ΔΥΟ ΙΕΡΑ ΠΛΕΥΡΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ΤΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ ΚΑΙ ΒΑΠΤΙΣΤΗ.

Φυλάσσονται στην Ιερά Μονή Αγίας Παρασκευής Δομήρου (Ροδολίβος Σερρών).

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Στην Ορθόδοξη Εκκλησία αποδίδουμε στα Αγία λείψανα τιμή και ευλαβική προσκύνηση, η όποια όμως δεν αποτελεί λατρευτική προσκύνηση η λατρεία. Τούτο γιατί κανείς ποτέ ορθόδοξος χριστιανός δεν ταύτισε στη σκέψη του τα τίμια λείψανα με «θεούς».Μακαριστός π. ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΑΛΕΒΙΖΟΠΟΥΛΟΣ (ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΩΝ ΟΜΑΔΩΝ).

Φορητή εικόνα του Αγίου Ιωάννη του
Προδρόμου, του 17ου αιώνα στην συλλογή
 της Ιεράς Μητρόπολης Λήμνου & Αγίου
Ευστρατίου.

Η Ιερά Μονή διαθέτει και άλλα λείψανα του Τιμίου Προδρόμου, όπως την κάτω Σιαγόνα του και μέρος από την αγκώνα.

Όλα αυτά τα λείψανα ήρθαν από την Ίμερα του Πόντου, το σημερινό Olucak köyü (χωριό Ολουτζάκ), στην επαρχία Γκιουμούσχανε της Τουρκίας,  και που σε έναν λόφο εκεί δεσπόζει το ιστορικό γυναικείο μοναστήρι του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου, σήμερα δυστυχώς, σε ερειπιώδη κατάσταση.

O Άγιος Ιωάννης ο Βαπτιστής είναι ο τελευταίος και μεγαλύτερος από τους προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης, γεννήθηκε στην Χεβρώνα ή κατ άλλους στην πόλη Ιούττα στις 24 Ιουνίου του 6 π.χ περίπου και ονομάζεται «Πρόδρομος», γιατί με το κήρυγμα και με το έργο του σήμανε τον ερχομό του Ιησού Χριστού και «Βαπτιστής», διότι βάπτιζε τους ανθρώπους στον Ιορδάνη ποταμό και βάπτισε και τον Ιησού Χριστό.

Το βάπτισμα του Προδρόμου ήταν μία συμβολική πράξη καθαρμού εκείνων, που πήγαιναν σε αυτόν να εξομολογηθούν, ήταν όμως και ο τύπος του βαπτίσματος του Ιησού Χριστού, για αυτό και ο Ιωάννης έλεγε: «Εγώ μεν εβάπτισα υμάς εν ύδατι, αυτός βαπτίσει υμάς εν Πνεύματι Αγίω» (Μάρκου α΄ 8).

Ο Ιωάννης, εξελληνισμένος τύπος του εβραϊκού ονόματος Γιοχανάν, που σημαίνει «παρά Θεώ εύρον χάριν», γεννήθηκε με θαυμαστό τρόπο από τον ιερέα Ζαχαρία και τη γηραιά Ελισάβετ ενώ ήτανε και συγγενής του Ιησού Χριστού από την πλευρά της μητέρας του και έξι μόλις μήνες μεγαλύτερός του. 

Έζησε ασκητικά στην έρημο και δεν δίστασε να ελέγξει απερίφραστα και κατά πρόσωπο την αδικία και την ηθική υπόσταση των ανθρώπων της εποχής του και αυτό έγινε αιτία να συλληφθεί και να φυλακισθεί από τον τοπάρχη της Ιουδαίας Ηρώδη Αντύπα, που συζούσε παράνομα με την Ηρωδιάδα, σύζυγο του αδελφού του Ηρώδη Φιλίππου και η Ηρωδιάδα έπεισε την κόρη της Σαλώμη να ζητήσει την «κεφαλήν του Ιωάννου επί πίνακι» (Μάρκου στ΄25) ως δώρο γενεθλίων και έτσι ο Ηρώδης Αντύπας, για να την ευχαριστήσει, διέταξε τον αποκεφαλισμό του Ιωάννη.

Το ιστορικό γυναικείο μοναστήρι του Αγίου Ιωάννη
του Προδρόμου στην Ίμερα του Πόντου (1885).

Ο Ιωάννης ο Πρόδρομος και Βαπτιστής είναι από τους δημοφιλέστερους αγίους στην Ελλάδα και θεωρείται προστάτης και φύλακας της κουμπαριάς καθώς και των νοσούντων από την ελονοσία. 

Το όνομά του αποτελεί ένα από τα πιο συνηθισμένα βαφτιστικά ονόματα και είναι παράγωγο πολλών επωνύμων ενώ επίσης μεγάλος αριθμός εκκλησιών και ξωκλησιών φέρουν το όνομά του, καθώς και εκατοντάδες οικισμοί. 

Η μνήμη του τιμάται από τον Χριστιανισμό έξι φορές τον χρόνο: 1) 7 Ιανουαρίου, Σύναξη του Τιμίου Προφήτου Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννου. 2) 24 Φεβρουαρίου, Α' και Β' Εύρεσις της τιμίας κεφαλής του αγίου προφήτου, προδρόμου και βαπτιστού Ιωάννου. 3) 25 Μαΐου, Γ' Εύρεσις της τιμίας κεφαλής του αγίου προφήτου, προδρόμου και βαπτιστού Ιωάννου. 4) 24 Ιουνίου, Γενέθλιον του Τιμίου Προφήτου Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννου. Την παραμονή της εορτής κυριαρχούν πυρολατρικά έθιμα (Φωτιές τ’ Αϊγιαννιού). 5) 29 Αυγούστου, Αποτομή της κεφαλής του Τιμίου Προφήτου Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννου. Η ημέρα θεωρείται πένθιμη και συνδέεται με αυστηρή νηστεία. 6) 23 Σεπτεμβρίου, Σύλληψις Τιμίου Προδρόμου.

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

ΤΗΝ ΚΑΤΩ ΣΙΑΓΟΝΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΗ
ΤΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ ΚΑΙ ΒΑΠΤΙΣΤΗ (ΚΛΙΚ ΕΔΩ)

Ο ΔΕΙΚΤΗΣ ΤΟΥ ΔΕΞΙΟΥ ΧΕΡΙΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΗ
ΤΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ ΚΑΙ ΒΑΠΤΙΣΤΗ (ΚΛΙΚ ΕΔΩ)

ΤΟ ΔΕΞΙ ΧΕΡΙ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ΤΟΥ
ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ ΚΑΙ ΒΑΠΤΙΣΤΗ (ΚΛΙΚ ΕΔΩ)

Η ΤΙΜΙΑ ΚΑΡΑ ΚΑΙ ΤΑ ΛΕΙΨΑΝΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΕΡΩΝΥΜΟΥ ΤΟΥ ΣΙΜΩΝΟΠΕΤΡΙΤΗ.

Φυλάσσονται στην Ιερά Βασιλική, Πατριαρχική και Σταυροπηγιακή Μονή Σίμωνος Πέτρα, Αγίου Όρους.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Στην Ορθόδοξη Εκκλησία αποδίδουμε στα Αγία λείψανα τιμή και ευλαβική προσκύνηση, η όποια όμως δεν αποτελεί λατρευτική προσκύνηση η λατρεία. Τούτο γιατί κανείς ποτέ ορθόδοξος χριστιανός δεν ταύτισε στη σκέψη του τα τίμια λείψανα με «θεούς». Μακαριστός π. ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΑΛΕΒΙΖΟΠΟΥΛΟΣ (ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΩΝ ΟΜΑΔΩΝ).

Την Τετάρτη, 27η Νοεμβρίου του 2019, συνήλθε, υπό την προεδρεία της Α. Θ. Παναγιότητος Βαρθολομαίου, η Αγία και Ιερά Σύνοδος για προγραμματισμένη 3ήμερη συνεδρία. 

Μετά την ανάγνωση των Πρακτικών, αποδεχθείσα την εισήγηση της Κανονικής Επιτροπής ανέγραψε στο Αγιολόγιο της Ορθοδόξου Εκκλησίας τον εγνωσμένης οσιακού βίου και πολιτείας, Ιερομόναχο Ιερώνυμο Σιμωνοπετρίτη, Καθηγούμενον χρηματίσαντα της εν Αγίῳ Όρει Ιεράς Βασιλικής, Πατριαρχικής και Σταυροπηγιακής Μονής Σίμωνος Πέτρας, και μετέπειτα Οικονόμο και Πνευματικό του Μετοχίου Αναλήψεως Βύρωνος Αττικής. 

Ο Άγιος Ιερώνυμος γεννήθηκε από ευλαβείς γονείς στην αγιοτόκο και μαρτυρική γη της Ιωνίας στην Μικρά Ασία το 1871. 

Από μικρός αγάπησε με όλη την καρδιά του τον Χριστό ενώ μέσα από τις διηγήσεις της μητέρας του Μαρίας, που αργότερα έγινε μοναχή με το όνομα Μελάνη όπως και τα αδέλφια του, έμαθε τους βίους των Αγίων, έμαθε να νηστεύει και να προσεύχεται.

Ήταν μόλις 17 ετών, κατά κόσμον Ιωάννης, όταν μπήκε στο Άγιο όρος και στην Ιερά επιβλητική Μονής της Σίμωνος Πέτρας.

Εκεί έγινε μετά από δοκιμασία στις 21 Μαρτίου του 1893, Κυριακή των Βαΐων μοναχός με το όνομα Ιερώνυμος και πέρασε από όλα σχεδόν τα διακονήματα.

Διακρίθηκε για την υπακοή του, την αυστηρή τήρηση της κοινοβιακής ζωής και των ιερών ακολουθιών, πρόσφερε την διακονία του στο ξακουστό μετόχι της Ανάληψης στο Βύρωνα (Φορμίωνος 136 Παγκράτι) και αλλού ενώ οι διοικητικές του ικανότητες μα περισσότερο τα πνευματικά του χαρίσματα οδήγησαν την αδελφότητα στην απόφαση να του αναθέσει την θέση του Ηγουμένου της Μονής.

Τον Απρίλιο 1920 χειροτονήθηκε Διάκονος και Πρεσβύτερος και ανέλαβε τα καθήκοντα του.

Δυστυχώς όμως κάποιοι πατέρες της Μονής του τον πίκραναν, τον συκοφάντησαν και έγιναν αφορμή να πάρει τον δρόμο της εξορίας με πολύ πικρία, κάνοντας υπακοή και χωρίς να διαμαρτυρηθεί ενώ η Ιερά Κοινότητα του Αγίου Όρους τον στέλνει κατ αρχάς στην Μονή Κουτλουμουσίου και εν συνεχεία στο μετόχι της Αναλήψεως.

Ανεβαίνοντας στον λόφο της Αναλήψεως,
φωτογραφία του 1929.

Ερχόμενος στην Αθήνα το 1931, μετέφερε το πνευματικό άρωμα του Αγίου Όρους αφού έκανε καθημερινές ακολουθίες, αγρυπνίες, εξομολογήσεις, έδινε πνευματικές συμβουλές κ.α.

Όλα αυτά, έκαναν την Ανάληψη μία πνευματική κολυμβήθρα μέσα στην οποία χιλιάδες άνθρωποι κάθε ηλικίας και κοινωνικής τάξης αναγεννήθηκαν πνευματικά.

Περίπου 300 άνθρωποι και κυρίως γυναίκες έλαβαν το άγιο σχήμα των μοναχών από τα χέρια του, ζώντας ασκητική ζωή σε μοναστήρια αλλά και μέσα στον κόσμο, ο λόφος της Αναλήψεως έγινε μια πνευματική όαση την εποχή εκείνη Αθήνα, εκεί σύχναζαν και άλλες πνευματικές μορφές της εποχής όπως οι Άγιοι : Νικόλαος Πλανάς, Σάββας της Καλύμνου, Αμφιλόχιος της Πάτμου, Φιλόθεος ο Ζερβάκος κ.α.

Το φιλανθρωπικό του έργο ήταν πολύ μεγάλο σε σημείο που η Μονή του τον επέπληξε θεωρώντας ότι έκανε υπερβολές. 

Από τα χέρια του έφαγαν ψωμί πολλοί φτωχοί, χήρες αλλά και ορφανά ενώ με δική του δαπάνη πολλοί ασθενείς βρήκαν την υγεία του σώματος τους και με την αγάπη του και την διακριτική του συμβουλή, την θεραπεία της ψυχής τους.

Κοιμήθηκε ειρηνικά τα Θεοφάνια του 1957 και το σκήνωμά του τάφηκε πίσω από το Ιερό Βήμα του Ναού της Αναλήψεως ενώ το 1965 μεταφέρθηκαν τα ιερά του λείψανα στην Σιμωνόπετρα και τοποθετήθηκαν στο ηγουμενικό παρεκκλήσιο της αγίας Μαγδαληνής, από τον αοίδιμο Γέροντα Αιμιλιανό.

Ο Άγιος Ιερώνυμος, από την επίσκεψη του στο Άγιον Όρος και στην Σιμωνόπετρα τον Ιούλιο του 1898 γνώρισε τον Διευθυντή τότε της Ριζαρείου Εκκλησιαστικής Σχολής, τον Άγιο Νεκτάριο Επίσκοπο Πενταπόλεως.

Είχε ακούσει από πνευματικούς ανθρώπους για τον ενάρετο και κατασυκοφαντημένο Επίσκοπο Πενταπόλεως, εξάλλου πολλά Αγιορείτικα Μοναστήρια ήταν συνδρομητές του συγγραφικού του έργου και έτρεξε λοιπόν: "ως η διψώσα έλαφος παρά τας διεξόδους των υδάτων να ξεδιψάσει με το πνευματικό και καθαρό ύδωρ".

Οι δύο άνδρες συνδέθηκαν με πνευματική φιλία έχοντας τακτική επικοινωνία.

Όταν μετά την εκλογή του ως Ηγούμενος, πήγε στην Αθήνα δεν πήγε κατευθείαν στο μετόχι αλλά πήγε στην Αίγινα για να λάβει την ευλογία του Αγίου που ήτανε άρρωστος, την παραμονή της Αγίας Τριάδος.

Οι μοναχές ρώτησαν τον Άγιο Νεκτάριο τι θα κάνουμε με την εορτή αφού εσείς είστε άρρωστος, όμως ο Άγιος τις καθησύχασε ότι η εορτή θα γίνει με την παρουσία Αγιορείτου Ηγουμένου και τις παρότρυνε να χτυπήσουν τις καμπάνες.

Σε λίγο έφτασε και ο Άγιος Ιερώνυμος και τέλεσε την αγρυπνία της εορτής, αλλά από ταπείνωση προς τον Αρχιερέα και Πνευματικό του Διδάσκαλο δεν πέρασε να ευλογήσει το κελιά των μοναχών όπως τον προέτρεψε ο Άγιος.

Τον επισκέφθηκε και όταν νοσηλευόταν στο Αρεταίειο νοσοκομείο την 11η Οκτωβρίου του 1920, εορτή του Αγίου Νεκταρίου Κωνσταντινουπόλεως που εόρταζε να του ευχηθεί προσφέροντάς του το ευλογημένο ύψωμα από την Θεία Λειτουργία που είχε τελέσει στην Ανάληψη και να λάβει την ευχή Του, ο Αγιος Νεκτάριος τότε του εξομολογήθηκε τον πόθο του: «Εάν ο Θεός μου δώσει την υγεία μου, θα ξαναέλθω εις το Άγιον Όρος».

Η Τιμία Κάρα του

Παρά πολλές φορές όταν εγκαταστάθηκε στην Αθήνα μέχρι της οσίας τελευτής του, συνοδευόμενος από πολλά πνευματικά παιδιά του πήγαινε στην Αίγινα για να προσκυνήσει τον τάφο του Αγίου Νεκταρίου και να στηρίξει την μοναστική αδελφότητα των μοναζουσών της οποίας έγινε πνευματικός πατέρας.

Τρεις μέρες μόλις πριν την κοίμησή του, νοσηλευότανε στην κλινική Λεούση στον Πειραιά.

Παρά την σύσταση των γιατρών και τις δύσκολες καιρικές συνθήκες ζήτησε υποβασταζόμενος να πάει στην Αίγινα να προσκυνήσει την Τιμία Κάρα του «πατέρα του» όπως αποκαλούσε τον Άγιο Νεκτάριο και τότε ευλόγησε και τα κελιά των μοναζουσών εκπληρώνοντας την παλαιά προτροπή του Αγίου.

Η ζωή του Αγίου Ιερωνύμου είχε πολλά κοινά σημεία με την ζωή του Αγίου Νεκταρίου, η Ιώβειος υπομονή του Αγίου Νεκταρίου στις θλίψεις και πικρίες που δοκίμασε, την άδικο εξορία, έγινε παράδειγμα για τον Άγιο Ιερώνυμο που και αυτός αγόγγυστα σήκωσε τον προσωπικό του σταυρό και χαριτώθηκε παρά του Δωρεοδότου Κυρίου μας ως και ο Πατέρας του, Άγιος Νεκτάριος.

Η σορός των τιμίων λειψάνων του αγίου, συμβολικά
τοποθετήθηκε στον ηγουμενικό θρόνο, μαζί με την
ράβδο του, ως αδίκως γενομένου εκπτώτου και
εξορίστου στα δύσκολα χρόνια της ηγουμενίας του

Μέσα από το συγγραφικό έργο του, υμνογραφικά και μουσικά κείμενα, επιστολές κ.α, θαυμάζει ο αναγνώστης τις θεολογικές του γνώσεις.

Οι γνώσεις του αυτές ήτανε από την βιωματική θεολογία και όχι από διάφορα θεολογικά σπουδαστήρια.

Όλοι όσοι τον γνώρισαν προσωπικά, μέσα από διηγήσεις ή από θαυμαστά γεγονότα και θαύματα που τέλεσε πριν και μετά την κοίμησή του, μαρτυρούν την αγιότητά του. 

Αυτές τις μαρτυρίες επιβεβαίωσε και η Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου με την σχετική της απόφαση που χαροποίησε όλο το χριστεπώνυμο πλήρωμα της Ορθοδόξου Εκκλησίας.

" Όσιε Ιερώνυμε της του Σίμωνος μάνδρας καύχημα, συν τω θείω Νεκταρίω ευλόγησον τον της Θεοβαδίστου Αιγύπτου και πάσης Αφρικής Πάπα και Πατριάρχη ημών Θεοδώρω τω δευτέρω συν τω κλήρω και λαώ αυτού."

Στο άκουσμα της ιερής και ευφρόσυνης αυτής απόφασης οι καμπάνες της Σιμωνόπετρας, της Αναλήψεως, των λοιπών Μετοχίων της Μονής, αλλά και άλλων Ιερών Ναών, όπου ευλαβούνται τον άγιο Ιερώνυμο, γνωστό και από την πολλάκις εκδοθείσα βιογραφία του, χτύπησαν επί ώρα χαρμόσυνα.

Η μεταφορά των τιμίων λειψάνων του από το παρεκκλήσι
 της Αγίας Μαγδαληνής προς το Καθολικό της Μονής.

Στην συνέχεια, σε σεμνή και άκρως συγκινητική τελετή, με την συμμετοχή όλης της αδελφότητος της Μονής και με την παρουσία προστρεξάντων αγιορειτών μοναχών, έγινε επίσημη λιτανευτική είσοδος της τιμίας κάρας και των λοιπών λειψάνων, ως και της ιεράς εικόνας του αγίου από το ηγουμενικό παρεκκλήσιο της αγίας Μαγδαληνής, όπου και είχαν τοποθετηθεί από τον αοίδιμο Γέροντα Αιμιλιανό, προς το Καθολικό της Μονής.

Εκεί η τιμία κάρα τέθηκε υπό του Καθηγουμένου Αρχιμανδρίτου Ελισαίου σε προσκύνηση στο μέσο του Καθολικού, ενώ η σορός των λοιπών τιμίων λειψάνων του αγίου, συμβολικά τοποθετήθηκε στον ηγουμενικό θρόνο, μαζί με την ράβδο του, ως αδίκως γενομένου εκπτώτου και εξορίστου στα δύσκολα χρόνια της ηγουμενίας του. 

Φωτογραφία από την Ανακομιδή των λειψάνων του
Αγίου Ιερωνύμου του Σιμωνοπετρίτη

Η πράξη αυτή της σημερινής αδελφότητας υποδήλωνε την αίτηση συγγνώμης και την αποκατάσταση της γενομένης αδικίας στον πράο και ταπεινό τη καρδία άγιο Ιερώνυμο από τους συμμοναστές της εποχής του.

Η ανακομιδή των λειψάνων του Αγίου Ιερωνύμου έγινε το Σάββατο 8 Μαίου του 1965 στον Ιερό Ναό της Αναλήψεως στον Βύρωνα που είναι μετόχι της Μονής Σιμωνόπετρας. 

Στην Ανακομιδή   παρευρέθηκαν  ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Αθηνών κ. Χρυσόστομος, πολλοί κληρικοί, αγιορείτες πατέρες της Ιεράς Μονής Σίμωνος Πέτρας και πολυάριθμα πνευματικά τέκνα του αλησμόνητου Ιερομονάχου, αγίου Ιερωνύμου του Κατουνακιώτη.

Τα λείψανα του Αγίου Ιερωνύμου βρίσκονται στην Ιερά Βασιλική, Πατριαρχική και Σταυροπηγιακή Μονής, Σίμωνος Πέτρας στο Άγιο όρος και την ακολουθία του αγίου, συνέταξε ο υμνογράφος της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας και αδελφός της Μονής, Ιερομονάχος Αθανασίος.

Η μνήμη τιμάται πλέον από την Εκκλησία μας, την 9η Μαΐου εκάστου έτους.

πηγή:agioritikesmnimes.blogspot.com , agioritikesmnimes.blogspot.com 

Ιερά Μονή Αγίου Γεωργίου Καραισκάκη, Μουζάκι Καρδίτσας.

πηγή

Βρίσκεται σε απόσταση 2 χιλιομέτρων από την κωμόπολη του Μουζακίου, στις ανατολικές υπώρειες των Αγράφων, πάνω από την έξοδο του Πορταϊκού ποταμιού, προς τον Θεσσαλικό κάμπο.

Η σπηλιά όπου κατά την παράδοση γεννήθηκε ο 
Γεώργιος Καραϊσκάκης, το 1782

Κοντά στο μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου, 2.5 χιλιόμετρα νοτιότερα, βρίσκεται το σπήλαιο όπου γεννήθηκε ο Γεώργιος Καραϊσκάκης εξού και το προσωνύμιο "Μονή Καραισκάκη".

Σύμφωνα με την ιστορία, στη σπηλιά αυτή το 1782 γεννήθηκε η ηρωικότερη, ίσως μορφή της Ελληνικής Επανάστασης ο Γεώργιος Καραϊσκάκης από την Ζωή Διμισκή ή Ντιμισκή, μιας γυναίκας που ζούσε μέν στη μονή, φορούσε ράσα, χωρίς όμως να είναι μοναχή, καταγόταν δε από τη Σκουληκαριά και ήταν πρώτη εξαδέλφη του αρματολού των Ραδοβυζίων Γώγου Μπακόλα. 

Η μητέρα του, μετά τον θάνατο του Ιωάννη Μαυρομματιώτη, που ήταν ο πρώτος σύζυγός της, έγινε καλόγρια (γι' αυτό και του έμεινε η προσωνυμία «ο γιος της καλογριάς») ενώ για την ταυτότητα του πατέρα του δεν υπάρχει βεβαιότητα. 

Σπάνια φωτογραφία της Μονής, του 1940
πηγή

Θεωρείται πιθανότερο ότι ήταν ο αρματολός του Βάλτου Δημήτριος Ίσκος ή Καραΐσκος, από φημισμένη οικογένεια σαρακατσάνικης καταγωγής που ανέδειξε πολλούς στρατιωτικούς και πολιτικούς.

Η πρόσβαση σήμερα, στη σπηλιά που γεννήθηκε ο Καραϊσκάκης γίνεται μέσα από ένα χωμάτινο μονοπάτι όμως είναι μία πολύ άνετη διαδρομή, πανέμορφη και με εντυπωσιακή θέα. 

Η Μονή ιδρύθηκε το 1000, το 1150 - 1200 καταστράφηκε ολοσχερώς από τις πυρκαγιές που έβαλαν οι σταυροφόροι επί Φραγκοκρατίας και το 1590 χτίστηκε εκ νέου με χρήματα που δώρισαν Μαυρομματιανοί έμποροι που δραστηριοποιούνταν με μεγάλη επιτυχία στις παραδουνάβιες χώρες καθώς όμως και την Ρωσία. 

Παλαιότερες φωτογραφίες της Μονής, πριν την κατεδάφιση όλων των κτιρίων εκτός του Καθολικού

Το τέμπλο της Μονής
πηγή

Το Καθολικό της Μονής είναι αφιερωμένος στον Άγιο Γεώργιο τον Τροπαιοφόρο.

Είναι του τύπου, μονόκλιτος, καμαροσκέπαστος, πολύ μικρών διαστάσεων, αθωνικού τύπου, σταυροειδής χωρίς τρούλο, στη θέση του οποίου υπάρχει ένα ημισφαίριο, επάνω στο οποίο είναι αγιογραφημένος, ο πανέμορφος, Παντοκράτωρας. 

Το τέμπλο του Ναού είναι βέβαια ξυλόγλυπτο, χρυσοποίκιλτο, με δύο σειρές μη φορητών εικόνων και ο Άγιος Γεώργιος ο Τροπαιοφόρος είναι αγιογραφημένος όρθιος ολόκληρος με την στρατιωτική του στολή και κάτω από το άλογό του, εφόσον επικράτησε να αγιογραφείται έφιππος από τον 18ο αιώνα και μετέπειτα.

Άποψη των τοιχογραφιών στο Καθολικό

Άποψη των τοιχογραφιών της Μονής
πηγή

Πίσω από τις δεσποτικές εικόνες του Τέμπλου, του Χριστού, της Θεοτόκου, του Τιμίου Προδρόμου και του Αγίου Γεωργίου, αναγράφεται το έτος 1602. 

Σε άλλο σημείο του τέμπλου, αναγράφεται το έτος 1599 ενώ στην πρόθεση, εντός του Ιερού Βήματος, αναγράφονται τα ονόματα των κτητόρων της Μονής, Ευθυμίου και Καλλίστου των Αρχιερέων και Δαμιανού, Ιακώβου, Ραφαήλ, Γαβριήλ και Νικηφόρου των Ιερομονάχων.

Το Καθολικό διαθέτει τοιχογραφίες, που σύμφωνα με την επιγραφή που υπάρχει επάνω από τη νότια πύλη, ιστορήθηκαν από τους Ιερομονάχους Σεραφείμ από τη Χίο και Δημήτριο Αναγνώστου από το Μέτσοβο το 1719 ενώ αντίθετα, ο μικρός Νάρθηκας που κτίσθηκε αργότερα δεν διαθέτει τοιχογραφίες.

Άποψη των τοιχογραφιών στο Καθολικό

Το Καθολικό της Μονής

Στο ανατολικό και δυτικό τμήμα, ο Ναός καλύπτεται με κυλινδρικές καμάρες που εσωτερικά καταλήγουν σε μικρά τόξα, που χρησιμεύουν ως τοξωτά πλαίσια των αγιογραφημένων παραστάσεων.

Το ρυθμό αυτό βρίσκουμε και στα Καθολικά άλλων Μονών του Νομού Καρδίτσας (Σπηλιάς, Βραγκιανών, Κατουσίου), ενώ συχνά συναντάμε κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας και σε άλλες Βαλκανικές χώρες, όπως η Ρουμανία, στοιχείο που αποδεικνύει τις στενές σχέσεις των Αγράφων με τη Ρουμανία, στην οποία κατέφευγαν πολλοί Αγραφιώτες.

Το μοναστήρι παλαιότερα είχε πολύ μεγάλη περιουσία, από χωράφια μέχρι ζώα, όπως αγελάδες, γίδια, πρόβατα και μελίσσια και στην ιδιοκτησία του ήταν ακόμη και το δάσος στο οποίο έβοσκαν τα κοπάδια. 

Την πιο μεγάλη ανάπτυξη το μοναστήρι την γνώρισε όταν είχε ηγούμενο τον Δαμασκηνό Κοσμά, λέγεται ότι ήταν πολύ εργατικός: ζύμωνε, χτυπούσε ξινόγαλο, έφτιαχνε πίτες, ύφαινε τον αργαλειό και φρόντιζε να τα έχει όλα σε τάξη. 

Τα νεώτερα κτίρια της Μονής

Ο ηγούμενος Δαμασκηνός έχτισε και το εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία, πέρα όμως από τον χώρο της μονής φρόντιζε και τα χωράφια που ανήκαν στα περιουσιακά στοιχεία του μοναστηριού, δυστυχώς μετά τον θάνατό του δεν έμεινε τίποτα στο μοναστήρι, καθώς όλα πουλήθηκαν.

Η Μονή, δυστυχώς, τελείως ξαφνικά κατεδαφίστηκε το 1989 με απόφαση του τότε Μητροπολίτη Θεσσαλιώτιδος Κλεόπα (1913 - 1999) και κανείς μέχρι σήμερα δεν έχει βρει απάντηση για την πράξη αυτή αφού τα κελιά που χρησιμοποιούνταν από τους μοναχούς ήταν σε καλή κατάσταση και δεν είχε αναφερθεί κάποιο στατικό πρόβλημα στο σύνολο του κτιρίου.

Η επιγραφή στον νάρθηκα του Καθολικού

Η απόφαση αυτή προκάλεσε την αντίδραση αλλά και τις έντονες διαμαρτυρίες των κατοίκων της περιοχής, οι οποίοι προσέφυγαν στα δικαστήρια, αλλά φάνηκαν αδύναμοι να αποτρέψουν αυτό το πολιτιστικό έγκλημα. 

Λέγεται ότι για να συγκαλυφθούν οι όποιες ευθύνες αρμοδίων κυκλοφόρησε το ευφάνταστο σενάριο ότι οι μπουλντόζες δούλεψαν για να αποκαλύψουν τον θρυλούμενο κρυμμένο θησαυρό του «Αλή Πασά» από την εποχή της Τουρκοκρατίας. 

Ωστόσο θησαυρός ποτέ δεν βρέθηκε, το ωραίο παραμύθι έκανε εντύπωση και μετατόπισε την κουβέντα στα θρυλούμενα και όχι στα θλιβερά πεπραγμένα των καταστροφέων, η λαϊκή αρχιτεκτονική όμως χάθηκε και αντικαταστήθηκε από το μπετόν με τις τυποποιημένες καμάρες.

Η είσοδος στο Καθολικό

Μετά την κατεδάφιση το μοναστήρι ξαναχτίστηκε και πήρε την σημερινή του μορφή. 

Δεν θυμίζει καθόλου το παλιό πετρόκτιστο οίκημα και την παραδοσιακή αρχιτεκτονική ενώ από το μοναστηριακό αυτό συγκρότημα σώζεται σήμερα μόνο το καθολικό.

Αρχές της δεκαετίας του εβδομήντα χτίστηκε στα γρήγορα μια ιερατική σχολή, που έμεινε στη συνέχεια πολλά χρόνια άδεια. 

Το 2003 ήρθαν μοναχές από τη Θήβα, απεσταλμένες από τον τότε Μητροπολίτη Θηβών και Λεβαδείας Θεόκλητο, για να γεμίσουν τη μονή του Αγίου Γεωργίου και πάλι με ζωή. 

Σήμερα ζουν εδώ περίπου 30 μοναχές μεταξύ 20 και 80 ετών ενώ η νεότερη από τις τρεις πιο μικρές στην ηλικία οπαδούς του μοναστηριού είναι μόλις δεκατριών ετών και πηγαίνει ακόμα στο σχολείο.

Οι μοναχές έρχονται από όλο τον κόσμο, από τις ΗΠΑ, τη Ρωσία, το Ισραήλ, τη Νορβηγία, το Ηνωμένο Βασίλειο και τη Γαλλία, από το Μπαγκλαντές και την Ουκρανία, την Ελλάδα φυσικά, και τη Γερμανία – όπως η ηγουμένη Γερόντισσα Διοδώρα, που κρατά τα ηνία της μονής.

Ο Παντοκράτορας στον τρούλο του Καθολικού

Το μοναστήρι προσκαλεί έφηβες και νεαρές ενήλικες που θέλουν να βοηθήσουν από τον Μάρτιο μέχρι τον Νοέμβριο, στα πλαίσια εθελοντικής υπηρεσίας ή περιόδου προσωπικού προσανατολισμού, αλλά και ενήλικες που ενδιαφέρονται για τη μοναστική ζωή και θέλουν να συμβάλλουν με τα ταλέντα τους είναι ευπρόσδεκτοι.

Γλώσσες επικοινωνίας είναι κυρίως τα ελληνικά, αλλά και αγγλικά, γερμανικά, γαλλικά και ρωσικά και όλοι οι επισκέπτες μπορούν να αναλάβουν ευθύνες συμμετέχοντας ενεργά σε ένα κοινωφελές έργο χωρίς κερδοσκοπικό χαρακτήρα.

Οι δυνατότητες είναι πολλές και ποικίλες, όπως συμμετοχή στις καθημερινές εργασίες στο κτήριο της μονής και στην κουζίνα, στον στάβλο των αιγοπροβάτων, στο γαλακτοκομείο, στη συλλογή και τεμαχισμό ξύλων για τη θέρμανση, στο ξυλουργείο, στον κήπο, στη φύτευση δέντρων. 

Άποψη των τοιχογραφιών στο Καθολικό

Άποψη των τοιχογραφιών στο Καθολικό

Από τις δραστηριότητες στην Μονή
πηγή

Επίσης στην κατασκευή φρακτών, στην γηροκόμηση ηλικιωμένων και την φροντίδα κατάκοιτων ασθενών που ζουν στο μοναστήρι – εργασίες που επιτρέπουν μιαν αυθεντική προσωπική ματιά στην καθημερινή ζωή ενός ορθόδοξου μοναστηριού.

Γιορτές, αργίες και κάθε Κυριακή καλωσορίζονται οι – κυρίως Έλληνες – επισκέπτες της μονής, μια καλή ευκαιρία για τη γνωριμία καινούργιων ανθρώπων και τη διεύρυνση του προσωπικού ορίζοντα. 

Η μονή καταβάλλει προσπάθεια να γίνει κατά το δυνατόν αυτάρκης και το 2011 - 12 εγκαταστάθηκε ένα νέο σύστημα θέρμανσης, με βασική ιδέα να είναι η ανεξαρτητοποίηση από το ακριβό πετρέλαιο με δεδομένο ότι το μονή διαθέτει δασώδεις περιοχές, να αποτελεί η θέρμανση με ξύλο μια οικονομική λύση που λειτουργεί απολύτως ικανοποιητικά και αποδοτικά. 

Άποψη των τοιχογραφιών στο Καθολικό

O καυστήρας της Μονής
πηγή

Οι ηλιακοί συλλέκτες στο κεντρικό κτήριο της Μονής, θα μπορούσε να επεκταθούν, έτσι ώστε να παράγουν ζεστό νερό όλον τον χρόνο. 

Οι κήποι λαχανικών, φρούτων, μούρων και βοτάνων είναι βιολογικής καλλιέργειας ενώ πολλά και διάφορα βότανα επεξεργάζονται σε αλοιφές και βάμματα.

Στο πολύ σύγχρονα εξοπλισμένο και με όλες τις απαραίτητες προδιαγραφές,γαλακτοκομείο της Μονής, παράγονται διάφορα τυροκομικά προϊόντα υψηλής ποιότητας, κυρίως δε τυρί φέτα, γιαούρτι και κεφίρ. 

Το γάλα προέρχεται από τα αιγοπρόβατα του μοναστηριού, που σαλαγούν οι μοναχές στα λιβάδια κάτω από τα άγρυπνα μάτια ικανών τσοπανόσκυλων ενώ επιπλέον υπάρχουν πουλερικά ελευθέρας βοσκής, πάπιες, χήνες και μερικά γουρούνια.

Άποψη της Μονής

Στη μονή επίσης ράβονται και κεντιούνται ιερατικά υφάσματα και άμφια, ενώ στο εργαστήριο εικονογραφίας διατηρείται ζωντανή η τέχνη της αγιογραφίας και στο ξυλουργείο γίνονται παντός είδους επισκευές και συντηρήσεις, ενώ δημιουργούνται και νέα έπιπλα για τη μοναστηριακή χρήση.

Όλοι αυτοί οι τομείς είναι ωστόσο αναβαθμίσιμοι και ευπρόσδεκτο είναι κάθε χέρι βοηθείας και οι επισκέπτες φιλοξενούνται σε απλούς κοιτώνες με τα γεύματα να λαμβάνονται από κοινού στην τραπεζαρία.

Μοναχές, δόκιμες και επισκέπτες περνούν επίσης ένα μέρος του ελεύθερου χρόνου τους μαζί: γίνονται κοινές εκδρομές στα περίφημα μοναστήρια των Μετεώρων και στο φράγμα της μεγάλης τεχνητής λίμνης Πλαστήρα καθώς και πεζοπορίες - περιηγήσεις στη συναρπαστική φύση των γύρω βουνών.

Η Μονή πανηγυρίζει στις 23 Απριλίου ή τη Δευτέρα του Πάσχα και στις 3 Νοεμβρίου στην Ανακομιδή των λειψάνων του Αγίου Γεωργίου Μεγαλομάρτυρος.

Τηλέφωνο επικοινωνίας: (+30) 24450 41495, Fax: (+30) 24450 49138