ΤΟ ΔΕΞΙ ΧΕΡΙ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΜΥΤΙΛΗΝΗΣ.

Φυλάσσεται στον ομώνυμο Ιερό Ναό του Αγίου Γεωργίου, στο Σκαλοχώρι της Λέσβου και φέρει επιγραφή «Ἅγιος Γιόργις».

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Στην Ορθόδοξη Εκκλησία αποδίδουμε στα Αγία λείψανα τιμή και ευλαβική προσκύνηση, η όποια όμως δεν αποτελεί λατρευτική προσκύνηση η λατρεία. Τούτο γιατί κανείς ποτέ ορθόδοξος χριστιανός δεν ταύτισε στη σκέψη του τα τίμια λείψανα με «θεούς». Μακαριστός π. ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΑΛΕΒΙΖΟΠΟΥΛΟΣ (ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΩΝ ΟΜΑΔΩΝ).

Άγιος  Γεώργιος  Μυτιλήνης. 

Τοιχογραφία (Fresco) περίπου του 1350 στην  Εκκλησία του 

Χριστού Παντοκράτορα τής Ιεράς Μονής Βισόκι Ντετσάνι, 

Κοσσυφοπέδιο, Σερβία. 

Ο Γεώργιος ο επονομαζόμενος Σημαιοφόρος γεννήθηκε γύρω στα 776 στα παράλια της Μικράς Ασίας, ήτανε γόνος εύπορης οικογένειας που μετά το θάνατο των γονέων του μοίρασε την πατρική του περιουσία σε φτωχούς και σε ηλικία 18 ετών εκάρη μοναχός σε άγνωστη προς εμάς, κοινοβιακή Μονή, στην οποία έμεινε δύο χρόνια.

Στη Μυτιλήνη τον συναντούμε αυστηρά ασκούμενο σε σπήλαιο και το 804 χειροτονήθηκε Επίσκοπος Μυτιλήνης και στη δεύτερη φάση της Εικονομαχίας στην Κωνσταντινούπολη, μαζί με τον Πατριάρχη Νικηφόρο υπερασπίσθηκε τους εικονοφίλους, για αυτό και εξορίστηκε σε κοντινό στην Πόλη νησί. 

Κατά την περίοδο της εξορίας του ο βιογράφος του διασώσει τη μαρτυρία τριών θαυμάτων, τη θεραπεία ενός δαιμονιζόμενου ονόματι Κωνσταντίνος, ενός ακόμη δαιμονιζομένου κωφαλάλου και ενός τυφλού. 

Εξαιτίας της αυστηρής άσκησης και των κακουχιών κοιμήθηκε στις 7 Απριλίου του 821, σε ηλικία 45 ετών και επί πατριαρχείας Μεθοδίου (842 - 847) τα λείψανά του μεταφέρθηκαν στη Μυτιλήνη και αυτό το γεγονός περιγράφεται στον βίο του: «Πάντες οἱ τῆς νήσου Μυτιλήνης οἰκήτορες, ἅμα πρεσβυτέροις καὶ παντὶ τῷ κλήρῳ παρεγένοντο ἔνθα κατέκειτο τὸ σῶμα τοῦ ὁσίου πατρὸς ἠμῶν καὶ ὁμολογητοὺ Γεωργίου, καὶ δι’ ὅλης τῆς νυκτὸς ἀγρυπνήσαντες, τὴ ἐπιούση ἡμέρα λαβόντες τὸ σῶμα μετὰ ψαλμῶν καὶ ὕμνων ἀπεκόμισαν αὐτὸ εἰς τὴν ἰδὶαν νῆσον καὶ κατέθεικαν αὐτὸ μετὰ καὶ τῶν λοιπῶν πατέρων, δόξαν ἀναπέμποντες τῷ Πατρὶ καὶ τῷ Υἱῷ καὶ τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι»..

Κατά μια άλλη όμως παράδοση το σώμα του Γεωργίου τάφηκε στη Μυτιλήνη στη θέση «τρία κυπαρίσσια» ή «Σαρή Μπαμπά», όπου εικάζεται ότι εδώ ο άγιος ίδρυσε και Μονή, στην οποία κατά τα τελευταία έτη του βίου μόνασε και σύμφωνα με σωζόμενα πατριαρχικά έγγραφα του 1256, η Μονή αυτή ήταν η πρώτη στη Μυτιλήνη, υπήρξε «αυτοδέσποτη» και δεν υπάγονταν στην Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως, αλλά ούτε στη Μητρόπολη Μυτιλήνης ενώ οι μοναχοί της ονομάζονταν «οσιογεωργίται».

Κατά τον 18ο αιώνα σωζόταν και τιμόταν στη Μυτιλήνη η χείρα του Αγίου, αυτή είναι η δεξιά χείρα που σώζεται σήμερα στο Σκαλοχώρι και φέρει επιγραφή «Ἅγιος Γιόργις».

Δεν είναι γνωστό τι απέγιναν με το πέρασμα του χρόνου τα λείψανα του Αγίου, είναι όμως γνωστό, ότι το χέρι του Αγίου παρέμεινε στη Μυτιλήνη και εγκωμιάζεται στην ακολουθία του σαν θαυματουργό, όπως βλέπομε στις παρακάτω φράσεις: «Πηγήν ανεξάντλητον η ση ποίμνη των ιάσεων την ιεράν κεκτημένη σου χείρα...». «Τους πλουτούντας, μάκαρ, χείρα την σην, την σεπτήν και θείαν και τιμώντας πανευλαβώς». «Εορτάζει σήμερον η Εκκλησία την σεπτήν σου κοίμησιν, αρχιεράρχα του Χριστού σημειοφόρε Γεώργιε, σου προσκυνούσα την χείρα την πάνσεπτον».

Η μνήμη του τιμάται στις 7 Απριλίου. 

πηγή