Η ΤΙΜΙΑ ΚΑΡΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΟΛΕΟΝΤΟΣ, ΣΥΝΑΘΛΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΕΝ ΒΟΥΝΕΝΟΙΣ.

 Φυλάσσεται στον Ιερό Ναό Παμμεγίστων Ταξιαρχών και Αγίου Δημητρίου, στο Μήλεσι Ωρωπού, στην Αττική.

Ο Άγιος Μάρτυς του Χριστού Παντολέον ήν εις εκ των δώδεκα συνάθλων του Δουκὸς της Λαρίσης Νικολάου, του ειτα ασκήσαντος καὶ αθλήσαντος εν τοῖς Βουνένοις εν έτει 902. 

Ήθλησεν εν Τυρνάβω, εν ω κατέφυγε κατὰ προτροπὴν του αρχηγέτου αυτου Νικολάου, μετὰ Χριστοφόρου, Αρμοδίου, Ακινδύνου, Αιμιλιανού, Γρηγορίου, Δημητρίου, Ευωδίου, Θεοδώρου, Ιωάννου, Μιχαὴλ καὶ Παγκρατίου κατὰ τὴν επί της Θετταλίας επιδρομὴν των στυγνών Αράβων, ως Άγγελος Κυρίου αυτοίς προείπε.

Τὰ ιερὰ αυτού λείψανα μετ’ εκείνα των αυτού συνάθλων μετήνεγκεν εκ Τυρνάβου εἰς Λάρισαν ο λαοφιλὴς Επίσκοπος της πόλεως Φίλιππος.

Εν τοις εσχάτοις χρόνοις θαυμαστώς ευρέθη η σορὸς των χαριτοβρύτων του Άγίου Παντολέοντος λειψάνων υποκάτω της Αγίας Τραπέζης του Ναού τού Αγίου Παντελεήμονος εν τη περιοικίδι του Μηλεσίου Ωρωπού καὶ επεβεβαιώθησαν υπὸ του ιδίου του Αγίου εμφανισθέντος εις ευσεβή γυναίκα οσφρανθείσαν τὴν των ιερών λειψάνων ευωδίαν. Νυν θησαυρίζονται εν τω Ναό του Αγίου Δημητρίου Μηλεσίου.

ΑΠΟΤΜΗΜΑ ΤΙΜΙΑΣ ΚΑΡΑΣ ΑΓΙΟΥ ΤΡΥΦΩΝΑ ΤΟΥ ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟΥ.

 Φυλάσσεται στην Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου, Σκήτης Βεροίας.

Ο Άγιος Τρύφωνας  είναι ο Προστάτης Αγιος 

των αμπελουργών και των γεωργών.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Στην Ορθόδοξη Εκκλησία αποδίδουμε στα Αγία λείψανα τιμή και ευλαβική προσκύνηση, η όποια όμως δεν αποτελεί λατρευτική προσκύνηση η λατρεία. Τούτο γιατί κανείς ποτέ ορθόδοξος χριστιανός δεν ταύτισε στη σκέψη του τα τίμια λείψανα με «θεούς». Μακαριστός π. ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΑΛΕΒΙΖΟΠΟΥΛΟΣ (ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΩΝ ΟΜΑΔΩΝ).

Τοιχογραφία στο ναό του Προδρόμου, 
στο Απόζαρι Καστοριάς,  1728.
πηγή

Ο Άγιος Τρύφων καταγόταν από τη Λάμψακο της Φρυγίας και έζησε στα χρόνια των αυτοκρατόρων Γορδιανού Γ΄ (238 - 244), Φιλίππου (244 - 249) και Δεκίου (249 - 251). 

Προερχόταν από φτωχή οικογένεια και στη παιδική του ηλικία, έβοσκε χήνες για να ζήσει. 

Συγχρόνως όμως μελετούσε με ζήλο την Αγία Γραφή και εκτελούσε με ευλάβεια τα θρησκευτικά του καθήκοντα. 

Έτσι, σιγά - σιγά ο Τρύφων με την ευσεβή φιλομάθεια του, κατόρθωσε όχι μόνο να διδαχθεί ο ίδιος, αλλά και να διδάσκει τις αιώνιες αλήθειες της πίστεως του.

Γρήγορα η ευσεβής ψυχή του δέχθηκε τη χάρη του Αγίου Πνεύματος και ο Θεός αξίωσε τον Τρύφωνα να θαυματουργεί.

Όμως ο Άγιος θεράπευε όχι μόνο κάθε ασθένεια, αλλά και εξάγνιζε τις μολυσμένες από τα δαιμόνια ψυχές.

Όταν ο αυτοκράτορας Γορδιανός Γ', πληροφορήθηκε για τις θαυματουργικές ικανότητες τού Τρύφωνα, τον παρακάλεσε να θεραπεύσει την άρρωστη κόρη του. Ο αυτοκράτορας προσπάθησε να εκφράσει την ευγνωμοσύνη του, προσφέροντας στον Άγιο αξιώματα και χρήματα, τα οποία όμως ο Τρύφων ευγενικά αρνήθηκε.

Τοιχογραφία του αγίου Τρύφωνα
στο Βογατσικό, 18ου αιώνα.
πηγή

Όταν αυτοκράτορας έγινε ο Δέκιος, εξαπέλυσε έναν άγριο και ανηλεή διωγμό κατά των Χριστιανών. 

Το 250 ο Άγιος, επειδή δεν λάτρευε τους θεούς της ειδωλολατρικής θρησκείας και ήταν Χριστιανός, συνελήφθη από κάποιον στρατιωτικό που ονομαζόταν Φρόντων (ή Φόρτων) και οδηγήθηκε ενώπιον των επάρχων της Ανατολής, Τιβέριου Γράγχου και Κλαυδίου Ακυλίνου στη Νίκαια της Βιθυνίας. 

Ο μάντης Πομπηϊανός τον παρουσίασε στους ηγεμόνες αυτούς και ο  Άγιος Τρύφων αφού ομολόγησε με θάρρος την πίστη του στον Θεό, τότε υποβλήθηκε σε φρικτά και άγρια βασανιστήρια. 

Του κατατρύπησαν με σπαθιά όλο του το σώμα, έπειτα τον έδεσαν από τα πόδια σε άλογα και τον έσυραν με αγριότητα, σε ώρες φοβερού ψύχους, σε δύσβατες αλλά και πετρώδεις τοποθεσίες. 

Εκείνος προσευχόταν συνεχώς και έλεγε: «Κύριε, μην τους καταλογίσεις αυτή την αμαρτία» ενώ μετά το φρικτό μαρτύριο τον ρώτησαν αν σωφρονίστηκε και ήθελε να θυσιάσει στα είδωλα.

Ο Μάρτυρας του Χριστού, Τρύφωνας απάντησε τότε στον έπαρχο Ακυλίνο: «Ανόσιε και κακών αρχηγέ, είναι δυνατόν να είσαι σωφρονισμένος, όταν είσαι μεθυσμένος από τον διάβολο; Εγώ πάντοτε περνάω τον βίο μου με σωφροσύνη, γιατί έχω τον Χριστό βοηθό της ελπίδας μου». 

Τοιχογραφία του Αγίου Τρύφωνα, του 1751, προερχόμενη
από το κατεδαφισμένο σήμερα Kαθολικό της Μονής
Κοίμησης Θεοτόκου στους Δελφούς.
Βρίσκεται αποτοιχισμένη στο Βυζαντινό και
Χριστιανικό Μουσείο της Αθήνας.
πηγή

Ύστερα από αυτή την γενναία ομολογία του Τρύφωνα, τον έκλεισαν στο δεσμωτήριο με σκοπό να του δώσουν μία χρονική διορία, έτσι ώστε να απαλλαγεί από την «άνοια» αυτού και να αρνηθεί με αυτόν τον τρόπο την μεγάλη πίστη του πρός τον Χριστό. 

Αφού όμως πέρασαν κάποιες ημέρες, μετά, ο έπαρχος κάλεσε τον Άγιο και τον ρώτησε εάν κατά το διάστημα του χρόνου που πέρασε στο δεσμωτήριο και τα βασανιστήρια που τον επέβαλαν, τον έπεισαν τελικά να θυσιάσει στους θεούς. 

Ο Άγιος όμως και πάλι ομολόγησε με πνευματική ανδρεία το Όνομα του Θεού και τότε τον έσυραν γυμνό επάνω σε σιδερένια καρφιά, κατόπιν τον μαστίγωσαν ανελέητα και στη συνέχεια του έκαψαν με λαμπάδες τα πλευρά. 

Στο τέλος, μόλις ο Μάρτυρας Άγιος Τρύφωνας παρέδωσε την ψυχή του στον Θεό λέγοντας το «Κύριε Ιησού Χριστέ, δέξαι το πνεύμα μου», απέκοψαν τελικά την τίμια κεφαλή αυτού.

Τοιχογραφία στο βράχο, έξω από το 
καθολικό της Μονής του Προδρόμου
στη χαράδρα του Λούσιου, Αρκαδία.
πηγή

Οι Χριστιανοί παρέλαβαν το τίμιο λείψανο του Μάρτυρος και αφού το έχρισαν με πολύτιμα μύρα και το τύλιξαν σε ένα σινδόνιον, το κατέθεσαν σε κάποια λάρνακα και το απέστειλαν στην πόλη της Λαμψάκου κατά την επιθυμία του Αγίου.

Η Σύναξη του Αγίου Μάρτυρος Τρύφωνος ετελείτο στο Μαρτύριό του, το οποίο βρισκόταν μέσα στο σεπτό Αποστολείο του Ιωάννου του Θεολόγου, πλησίον της Μεγάλης Εκκλησίας.

Ιερό Ναό αφιερωμένο στον Άγιο Τρύφωνα έκτισε ο Μέγας Ιουστινιανός (527 - 565) στην τοποθεσία του Πελαργού Κωνσταντινουπόλεως.

Επίσης, Ιερά Μονή του Αγίου Τρύφωνος αναφέρεται και περίπου μετά τα μέσα του 9ου αιώνος, παρακείμενη στη Μητρόπολη της Χαλκηδόνος, στην οποία εκείνη την Μονή εκάρη και μοναχός ο μετέπειτα Πατριάρχης Νικόλαος ο Μυστικός (901 - 907, 912 - 925).

Την Μνήμη του Αγίου Μάρτυρος Τρύφωνα του θαυματουργού, η εκκλησία μας την Τιμάει στις 1 Φεβρουαρίου.

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

ΤΜΗΜΑ ΤΙΜΙΑΣ ΚΑΡΑΣ
ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΤΡΥΦΩΝΑ (ΚΛΙΚ ΕΔΩ)