψε πάρα πολύ την εξέλιξη των εργασιών, όμως η μεγάλη πίστη στη Παναγιά τους έδωσε δύναμη και κουράγιο να συνεχίσουν έτσι ώστε στις 20 Φεβρουαρίου του 1941 να γίνει η πρώτη λειτουργία που συνοδεύτηκε με λιτανεία στους δρόμους του χωριού. 

Τον Απρίλιο του 1947 λόγω εμφυλίου, οι Αφθονιάτες εκκενώνουν το χωριό τους και διασκορπίζονταν στα γύρω χωριά για λόγους ασφαλείας, ακολουθώντας κρατική εντολή., όμως επιστρέφουν το 1949 και βρίσκουν πολλές καταστροφές από φωτιά σε σπίτια αλλά και στην εκκλησία. 

Η άθλια οικονομική τους κατάσταση δεν τους επιτρέπει να αποκαταστήσουν τις ζημιές, έτσι απευθύνονται και πάλι στους Αφθονιάτες της Αμερικής και συγκεκριμένα στην κ. Βασιλική Κουμπουλέση για βοήθεια και πράγματι με δική της πρωτοβουλία έγινε έρανος και προσθέτοντας και τη δική της δωρεά κατάφερε να συγκεντρώσει ένα σεβαστό ποσό. 

Για να επιτευχθεί όμως αυτός ο στόχος η εικόνα της Παναγίας ταξίδεψε αεροπορικώς στην Αμερική και συγκεκριμένα στο Χόλιγουντ, όπου υπήρχαν πολλοί Αφθονιάτες. Με τα χρήματα αυτά, τη βοήθεια από την Αμερική, αγοράστηκε το τέμπλο από μια Ρωσική σκήτη του Αγίου Όρους, την Γουρονοσκήτη η Θιβαίς. 

Το 1951 η ίδια η Βασιλική Κουμπουλέση με την κόρη τους φέρνουν στα Πυργαδίκια την εικόνα από την Αμερική και στις 2 Αυγούστου του 1953 γίνονται τα επίσημα εγκαίνια του ναού.

Πολλοί είναι οι πιστοί που έρχονται για να την προσκυνήσουν καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους αλλά κυρίως την ημέρα της εορτή της στις 8 Σεπτεμβρίου.

Η ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΗ ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΑΓΑΘΩΝΟΣ.

Φυλάσσεται στην Ιερά Μονή Αγάθωνος στην Υπάτη Λαμίας.

Η μονή Αγάθωνος στην Υπάτη

Την περίτεχνη αυτή εικόνα της Παναγίας μας, σύμφωνα με την παράδοση βρήκε ο Όσιος Αγάθωνας και το χρώµα του προσώπου Της Παναγίας είναι αχνό µαύρο, κάτι που µάλλον οφείλεται στην φωτιά που έβαλαν οι Τούρκοι στο Μοναστήρι του Αγάθωνος κατά την Επανάσταση του 1821.

Η εικόνα της Παναγίας του Αγάθωνος ανήκει στον τύπο της «Παναγίας Οδηγήτριας» και η φιλοτέχνησή της αποδίδεται κατά την παράδοση στον Ευαγγελιστή Λουκά, ο οποίος όπως είναι γνωστό ζωγράφισε την Παναγία όσο εκείνη ζούσε και της έδειχνε µάλιστα και τις εικόνες του, που ζωγράφιζε.

Το καθολικό της μονής Αγάθωνος

Η Εικόνα είναι τοποθετηµένη στο αριστερό µέρος του νάρθηκα του καθολικού της μονής, επάνω σε ένα ξυλόγλυπτο προσκυνητάρι.

Ολόκληρη η εικόνα είναι καλυµµένη µε καλλιτεχνικό ασηµένιο επικάλυµµα, που αφήνει µόνο τα πρόσωπα της Παναγίας και τού µικρού Ιησού να φαίνονται.

Στο αριστερό κάτω άκρο της εικόνας υπάρχει η επιγραφή του κατασκευαστή του επικαλύµµατος: «Έργον Ι. Α. Νικητοπούλου, Αθήναι 1906» και κάτω από το επικάλυµµά της υπάρχει η θύµηση: «ΔΕΗΣΙΣ ΤΟΥ ΔΟΥΛΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΕΙΣ ΑΙΩΝΙΟΝ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΝ 1812».

Σύµφωνα µε την εξέτασή της οι αρχαιολόγοι πιστεύουν πως στα χρόνια του Ηγούµενου της μονής Κωνστάντιου ∆ηµητριάδη (1852 - 1856) έγινε κάποια επιδιόρθωσή της και πιθανότατα, στα επόµενα χρόνια να ακολούθησε και μία δεύτερη επιδιόρθωση.

Η ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΗ ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΦΙΛΕΡΗΜΟΥ.

Η Εικόνα της Υπεραγίας Θεοτόκου της «Φιλερήμου» ή «των Χαρίτων» είναι έργο του 10ου αιώνα και βρίσκεται στο Εθνικό Μουσείο του Μαυροβουνίου.

Η εικόνα της Παναγίας της Φιλερήμου χωρίς κάλυψη

Κατά την παράδοση η εικόνα αυτή της Παναγίας έφθασε στη Ρόδο από τα Ιεροσόλυμα και τοποθετήθηκε στο Καθολικό της Μονής του λόφου Φιλερήμου, στην ακρόπολη της αρχαίας πόλεως της Ιαλυσού, από τον οποίο πήρε βέβαια και την προσωνυμία αυτή.

Κατά τη γνώμη μερικών ερευνητών την Εικόνα έφεραν στην Ρόδο οι Ιωαννίτες Ιππότες, πιθανότερο όμως είναι είναι να υπήρχε εκεί ήδη, πριν την άφιξη των Ιπποτών γιατί διαφορετικά δεν μπορεί να δικαιολογηθεί η τιμή και η αγάπη που απολάμβανε η εικόνα, σύμφωνα με τις μαρτυρίες, από το Ορθόδοξο πλήρωμα της νήσου ήδη από τα πρώτα χρόνια της Ιπποτοκρατίας.

Η Εικόνα της Παναγίας παρέμεινε στη Ρόδο μέχρι και το 1523, την χρονιά καταλήψεως της Ρόδου από τον Σουλεϊμάν τον Μεγαλοπρεπή, όταν φεύγοντας οι Ιππότες προς την Δύση, μεταξύ των πολλών άλλων κειμηλίων, την πήρανε μαζί τους.

Αρχικά μεταφέρθηκε στην Ιταλία (1523 - 1527), κατόπιν στη Γαλλία (1527 - 1530) και ύστερα στη Μάλτα (1530 - 1798) που όταν ο Μέγας Ναπολέων την κατέλαβε η Εικόνα φυγαδεύτηκε και μέσω της Τεργέστης έφθασε στη Ρωσία, όπου ο Τσάρος Παύλος ο Α’ την υποδέχθηκε με μεγάλες τιμές και διέταξε να την καλύψουν με χρυσή επένδυση και να την κοσμήσουν με πολύτιμους λίθους.

Η εικόνα της Παναγίας της Φιλερήμου χωρίς το χρυσό κάλυμμα,
αλλά με τη μαύρη χάρτινη κάλυψη της, που προστατεύει τα
αρχικά ξύλινα τμήματα της εικόνας.

Κατά την Οκτωβριανή επανάσταση του 1917, για να μην καταστραφεί η Εικόνα από τους άθεους, μεταφέρθηκε από τη Μόσχα στην Αγία Πετρούπολη και κατόπιν μέσω της Εσθονίας έφθασε στην Κοπεγχάγη (1919) και παραδόθηκε, ως αυτοκρατορικός θησαυρός, στη μητέρα της τσαρίνας Μαρία Φιοντόροβνα, η οποία το 1928 την παρέδωσε για να μεταφερθεί στο Βελιγράδι ή κατ’ άλλους στη ρωσική Μονή Αγίου Παντελεήμονος του Αγίου Όρους.

Η Εικόνα, με έναν ενδιάμεσο σταθμό τη Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία του Βερολίνου, έφθασε τελικά στο Βελιγράδι και παραδόθηκε στην βασιλική οικογένεια των Καρατζώρτζεβιτς. 

Στον Ναό των ανακτόρων του Βελιγραδίου παρέμεινε μέχρι την 6η Απριλίου 1941, όταν, λόγω των βομβαρδισμών του Βελιγραδίου από τα Γερμανικά στρατεύματα, μεταφέρθηκε για ασφάλεια στην Μονή του Οστρόγου, απ’ όπου την πήρε η Κυβέρνηση του Μαυροβουνίου και την τοποθέτησε στο Εθνικό της Θησαυροφυλάκιο το 1952 και το 1978 παραδόθηκε στο Εθνικό Μουσείο του Μαυροβουνίου, όπου και βρίσκεται σήμερα, εντός ενός ειδικά διαμορφωθέντος παρεκκλησίου.

Αντίγραφο της Εικόνας, το οποίο φιλοτεχνήθηκε από τον Μοναχό Λάζαρο, ύστερα από αίτημα του Μητροπολίτη Ρόδου Κυρίλλου, μεταφέρθηκε στη Ρόδο από τον Μητροπολίτη Μαυροβουνίου και Παραθαλασσίας Αμφιλόχιο και τοποθετήθηκε στο Καθολικό της Ιεράς Μονής Φιλερήμου το 2008.