ΤΜΗΜΑ ΤΙΜΙΑΣ ΚΑΡΑΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ ΤΟΥ ΑΕΡΟΠΑΓΙΤΟΥ.

Φυλάσσεται στην Ιερά Μονή Κοιμήσεως της Θεοτόκου Βουλκάνου, στην Καλαμάτα.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Στην Ορθόδοξη Εκκλησία αποδίδουμε στα Αγία λείψανα τιμή και ευλαβική προσκύνηση, η όποια όμως δεν αποτελεί λατρευτική προσκύνηση η λατρεία. Τούτο γιατί κανείς ποτέ ορθόδοξος χριστιανός δεν ταύτισε στη σκέψη του τα τίμια λείψανα με «θεούς». Μακαριστός π. ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΑΛΕΒΙΖΟΠΟΥΛΟΣ (ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΩΝ ΟΜΑΔΩΝ).

Πρόκειται για το μεγαλύτερο τεμάχιο της Τιμίας Κάρας του Αγίου Διονυσίου του Αρεοπαγίτου, που κατέχει η Ιερά Μονή Κοιμήσεως της Θεοτόκου Βουλκάνου, εντός μιας παλαιάς «ημισφαιροειδούς» και περίτεχνης λειψανοθήκης, από το 1776. 

Ο Άγιος Διονύσιος καταγόταν από την Αθήνα,  στην οποία γεννήθηκε το ένατο έτος μετά από την γέννηση του Χριστού και διετέλεσε μέλος του Ανώτατου Δικαστηρίου του Αρείου Πάγου, έτσι εκτός από πολιούχος άγιος των Αθηνών, είναι και προστάτης των Δικαστικών και του Δικαστικού Σώματος.

Σε νεαρή ηλικία βρέθηκε στην Ηλιούπολη της Αιγύπτου, κοντά στο σημερινό Κάιρο, ακριβώς εκείνη την Μεγάλη Παρασκευή την ώρα της σταυρώσεως του Χριστού που αν και μεσημέρι, σκοτίστηκε ο ήλιος: «Ἀπὸ δὲ ἕκτης ὥρας σκότος ἐγένετο ἐπὶ πᾶσαν τὴν γὴν ἕως ὥρας ἐνάτης» και ο Διονύσιος που έζησε το γεγονός αυτό, συγκλονίστηκε και αναφώνησε: «Ή Θεός πάσχει ή το πάν απόλλυται» (Ή ο Θεός υποφέρει ή χάνεται το παν), ενώ σημείωσε με επιμέλεια την ημέρα και την ώρα του υπερφυσικού αυτού γεγονότος, του σκοτισμού του Ηλίου.

Ιερομάρτυς Διονύσιος. 
Τοιχογραφία τού 1546 στο Παρεκκλήσιο του Αγίου Νικολάου
τής Ιεράς Μονής Σταυρονικήτα, Αγίου Όρους 
 από τον Θεοφάνη τον Κρήτα και τον Συμεών.
πηγή

Όταν επέστρεψε στην Αθήνα άκουσε το κήρυγμα του Αποστόλου Παύλου στον Άρειο Πάγο να μιλά για εκείνο το υπερφυσικό σκοτάδι κατά την Σταύρωση του Κυρίου διαλύοντας κάθε αμφιβολία μέσα του, για την εγκυρότητα της νέας του πίστης, του Χριστού.

Βαπτίσθηκε χριστιανός  με την οικογένειά του το 52 μ.Χ.  και ήτανε ένας από τους πρώτους Αθηναίους που πίστεψαν στον Χριστό ενώ η αποδοχή του Διονυσίου στον Χριστό αναφέρεται και στις Πράξεις των Αποστόλων στο κεφάλαιο 17 και στίχο 34 «τινὲς δὲ ἄνδρες κολληθέντες αὐτῷ ἐπίστευσαν, ἐν οἷς καὶ Διονύσιος ὁ Ἀρεοπαγίτης καὶ γυνὴ ὀνόματι Δάμαρις καὶ ἕτεροι σὺν αὐτοῖς».

Όταν έμαθε ότι στα Ιεροσόλυμα ζει η Μητέρα του Χριστού, ταξίδεψε μέχρι εκεί όπου και την συνάντησε και είπε: «το παρουσιαστικό της, τα χαρακτηριστικά της, η όλη εμφάνιση της μαρτυρούν, ότι είναι πράγματι Μητέρα Θεού», όμως στα Ιεροσόλυμα ξαναβρέθηκε, όταν κοιμήθηκε η Θεοτόκος και τότε αρπάχθηκε και αυτός όπως οι Απόστολοι και άλλοι Ιεράρχες, εν νεφέλες και αιθερίως μετέβη και παρέστη στην κηδεία της Παναγίας.

Ιερομάρτυς Διονύσιος. 

Τοιχογραφία τού 1290 μ.Χ, στό Πρωτάτο Αγίου Όρους 

από τόν Μιχαήλ Πανσέληνο

πηγή

Διετέλεσε Επίσκοπος των Αθηνών αφού διαδέχθηκε στον επισκοπικό θρόνο τον Αγιο Ιερόθεο, πρώτο Επίσκοπο Αθηνών.  

 

Την μαρτυρία ότι ο Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης υπήρξε επίσκοπος Αθηνών την δίνει ο Διονύσιος Κορίνθου και μας τη μεταφέρει στην Εκκλησιαστική Ιστορία του ο Ευσέβιος Καισαρείας.

Επιβραβεύθηκε από το θεό για τη χριστιανική του δράση με το χάρισμα να επιτελεί θαύματα και περιόδευσε σε πολλά μέρη της Δύσης, όπου κήρυξε τον ευαγγελικό λόγο και ερμήνευσε τις ιερές γραφές.

Όταν έφθασε στο Παρίσι συνελήφθη και αργότερα αποκεφαλίστηκε ενώ μαζί του μαρτύρησαν και δύο μαθητές του, ο Ρουστικός και ο Ελευθέριος ενώ ο ηγεμόνας της περιοχής έδωσε εντολή να μη θάψει κανείς τα άγια λείψανα των μαρτύρων, όμως κάποιοι χριστιανοί τα φύλαξαν και όταν δεν υπήρχε πλέον φόβος τα ενταφίασαν με τιμές.

Η μνήμη του τιμάται στις 3 Οκτωβρίου, όμως ύστερα από την με αριθμ. 22/30 Σεπτεμβρίου 1999 εγκύκλιο της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών, η μνήμη του Αγίου Ιερομονάχου Διονυσίου του Αρεοπαγίτου συμπεριλήφθηκε να τιμάται επιπρόσθετα και στις 12 Οκτωβρίου όπου και ορίσθηκε να τιμάται η Σύναξη των εν Αθήναις Αγίων.