ΤΟ ΔΕΞΙ ΧΕΡΙ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΣΥΜΕΩΝ ΤΟΥ ΣΤΥΛΙΤΗ.

πηγή

Φυλάσσεται στην Ιερά Μονή της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος Μουτσιάλης, στην Βέροια. 

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Στην Ορθόδοξη Εκκλησία αποδίδουμε στα Αγία λείψανα τιμή και ευλαβική προσκύνηση, η όποια όμως δεν αποτελεί λατρευτική προσκύνηση η λατρεία. Τούτο γιατί κανείς ποτέ ορθόδοξος χριστιανός δεν ταύτισε στη σκέψη του τα τίμια λείψανα με «θεούς». Μακαριστός π. ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΑΛΕΒΙΖΟΠΟΥΛΟΣ (ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΩΝ ΟΜΑΔΩΝ).

 Άγιος Συμεών ο Στυλίτης, φορητή εικόνα 18ου αιώνα.
Συλλογή  Ι.Μ. Λήμνου & Αγ. Ευστρατίου

Πρόκειται για τμήμα του δεξιού χεριού και δεν μας είναι γνωστό πώς το άγιο αυτό λείψανο αποκτήθηκε από τη μονή, με την αρχική λειψανοθήκη να έχει χαθεί πριν το 1939 ενώ η σημερινή κατασκευάστηκε το 1939. 

Λόγω του ιερού λειψάνου του, ο άγιος είναι πολύ δημοφιλής μεταξύ των κατοίκων της Βέροιας αλλά και της ευρύτερης περιοχής. 

Ο Αγιος Συμεών ο Στυλίτης έζησε, στα χρόνια του αυτοκράτορα Λέοντος του Μεγάλου και του Πατριάρχου Αντιοχείας Μαρτυρίου ενώ είναι ο πρώτος γνωστός μοναχός - Στυλίτης που ασκήτεψε επάνω σε στύλο. 

Ο Συμεών γεννήθηκε στο χωριό Σισάν (σημερινό Κοζάν) της Κιλικίας περίπου το 389, από γονείς βοσκούς και το ίδιο έκανε και αυτός στα νεανικά του χρόνια. 

Από μικρός όμως ήταν αφοσιωμένος με όλη του την ψυχή στα θεία, τόσο θερμές άλλωστε ήταν οι προσευχές του προς το Θεό, ώστε πολλές φορές λουζόταν από δάκρυα κατάνυξης και κάποια μέρα που εκκλησιάστηκε, του έκαναν αρκετά μεγάλη εντύπωση τα λόγια του Χριστού, «μακάριοι οἱ πενθοῦντες, ὅτι αὐτοὶ παρακληθήσονται. Μακάριοι οἱ καθαροὶ τῇ καρδίᾳ, ὅτι αὐτοὶ τὸν Θεὸν ὄψονται» (Ματθαίου, ε' 4,8).

Συμεών ο Στυλίτης - Εικόνα του του 16ου αιώνα.
Ιστορικό Μουσείο στην Sanok, Πολωνία.

Δηλαδή, μακάριοι είναι εκείνοι που πενθούν για τις αμαρτίες τους και για το κακό που επικρατεί στον κόσμο, διότι αυτοί θα παρηγορηθούν από το Θεό. 

Μακάριοι, επίσης, είναι εκείνοι που έχουν την καρδιά τους καθαρή από κάθε μολυσμό αμαρτίας, διότι αυτοί θα δουν το Θεό. 

Ποθώντας, λοιπόν, και ο Συμεών να κάνει τέτοια ζωή, πήγε σε ηλικία μόλις 13 χρονών κοντά στον όσιο Ηλιόδωρο στο χωριό Τελεδάν όπου έζησε δέκα χρόνια (403 - 413) με αυστηρότατη άσκηση.

Επιθυμώντας, όμως, περισσότερη ησυχαστική ζωή, αποσύρθηκε σε ένα κελί στο χωριό Τελανισό, όπου ασκήτεψε τρία χρόνια αλλά η φήμη της αγίας του ζωής έκανε να συρρέουν πλήθη λάου κοντά του.

Η απίθανη αυστηρότητα τής ζωής του και το θαυματουργικό χάρισμα συγκέντρωναν γύρω του πλήθη ανθρώπων, που του προξενούσαν μεγάλη ενόχληση και για αυτό άρχισε να ανεβαίνει σε στύλους ολοένα και ψηλότεροι με τον τελευταίο, όπου έζησε πάνω 37 χρόνια, να είχε ύψος 16 με 18 μέτρα.

Ο άγιος Συμεών ο Στυλίτης.
Ανάγλυφο σε βασάλτη από την Συρία (5ος ή 6ος αιώνας) στο
Bode Museum, Berlin, Germany.
Βλέπουμε το Άγιο Πνεύμα πάνω στο κεφάλι του αγίου, και έναν
μοναχό ο οποίος τού πηγαίνει φαγητό ή νερό.

Ο όσιος αφιέρωνε το μεγαλύτερο μέρος του εικοσιτετραώρου στην προσευχή, έτρωγε ελάχιστα και ήταν συνεχώς όρθιος, χωρίς προφύλαξη από τον ήλιο, τη βροχή, τον άνεμο ή το κρύο. 

Δυο φορές την ήμερα διέκοπτε τον ασκητικό του κανόνα και νουθετούσε το λαό, μεριμνούσε για τούς αρρώστους και τούς δυστυχισμένους, έκανε συμβιβασμούς διαφορών, έλυνε προβλήματα και μετέστρεφε στη χριστιανική πίστη τούς αλλόδοξους που πήγαιναν σε αυτόν μαζί με τούς χριστιανούς από όλα τα σημεία τής Ανατολής και τής Δύσης. 

Κοιμήθηκε το 459 σε ηλικία περίπου 70 ετών και ο επίσκοπος Αντιοχείας Μαρτύριος, συνοδευόμενος από πολλούς κληρικούς, τοποθέτησε το πάνσεπτο και πολύαθλο σώμα του σε άμαξα και το μετέφερε στην Αντιόχεια ενώ το συνοδεύανε αναρίθμητα πλήθη πιστών με λαμπάδες και θυμιάματα και την πομπή φρουρούσε ο στρατηλάτης της Ανατολής Αρταβούριος με εξακόσιους στρατιώτες, για να μην αρπάξουν το λείψανο από ευλάβεια οι γύρω ντόπιοι χριστιανοί.

Ο ναός του Αγίου Συμεών του Στυλίτη στην Συρία.
Υπέστη τρομερές καταστροφές τα τελευταία χρόνια

Στην Αντιόχεια το υποδέχθηκε με τιμές ολόκληρη η πόλη και εναπετέθη προσωρινά την 1η ή την 25η Σεπτεμβρίου του 459 στο ναό του Αγίου Κασσιανού, μέχρι που κτίστηκε ο δικός του ναός.

Ο αυτοκράτορας Άγιος Λέων Μακέλλης (457 - 474) θέλησε να το μεταφέρει στην Κωνσταντινούπολη, εμποδίστηκε όμως αρχικά από τις παρακλήσεις των Αντιοχέων, που ήθελαν τον άγιο ως οχύρωμα της πόλης τους.

Τελικά το 467 ο αυτοκράτορας μετέφερε τα άγια λείψανα στην Βασιλεύουσα και τα κατέθεσε κοντά στο στύλο του Αγίου Δανιήλ του Στυλίτη στην περιοχή του Ανάπλου, όπου ανεγέρθη αργότερα, ναός, (μαρτύριο), του οσίου Συμεών. 

Ο ναός του αγίου Συμεών του Στυλίτη, Συρία

Λείψανο του Αγίου Συμεών του Στυλίτου παρέμενε στην Αντιόχεια, το οποίο είδε ο Ευάγριος ο Σχολαστικός το 590, μάλιστα, περιγράφει την «αγίαν κορυφήν» του αγίου: «αι κατά της κεφαλής επικείμεναι τρίχες ου διεφθάρησαν, ως δ’ αυ ζώντος και τος ανθρώποις συναλιζομένου διασώζονται». «Και το κατά του μετώπου δέρμα ερρυτίδωτο μεν και απέσκληκε, σώζεται δ’ ουν όμως». 

Δίπλα στα λείψανα σωζόταν και ο σιδερένιος κλοιός που φορούσε ο άγιος και όπως χαρακτηριστικά σημειώνει ο Ευάγριος, «ουδέ γαρ αποθανόντα τον Συμεώνην ο εραστής απέλιπε σίδηρος».

Τμήματα των λειψάνων του Αγίου Συμεών του Στυλίτη μεταφέρθηκαν στη Δύση, όπως τεμάχιο της κάρας μετά τη Σύνοδο Φερράρας - Φλωρεντίας (1438 - 9) στη Μονή των Calmadolli στο Arezzo της Ιταλίας‚ όπου σώζεται σήμερα σε βυζαντινή λειψανοθήκη, ενώ στο ναό του Αγίου Γεωργίου των Ελλήνων στη Βενετία φυλάσσεται δάκτυλό του (Βibliotheca Sanctorum ΧΙ, 1124).

Η εκκλησία του Αγ. Συμεών του Στυλίτη, είναι χτισμένη στη 

θέση που καθόταν ο Άγιος. Είναι γνωστή ως Qalat Seman, 

το «Φρούριο του Συμεών». Χρονολογείται τον 5ο αιώνα, 

βρίσκεται 30 χλμ βορειοδυτικά της πόλης Χαλέπι, στη Συρία.

Λείψανα του αγίου παρέμειναν βέβαια και στον ελλαδικό χώρο.

Σήμερα σώζονται, μέρος του ποδός του Αγίου στη Μονή Χιλανδαρίου Αγίου Όρους, αποτμήματα του Ιερού Λειψάνου του Αγίου φυλάσσονται στις Μονές Παντελεήμονος Αγίου Όρους, Τιμίου Προδρόμου Σκήτης Βεροίας, Αγίου Βλασίου Τρικάλων Κορινθίας, .στη Μονή Δομιανιτίσσης Ευρυτανίας, στη Μονή Αγάθωνος στην Υπάτη Φθιώτιδας κ.α. 

Το χέρι του αγίου Συμεών εκπέμπει θαυμάσια ευωδία και θεωρείται θαυματουργό, ειδικά για τα κοπάδια και τα μαντριά, λόγω του ότι ο άγιος ήταν και ο ίδιος βοσκός ενώ τον Ιούλιο και τον Αύγουστο το λείψανό του μεταφέρετε στα γύρω χωριά προς αγιασμό και προστασία των πιστών αλλά και την διαφύλαξη των ποιμνίων τους.

Η μνήμη του τιμάται από την εκκλησία μας στις 1 Σεπτεμβρίου.