Η ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΗ ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ "ΥΠΑΠΑΝΤΗΣ", ΚΑΛΑΜΑΤΑ.

Φυλάσσεται στον Μητροπολιτικό Ιερό Ναό της Υπαπαντής του Χριστού, στην Καλαμάτα. 

Ο μεγαλώνυμος, Μητροπολιτικός και Καθεδρι­κός 

Ναός Υπαπαντής του Χριστού.

Η θαυματουργός αυτή Εικόνα της Παναγίας της επονομαζομένης "Παναγία Υπαπαντή", είναι η Προστάτιδα και Πολιούχος των Καλαματιανών και των κατοίκων όλης της Μεσσηνίας.

Η φορητή αυτή Εικόνα της Υπεραγίας Θεοτόκου, η οποία κρατά στην αριστερή αγκαλιά της τον Χριστό έχει διαστάσεις μήκους 1,10 και πλάτους 0,68 και ακολουθεί τον εικονογραφικό τύπο της Παναγίας της Αμολύντου ή του Πάθους.

Το θαυμαστό χρονικό της ευρέσεως της έχει ως εξής:

"Η ιστορία της εικόνος είναι γνωστή από του 17ου αιώνος, τότε πυρποληθείς ο μικρός Ναός της Υπαπαντής, κείμενος εις το σημείον, όπου σήμερον υπάρχει μαρμάρινος σταυρός, φέρων εις την βάσιν του χαραγμένας τάς λέξεις "Η ΠΛΑΞ ΑΥΤΗ ΕΝΘΥΜΙΖΕΙ ΙΕΡΟΝ ΚΑΙ ΑΔΥΤΟΝ", ετάφη η Εικόνα εις τα ερείπια αυτού. Εις τον χώρον του Ναού κατεσκευάσθη υπό του Τούρκου πασά σταύλος δια τον ίππον του. Ο ιπποκόμος του πασά, χριστιανός το θρήσκευμα, επί τρείς συνεχείς νύχτας έβλεπε τρομερόν όνειρον. 

Το προσκυνητάρι της θαυματουργής εικόνας

Μια γυναίκα παρουσιάζετο και του έλεγε να εισηγηθεί εις τον πασάν να αποσύρη τον ίππον του από τα ερείπιαεκείνα, διότι κακόν θα συνέβαινε εις αυτόν, εις περίπτωσιν απειθίας αλλά και δια τον ίδιον τον ιπποκόμον, εάν δεν εφανέρωνε το όνειρον εις τον κύριον του.

Παρετηρήθη ακόμη ότι και ο ίππος επί πολύν καιρόν επιμόνως εκτυπούσε με το πόδι του το μέρος εκείνο, όπου ακριβώς εκρύπτετο η Εικών. 

Φοβηθείς ο πασάς διέταξε να απομακρυνθή ο ίππος του από τα ερείπια εκείνα του βυζαντινού Ναού. Μετ' ολίγον καιρόν και ο προύχων των καλαμών Π. Τζάνες είδεν εν ονείρω ότι παρουσιάσθη εις αυτόν η ιδία γυναίκα, η οποία παρουσιάσθη και εις τον ιπποκόμον του πασά και υπέδειξεν ότι εις τον άλλοτε βυζαντινόν Ναΐσκον, τον οποίον κατεδάφισαν οι Τούρκοι και ο χώρος του οποίου εχρησιμοποιήθη ως σταύλος του ίππου του πασά, εκρύπτετο θαμμένη σεβασμία Εικών και ότι έπρεπε να ανασκαφή ο χώρος και να αποκαλυφθή αύτη. 

Ο Π. Τζάνες έχων καλάς σχέσεις με τους Τούρκους των Καλαμών, παρεκάλεσεν αυτούς και του επετράπη να ανασκάψη το έδαφος του χώρου εκείνου. Γενομένης δε ανασκαφής, ω του θαύματος, ανευρέθη η σεβασμία Εικών της Θεοτόκου..."

Ο Ιερός Ναός πανηγυρίζει, με λαμπρότητα και επισημότητα, την 1η και 2η Φεβρουαρίου, Εορτή της Υπαπαντής του Χριστού.

Ο μακαριστός Μητροπολίτης Χρυσόστομος Δασκαλάκης καθιέρωσε το 1948, ο εορτασμός αυτός να αρχίζει στις 27 Ιανουαρίου και να τελειώνει στις 9 Φεβρουαρίου, στην Απόδοση δηλαδή της Εορτής της Υπαπαντής και να έχει διάρκεια 14 ημέρες.

Η λιτανεία της Ιεράς Εικόνας στους κεντρικούς δρόμους και πλατείες της πόλεως γίνεται από το έτος 1889 και συνεχίζεται πανδήμως μέχρι σήμερα, έστω και με άσχημες καιρικές συνθήκες.

(Μητροπολίτου Μεσσηνίας Χρυσοστόμου Θέμελη: "Η εν Καλαμάτα Ιερά Εικών της Παναγίας Υπαπαντής", Καλαμάτα 1998).

Η ΤΙΜΙΑ ΚΑΡΑ ΤΟΥ ΟΣΙΟΜΑΡΤΥΡΑ ΓΕΔΕΩΝ ΤΟΥ ΕΝ ΤΥΡΝΑΒΟΥ.

Φυλάσσεται στον ομώνυμο Ιερό Ναό του Αγίου Γεδεών, στον Τύρναβο. 

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Στην Ορθόδοξη Εκκλησία αποδίδουμε στα Αγία λείψανα τιμή και ευλαβική προσκύνηση, η όποια όμως δεν αποτελεί λατρευτική προσκύνηση η λατρεία. Τούτο γιατί κανείς ποτέ ορθόδοξος χριστιανός δεν ταύτισε στη σκέψη του τα τίμια λείψανα με «θεούς». Μακαριστός π. ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΑΛΕΒΙΖΟΠΟΥΛΟΣ (ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΩΝ ΟΜΑΔΩΝ).

Φορητή εικόνα του Οσίου Γεδεών με σκηνές του βίου του

Ο Άγιος Γεδεών γεννήθηκε στο χωριό Γλαφυραί ή Κάπουρνα στο Νομό Μαγνησίας, κατά κόσμον ονομαζόταν Νικόλαος και οι ευσεβείς γονείς του, ονομάζονταν ήτανε ο Αυγερινός και η Κυράτζα ενώ είχε άλλους τρεις αδελφούς και τέσσερις αδελφές.

Δώδεκα χρονών, με την οικογένειά του πήγε στο χωριό Γιερμή και από εκεί στο Βελεστίνο, όπου εργαζόταν κοντά στο θείο του στο παντοπωλείο, όμως τον άρπαξε ο Αγάς του Βελεστίνου Αλή και τον εξισλάμισε με το όνομα Ιμπραήμ.

Μετά από δυο μήνες, ο Νικόλαος, κατόρθωσε και δραπέτευσε, επανήλθε στην οικογένειά του όπου ο πατέρας του τον φυγάδευσε στο χωριό Κεραμίδι, και από εκεί μαζί με κάποιους οικοδόμους πήγε στην Κρήτη.

Εκεί εξομολογήθηκε τα του όσα του είχανε συμβεί σε κάποιο Ιερέα και βρήκε άσυλο στο εξωκλήσι του. 

Μετά τον θάνατο του ιερέα, ο Νικόλαος έφυγε για το Άγιον Όρος όπου αφού εξομολογήθηκε έλαβε των αχράντων μυστηρίων και στη Μονή Καρακάλου, εκάρη μοναχός με το όνομα Γεδεών και οι πατέρες της Μονής του ανέθεσαν το διακόνημα του Εκκλησιάρχου.

Ο Τάφος του Οσίου Γεδεών στον Τύρναβο

Στις 6 Ιουνίου του 1797 ο Γεδεών με την ευλογία των Πατέρων διορίσθηκε μετοχιάρης με τον προηγούμενο Γαβριήλ, στο Μετόχιο της Μεταμορφώσεως, στις Μαργαρίτες της επαρχίας Ρεθύμνου (σημερινού Δήμου Γεροποτάμου) της Κρήτης όπου παρέμεινε έξι χρόνια και έπειτα επέστρεψε στην μονή της μετανοίας του.

Επιστρέφοντας στο Άγιον Όρος, μετά από μία πνευματική εξόρμηση που είχε στο Βελεστίνο και ευρύτερα στην Θεσσαλική γη, αξιώνεται ενός μοναδικού και συγκλονιστικού θείου Οράματος: Ένα βράδυ, ενώ ήταν προσευχόμενος μέσα στο καθολικό της Ιεράς Μονής Καρακάλλου ακούει από την Αγία Εικόνα του Παντοκράτορος Χριστού, από τον Τρούλλο δηλαδή της Εκκλησίας την φωνή του Κυρίου να του λέει: «Ος αν αρνήσηταί με έμπροσθεν των ανθρώπων, αρνήσομαι καγώ, αυτόν έμπροσθεν του Πατρός μου του εν Ουρανοίς».

Ο Ιερός Ναός του Αγίου Γεδεών του Οσιομάρτυρα,
στον Τύρναβο της Λάρισας.

Ήταν η φωνή που περίμενε, την είδε ως Θεία ευδοκία και την άκουσε με την πονεμένη του καρδιά που διψούσε για μαρτύριο και θυσία.

Με την ευχή των Γεροντάδων Του, αναχωρεί από το Αγιώνυμο Όρος πηγαίνοντας στην Ζαγορά και από εκεί επανέρχεται στο Βελεστίνο και στην Αγιά Λαρίσης με μοναδικό σκοπό να κηρύξει Ιησούν Χριστόν και τούτον Εσταυρωμένον, να σκορπίσει το αληθινό Φως του Αγίου Τριαδικού Θεού στους ανθρώπους και να ξεπλύνει με αυτό τον τρόπο το παιδικό του αμάρτημα, αυτό της αρνήσεώς του.

Μια μέρα, εκεί όπου ιεραποστολικά εργαζόταν κηρύττοντας τον λόγο του Θεού, συλλαμβάνεται στην Λάρισα από τους Αγαρηνούς και κατευθείαν οδηγείται στον Τύρναβο, όπου βρισκόταν ο Βελή Πασάς, ενώπιον του οποίου με ιδιαίτερο θάρρος ομολογεί το παιδικό του αμάρτημα και με σθένος διακηρύσσει ότι Χριστιανός γεννήθηκε και Χριστιανός θα αποθάνει.

Η Τιμία Κάρα του Οσιομάρτυρα Γεδεών

Μετά από αυτήν την δυνατή ομολογία Του οδηγείται στην φυλακή, από όπου μετά από σύντομο χρονικό διάστημα αρχίζει το πραγματικά φρικτό μαρτύριο.

Τον διαπομπεύουν στους δρόμους του Τυρνάβου, του ξυρίζουν το κεφάλι και του φορούν κεφαλήν προβάτου, τον ανεβάζουν ανάποδα πάνω σε ζώο και τον σύρουν για πολλή ώρα, περιγελώντας τον, του κόβουν με το τσεκούρι τα δυο του χέρια και τα δυο του πόδια.

Ο Άγιος ευρισκόμενος πάνω ακριβώς στην γέφυρα του Τυρνάβου (που προ ολίγων μηνών στο ίδιο ακριβώς σημείο, επάνω στην Γέφυρα του Τιταρήσιου, είχε μαρτυρήσει με γενναιότητα και καρτερία ο Άγιος Νεομάρτυς Γεώργιος, ο Διδάσκαλος της Ραψάνης) και μέσα σε κλίμα μεγάλου ψύχους, παραδίδει το πνεύμα Του στον Κύριο μας Ιησού Χριστό, στις 30 Δεκεμβρίου του 1818.

Οι Χριστιανοί του Τυρνάβου, μαζί με το Ιερατείον της πόλεως αφού συνέλεξαν το ακρωτηριασμένο σώμα του Μάρτυρος Γεδεών, το τύλιξαν σε λευκή σινδόνη και το ενταφίασαν στον Ιερό Ναό των Αγίων Δώδεκα Αποστόλων Τυρνάβου όπου μετά από 19 χρόνια έγινε η ανακομιδή των λειψάνων του.

Έκτοτε ο Άγιος Μεγαλομάρτυς Γεδεών αποτελεί τον ανεξάντλητο θησαυρό και θαυματουργεί ασταμάτητα προστατεύοντας την Πόλη του Τυρνάβου ως Πολιούχος της, αλλά και όλους όσους τον επικαλούνται στις προσευχές τους.

Η μνήμη του τιμάται στις 30 Δεκεμβρίου.

Η ΤΙΜΙΑ ΚΑΡΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΚΥΡΟΥ ΤΟΥ ΑΝΑΡΓΥΡΟΥ.

Φυλάσσεται στην Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου Λουτρακίου Κορινθίας.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Στην Ορθόδοξη Εκκλησία αποδίδουμε στα Αγία λείψανα τιμή και ευλαβική προσκύνηση, η όποια όμως δεν αποτελεί λατρευτική προσκύνηση η λατρεία. Τούτο γιατί κανείς ποτέ ορθόδοξος χριστιανός δεν ταύτισε στη σκέψη του τα τίμια λείψανα με «θεούς». Μακαριστός π. ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΑΛΕΒΙΖΟΠΟΥΛΟΣ (ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΩΝ ΟΜΑΔΩΝ).

Άγιος  Μάρτυρας Κύρος Αλεξανδρείας.
Τοιχογραφία 12ου αιώνα, Μονή Αγ. Αντωνίου, Νόβγκοροντ, Ρωσία

Οι Άγιος Μάρτυρας Κύρος άθλησε κατά την εποχή του αυτοκράτορα Διοκλητιανού (284 - 305 μ.Χ.) και καταγόταν από την Αλεξάνδρεια.

Όταν ξέσπασε ο μεγάλος διωγμός του Διοκλητιανού, ο Άγιος Κύρος πήγε σε ένα παραθαλάσσιο τόπο της Αραβίας και αφού περιεβλήθηκε το μοναχικό σχήμα, κατοίκησε στον τόπο αυτό.

Ο Άγιος Ιωάννης ο Ανάργυρος, ο συναθλητής του Αγίου Κύρου που καταγόταν από την Έδεσσα της Μεσοποταμίας, πήγε στα Ιεροσόλυμα και εκεί άκουσε για τα θαύματα που επιτελούσε ο Άγιος Κύρος και στην συνέχεια μετέβη στην Αλεξάνδρεια.

Από εκεί, αφού από διάφορες φήμες έμαθε που διέμενε ο Άγιος Κύρος, πήγε και τον βρήκε και έμεινε μαζί του. 

Τα θαύματα των Αγίων Αναργύρων συνέγραψε ο Άγιος Σωφρόνιος, Πατριάρχης Ιεροσολύμων που τιμάται στις 11 Μαρτίου, διότι οι Άγιοι θεράπευσαν τα μάτια του ενώ και κατά την περίοδο του ίδιου διωγμού του Διοκλητιανού συνελήφθη και η Αγία Αθανασία, που ήτανε χήρα, καθώς επίσης και οι τρεις θυγατέρες της Θεοδότη, Θεοκτίστη και Ευδοξία.

Άθληση των Άγίων Αναργύρων Κύρου και Ιωάννου.
Μικρογραφία στό Μηνολόγιο τού Βασίλειου Β ', 985 Κωνστ/πολη.
Τώρα βρίσκεται στην Βιβλιοθήκη τού Βατικανού. Ρώμη

Η είδηση τάραξε τον Κύρο και τον Ιωάννη και επειδή φοβήθηκαν μήπως αυτές δειλιάσουν από την σκληρότητα των βασανιστηρίων, εξαιτίας της αδυναμίας της φύσεως της γυναίκας, έσπευσαν κοντά τους και έδιναν σε αυτές θάρρος, ενώ παράλληλα προετοιμάζονταν και οι ίδιοι για το μαρτύριο.

Πράγματι, συνελήφθησαν και αυτοί και οδηγήθηκαν στον ηγεμόνα όπου εκεί διακήρυξαν με παρρησία και θάρρος την πίστη τους στον Θεό. 

Μάταια ο ηγεμόνας ζητούσε να κάμψει την ανδρεία της μητέρας, δείχνοντας σε αυτή τις θυγατέρες της και επιρρίπτοντάς της την ενοχή. 

Εκείνη, αφού στράφηκε προς τις θυγατέρες της, τις ενίσχυε λέγουσα ότι η σωματική ωραιότητα είναι πρόσκαιρη, ενώ στην αιωνιότητα διατηρείται η ομορφιά της ψυχής του ανθρώπου αθάνατη. Αυτές δε έλεγαν προς την μητέρα τους ότι αισθάνονταν μεγάλη χαρά, επειδή έμελλε να φύγουν από τον μάταιο αυτό κόσμο μαζί της για την αγάπη του Χριστού και να μην χωρισθούν ποτέ από κοντά της.

Ο Αγιος Κύρος και ο Αγιος Ιωάννης, οι Ανάργυροι.

Ο ηγεμόνας εξαγριώθηκε και διέταξε να τους υποβάλουν σε πολλά και σκληρά βασανιστήρια. Μετά από τα βασανιστήρια αποκεφάλισαν διά ξίφους τον Άγιο Κύρο και τον Άγιο Ιωάννη, το 292 ενώ με τον ίδιο τρόπο μαρτύρησαν και η Αγία Αθανασία με τις τρεις θυγατέρες της.

Ο Αγιος Κύρος και ο Αγιος Ιωάννης ήτανε άριστα καταρτισμένοι στην ιατρική επιστήμη και προσέφεραν τις υπηρεσίες τους αφιλοκερδώς στους φτωχότερους συνανθρώπους τους. Οχι μόνο δεν έπαιρναν χρήματα από κανένα, αλλά και οι ίδιοι έδιναν τα δικά τους, μέχρι που έμειναν φτωχοί για αυτό και επονομάστηκαν Ανάργυροι. 

Μαζί με την ιατρική βοήθεια που προσέφεραν στους πάσχοντες, μετέδιδαν σε αυτούς τη σωτήρια αλήθεια του Ευαγγελίου και τα λόγια τους έδωσαν το φως του Χριστού σε πολλούς ειδωλολάτρες.

Η μνήμη τους τιμάται από την εκκλησία μας στις 31 Ιανουαρίου και στις 28 Ιουνίου η εύρεση των τιμίων λειψάνων τους.

ΟΙ ΚΑΡΕΣ ΤΩΝ 3 ΜΑΓΩΝ.

Σύμφωνα με την δυτική παράδοση που συντηρεί η Καθολική εκκλησία (?) , φυλάσσονται στον Καθεδρικό ναό στην πόλη της Κολωνίας, στην Γερμανία.

Οι στεφανωμένες κάρες των Τριών Μάγων με κλειστή
τη θήκη της λειψανοθήκης.
Από αριστερά προς τα δεξιά: Ο νεαρός Γάσπαρ,
ο γέροντας Μελχιώρ και ο μεσήλικας Βαλτάσαρ.

Οι Μάγοι με τα Δώρα που προσκύνησαν τον Ιησού και του δώρισαν Χρυσό, Λιβάνι και Μύρο πιθανότατα ήταν τρεις, αριθμός που αναφέρεται εκτός από την παράδοση και στο απόκρυφο Αρμενικό Ευαγγέλιο της παιδικής ηλικίας του Ιησού (συριακό πρωτότυπο που μεταφράστηκε στα Αρμενικά κατά τον 11ο αιώνα).

Τα ονόματά τους ήταν Μελχιώρ, ένας γέροντας με κατάλευκα μαλλιά και γένια που προσέφερε στον Ιησού χρυσό, ο Γασπάρ που ήτανε νέος με ροδαλό πρόσωπο, αγένειος και που προσέφερε λιβάνι καθώς και ο Βαλτάσαρ που είχε μελαχρινή επιδερμίδα, δασύτριχη γενειάδα και που αυτός πρόσφερε ως δώρο στον Κύριο το μύρο.

Η αρχαιότερη απεικόνιση των Τριών Μάγων και της
προσκύνησής τους, μέσα 3ου αιώνα.
Κατακόμβη της Αγίας Πρίσκιλλα στη Ρώμη, 
ένα από τα αρχαιότερα χριστιανικά κοιμητήρια.

Ο ευαγγελιστής Ματθαίος δεν μας παρέχει λεπτομέρειες ούτε για τον αριθμό τους, ούτε για το τι ακριβώς ήταν αυτοί οι μάγοι, ίσως επειδή το θεωρούσε κάτι γνωστό και δεδομένο για τους ανθρώπους της έποχης του.

H πληροφορία πάντως ότι έφτασαν από την ανατολή οδηγεί στο συμπέρασμα ότι έρχονταν από την Περσία, καθώς ανατολικά της Παλαιστίνης δεν υπήρχαν άλλες χώρες στις οποίες να υπήρχε παράδοση για μάγους με κάποια θετική σημασία της λέξης.

Πράγματι, στις περιοχές εκείνες, μάγοι ονομάζονταν σοφοί οι οποίοι ασχολούνταν με τις φυσικές επιστήμες, την αστρονομία (αστρολογία ονομαζόταν τότε), την ιατρική, αλλά και με θρησκευτικά ζητήματα ή με απόκρυφες γνώσεις (μαντεία, ερμηνεία φυσικών φαινομένων, ονειροκριτική), και κατείχαν θέση βασιλικών συμβούλων, ακολουθώντας ακόμη και το στρατό στις εκστρατείες.

Η επίχρυση λάρνακα - λειψανοθήκη των Τριών Μάγων.
Καθεδρικός Ναός της Κολωνίας (Γερμανία).

Η ιδιαίτερη πατρίδα των Μάγων δεν αναφέρεται ξεκάθαρα πουθενά αλλά γίνεται αναφορά μόνο στο γεγονός του ότι ήρθανε από την Ανατολή. 

Η λέξη «Ανατολή» στην Βίβλο σημαίνει:

α) ολόκληρη την πέρα από του Ιορδάνη περιοχή, β) την απέραντη συριακή και αραβική έρημο, γ) τις περιοχές της Βαβυλωνίας, Ασσυρίας και Περσίας.

Ο Ωριγένης λέει ότι οι τρεις Μάγοι προέρχονταν από την Χαλδαία, ο Αγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος αναφέρει ως πατρίδα τους την Περσία, ο Άγιος Ιουστίνος αναφέρει ότι οι τρεις Μάγοι προέρχονταν από την Αραβία ενώ διάφοροι άλλοι αναφέρουν ως προέλευσή τους, την Βαβυλώνα όμως στην άποψη ότι οι τρεις Μάγοι ήταν Πέρσες, συμβάλει και ένα σημαντικό γεγονός που έλαβε χώρα κατά το 614 στη Βηθλεέμ. 

Η κεντρική παράσταση της Προσκύνησης των 3 Μάγων.
Ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια η διακόσμηση με δύο καμεό
περιμετρικά της Θεοτόκου. Αριστερά καμεό του 2ου αιώνα
με τον Μέγα Αλέξανδρο και δεξιά καμεό του πρώτου μισού
του 1ου αιώνα με την Αθηνά Πρόμαχο.

Την εποχή εκείνη, είχαν καταλάβει την πόλη οι Πέρσες του Χοσρόη του 2ου, οι οποίοι αν και έκαναν πολλές καταστροφές, δεν πείραξαν τον Ναό της Γεννήσεως.

Αυτό έγινε γιατί, όπως λέγεται, στο ναό υπήρχε μια εικόνα ή κατά άλλους ψηφιδωτό που απεικόνιζε τους Μάγους να προσκυνούν τον Χριστό, έτσι οι Πέρσες κατακτητές αναγνώρισαν τους ομοεθνής τους από τα ρούχα και έτσι άφησαν τον Ναό της Γεννήσεως απείραχτο.

Σύμφωνα με τη βιβλική διήγηση (Ματθ. 2,1-12) οι σοφοί αυτοί έφτασαν στην Ιερουσαλήμ αναζητώντας τον νεογέννητο βασιλιά των Ιουδαίων για να τον προσκυνήσουν, ακολουθώντας από τα μέρη της ανατολής το αστέρι του. Όταν το έμαθε ο Ηρώδης ταράχτηκε, κάλεσε τους μάγους να μάθει περισσότερα, και τους είπε να πάνε στη Βηθλεέμ να ψάξουν για το παιδί και όταν το βρουν να τον ειδοποιήσουν ώστε δήθεν, να πάει και ο ίδιος να το προσκυνήσει. 

Η Προσκύνηση των Μάγων.
Τοιχογραφία στον ναό του Άγ. Νικολάου Ορφανού,
στην Θεσσαλονίκη,  1310 - 1320.

Οι μάγοι έφυγαν από τον Ηρώδη και το άστρο τους οδήγησε στο σημείο όπου βρισκόταν το παιδί και εκεί, το προσκύνησαν και του προσέφεραν ως δώρα χρυσό, λιβάνι και αρωματική σμύρνα (δώρα τα οποία οι πατέρες της Εκκλησίας είδαν να συμβολίζουν αντίστοιχα τον Βασιλιά και τον Θεό και να προλέγουν το θάνατο και την ταφή του Κυρίου).

Η προσκύνηση αυτή των μάγων πρέπει να συνέβη μετά την Υπαπαντή του Κυρίου (είσοδος στον Ναό, σαράντα ημέρες μετά τη γέννησή Του). 

Κατόπιν, με θεϊκή παρέμβαση είδαν οι μάγοι σε όνειρο ότι δεν έπρεπε να ξαναγυρίσουν στον Ηρώδη αλλά να φύγουν από άλλο δρόμο για την πατρίδα τους ενώ αργότερα, οι 3 μάγοι βαπτίσθηκαν από τον Απόστολο Θωμά και χειροτονήθηκαν επίσκοποι. 

Το 69 έλαβαν την είδηση ότι σε λίγο θα πεθάνουν, πρώτος πεθαίνει ο Μελχιόρ, 130 ετών, μετά από έξι μέρες ο Βαλτάσαρ σκοτώνεται από έναν ειδωλολάτρη μπροστά στην Αγία Τράπεζα, 109 ετών και μετά από άλλες έξι μέρες πεθαίνει ο Γκασπάρ, 90 ετών. 

Σύμφωνα με τη δυτική παράδοση τα λείψανα των Τριών Μάγων βρίσκονται σε μία ωραία επίχρυση λειψανοθήκη - τριπλή σαρκοφάγο εντός του Καθεδρικού Ναού της Κολωνίας επάνω στο αλτάριο, στην αγία τράπεζα των Καθολικών. 

Η Προσκύνηση των Μάγων, 16ος αιώνας του Μιχαήλ Δαμασκηνού.
Μουσείο Αγίας Ακατερίνης Σιναιτών,  Ιερά Αρχιεπισκοπή Κρήτης.

Η λάρνακα σχεδιάστηκε εν μέρει από τον διάσημο Βέλγο μεσαιωνικό καλλιτέχνη και κοσμηματοποιό Nicolas de Verdun, ενώ η διακόσμηση της ολοκληρώθηκε το 1225.

Σύμφωνα με τη δυτική παράδοση τα λείψανα των Τριών Μάγων βρίσκονταν αρχικά στην Κωνσταντινούπολη, αλλά τα έφερε στο Μιλάνο το 344 ο αρχιεπίσκοπος Μιλάνου Ευστόργιος Α' που του τα είχε εμπιστευθεί ο αυτοκράτορας Κώνστας Α' ενώ το 1164 δωρήθηκαν στον Αρχιεπίσκοπο Κολωνίας από τον αυτοκράτορα της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας Φρειδερίκο Α΄ Βαρβαρόσσα που τα είχε ιδιοποιηθεί.

Το 1248 ξεκίνησε η κατασκευή του παρόντος Καθεδρικού Ναού της Κολωνίας για να στεγάσει αυτά τα σημαντικά κειμήλια (πήρε 632 χρόνια για να ολοκληρωθεί), ενώ ο αυτοκράτορας της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας Όθωνας Δ΄, γύρω στο 1199, δώρησε τρία χρυσά και διακοσμημένα με πολύτιμες πέτρες στεφάνια για τις κάρες των Τριών Μάγων.

Στις 20 Ιουλίου του 1864, η λάρνακα ανοίχτηκε, και ανακαλύφθηκαν τρεις σχεδόν πλήρεις σκελετοί, υφάσματα του 2ου - 3ου αιώνα και νομίσματα του 12ου αιώνα.

Το γεγονός της προσκύνησης των τριών μάγων εορτάζεται από την Ορθόδοξη Εκκλησία στις 25 Δεκεμβρίου.

Η ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΗ ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΦΑΝΕΡΩΜΕΝΗΣ ΒΑΘΥΡΡΥΑΚΟΣ, ΡΟΔΟΠΗ.

Φυλάσσεται στην Ιερά Μονή της Παναγίας Φανερωμένης Βαθυρρύακος, στην Ροδόπη.

Το καθολικό της ιεράς Μονής Παναγίας Φανερωμένης
Βαθυρρύακος, στην Ροδόπη

Ο θεολόγος κι εκκλησιαστικός ιστορικός Ιωάννης Σιδηράς έχει πολλές φορές μιλήσει για το ιστορικό της Ιεράς Μονής.

Σύμφωνα με τον ίδιο το σημείο που βρίσκεται σήμερα η Ιερά Μονή Παναγίας Φανερωμένης Βαθυρρύακος ονομαζότανε κατά τον 12ο αιώνα “Παναγία Βαθυρρύακος”. 

Παναγία ονομάζονταν όλο το πεδινό άνοιγμα όπου κατά την περίοδο της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας υπήρξαν και συνέβησαν πάρα πολλά πολεμικά γεγονότα.

Η περιοχή έχει τέσσερις ονομασίες. Φατήρ - γιακα, παράφραση πιθανότατα της ονομασίας Βαθυρύαξ διότι διήρχετο από την περιοχή ο ποταμός Καρά Σου. Φατήρ - γιακα, Βαθυρρύακoς και η τελευταία ονομασία Πατρίκα.

Λεπτομέρεια της εικόνας

Η εικόνα η οποία είναι μικρή φορητή και φθαρμένη στην επιφάνειά της απεικονίζει την Παναγία Βρεφοκρατούσα ή κατ’ άλλους Γλυκοφιλούσα. 

Βρέθηκε σε σημείο που σήμερα βρίσκεται ο αμπελουργικός σταθμός, στο λεγόμενο Κιρ Τσιφλίκ που ήταν τμήμα της ευρύτερης περιοχής Βαθυρρύακος ή Φατήρ - γιακα.

Σύμφωνα με την παράδοση η Παναγία εμφανιζόταν στον ύπνο ενός Οθωμανού τσιφλικά Αγά, του Αμέτ Εφέντη Μποσνάκογλου, επί 3 συνεχώμενα βράδια και του αποκάλυπτε το σημείο που βρισκόταν, ζητώντας του να σκάψει σε συγκεκριμένο σημείο και να την αποκαλύψει.

Αυτός επί τρεις νύχτες έβλεπε θεσπέσιο φωτεινό όραμα, έτσι έσκαψε την γη με τα ίδια του τα χέρια και βρήκε την εικόνα, μάλιστα ο ίδιος αφιέρωσε τμήμα του τσιφλικιού στην τοπική εκκλησία.

Αποψη του εσωτερικού του ναού της ιεράς Μονής
Παναγίας Φανερωμένης Βαθυρρύακος

Η εικόνα μεταφέρθηκε στον Μητροπολιτικό Ναό της Κομοτηνής και στο σημείο που ανευρέθη, ανηγέρθη αργότερα ένα μικρό παρεκκλήσι πιθανότατα κατά την πρώτη δεκαετία του 20ου αιώνα δηλαδή μεταξύ 1910 και 1912 από τους ευεργέτες Σκουτέρη και Τελωνίδη.

Η επιλογή να τοποθετηθεί η εικόνα στον Μητροπολιτικό Ναό έγινε με θαυμαστό τρόπο από την ίδια την Παναγία. 

Την εικόνα διεκδικούσαν πέντε χριστιανικά χωριά και τότε απεφασίσθη να τοποθετηθεί η εικόνα σε μία ζωήλατη άμαξα, η οποία σταμάτησε ως εκ θαύματος στον Μητροπολιτικό Ναό της Κομοτηνής όπου και ενθρονίστηκε η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας.

Το 1930 ο μητροπολίτης Άνθιμος Σαρρίδης έκτισε ένα μικρό ναΐσκο στο σημερινό χώρο της Ιεράς Μονής και το 1955 ο Μητροπολίτης Μαρωνείας Τιμόθεος επέστρεψε την εικόνα και ξεκίνησε η ανέγερση της Μονής ανεγείροντας το μεγαλοπρεπέστερο Καθολικό της ιεράς Μονής Παναγίας Φανερωμένης Βαθυρρύακος.

Σήμερα η Μονή αποτελεί ένα σημαντικό Θρησκευτικό κέντρο και πόλος έλξης όλων των Θρακιωτών ενώ γιορτάζει στις 23 Αυγούστου.

πηγή: fanarion.blogspot.gr

Η ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΗ ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΚΑΜΑΡΙΑΝΗΣ, ΝΕΑΣ ΑΛΙΚΑΡΝΑΣΣΟΥ.

Φυλάσσεται στον Ναό της Παναγίας Καμαριανής στη Νέα Αλικαρνασσό Ηρακλείου, στην Κρήτη. 

Η Αλικαρνασσός στην Μικρά Ασία, διακρίνεται ο
ιερός ναός του Αγίου Νικολάου

Στην παλιά Αλικαρνασσό της Μικράς Ασίας καθόταν μια γυναίκα στο σπίτι της και είδε στον ύπνο της μια μαυροφόρα γυναίκα να της λέει να φύγει από το σπίτι της γιατί ήταν δικό της. 

Το λέει στον άνδρα της και αυτός της απαντά ότι είναι ένα απλό όνειρο, αλλά το όνειρο αυτό επαναλήφθηκε τρεις φορές και τότε της λέει ο άνδρας της όταν την ξαναδεί να τη ρωτήσει ποια γυναίκα είναι. 

Πράγματι όταν την ξαναείδε την ρωτά, «Ποια είσαι και μου λες να φύγω από σπίτι μου;» τότε εκείνη της απαντά: «Είμαι η Παναγία και σκάψετε στο τάδε μέρος να βρείτε την εικόνα μου, θέλω να μου κτίσετε εκεί σπίτι (εκκλησία δηλαδή)».

Η Θαυματουργή εικόνα χωρίς την επένδυση

Πήγαν λοιπόν, έσκαψαν και βρήκαν την εικόνα σε ένα καμαράκι, για αυτό την λένε και Καμαριανή.

Το θαύμα της Παναγίας Καμαριανής!!

Στον Τουρκικό πόλεμο πήρανε όλους τους Χριστιανούς έξω από την πόλη μικρούς και μεγάλους.

Η Μαριγίτσα Τακόρη που καθόταν απέναντι από το εκκλησάκι πήρε την εικόνα της Παναγίας μαζί της και την παρακαλούσε να βοηθήσει τον κόσμο. 

Εκεί που περίμεναν τον θάνατο ήρθε ειδοποίηση από τον Μεγάλο Τούρκο να μην σκοτώσουν τους Χριστιανούς μόνο να τους αφήσουν να επιστρέψουν στα σπίτια τους.

Μετά ήρθε άλλη διαταγή να φύγει ο κόσμος και να πάει στα Δωδεκάνησα που ήταν κοντά. 

Τότε λέγει η Μαριγίτσα Τακόρη «Παναγία μου’ το σπιτάκι δεν μπορώ να το πάρω αλλά εσένα δεν θα σε αφήσω στους τούρκους (διότι αυτή περιποιόταν το εκκλησάκι της)», έτσι και έγινε, πήρε την εικόνα και ήλθανε στην Κάλυμνο.

Ο Ιερός Ναός της Παναγίας Καμαριανής στην
Νέα Αλικαρνασσό της Κρήτης

Εκεί την είχε σπίτι της από όπου την παίρνανε οι Καλύμνιες και της κάνανε ξενύχτια και λειτουργίες. 

Τα παιδιά της οικογένειας Τακόρη πήγαν στην Αθήνα να εργασθούν και πήραν την εικόνα μαζί τους έτσι μάθανε οι πατριώτες ότι η Καμαριανή Παναγία βρίσκεται στην Αθήνα.

Τότε φεύγει από την Νέα Αλικαρνασσό της Κρήτης ο Αρχιμανδρίτης Τιμόθεος Καλαμπερίδης προηγούμενος της Ιστορικής Μονής της Αγκαράθου, ο οποίος ταξίδευσε στην Αθήνα συνοδεία με την επιτροπή των Αλικαρνασσέων όπου οι συγγενείς της κ. Μαριγίτσας Τακόρης τους παρέδωσαν την Θαυματουργή Εικόνα της Παναγίας την οποία και μετέφεραν στον Ιερό Ναό του Αγίου Νικολάου της Νέας Αλικαρνασσού.

Λεπτομέρεια της Εικόνας

Τους είπανε: «να μας δώσετε την Παναγία την Καμαριανή γιατί θέλουν οι πατριώτες να την έχουν στην νέα πατρίδα να την προσκυνούν και να τους προστατεύει από κάθε κακό», έτσι και αυτοί με μεγάλη χαρά την έδωσαν.

Με μεγάλη χαρά την υποδέχθηκαν, την τοποθέτησαν στον Ναό του Αγίου Νικολάου και έκτοτε πόθος των κατοίκων ήταν να κτισθεί μια καινούργια εκκλησία της Παναγίας για να τιμάται το εικόνισμα της Παναγίας της Καμαριανής, ο οποίος θεμελιώθηκε το 1986, αποπερατώθηκε και εγκαινιάστηκε στις 29 Ιουνίου 2003 ενώ το οικόπεδο το δώρισε η χήρα Διονυσία Βαρδαξή.

Η Εικόνα ανήκει στον εικονογραφικό τύπο της Βρεφοκρατούσας Θεοτόκου, είναι φορητή - σκαφωτή Εικόνα, ανυπόγραφη και προέρχεται πιθανότατα από κάποιον Μοσχοβίτη Αγιογράφο και χρονολογικά τοποθετείται ανάμεσα στα μέσα του 14ου αιώνα έως και τον 16ο αιώνα.

Κατά την παράδοση η Εορτή της Συνάξεως της Ιεράς Εικόνας τελείται την Τετάρτη της Μεσοπεντηκοστής, πιθανόν ημέρα της ευρέσεώς της.

Η ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΗ ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΒΟΥΡΛΙΩΤΙΣΣΑΣ, ΝΕΑ ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑ.

Φυλάσσεται στον ιερό Ναό της Κοίμησης της Θεοτόκου, στην Νέα Φιλαδέλφεια, στην Αθήνα.

 

Λεπτομέρεια της Εικόνας

Σύμφωνα με τη μικρασιατική παράδοση η Ιερά αυτή Εικόνα βρέθηκε τυχαία από έναν βοσκό. 

Ο βοσκός πήγαινε τα ζώα του (γίδια) σε ένα χωράφι όπου υπήρχαν βουρλιές (βούρλα). 

Κάποια στιγμή ένα γίδι αποκόπηκε από το κοπάδι και όταν επέστρεψε ο βοσκός παρατήρησε ότι είχε βρεγμένα γένια. 

Την επόμενη μέρα χωρίς τα ζώα αυτή τη φορά ο βοσκός πήγε πάλι στο χωράφι να βρει το μέρος με το νερό ώστε να το ανοίξει και να πίνουν από εκεί όλα τα ζώα του, όμως ψάχνοντας και μη μπορώντας να βρει την πηγή ανακάλυψε την εικόνα της Παναγίας. 

Στο σημείο εκείνο φτιάχτηκε ένα μικρό εκκλησάκι της Ευρέσεως και δίπλα η μεγάλη εκκλησία όπου μέσα εκεί φυλασσόταν η εικόνα. Το 1922 μετά τις 15 Αυγούστου, οι Τούρκοι μπήκαν στα Βουρλά και τα κατέστρεψαν, βεβήλωσαν, έκλεψαν και στο τέλος έκαψαν την εκκλησία. 

Ο ιερός ναός της Κοίμησης της Θεοτόκου ή
Παναγίας Βουρλιώτισσας

Άγνωστο πως και από ποιον η εικόνα όμως βρέθηκε τελικά στην Νέα Φιλαδέλφεια.

Σώζεται μάλιστα και η εξής ιστορία: «Ένας Βουρλιώτης ονόματι Παναγιώτης είχε αμφιβολίες για το αν αυτή είναι η εικόνα. Το βράδυ στον ύπνο του φανερώθηκε η Παναγία λέγοντάς του: Παναγιώτη παιδί μου γιατί δεν με πιστεύεις, είμαι η Βουρλιωτίνα. 

Η Εικόνα της Παναγίας υπέστη φθορές από ακόμα μία φωτιά η οποία συνέβη την παραμονή της εισβολής των Τούρκων στην Κύπρο και ανήμερα της επετείου των εγκαινίων της εκκλησίας. Το ασημένιο κάλυμμα τοποθετήθηκε στη Φιλαδέλφεια ως ευγνωμοσύνη προς την Παναγία τους από μία Βουρλώτισσα η οποία πήρε κάποιο σεβαστό ποσό από το ταμείο ανταλλαξίμων μετά την καταστροφή». 

Η Εικόνα της Παναγίας έχει επιτελέσει πληθώρα θαυμάτων και αποτελεί σήμερα σημαντικό πόλο έλξης για τους Χριστιανούς, Μικρασιάτες αλλά και μη.

Ο εορτασμός της Ιερής Θαυματουργού εικόνας της Θεοτόκου που είναι του τύπου της Οδηγήτριας, η οποία φυλάσσεται ως πολύτιμο θησαύρισμα από το έτος 1927, οπότε και μεταφέρθηκε από τα μαρτυρικά Βουρλά της Μικράς Ασίας, πραγματοποιείται την πρώτη Κυριακή του Οκτωβρίου.

Η ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΗ ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΒΗΘΛΕΕΜΙΤΙΣΣΑΣ, ΒΗΘΛΕΕΜ.

Φυλάσσεται εντός της μεγαλοπρεπούς Βασιλικής της του Χριστού Γεννήσεως στη Βηθλεέμ. 

Το Άγιο Σπήλαιο της Γέννησης του Χριστού
στην Βηθλεέμ.

Η ιερή εικόνα της Παναγίας Βηθλεεμίτισσας είναι η εφέστιος εικόνα της Βασιλικής της Γεννήσεως του Χριστού στη Βηθλεέμ και βρίσκεται τοποθετημένη σε περίοπτο προσκυνητάριο, στη δεξιά πλευρά της νοτίου εισόδου του αγίου Σπηλαίου της Γεννήσεως.

Η άπειρη στοργή, που ξεχειλίζει από τα μάτια της εικόνας της Παναγίας, και το γαλήνιο βλέμμα της, γλυκαίνουν και ευφραίνουν τις καρδιές των πιστών ενώ αντίστοιχα ο ρουχισμός της εικόνας της Θεοτόκου, που είναι καλυμμένος με πολυτελή υφάσματα και πολύτιμα πετράδια, προκαλούν ιδιαίτερη εντύπωση.

Σαφή ιστορικά στοιχεία για την προέλευση της εικόνας δεν υπάρχουν. 

Εικάζεται ότι προέρχεται από τη Ρωσία και ειδικότερα η ευσεβής παράδοση τη συνδέει με την Αυτοκράτειρα των Ρώσων Μεγάλη Αικατερίνη, η οποία επισκεπτόμενη την Αγία Γη και τη Βηθλεέμ, μετά από θαύμα που της επιτέλεσε η Παναγία, χάρισε τα τσαρικά ενδύματα της για να ντυθεί με αυτά η «Δέσποινα του Κόσμου». 

Σύμφωνα με την παράδοση επίσης παραχώρησε τα κοσμήματά της για να τοποθετηθούν στην ιερή εικόνα, επιτάσσοντας από τότε οι τσαρίνες να μη φορούν πλέον ρουμπίνια (διαμάντια κατ' άλλους), αλλά αυτό να είναι αποκλειστικό προνόμιο της «Βασίλισσας των αγγέλων».