Φυλάσσεται
στην Ιερά Μονή Εσφιγμένου Αγίου Όρους.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Στην Ορθόδοξη Εκκλησία αποδίδουμε στα Αγία λείψανα τιμή και ευλαβική προσκύνηση, η όποια όμως δεν αποτελεί λατρευτική προσκύνηση η λατρεία. Τούτο γιατί κανείς ποτέ ορθόδοξος χριστιανός δεν ταύτισε στη σκέψη του τα τίμια λείψανα με «θεούς». Μακαριστός π. ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΑΛΕΒΙΖΟΠΟΥΛΟΣ (ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΩΝ ΟΜΑΔΩΝ).
 |
| Βυζαντινή εικόνα που απεικονίζει την Αγία Σοφία και τις κόρες της, Οσιοπαρθενομάρτυρες Aγάπη, Πίστη και Ελπίδα |
Η
Αγία Οσιοπαρθενομάρτυρας Ελπίδα ήτανε
αδελφή με την Αγία Πίστη και την Αγία
Αγάπη και κόρη της Αγίας Σοφίας και
μαρτύρησαν όλες στα χρόνια του αυτοκράτορα
Αδριανού (117 – 138 μ.Χ.).
Οι
τρεις θυγατέρες της Αγίας Σοφίας, πήραν
τα ονόματα τους από το χωρίο της Καινής
Διαθήκης: «νυνὶ δὲ μένει πίστις, ἐλπίς,
ἀγάπη, τὰ τρία ταῦτα· μείζων δὲ τούτων
ἡ ἀγάπη». ( Α' Κορινθίους. 13:13).
Η Αγία Σοφία, τίμια και θεοσεβής γυναίκα, γρήγορα χήρεψε και με τις τρεις κόρες της από μία πόλη στην Ιταλία πήγε στη Ρώμη.
Εκεί
καταγγέλθηκαν ως φημισμένες χριστιανές,
ο αυτοκράτορας το πληροφορήθηκε αυτό,
διέταξε να τις συλλάβουν και αφού
απομόνωσαν τη μητέρα, άρχισαν να
ανακρίνουν τις κόρες.
Πρώτη
παρουσιάστηκε στο βασιλιά η δωδεκάχρονη
Πίστη και με δελεαστικούς λόγους ο
Ανδριανός προσπάθησε να την πείσει να
αρνηθεί το Χριστό και θα της χορηγούσε
τα πάντα, για να ζήσει ευτυχισμένη ζωή,
αλλά αντιμετώπισε το άκαμπτο φρόνημα
της. Τα λόγια της Αγίας Γραφής αποτέλεσαν
δυναμική απάντηση της Πίστης: «ἐν πίστει
ζῶ τῇ τοῦ υἱοῦ τοῦ Θεοῦ τοῦ ἀγαπήσαντός
με καὶ παραδόντος ἑαυτὸν ὑπὲρ ἐμοῦ»
(Γαλ. 2: 20) δηλαδή «ζω εμπνεόμενη από την
πίστη μου στον Χριστό, που με αγάπησε
και έδωσε τον εαυτό Του για τη σωτηρία
μου».
 |
| Τοιχογραφία από το Σπήλαιο της Αγίας Σοφίας στα Κύθηρα που απεικονίζει την Αγία Σοφία και τις κόρες της, Οσιοπαρθενομάρτυρες Αγάπη, Πίστη και Ελπίδα. |
Η
Πίστη μετά από βασανιστήρια
αποκεφαλίστηκε ενώ με τα ίδια λόγια απάντησε και η 10άχρονη
Ελπίδα:
«ἠλπίκαμεν ἐπὶ Θεῷ ζῶντι, ὅς ἐστι
σωτὴρ πάντων ἀνθρώπων, μάλιστα πιστῶν»
(Α΄ Τιμοθ. 4:10). Δηλαδή, «ναι, διότι έχουμε
στηρίξει τις ελπίδες μας στον ζωντανό
Θεό, που είναι σωτήρ όλων των ανθρώπων,
και ιδιαίτερα των πιστών» και αμέσως και αυτή αποκεφαλίστηκε.
Η εννιάχρονη Αγάπη απάντησε και αυτή με παρρησία ότι η ύπαρξή της είναι στραμμένη «εἰς τὴν ἀγάπην τοῦ Θεοῦ καὶ εἰς τὴν ὑπομονὴν τοῦ Χριστοῦ» (Β’ Θεσσαλ. 3: 5) και είχε το ίδιο μαρτυρικό τέλος με τις αδελφές της.
Περήφανη για τα παιδιά της η Σοφία, τα ενταφίασε με τιμές και παρέμεινε για τρεις μέρες στους τάφους τους, παρακαλώντας το Θεό να την πάρει κοντά του. Ο Θεός άκουσε την προσευχή της και η Σοφία παρέδωσε το πνεύμα της δίπλα στους τάφους των παιδιών της.
Υπολογίζεται
ότι απεβίωσαν μαρτυρικά και οι τέσσερις
το 137 και η μνήμη τους τιμάται από
την Εκκλησία μας στις 17 Σεπτεμβρίου.