Η ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΗ ΕΙΚΟΝΑ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΛΑΥΡΕΝΤΙΟΥ ΤΩΝ ΜΕΓΑΡΩΝ ΣΤΗΝ ΝΕΑ ΙΩΝΙΑ.

Φυλάσσεται στο Ιερό Παρεκκλήσιο του Οσίου Λαυρεντίου, εντός του Μητροπολιτικού Ναού των Αγίων Αναργύρων Νέας Ιωνίας. 

Η Τιμία Κάρα του Οσίου Λαυρεντίου,
φυλάσσεται στην Ιερά Μονή Παναγίας
Φανερωμένης στην Σαλαμίνα, της οποίας
ειναι Κτήτορας.

Με την παλιά και θαυματουργό Εικόνα του Οσίου Λαυρεντίου, συνδέθηκαν τόσο οι πρώτοι κάτοικοι της Νέας Ιωνίας, όσο και οι Χριστιανοί από όλη την Αττική.

Η θαυματουργή Εικόνα του Οσίου Λαυρεντίου στη Νέα Ιωνία μεταφέρθηκε από τη Μικρά Ασία τον Σεπτέμβριο του 1914 από την τότε κάτοχο της Γεωργία Κάλλου και αρχικά τοποθετήθηκε σε πρόχειρο ναΐσκο δίπλα στην «Ωμορφοκκλησιά» των Αθηνών και έκτοτε πλήθη προσκυνητών εισέρρεαν για να την προσκυνήσουν.

Σε επιστολή της η κάτοχος της Εικόνας στο Εκκλησιαστικό Συμβούλιο του Ναού Αγίων Αναργύρων Νέας Ιωνίας στις 8/7/1967, αναφέρει ότι επειδή ο ναΐσκος ήταν ιδιωτικός, για την αποφυγή εντυπώσεων περί εκμετάλλευσης της Εικόνας, η Ιερά Αρχιεπισκοπή Αθηνών έκρινε σκόπιμη την σφράγιση του ναού και για να μην στερήσει το δικαίωμα από τους χριστιανούς να προσκυνούν την Εικόνα, την παραχώρησε στον Ιερό Ναό των Αγίων Αναργύρων Νέας Ιωνίας.

Το 1970 ανεγέρθηκε στο νότιο κλίτος του Ναού φερώνυμο Παρεκκλήσιο,στο οποίο φυλάσσεται σήμερα η Θαυματουργή εικόνα του Οσίου Λαυρεντίου των Μεγάρων.

Μπορείτε να διαβάσετε τον βίο του Οσίου Λαυρεντίου ΕΔΩ

Η μνήμη του Αγίου τιμάται στις 7 Μαρτίου.

ΟΙ ΤΙΜΙΕΣ ΚΑΡΕΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΤΕΣΣΑΡΩΝ ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΩΝ ΤΩΝ ΕΝ ΡΕΘΥΜΝΗ.

Φυλάσσονται, πλήν της Τιμίας Κάρας του Αγίου Νεομάρτυρα Νικολάου που βρίσκεται κάπου την Ρωσία, στον ομώνυμο Ιερό Ναό των Αγίων Τεσσάρων Νεομαρτύρων στο Ρέθυμνο.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Στην Ορθόδοξη Εκκλησία αποδίδουμε στα Αγία λείψανα τιμή και ευλαβική προσκύνηση, η όποια όμως δεν αποτελεί λατρευτική προσκύνηση η λατρεία. Τούτο γιατί κανείς ποτέ ορθόδοξος χριστιανός δεν ταύτισε στη σκέψη του τα τίμια λείψανα με «θεούς». Μακαριστός π. ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΑΛΕΒΙΖΟΠΟΥΛΟΣ (ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΩΝ ΟΜΑΔΩΝ).

 

Εικόνα του 1836, των αγίων τεσσάρων μαρτύρων
στον ομώνυμο Ιερό Ναό στο Ρέθυμνο
πηγή

Στα χρόνια της Τουρκοκρατίας, στο χωριό Μέλαμπες της επαρχίας Αγίου Βασιλείου Ρεθύμνης, γεννήθηκαν οι Άγιοι Τέσσερις Νεομάρτυρες. 

Τα ονόματά τους ήταν Αγγελής, Μανουήλ που ήταν αδέλφια, γιοί του Ιωάννου Ρετζέπη, Γεώργιος, γιός Κωνσταντίνου Ρετζέπη, και Νικόλαος, γιός Ιωάννου Ρετζέπη, που ήταν εξάδελφοι των πρώτων. Γιά τούς Τούρκους είχαν τό επώνυμο Ρετζέπης όμως τό πραγματικό επώνυμο της οικογένειάς τους ήταν Βλατάκης.

Όταν ξέσπασε η επανάσταση το 1821 πήραν τα όπλα ενάντια στους βάρβαρους Τούρκους, και πολέμησαν γενναία υπέρ πίστεως και πατρίδος. 

Το 1824 κατεστάλη η επανάσταση στην Κρήτη, με τη βοήθεια Αιγυπτιακών στρατευμάτων και η Τουρκική κυριαρχία επανήλθε στο Νησί, έτσι οι Τούρκοι συνέλαβαν όλους τους επαναστάτες και υποκινητές της επανάστασης. 

Αμέσως συνέλαβαν τους Αγίους Μάρτυρες, τους έδεσαν και μετά από πεζοπορία 12 ωρών τους οδήγησαν απο τις Μέλαμπες, στον Μεχμέτ Πασά στο Ρέθυμνο, ο οποίος προσπάθησε με υποσχέσεις αρχικά και στη συνέχεια με φυλάκιση και σκληρά βασανιστήρια να τους πείσει να ασπαστούν τον Μωαμεθανισμό. 

Εικόνα των αγίων τεσσάρων Μαρτύρων

έκδοση του ομώνυμου Ιερού Ναού το 1954

πηγή

Οι Άγιοι φυλακίστηκαν στις φυλακές που βρισκόταν στη βάση του λιμενοβραχίονα του παλιού Ενετικού λιμανιού του Ρεθύμνου, εκεί όπου βρίσκεται σήμερα το Τελωνείο της πόλης.

Παρά τα φοβερά μαρτύρια που περνούσαν απάντησαν με παρρησία και γενναιότητα στον Πασά ότι: «Ἐμεῖς Χριστιανοί γεννηθήκαμε καί Χριστιανοί θά μείνομε μέχρι θανάτου».

Ο Μεχμέτ Πασάς, αποφάσισε να τους εκτελέσει και ακόμη να κάψει το χωριό τους τις Μέλαμπες, μάλιστα έβαλε έναν τελάλη την παραμονή του αποκεφαλισμού τους, να καλεί τον κόσμο για να δει το αποτρόπαιο θέαμα. 

Πίστευε έτσι ότι οι υπόλοιποι χριστιανοί θα φοβόντουσαν, δεν θα σήκωναν κεφάλι εναντίον του, και θα ασπαζόντουσαν το Ισλάμ. 

Ο τελάλης έλεγε «Ταϋτέρου τσι δύο ώρες σάμπα ίλεν (αύριο το πρωί) θα σφάξουνε στη μεγάλη Πόρτα τέσσερις γκιαούρηδες. Θα γεννούνε κι άλλα μαλζουχάθια (περίεργα) και λογής λογής μασκαραλίκια (αστεία). Οι λαδομαγατζέδες και τα ντουκιάνα (καταστήματα) θάναι σφαλικτά. Νάρθουνε ούλοι Τούρκοι και Ρωμιοί στο σεϊρι (θέαμα)», όπως και έγινε. 

Στις 28 Οκτωβρίου του 1824 ο δήμιος τους αποκεφάλισε, στη θέση Μεγάλη Πόρτα στην σημερινή κεντρική πλατεία του Ρεθύμνου.

Τόποι εκτέλεσης στην πόλη ήταν τότε, ο Πλάτανος στην κρήνη Ριμόντι (εκεί είχαν εκτελεστεί το 1700 ο Μαθιός από το Γερακάρι, για την πίστη του και το 1822 ο επίσκοπος Γεράσιμος Περδικάρης), επίσης ο πλάτανος της Μεγάλης Πόρτας (εκεί είχαν αποκεφαλιστεί το 1892 ο Μανόλης Φουντουλάκης από τα Ρούστικα και το 1659 ο Ανδρουλής Γιουλούντας από το Γιαννούδι).

Εικόνα του 1837, των αγίων τεσσάρων μαρτύρων
από τις Μέλαμπες τον τόπο καταγωγης τους
πηγή

Τα Άγια Σώματά του παρέμειναν άταφα για τρεις ημέρες και κάποιοι Χριστιανοί με επικεφαλή τον διερμηνέα του Πασά Μανουήλ Παπαδάκη, ζήτησαν στις 1 Νοεμβρίου την άδεια από το Μεχμέτ Πασά να ενταφιάσουν τα λείψανα. 

Τότε οι κάτοικοι των Περιβολίων, Γεώργιος Λαγός και Αντώνης Μπουρδούνης ή Χανιωτάκης, μαζί με άλλους χριστιανούς, πήραν και ενταφίασαν πλάι στον Ιερό Ναό του Αγίου Γεωργίου στα Περιβόλια τα λείψανα των Αγίων Τεσσάρων, σημείο στο οποίο υπάρχει μέχρι σήμερα ο τάφος τους και μετά την εκταφή τους, το 1827 τα μεν Ιερά Λείψανα των Αγίων φυλάχτηκαν στην Ιερά Μονή Αρκαδίου, ενώ οι κάρες τους στο Ρέθυμνο. 

Επί Επισκόπου Ιωαννίκιου το 1827 έγινε η εκταφή των λειψάνων τους και μέρος αυτών ενώ οι 4 κάρες μεταφέρθηκαν στον Ιερό Ναό Εισοδίων και στην Ιερά Μονή Αρκαδίου, όμως η Τιμία κάρα του Αγίου Νεομάρτυρα Νικολάου, δόθηκε αργότερα από τον Επίσκοπο σε έναν Ρώσο πλοίαρχο.

Αξίζει να αναφέρουμε κάποια θαύματα των Αγίων Τεσσάρων Νεομαρτύρων τις πρώτες κιόλας μέρες τις κοιμήσεώς τους. 

Πρώτο είναι το θαύμα με το φως που φαινόταν αναμμένο πάνω στα λείψανα των Αγίων στον τόπο του αποκεφαλισμού τους, δεύτερο θαύμα έγινε με το αίμα τους, στο μαχαίρι του Δημίου. 

Βαμβάκι εμποτισμένο στό αίμα των Αγίων
ΤεσσάρωνΜαρτύρων, ανακατεμένο μέ χώμα,
Κειμήλιο που φυλάσσεται στην Ενορία
Επισκοπής Ρεθύμνου.
πηγή

Ο Δήμιος γυρνώντας στο σπίτι του σκούπισε το μαχαίρι με ένα πανί και πήγε στο ντουκιάνι (καφενείο), η μητέρα του όμως που ήταν τυφλή, σηκώθηκε να πλυθεί, σκουπίστηκε χωρίς να το ξέρει με το πανί που είχε το αίμα των Αγίων και αμέσως είδε το φως της, γυρίζοντας από το καφενείο ο γιος της είδε το θαύμα και την ρώτησε πώς είδε το φως της.

Αυτή του είπε πως σκουπίστηκε με εκείνο το πανί, και αυτός της ομολόγησε ότι πάνω στο πανί υπήρχε το αίμα τεσσάρων χριστιανών που είχε αποκεφαλίσει, αυτή του είπε ότι είναι Άγιοι αφού μόλις σκουπίστηκε με το αίμα τους έγινε καλά. 

Το Μαχαίρι που έκοψε τις Άγιες Κεφαλές των 4 Μαρτύρων, βρίσκεται σήμερα στον Άγιο Νικόλαο της Σπλάντζια στα Χανιά.

Οι νεομάρτυρες τιμήθηκαν ως άγιοι, στη συνείδηση του κόσμου από την πρώτη στιγμή, σήμερα υπάρχουν γραπτές μαρτυρίες που βεβαιώνουν ότι οι Άγιοι τιμήθηκαν για πρώτη φορά στις 25/10/1825 (ένα χρόνο μετά τη θυσία τους) και στη μνήμη τους έψαλαν την Ακολουθία των Αγίων Πάντων, όπως γίνεται και σε παρόμοιες περιπτώσεις Αγίων που δεν υπάρχει ακολουθία. 

Τό ακόνι (ακονόπετρα) που ακόνισε τό γιαταγάνι του ο
δήμιος, ενα από τά ιερά κειμήλια των Τεσσάρων Μαρτύρων
πούφυλάσσονται στήν ενορία Επισκοπής Ρεθύμνου
πηγή

Χαρακτηριστικό σημάδι Αγιότητος αποτελεί η Εικόνα των Αγίων του 1836, που σήμερα φυλάσσεται στο Μητροπολιτικό Ναό.

Επίσης έγγραφο του 1837 βεβαιώνει ότι οι Τέσσερις Μάρτυρες γιορτάστηκαν στις 28 Οκτωβρίου της χρονιάς αυτής, στην Εκκλησία των Εισοδίων της Θεοτόκου.

Πιθανότατα την ίδια χρονιά, το 1837 να γράφτηκε η πρώτη Ακολουθία προς τιμή τους από τον Επίσκοπο Ρεθύμνης και Αυλοποτάμου Καλλίνικο Νικολετάκη και το Μητροπολίτη Κρήτης Μελέτιο Νικολετάκη. 

Η επίσημη αναγνώριση και Ανακήρυξη των Αγίων Τεσσάρων Νεομαρτύρων, άργησε πολύ να γίνει και χρειάστηκαν δυναμικές παρεμβάσεις του αείμνηστου Μητροπολίτου Ρεθύμνης κυρού Τίτου, για να γίνει, ο οποίος στις 15 Μαρτίου το 1977 έστειλε στο Οικουμενικό Πατριαρχείο επιστολή και ζητούσε την επίσημη ένταξή τους στο Αγιολόγιο της Εκκλησίας.

Ο Πατριάρχης Δημήτριος απάντησε τον ίδιο χρόνο, ετσι χρειάστηκαν συνολικά 153 χρόνια από το μαρτύριό τους για να αποκτήσει η μνήμη τους πάνδημο χαρακτήρα, με Πράξη του Οικουμενικού Πατριαρχείου. 

Η μνήμη τους τιμάται στις 28 Οκτωβρίου.

ΛΕΙΨΑΝΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΕΚ ΤΟΥ ΜΙΣΤΙ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ.

πηγή

Φυλάσσονται στον Ιερό Ναό Μεταμορφώσεως του Σωτήρος στην Αλεξανδρούπολη.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Στην Ορθόδοξη Εκκλησία αποδίδουμε στα Αγία λείψανα τιμή και ευλαβική προσκύνηση, η όποια όμως δεν αποτελεί λατρευτική προσκύνηση η λατρεία. Τούτο γιατί κανείς ποτέ ορθόδοξος χριστιανός δεν ταύτισε στη σκέψη του τα τίμια λείψανα με «θεούς». Μακαριστός π. ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΑΛΕΒΙΖΟΠΟΥΛΟΣ (ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΩΝ ΟΜΑΔΩΝ).

 

 

Ο Άγιος Δημήτριος καταγόταν από το Μιστί της Νίγδης της Καππαδοκίας όπου έζησε βίο οσιακό.

Τα χαριτόβρυτα λείψανά του βρέθηκαν με πολύ θαυματουργικό τρόπο κατά τα έτη 1860 με 1870 όταν μια αγράμματη αλλά θεοσεβής γυναίκα η Ελευθερία Ελεκίδου από το Μιστί είδε ένα όνειρο.

Οδηγεί λοιπόν τον σύζυγό της κι όλους του κατοίκους του Μιστίου σε μια κατακόμβη ανάμεσα στα χωριά Μιστί και Λιμνά, όπου τα βρήκαν αναβλύζοντα μυρίπνοον ευωδία και δίνοντας έκτοτε πλούσιες ευλογίες και πολλές ιάσεις σε όσους τον επικαλούνται.

Κατά την Μικρασιατική καταστροφή οι Καππαδόκες μετέφεραν τα άγια λείψανα και την εικόνα του αγίου Δημητρίου στο χωριό Ιάνα της Αλεξανδρούπολης όπου εγκαταστάθηκαν.

Στην εικόνα εμφανίζεται ένας Άγιος με λαϊκή καππαδοκική ενδυμασία, μάλλον ποιμένας ή και γεωργός, ο οποίος κρατάει σταυρό ενώ άλλα αγιογραφικά στοιχεία για τον Άγιο δυστυχώς δεν υπάρχουν.

Τα λείψανα του Αγίου μέχρι πρόσφατα, φυλάσσονταν στην Καππαδοκική Εστία της Αλεξανδρουπόλεως, στην εκκλησία του Αγίου Δημητρίου Ιάνας και από τον Ιανουάριο του 2012 τα αποθησαύρισαν στον Ιερό Ναό της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Αλεξανδρουπόλεως.

Επίσης τμήμα από τα άγια λείψανά του, υπάρχουν στον Ιερό Ναό Αγίου Βασιλείου και Αγίου Παντελεήμωνος Νέου Αγιονερίου Κιλκίς.