Ιερά Μονή Αγίου Ιωάννου Θεολόγου, Ζάρκο Τρικάλων.

πηγή

Βρίσκεται στις πλαγιές του βουνού Κούτρα σε απόσταση 2.5 χιλιομέτρων βόρεια από το ιστορικό χωριό Ζάρκο στα Τρίκαλα. 

Άποψη του Καθολικού της Μονής και των κελιών
πηγή

Το Ζάρκο βρίσκεται 2 χιλιόμετρα βόρεια της οδικής οδού Τρικάλων - Λαρίσης, στους πρόποδες του λόφου - Ακροπόλεως της αρχαίας πόλεως Φαϋττός, σε απόσταση 32 χιλιομέτρων από τα Τρίκαλα και 28 χιλιομέτρων από τη Λάρισα. 

Το Ζάρκο αναφέρεται στην πρόθεση 39 τής μονής Δουσίκου (16ος - 17ος αιώνας) μεταξύ των οικισμών τής επισκοπής Γαρδικίου και στην πρόθεση 215 τής μονής Βαρλαάμ. 

Επίσης σε ενθύμηση στην ακολουθία του Αγίου Βησσαρίωνος στον ναό των Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου Φαρκαδόνας και στην Ακολουθία του οσίου Δαμιανού τού Εν Ολύμπω πού βρίσκεται στον ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου Ζάρκου.

Άποψη του Καθολικού της Μονής και των κελιών
πηγή

Βόρεια τού Ζάρκου βρίσκεται η μονή τού Αγίου Ιωάννη τού Θεολόγου που είναι συνδεδεμένη με την ιστορία του Ζάρκου. 

Έπαιξε σημαντικό ρόλο στους αγώνες των Ζαρκηνών κατά την Τουρκοκρατία αφού οι αρματωλοί και οι κλέφτες της περιοχής έβρισκαν καταφύγιο σε αυτή, ενώ το καλοκαίρι του 1823 ο επίσκοπος Ζάρκου Θεοφάνης έφερε εδώ σε επαφή τον Γάλλο διπλωματικό υπάλληλο Ραφενέλ με τους επαναστάτες.

Το 1894 ή μονή προσαρτήθηκε στο μοναστήρι τού Άγιου Δημητρίου Γριζάνου ως μετόχι και στον ελληνοτουρκικό πόλεμο τού 1897 οι Τούρκοι πυρπόλησαν την μονή, κατέστρεψαν τις τοιχογραφίες και άρπαξαν ιερά κειμήλια, πολλά από τα όποια έριξαν στην φωτιά. 

Άποψη του τέμπλου της Μονής
πηγή: ΔΕΛΤΙΟ ΧΑΕ 20 (1998), Αφροδίτη Πάσαλη

Με βασιλικό διάταγμα του 1901 η μονή κηρύχθηκε διατηρητέα και ενώθηκαν με αυτή ως μετόχια τα μοναστήρια της Ζωοδόχου Πηγής Παναγίτσας Τρικάλων, της Γεννήσεως Θεοτόκου Ορφανού και του Αγίου Δημητρίου Γριζάνου. 

Το καθολικό της Μονής βρίσκεται στην ανατολική πλευρά τού περιβόλου, είναι Αθωνικού τύπου, σταυροειδής εγγεγραμμένος, με μακρόστενο νάρθηκα στα δυτικά, ανήκει στην παραλλαγή των σύνθετων τετρακιόνιων και έχει επιμηκυσμένη τη δυτική κεραία του σταυρού. 

Οι μέσες εξωτερικές διαστάσεις του είναι 16. 65 x 8. 40 μέτρα χωρίς τους πλάγιους χορούς και την κόγχη τού ιερού, εσωτερικά διατηρούνται κάποιες τοιχογραφίες που ανάγονται στον 18ο αιώνα ενώ το ξυλόγλυπτο τέμπλο του, μάλλον, προέρχεται από κάποιο άλλο μνημείο, καταλαμβάνει ολόκληρο το πλάτος τού ναού και διαθέτει θέματα από το φυτικό αλλά και το ζωικό βασίλειο. 

τοιχογραφία: ο Ενταφιασμός και η Μετάσταση του αγίου Ιωάννη του Θεολόγου
πηγή: ΔΕΛΤΙΟ ΧΑΕ 20 (1998), Αφροδίτη Πάσαλη

τοιχογραφία: H Πλατυτέρα
πηγή: ΔΕΛΤΙΟ ΧΑΕ 20 (1998), Αφροδίτη Πάσαλη

Λεπτομέρεια του τέμπλου της Μονής
πηγή: ΔΕΛΤΙΟ ΧΑΕ 20 (1998), Αφροδίτη Πάσαλη

Ανάμεσα τους υπάρχουν μεμονωμένες ολόσωμες μορφές πού κρατούν ευαγγέλιο μπροστά στο στήθος (στην επάνω απόληξη των ορθοστατών), μεμονωμένες μετωπικές μορφές κατά κεφαλήν (στα τύμπανα των τοξυλλίων τής Μεγάλης Δεήσεως) και παραστάσεις με τα θέματα του Θρήνου (στο τύμπανο του τόξου επάνω από την Ωραία Πύλη).

Επίσης παραστάσεις τής Καθόδου στον Άδη όπου ο Χριστός παριστάνεται μέσα σε κυκλική δόξα να εγείρει τον Αδάμ και την Εύα, ενώ στο επάνω μέρος δύο άγγελοι πού πετούν, τοποθετούν στέμμα στην κεφαλή του (κάτω πλαισίωση δεσποτικής εικόνας), τής Θεοτόκου ένθρονης μετωπικής με τον Χριστό στην αγκαλιά, ενώ στο επάνω μέρος δύο άγγελοι τοποθετούν στέμμα στην κεφαλή της (κάτω πλαισίωση δεσποτικής εικόνας). 

Άποψη της έκθεσης της Μονής
πηγή

Άποψη του περιβόλου της Μονής
πηγή

Άποψη της Μονής
πηγή

Ακόμη παράσταση τού Προπατορικού Αμαρτήματος και της Εκδιώξεως των Πρωτοπλάστων από τον Παράδεισο, του Ευαγγελισμού τής Θεοτόκου (κάτω πλαισίωση δεσποτικής εικόνας Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου), τής γοργόνας με δύο ουρές πού καμπυλώνονται εκατέρωθεν προς τα επάνω και συγκρατούνται από τα απλωμένα στα πλάγια χέρια της, των έφιππων στρατιωτικών άγιων Δημητρίου να φονεύει τον Σκυλογιάννη και Γεωργίου να φονεύει τον δράκοντα (στους ορθοστάτες της 'Ωραίας Πύλης), του ζεύγους των αγγέλων πού πετούν κρατώντας στέμμα ανάμεσα τους (επάνω από το τρίλοβο τόξο της Ωραίας Πύλης και στη βάση του σταυρού) καθώς και τού «"Ωσπερ Πελεκάν» (ορθοστάτης). 

Ακόμη, υπάρχουν φυλακτικά - αποτρεπτικά θέματα - σταυροί, δράκοντες, λιοντάρια και στη βάση τού σταυρού η κάρα τού Αδάμ με δύο κόκαλα από κάτω. 

Η Μονή μέχρι τις αρχές του 1990 ήταν έρημη και εγκαταλελειμμένη αφού παρ όλο που άκμαζε τον 18ο και στις αρχές του 19ου αιώνα, έμεινε για περισσότερο από 60 χρόνια στη αφάνεια και στην εγκατάλειψη.

Το 1992 η Εφορία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων σε συνεργασία με τη Μητρόπολη Τρικάλων αναστήλωσαν τα κελιά και τον Σεπτέμβριο του 1995 η μητρόπολη Τρίκκης εγκατέστησε στην Μονή, γυναικεία αδελφότητα με ηγουμένη την μοναχή Ισιδώρα, η όποια εργάζεται ακατάπαυστα για την ανακαίνιση και την συντήρηση του συγκροτήματος. 

Η μονή που πανηγυρίζει στις 8 Μαΐου και στις 26 Σεπτεμβρίου, δέχεται επισκέψεις πρωί και απόγευμα και οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να απευθύνονται στα τηλέφωνα 24330 41600.

πηγή: ΔΕΛΤΙΟ ΧΑΕ 20 (1998), Αφροδίτη Πάσαλη

Η ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΗ ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΕΛΕΗΣΤΡΙΑΣ, ΣΤΗΝ ΚΟΡΩΝΗ.

πηγή

Φυλάσσεται στο ομώνυμο Ιερό Προσκύνημα της Παναγίας Ελεήστριας στην Κορώνη. 

Το προσκυνητάρι της Παναγίας Ελεήστριας
πηγή

Το Ιερό Προσκύνημα της Παναγίας της Ελεήστριας, αποτελεί ίσως μία μοναδική και σπάνια περίπτωση για την Ορθόδοξη Εκκλησία μας.

Δεν πρόκειται για μία Εικόνα της Παναγίας αλλά για τρία διαφορετικά ιερά γλυπτά κατασκευασμένα από άγνωστο κι ανεκτίμητο υλικό τα οποία συνθέτουν ένα “Ιερό Όλον”, μία “Ιερή Εικόνα” που αποκαλύφθηκε με θαυμαστό τρόπο και μετά από ένα όραμα μιας ηλικιωμένης γυναίκας από την Κορώνη, της Μαρίας Γ. Σταθάκη.

Η γυναίκα αυτή για δεκαπέντε χρόνια έβλεπε στον ύπνο της σαν όραμα την θεϊκή μορφή της Θεοτόκου, που της υπεδείκνυε το σημείο όπου βρίσκονταν τρεις μικρές εικόνες, του Εσταυρωμένου, της Θεοτόκου και του Οσίου Λουκά.

Παρακάτω παρατίθενται κάποια από τα όνειρα της ηλικιωμένης:

Μία νύχτα ονειρεύτηκε ότι βρισκόταν στον χώρο, στον οποίο έχει τώρα κτιστεί ο ναός της Ελεήστριας και παρουσιάζεται μπροστά της μια γυναίκα ντυμένη στα λευκά, και της είπε: «Να πεις στους συμπολίτες σου να έρθουν να κάνουν ανασκαφή σ΄αυτό το μέρος και θα βρούν μέσα σε σχισμή βράχων τρεις μικρές εικόνες και εκεί που θα βρεθούν οι εικόνες να χτίσουν ναό. Τα θεμέλια του ναού να τα χτίσουν σ’ αυτόν το τοίχο, που τον διαφύλαξα ανεπηρέαστο από σεισμούς, πολέμους και θεομηνίες».

Το σημείο εύρεσης της εικόνας
πηγή

Αυτό το όνειρο το έβλεπε κάθε Σεπτέμβριο για τρία χρόνια ενώ κάποια άλλη στιγμή είδε ότι κατά την ανασκαφή και πριν βρεθούν ο εικόνες, θα έβρισκαν μια δεξαμενή με σκάλα.

Αυτά τα θεϊκά οράματα απέφυγε να τα ανακοινώσει στους συμπατριώτες της από τον φόβο μήπως της κοροϊδέψουν ή την θεωρήσουν τρελή. 

Το 1897 όμως εμφανίστηκε και πάλι η Παρθένος και την διέταξε επιτακτικά να αναζητήσει με ανασκαφές τις Άγιες εικόνες στο μέρος που της είχε υποδείξει.

Έντρομη τότε η ανακοίνωσε τα οράματά της και κατευθύνθηκαν ομαδικά άντρες και γυναίκες κάθε ηλικίας και τάξης, από την Κορώνη και τα περίχωρα στον χώρο που υπέδειξε η γυναίκα και άρχισαν να ανασκάπτουν με ευλάβεια και προθυμία.

Ο Ναός της Παναγίας Ελεήστριας
πηγή

Μετά από λίγες ημέρες βρέθηκε η δεξαμενή με την σκάλα της αλλά επειδή δεν μπορούσαν να βρούνε τις Άγιες εικόνες οι εργασίες σταμάτησαν αλλά αμέσως όμως εμφανίστηκε η Θεοτόκος στην ηλικιωμένη γυναίκα και την πρόσταξε να συνεχιστούν οι εργασίες μέχρι την ανέγερση των Αγίων εικόνων και την ανέγερση του ναού.

Σαν σημάδι για αυτούς που θα έφερναν αντιρρήσεις ή θα περιφρονούσαν το θείο όραμα, της ανήγγειλε ότι θα εμφανιστούν στον καρπό του δεξιού χεριού της τρεις μαύρες σφραγίδες.

Όντως ένα πρωί εμφανίστηκαν στον καρπό του δεξιού χεριού της γυναίκας οι τρεις σφραγίδες και όταν έγινε γνωστό στο κοινό της Κορώνης το σημάδι, προκάλεσε μεγάλη έκπληξη και αμέσως πάρα πολλοί προσέτρεξαν στον ιερό χώρο και άρχισαν πάλι οι ανασκαφές με μεγαλύτερη ευλάβεια και προθυμία από πριν. 

Επιγραφή επάνω από την είσοδο του Ναού.
πηγή

Μετά από συνεχή εργασία δέκα ημερών, μέσα σε μια μεγάλη σχισμή ενός τεράστιου ογκόλιθου βρέθηκαν οι ζητούμενες εικόνες την 21η, 22η και 23η Ιανουαρίου του 1897.

Την πρώτη ημέρα βρέθηκε το γλυπτό του Εσταυρωμένου, την δεύτερη της Θεοτόκου και την τρίτη ημέρα του Οσίου Λουκά μαζί με ένα κομμάτι από πετραχήλι και μέρος μιας λαβίδας.

Εικάζεται ότι κάποιος καλόγερος ή ιερωμένος, προκειμένου να τις σώσει από ιερόσυλους, τις τύλιξε σε ένα πετραχήλι και τις έκρυψε. 

Οι Εικόνες ήταν γλυπτές, σαν αγαλματίδια και η σύνθεση και των τριών αποτελούν τη σημερινή εικόνα της Ελεήστριας και όσο αφορά τη χρονολογία κατασκευής, σύμφωνα με τον Σουηδό Αρχαιολόγο Πέρσσον, ανήκουν στον 5 - 6 αιώνα, ενώ κάποιοι άλλοι υποστηρίζουν πως κατατάσσονται στην μεταβυζαντινή εποχή.

Ο Τάφος της Μαρίας Σταθάκη στον περίβολο του
Ναού της Παναγίας Ελεήστριας.
πηγή

Η ανέγερση του τρισυπόστατου ναού έγινε στο σημείο εύρεσης των εικόνων, μέσα σε 3 χρόνια και σύμφωνα με τις υποδείξεις της ηλικιωμένης γυναίκας με τα εγκαίνια να έγιναν στις 26 Δεκεμβρίου 1900, ημέρα Τρίτη, από τον αρχιερέα Γαβριήλ Πετρουδάκη, πρώην Μητροπολίτη Νικοπόλεως, που καταγόταν από την Λέρο και είχε έρθει για αυτόν το λόγο από την Αθήνα.

Η Θεομήτωρ Παναγία Ελεήστρια είναι για τους Κορωναίους αλλά και τους κατοίκους της ευρύτερης περιοχής κάτι περισσότερο από ένα προσκύνημα ή έναν θρησκευτικό προορισμό.

Η εκκλησία γιορτάζει : την Παρασκευή μετά το Πάσχα την ημέρα της Ζωοδόχου Πηγής, όπου τελείται επίσημη θεία λειτουργία από τον Σεβασμιότατο Μητροπολίτη Μεσσηνίας και ακολουθεί λιτάνευση της εικόνας στους δρόμους της Κορώνης. 

Επίσης στις 14 Σεπτεμβρίου του Σταυρού, του ευαγγελισμού στις 25 Μαρτίου αλλά και στις 22 Ιανουαρίου ημέρα ευρέσεως της εικόνας της Παναγίας.

Η ΤΙΜΙΑ ΚΑΡΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΗΡΑΚΛΕΙΔΙΟΥ, ΠΡΩΤΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΤΑΜΑΣΟΥ.

Φυλάσσεται στην ομώνυμη Ιερά Μονή του Αγίου Ηρακλειδίου στην Κύπρο.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Στην Ορθόδοξη Εκκλησία αποδίδουμε στα Αγία λείψανα τιμή και ευλαβική προσκύνηση, η όποια όμως δεν αποτελεί λατρευτική προσκύνηση η λατρεία. Τούτο γιατί κανείς ποτέ ορθόδοξος χριστιανός δεν ταύτισε στη σκέψη του τα τίμια λείψανα με «θεούς». Μακαριστός π. ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΑΛΕΒΙΖΟΠΟΥΛΟΣ (ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΩΝ ΟΜΑΔΩΝ).

Ο Άγιος Ηρακλείδιος, εικόνα του 18ου αιώνα στην Κύπρο.
πηγή

Ο Άγιος Ηρακλείδιος καταγόταν από το χωριό Λαμπαδού ή Λαμπαδιστός της Κύπρου και κατά μία εκδοχή, το χωριό αυτό βρισκόταν κοντά στο χωριό Γαλάτα της Σολέας, αν και οι σχετικές απόψεις διίστανται. 

Στη Λαμπαδού (ή Λαμπαδιστό) έφθασαν οι Απόστολοι Παύλος, Βαρνάβας και Μάρκος, κατά την πρώτη τους έλευση στο νησί και εκεί συνάντησαν τον Ιεροκλή, πατέρα του Αγίου Ηρακλειδίου που παρόλο που ήταν ιερέας των ειδώλων, τους βοήθησε να προχωρήσουν στην πορεία τους προς το «χιονώδες όρος» (το Τρόοδος). 

Τους έδωσε ως οδηγό τον γιό του, του οποίου το αρχικό όνομα ήταν Ηρακλέων και καθ’ οδόν, ο Ηρακλέων κατηχήθηκε από τους Αποστόλους Παύλο, Βαρνάβα και Μάρκο και βαπτίσθηκε στον ποταμό Σέτραχο της Μαραθάσας και τον μετονόμασαν Ηρακλείδιο.

Από τη Λαμπαδού ξαναπέρασαν οι Απόστολοι Βαρνάβας και Μάρκος κατά τη δεύτερη έλευσή τους στο νησί (κατέπλευσαν στον Κορμακίτη και από εκεί πέρασαν από διάφορα μέρη της περιοχής Μόρφου και κατευθύνθηκαν στη Σολέα) και τον χειροτόνησαν πρώτο Επίσκοπο της Ταμασού.

Ο Άγιος Ηρακλείδιος, τοιχογραφία του 1532,  Κύπρος.
πηγή

Ο Άγιος Ηρακλείδιος συνέστησε την τοπική Εκκλησία της Ταμασού, όπου και διέμενε σε παρακείμενο σπήλαιο, λατρεύοντας εκεί τον Θεό με τους πιστούς της νεοσύστατης Εκκλησίας, φροντίζοντας ταυτόχρονα για την εξάπλωση του Χριστιανισμού, σε όλο το νησί με την καθοδήγηση των Αποστόλων.

Μετά το μαρτυρικό θάνατο του Αποστόλου Βαρνάβα, ο Ευαγγελιστής Μάρκος ενημέρωσε σχετικά τον Απόστολο Παύλο (ο οποίος βρισκόταν στην Έφεσο) και ο τελευταίος, για να ενισχύσει το ιεραποστολικό έργο στο νησί, απέστειλε τους συνεργάτες του Επαφρά και Τυχικό προς τον μοναδικό τότε Επίσκοπο της Κύπρου, τον Άγιο Ηρακλείδιο, με οδηγίες όπως καταστήσει συγκεκριμένους Επισκόπους σε διάφορα μέρη της Κύπρου. 

Ο Άγιος Ηρακλείδιος, ο οποίος ήταν ήδη Επίσκοπος Ταμασού μεταβαίνει στους Σόλους για να βρει τον ήδη χειροτονημένο από τον Απόστολο Μάρκο Αυξίβιο, για να τον καταστήσει εκεί Επίσκοπο και στην συνάντηση ο Ηρακλείδιος νουθέτησε σχετικά τον Αυξίβιο και του υπέδειξε πώς και πού να οικοδομήσει ναό και πώς να επιτελεί την εκκλησιαστική ακολουθία.

Πανοραμική άποψη, με αεροφωτογραφία, της Μονής
Αγίου Ηρακλειδίου η οποία βρίσκεται κοντά στο χωριό
Πολιτικό της Επαρχίας Λευκωσίας.
πηγή

Στη συνέχεια και βάσει των εντολών του Αποστόλου Παύλου, ο Απόστολος Τυχικός έγινε ο πρώτος Επίσκοπος Νεαπόλεως (στη Λεμεσό) και ο Επαφράς Επίσκοπος Πάφου.

Ο Άγιος Ηρακλείδιος εργάστηκε ευδοκίμως με ζήλο και φόβο Θεού στον αμπελώνα του Κυρίου. 

Με τις υπεράνθρωπες προσπάθειές του το μικρό ποίμνιο, που σχηματίστηκε στην αρχή γύρω του, μεγάλωνε μέρα με τη μέρα, ώστε σε λίγο καιρό η πόλη της Ταμασού να γίνει ένα περίλαμπρο χριστιανικό κέντρο. Στην αύξηση αυτή, μαζί με την αρετή και τον φλογερό ζήλο του πολύ συνέβαλε το θαυματουργικό χάρισμα, με το οποίο πλούσια τον χαρίτωσε ο Κύριος και αφού τέλεσε μεγάλα θαύματα και πολλαπλασίασε το τάλαντο που του δόθηκε, απήλθε προς Κύριον, αφήνοντας διάδοχό του τον Άγιο Μνάσωνα.

Άποψη του Καθολικού της Μονής Αγίου Ηρακλειδίου
πηγή

Σύμφωνα με μία άλλη εκδοχή, ο Άγιος Ηρακλείδιος υπέστη μαρτυρικό θάνατο, βασανιζόμενος φρικτά από τους ειδωλολάτρες στην πλατεία της Ταμασού και τελειώθηκε δια ξίφους ενώ στο Συναξαριστή του Αγίου Νικοδήμου σημειώνεται ότι ο Άγιος μαρτύρησε σε φωτιά και μια άλλη αναφορά για το μαρτύριο του Αγίου Ηρακλειδίου ανάγεται στο τρίτο τέταρτο του δεκάτου αιώνα (Συναξάριο της Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως). 

Σύμφωνα, όμως, με αρχαιότερη πηγή (του 5ου ή 6ου αιώνα) που διασώζεται στον Παρισινό χειρόγραφο κώδικα 769 + 979 του δεκάτου τρίτου αιώνα (είναι ο βίος του Αγίου Ηρακλειδίου και του Αγίου Μνάσωνα, όπως συνεγράφη από το μαθητή τους Ρόδωνα) ο Άγιος Ηρακλείδιος «εκοιμήθη μετ΄ ειρήνης».

Γύρω στα 400 πάνω από το υπόγειο σπήλαιο (ενδεχομένως το «σπήλαιο» – κατοικία που αναφέρει ο Ρόδωνας στο πιο πάνω έργο), που περικλείει τον τάφο του Αγίου κτίστηκε η Ιερά Μονή του Αγίου Ηρακλειδίου που αρχικά λειτούργησε ως ανδρική, μετά από αρκετά χρόνια εγκατάλειψης, ανακαινίστηκε και επαναλειτούργησε το 1963 ως γυναικεία. 

Στη Μονή σώζονται η κάρα και τεμάχια των λειψάνων του Αγίου Ηρακλειδίου.

Η μνήμη του τιμάται από την Εκκλησία μας στις 17 Σεπτεμβρίου.

Η ΤΙΜΙΑ ΚΑΡΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΛΕΟΝΤΙΟΥ, ΕΚ ΜΟΝΕΜΒΑΣΙΑΣ.

πηγή

Φυλάσσεται στην Ιερά Μονή Παμμεγίστων Ταξιαρχών Αιγιαλείας, της οποίας είναι και Κτήτορας.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Στην Ορθόδοξη Εκκλησία αποδίδουμε στα Αγία λείψανα τιμή και ευλαβική προσκύνηση, η όποια όμως δεν αποτελεί λατρευτική προσκύνηση η λατρεία. Τούτο γιατί κανείς ποτέ ορθόδοξος χριστιανός δεν ταύτισε στη σκέψη του τα τίμια λείψανα με «θεούς». Μακαριστός π. ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΑΛΕΒΙΖΟΠΟΥΛΟΣ (ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΩΝ ΟΜΑΔΩΝ).

Όσιος Λεόντιος, ελαιογραφία του 1972.
Βρίσκεται πάνω στην λάρνακα του Οσίου στο Καθολικό της
Μονής και είναι ευλαβείας ανάθημα Κωνσταντίνου Ιερέως
και της μακαριστής πρεσβυτέρας Ασπασίας
πηγή

Πληροφορίες γιὰ το βίο καὶ το έργο του Όσίου Λεοντίου μας παρέχει τὸ Συναξάριον του Νέου Λειμωναρίου, στὸ οποίο περιέχονται τὰ σχετικά μὲ τον ιδρυτή της μονής και ένα «Ἐγκώμιον στὸν Ὅσιο Λεόντιο τὸν ἐν Ἀχαΐᾳ» πού έχουν διασωθεί. 

Τὸ πρώτο κείμενο είναι γραμμένο από τὸν Γεννάδιο Σχολάριο, σχεδόν σύγχρονο τού Αγίου (1400 - 1472), και πρώτου Πατριάρχη μετά την Άλωση της Κωνσταντινούπολης και τὸ δεύτερο κείμενο πρέπει να προέρχεται από κάποιο μαθητή τού Γενναδίου Σχολαρίου, ο οποίος εξασκείται στην συγγραφή εγκωμιαστικών λόγων.

Ο Όσιος Λεόντιος (βαπτίστηκε Λέων) γεννήθηκε περίπου το 1377 στη Μονεμβασιά και ήτανε γιος του Ανδρέα Μαμωνά, Δούκα της Μονεμβασίας και της Θεοδώρας Παλαιολογίνης κόρης του Αυτοκράτορα Ανδρόνικου Δ' Παλαιολόγου, o oποίος του ανέθεσε σπουδαία θέση στην κεντρική διοίκηση του Μοριά ενώ έτυχε μεγάλης φροντίδας από τους γονείς του και σπούδασε στην Κωνσταντινούπολη ξένες γλώσσες, φιλοσοφία και θεολογία.

Όταν πέθανε ο πατέρας του, επέστρεψε στη Μονεμβασία και φρόντισε τη μητέρα του έως ότου αυτή αποσύρθηκε στην όχθη τού ποταμού Σελινούντα όπου ιδρύει την Μονή «Ἐλπὶς τῶν ἀπηλπισμένων», γνωστή σήμερα ως Μονή Πεπελενίτσης και που εκεί η μητέρα του τελειώνει ειρηνικά τον βίο της αφού είχε δώσει την Ευχή της στον Λέων να παντρευτεί.

 Η κλίμακα προς το ασκητήριο του Οσίου
πηγή

Μετά το θάνατο της μητέρας του  ο Λέων, έχει διακαή πόθο να μονάσει, πείθει την σύζυγό του να μείνει στο σπίτι τους γιὰ την  φροντίδα των παιδιών τους, και αναχωρεί περί το 1410 σε ηλικία 33 ετών, ενδύεται τὸ μοναχικό σχήμα, λαμβάνει τὸ όνομα Λεόντιος και παραμένει κοντά στον μοναχό Γέροντα Μεννίδη.

Αργότερα αναχωρεί για το Άγιο Όρος όπου μένει αρκετό καιρό και κατά το  1415 - 1420, ήλθε γιὰ νὰ μονάσει στον Κλωκὸ στὴν θέση, που σήμερα βρίσκεται τὸ παλαιομονάστηρο.

Στην βάση του βράχου του Κλωκού υπάρχει ένα φυσικό κοίλωμα, μια σπηλιά όπου εγκαθίσταται ο Όσιος και αμέσως προσελκύει πολλούς μαθητές και έτσι δημιουργείται μια χορεία αδελφών μοναχών.

Στη συνέχεια, με την συμπαράσταση των θείων του, Δεσποτάδων του Μοριά, Θωμά και Δημητρίου Παλαιολόγων, αδελφών των βασιλέων Ιωάννου Η´ και Κωνσταντίνου ΙΑ´,  περί το 1450,  ανακαινίζεται ο προϋπάρχων ναὸς του Αρχαγγέλου Μιχαήλ που τότε πήρε το όνομα «Μοναστήρι του Αρχαγγέλου Μιχαήλ» ενώ γύρω απὸ τὸ χώρο θὰ οικοδομηθούν και άλλα οικοδομήματα μέσα και έξω απὸ τὸ μοναστήρι, των οποίων τὰ ερείπια σώζονται ακόμα και σήμερα. 

Η μονή των Παμμεγίστων Ταξιαρχών Αιγιαλείας
πηγή

Στο μοναστήρι παραχωρήθηκαν και πολλά κτήματα, ενώ παράλληλα κατασκευάσθηκε και υδραγωγείο γιὰ τις ανάγκες της μονής,  οι Παλαιολόγοι βεβαίωσαν τις παροχές μὲ επίσημα έγγραφα, πού δυστυχώς δεν σώθηκαν έως σήμερα.

Ο θαυμασμός των Παλαιολόγων για την αρετή του οσίου Λεοντίου ήταν τόσο μεγάλος που μάλιστα δωρίζουν στην Μονή τα Άχραντα Πάθη του Σωτήρος Χριστού δηλαδή τεμάχια από το Τίμιο Ξύλο, τον ακάνθινο Στεφάνι, την Χλαμύδα, τον Κάλαμο, τον Σπόγγο, τα καρφιά, τα οποία σώζονται άθικτα μέχρι και σήμερα. 

Αφού ο Όσιος έζησε 75 έτη κοιμήθηκε στην κτητορικὴ μονή του στις 11 Δεκεμβρίου του 1452, έξι μόλις μήνες πριν από την  Άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Τούρκους και ο τάφος του σώζεται στο παλαιό ερημητήριόν του: «Τὸ δὲ τίμιον αὐτοῦ λείψανον, ἐν ᾧ καὶ ζῶν ἠγωνίζετο, κατετέθη ἐν σπηλαίῳ, ἀεὶ βρύον ἰάματα τοῖς μετὰ πίστεως αὐτῷ προστρέχουσι».

Η ΤΙΜΙΑ ΚΑΡΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΓΑΘΟΝΙΚΟΥ.

Φυλάσσεται στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό του Τιμίου Προδρόμου, στην Καβάλα.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Στην Ορθόδοξη Εκκλησία αποδίδουμε στα Αγία λείψανα τιμή και ευλαβική προσκύνηση, η όποια όμως δεν αποτελεί λατρευτική προσκύνηση η λατρεία. Τούτο γιατί κανείς ποτέ ορθόδοξος χριστιανός δεν ταύτισε στη σκέψη του τα τίμια λείψανα με «θεούς». Μακαριστός π. ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΑΛΕΒΙΖΟΠΟΥΛΟΣ (ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΩΝ ΟΜΑΔΩΝ).

Άγιος Αγαθόνικος. 

Τοιχογραφία τού 1546 στον Ναό τού Αγίου 

Νικολάου τής Μονής Σταυρονικήτα, Άγιο Όρος.  

 Έργο των Θεοφάνη τού Κρητός και τού Συμεών.

πηγή

Ο Άγιος Αγαθόνικος ζούσε τον 3ο αιώνα, επί του αυτοκράτορα Μαξιμιανού στη Νικομήδεια της Μικράς Ασίας και είχε αναπτύξει έντονη ιεραποστολική δράση με αποτέλεσμα πολλοί ειδωλολάτρες να  πιστέψουν στο Χριστό και να βαφτίστουν στο όνομα της Αγίας Τριάδας.

Όταν ο κόμης Ευτόλμιος, ηγεμόνας της Νικομήδειας, επέστρεφε στην Νικομήδεια από την περιοδεία του στην Μαύρη Θάλασσα που είχε πάει για να καταδιώξει χριστιανούς, σταμάτησε στην Κάρπη όπου βρήκε τον Ζωτικό και τον θανάτωσε μαζί με τους μαθητές του με το μαρτύριο του Σταυρού.

Όταν έφτασε στην Νικομήδεια έμαθε ότι ο λεγόμενος πρίγκηψ της πόλης έγινε χριστιανός από κάποιον Αγαθόνικο και έξαλλος τους συνέλαβε μαζί με άλλους και αφού τους τιμώρησε σκληρά τους πήρε να τους οδηγήσει στη Θράκη όπου βρισκότανε ο Βασιλιάς.

Στο δρόμο, κοντά σε ένα χωριό Ποταμός, σκότωσε τους Ζήνωνα, τον Θεοπρέπιο και τον Ακίνδυνο γιατί από τις πολλές πληγές που είχανε στα πόδια τους, δεν μπορούσαν πλέον να βαδίσουν και τον αργοπορούσαν ενώ. 

Το μαρτύριο του Άγιου Αγαθόνικου. 

Τοιχογραφία τού 1547 στήν Μονή  Διονυσίου Αγ. Όρους. 

Έργο τού Τζώρτζης (Ζώρζης) Fuca.

πηγή

Κοντά στην Χαλκηδόνα αποκεφάλισε τον Σιβηριανό γιατί με παρρησία δεχόταν την Πίστη του στον Χριστό. 

Όταν έφθασε στο χωριό Άμμους κοντά στη Σηλυβρία, της Θράκης, εκεί με βασιλική διαταγή του Μαξιμιανού αποκεφάλισε, έτσι όπως τους είχε δεμένους, τον Αγαθόνικο, τον πρίγκηψ αλλά και τους άλλους χριστιανούς που πήρε από την Νικομήδεια γιατί αρνήθηκαν να προσκυνήσουν τα είδωλα.

Έτσι, όλοι ακολούθησαν το παράδειγμα του εσφαγμένου Αρνίου, του Χριστού, και άξια θα συναριθμηθούν με αυτούς που θα είναι «γεγραμμένοι εν τω βιβλίω της ζωής του αρνίου» (Αποκάλυψη, κα' 27), δηλαδή, με αυτούς που θα είναι γραμμένοι στο βιβλίο της αιώνιας ζωής του Αρνίου, δηλαδή του Χριστού. 

Τα λείψανα τού Αγίου Μάρτυρα Αγαθονίκου κατατέθηκαν στον Ιερό Ναό πού ανεγέρθηκε προς τιμήν του,  το 1200, στην Κωνσταντινούπολη και αποτμήματα των λειψάνων του βρίσκονται και στη Μονή Μεγάλου Σπηλαίου στα Καλάβρυτα. 

 

Η μνήμη του τιμάται από την εκκλησία μας στις 22 Αυγούστου.

Η ΤΙΜΙΑ ΚΑΡΑ ΚΑΙ ΤΑ ΛΕΙΨΑΝΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΚΑΡΣΛΙΔΗ.

πηγή

Φυλάσσονται στην Ιερά Μονή Αναλήψεως του Σωτήρος στην Σίψα της Δράμας.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Στην Ορθόδοξη Εκκλησία αποδίδουμε στα Αγία λείψανα τιμή και ευλαβική προσκύνηση, η όποια όμως δεν αποτελεί λατρευτική προσκύνηση η λατρεία. Τούτο γιατί κανείς ποτέ ορθόδοξος χριστιανός δεν ταύτισε στη σκέψη του τα τίμια λείψανα με «θεούς». Μακαριστός π. ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΑΛΕΒΙΖΟΠΟΥΛΟΣ (ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΩΝ ΟΜΑΔΩΝ).

Ο νεοχειροτόνητος ιερομόναχος Γεώργιος Καρσλίδης, το 1925.
πηγή

Ο Όσιος Γεώργιος Καρσλίδης γεννήθηκε το 1901 στη Αργυρούπολη (Χαντίκ) του Πόντου και το βαφτιστικό του όνομα ήταν Αθανάσιος.

Έμεινε από μικρός ορφανός και μάλιστα οι γονείς του πέθαναν την ίδια ημέρα ενώ την ανατροφή του ανέλαβε η ευλαβής γιαγιά του και παιδί ακόμα, προσεύχονταν συνεχώς, έκανε νηστείες και επτά χρονών πήγε και προσκύνησε την Παναγιά του Σουμελά.

Μετά τον θάνατο της γιαγιάς του και της αδελφής του αναχωρεί με τον παππού του για το Ερζερούμ, στην Θεοδοσιούπολη της Μεγάλης Αρμενίας όμως ο θάνατος και του παππού του αλλά και η κακομεταχείριση του αδελφού του τον φέρνουν στα μέρη του Καυκάσου. 

Μόνος, φτωχός και πονεμένος φθάνει στην Τυφλίδα της Γεωργίας και οδηγείται από τον εκεί επίσκοπο στην Ιερά Μονή της Ζωοδόχου Πηγής όπου ενδύεται το μοναχικό ένδυμα στην ηλικία μόλις των εννέα ετών και θα το διατηρήσει επί μισό αιώνα ενώ στις 20 Ιουλίου του 1919 σε ηλικία 18 ετών κείρεται μοναχός και από Αθανάσιος ονομάζεται Συμεών.

Ο Όσιος Γεώργιος Καρσλίδης ο Ομολογητής, κατά την κουρά του

το 1919 ονομάζεται Συμεών. Στην φωτογραφία το πιστοποιητικό

της κουράς και της χειροτονείας του

πηγή

Φωτογραφία του ως λαϊκός στα 28 χρόνια του,
κατά την αναχώρησή του από την Ρωσία κατ
ανάγκη προκειμένου να έρθει στην Ελλάδα το 1929
πηγή: πηγή

Στην Μονή της Ζωοδόχου Πηγής, συνάντησε έναν θείο του επίσκοπο, που τον βοήθησε πνευματικά.

Το άθεο καθεστώς της επανάστασης του 1917 δίωξε την Εκκλησία, τον κλήρο και τον μοναχισμό και μαζί με άλλους μοναχούς της μονής του φυλακίσθηκε σε μια ανήλια και υπόγεια φυλακή, από όπου περνούσαν υπόνομοι και πολλοί αδελφοί του τελείωσαν μαρτυρικά τον βίο τους εκεί.

Τις τραγικές ημέρες του διωγμού της Εκκλησίας από τους κομμουνιστές στην Γεωργία, ο νεαρός Ιεροδιάκονος συνελήφθη ως «ἐχθρὸς τοῦ λαοῦ», υπέστη φυλακίσεις, ταπεινώσεις, ευτελισμούς, διαπομπεύσεις και ανήκουστους βασανισμούς, ακόμη καταδικάσθηκε σε θάνατο και τουφεκίστηκε, αλλά σώθηκε θαυματουργικώς!

Στις 8 Σεπτεμβρίου του 1925 χειροτονήθηκε Πρεσβύτερος και Πνευματικός, μετονομάσθηκε σε Γεώργιος, λειτουργούσε στα Γεωργιανά και σύντομα απέκτησε φήμη διακριτικού, διορατικού και προορατικού Γέροντος ενώ πολύς κόσμος ερχόταν από μακριά για να γνωρίσει και να συμβουλευθεί τον νεαρό ιερομόναχο. 

Ο Όσιος Γεώργιος Καρσλίδης ως λειτουργός το 1936.

πηγή

Στις συχνές θείες λειτουργίες του μνημόνευε πολλά ονόματα, στο κελί του μελετούσε και προσευχόταν συνεχώς ενώ η εγκράτεια, η άσκηση, η αγρυπνία και η νηστεία ήταν αδιάκοπες και οι προφητείες του εκπληρώνονταν

Το 1923 από την Τυφλίδα μεταβαίνει στο Σουχούμ και στις 19 Οκτωβρίου του 1929, ήρθε στην Ελλάδα μετά από πολλές περιπέτειες και αρχικά στην Θεσσαλονίκη, έπειτα στην Κατερίνη στα χωριά Αλώνια και Κούκκος, μετά στο Μικρό Δάσος του Κιλκίς και τέλος το 1930 στην Σίψα της Δράμας. 

Οι κακουχίες της φυλακής της Γεωργίας τον είχαν αφήσει ημιπαράλυτο, πολύ αδύναμο και πολλές φορές δυσκολευόταν πολύ να περπατήσει, ώστε τον σήκωναν στα χέρια, για να μετακινηθεί. 

Ολη η περιουσία του ήταν λίγα εκκλησιαστικά βιβλία στην γεωργιανή γλώσσα, ιερατικά άμφια, εικόνες και μέρος των λειψάνων της αδελφής του Άννας. 

Το 1938 κτίζει το μοναστηράκι της Αναλήψεως, εκεί θα λειτουργεί, θα εξομολογεί, θα κηρύττει, θα προλέγει, θα θαυματουργεί επί μία ολόκληρη εικοσαετία ενώ το 1941 κατά θαυμαστό τρόπο σώζεται και πάλι από βέβαιο θάνατο από τους Βούλγαρους, που τον είχαν συλλάβει προς εκτέλεση. 

Η Τιμία Κάρα του Αγίου Γεωργίου Καρσλίδη
πηγή

Ο Όσιος Γεώργιος συμβουλεύοντας τα πνευματικά του παιδιά τόνιζε ότι πρέπει να νηστεύουν σωστά, γιατί η νηστεία είναι μια άσκηση για τον χριστιανό, είναι λάθος να νηστεύεις, έλεγε, μια εβδομάδα στην αρχή και μια εβδομάδα στο τέλος της νηστείας. 

 

Πάνω σε αυτό το θέμα ανέφερε μια μέρα και το εξής παράδειγμα: " Όταν είσαι πάνω σε μια γέφυρα και βρέχει δυνατά κι έχεις απλωμένο ένα σχοινί κι αρχίζεις να το μαζεύεις, επειδή βρέχεσαι δεν το κόβεις για να φύγεις, αλλά περιμένεις να το μαζέψεις όλο κι άς βρέχεσαι".

Τόνιζε ακόμη ο π. Γεώργιος ότι οι ανάδοχοι δεν πρέπει να μαλώνουν και ότι ο κάθε χριστιανός πρέπει να βαφτίσει το λιγότερο τρία παιδιά. Το καθήκον του νουνού, έλεγε, είναι να μαθαίνει στα βαφτιστικά του από μικρά να πηγαίνουν Εκκλησία, να κοινωνούν τακτικά, να ακολουθούν το σωστό δρόμο, να γίνουν καλοί άνθρωποι και χριστιανοί.

Προείδε και προείπε επακριβώς το μακάριο τέλος του, προετοιμα­σμένος από καιρό το ανέμενε με περισσότερη προσευχή και τρεις μέρες πριν τον θάνατο του τελέσθηκε το μυστήριο του ιερού ευχελαίου, μετάλαβε των αχράντων μυστηρίων, συγχώρεσε, ευλόγησε κι ευχήθηκε σε όλους. 

Κοιμήθηκε στις 4 Νοεμβρίου του 1959 και οι τελευταίες λέξεις που ακούσθηκαν από τα χείλη του ήτανε: «Της ευσπλαγχνίας την πύλην άνοιξον, ευλογημένη Θεοτόκε». 

Η Πατριαρχική Πράξη Αγιοκατατάξεως του Οσίου Γεωργίου Καρσλίδη
πηγή

Ο τάφος του Οσίου Γεωργίου Καρσλίδη, πριν την ανακομιδή
των λειψάνων του, που βρίσκεται στην Ι.Μ. Αναλήψεως,
Ταξιαρχών (Σίψα) Δράμας
πηγή

Θάφτηκε πίσω από τον ιερό ναό της Αναλήψεως, όπου λειτουργούσε επί τριάντα περίπου χρόνια με τα άμφιά του, τον σταυρό του και τα λειτουργικά του βιβλία που είχε από την Γεωργία ενώ η Αγιοκατάταξη του Οσίου Γεωργίου, έγινε το 2008 υπό του Παναγιωτάτου και Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου στην Δράμα. 

Η Ιερά Μητρόπολη Δράμας εκπλήρωσε ένα χρέος ιερό προς την Αγιωτάτη Εκκλησία της Γεωργίας, της οποίας γέννημα, θρέμμα και κληρικός υπήρξε ο νεοφανής Όσιος Γεώργιος (Καρλσίδης). 

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Δράμας κ.κ. Παύλος, επικεφαλής 35μελούς συνοδείας από τη Δράμα και αντιπροσωπείας της Μονής Αναλήψεως της Δράμας με την Καθηγούμενη γ. Πορφυρία μετέβη στην Γεωργία, όπου στις 27 Αυγούστου του 2016 παρέδωσε τεμάχιο ιερού λειψάνου του Οσίου Γεωργίου (Καρσλίδη) στον Επίσκοπο της Τσάλκας κ. Γρηγόριο, αφού εκεί υπάγεται το χωριό του Οσίου, το Χαντίκ. 

Στις 28 Αυγούστου του 2016 κατά την Πατριαρχική Θεία Λειτουργία στην Τιφλίδα για την γιορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου με το παλαιό ημερολόγιο παρέδωσε και έτερο τεμάχιο στον Μακαριότατο Πατριάρχη Γεωργίας κ.κ. Ηλία Β’, τονίζοντας τον πνευματικό σύνδεσμο μεταξύ Ελλήνων και Γεωργιανών λόγω της Ορθοδόξου πίστεως και του Οσίου Γεωργίου, ο οποίος επέστρεψε στον τόπο που αγάπησε δοξασμένος για να αποτελεί τον πνευματικό σύνδεσμο και πρεσβευτή όλων μας.

Η Μνήμη του τιμάται από την Εκκλησία μας στις 4 Νοεμβρίου.