ΛΕΙΨΑΝΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΚΕΙΜ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΑΣΚΗΤΗ, ΝΟΤΕΝΩΝ ΑΧΑΙΑΣ.

Φυλάσσονται στην Ιερά Μονή Κοιμήσεως της Θεοτόκου Νοτενών, στην Αχαία της Πελοποννήσου.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Στην Ορθόδοξη Εκκλησία αποδίδουμε στα Αγία λείψανα τιμή και ευλαβική προσκύνηση, η όποια όμως δεν αποτελεί λατρευτική προσκύνηση η λατρεία. Τούτο γιατί κανείς ποτέ ορθόδοξος χριστιανός δεν ταύτισε στη σκέψη του τα τίμια λείψανα με «θεούς». Μακαριστός π. ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΑΛΕΒΙΖΟΠΟΥΛΟΣ (ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΩΝ ΟΜΑΔΩΝ).

Η Εφέστια λιτανευτική εικόνα του Αγίου Ιωακείμ του Νέου Ασκητή,
στην Μονή Νοτενών.
πηγή

Ο Όσιος Ιωακείμ γεννήθηκε στα μέσα του 17ου αιώνα ή στα τέλη του 16ου αιώνα, στο χωριό Σκιαδά που βρίσκεται στους νοτιοδυτικούς πρόποδες του όρους Ερύμανθος, στη περιοχή της σημερινής Τριταίας, στην Αχαΐα. 

Σε νεαρή ηλικία, παρά τη θέληση του, αρραβωνιάστηκε μια νέα, που καταγόταν από το ίδιο χωριό, όμως εγκατέλειψε γονείς και αρραβωνιαστικιά και έγινε μοναχός στο Μοναστήρι της Χρυσοπηγής, που βρίσκεται πάνω από το χωριό Δίβρη του νομού Ηλείας. 

Στο Μοναστήρι της Χρυσοπηγής ο Άγιος έφθασε σε μεγάλα ύψη αρετής και αγιότητας, ώστε έλαβε το αξίωμα της Ιεροσύνης και ζώντας ταπεινά μέσα στην αδελφότητα, μετά την κοίμηση του Καθηγούμενου της Μονής, εκλέγεται Ηγούμενος.

Εν συνεχεία πήγε στη Μονή των Νοτενών, που βρίσκεται κοντά στη γενέτειρά του και τιμάται επ' ονόματι της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, και έγινε Καθηγούμενος της, όμως σε λίγα χρόνια, φλεγόμενος από τον πόθο της ησυχίας, παραιτήθηκε από ηγούμενος και αποσύρθηκε σε κάποιο σπήλαιο, που υπήρχε κοντά στο Μοναστήρι.

Ο ναός που είναι αφιερωμένος στον Άγιο Ιωακείμ
και βρίσκεται στην είσοδο του ασκητηρίου του.
πηγή

Στο μικρό εκείνο σπήλαιο,  έκανε σκληρή άσκηση, με προσευχές, νηστείες και αγρυπνίες, η τροφή του ήταν χυλός αλεύρου βρασμένου με μέλι, ή άγρια χόρτα βρασμένα, οι πνευματικοί αγώνες ήταν κρυφοί, γιατί φοβόταν ότι «η φανερή αρετή χάνεται, καθώς ο θησαυρός ο φανερός κλέπτεται», έτσι όλες τις νύκτες κοιμόταν όρθιος, κρεμασμένος με σχοινιά από τις μασχάλες του, έχοντας εμπρός του ένα Τετραευαγγέλιο ανοικτό.

Αν και ήταν αγράμματος, κατανοούσε την Αγία Γραφή και τα συγγράμματα των θείων Πατέρων, ώστε και ο τότε Μητροπολίτης Παλαιών Πατρών, Παρθένιος Ε' (1750 - 56 και 1759 - 70) καταδεχόταν να πηγαίνει σε αυτόν και να τον συμβουλεύεται.

Έτσι, ζούσε και αγωνιζόταν όλες τις ημέρες της ζωής του ο όσιος Ιωακείμ, έως ότου έφθασε «εἰς ἄνδρα τέλειον, εἰς μέτρον ἡλικίας τοῦ πληρώματος τοῦ Χριστοῦ» (Εφ. δ΄ 13), στα μέσα του 18ου αιώνα και καταλαβαίνοντας την ώρα της εκδημίας του, κάλεσε τους πατέρες της Μονής και τους νουθέτησε πως να πολιτεύονται και να ζουν εν ειρήνη, κατά το μοναχικό τους πολίτευμα, έπειτα, αφού έκαμε το σημείο του Σταυρού, είπε: «Εἰς χεῖράς σου, Χριστέ, παρατίθημι τὸ πνεῦμά μου» και έτσι απέπνευσε ενώ ενταφιάσθηκε ευλαβώς στον νάρθηκα του Ιερού ναού, στο μοναστήρι Νοτενών.

Λείψανα του Αγίου Ιωακείμ του Νέου Ασκητή που φυλάσσονται

σήμερα, στην ομώνυμη Μονή.

πηγή

Τρία χρόνια μετά την κοίμηση του ή δέκα χρόνια μετά, κατά άλλους, ο ανωτέρω Μητροπολίτης Παλαιών Πατρών Παρθένιος Ε', έκανε την ανακομιδή των Λειψάνων του. 

Ένας, όμως, από εκείνους που έσκαβαν, τραβώντας απρόσεκτα, έβγαλε κομμένο από τους ώμους το δεξιό χέρι του Οσίου με όλο το κρέας και το δέρμα του, έκπληκτοι όλοι, άρχισαν, να βγάζουν με τα δάκτυλα το χώμα από τον τάφο, έως ότου το υπόλοιπο σώμα του αγίου βγήκε όλο ακέραιο, πλήρες ευωδίας, και κατά κάποιον τρόπον στάθηκε όρθιο, όπως εκείνο του αγίου Σπυρίδωνος.

Η φήμη του Ιερού Λειψάνου διαδόθηκε παντού και πολλοί χριστιανοί έτρεχαν σε αυτό, άλλοι χάριν προσκυνήσεως, άλλοι για να γιατρεύσουν τα πάθη τους και όχι μόνον οι χριστιανοί, αλλά και πολλοί Τούρκοι πήγαιναν, και θεραπεύονταν από τον Άγιο.

Μετά από λίγα χρόνια, κατά την μεγάλη επιδρομή των Τουρκαλβανών στον Μωρέα, μετά την αποτυχημένη εξέγερση των Ορλωφικών, το 1770, «κρίμασιν οἷς οἶδεν ὁ Κύριος», το ιερό Λείψανο διαλύθηκε και η Αγία Κάρα του Οσίου κλάπηκε μαζί με άλλα πολύτιμα αντικείμενα της Μονής.

Σήμερα στην Ιερά Μονή των Νοτενών σώζονται λίγα Λείψανα από το ιερό σκήνωμα του οσίου Ιωακείμ του Νέου, που ευωδιάζουν και κάνουν διάφορες θεραπείες στους πιστούς, ενώ εμπρός από το σπήλαιο, στο οποίο ασκήτευε, έχει οικοδομηθεί εκκλησία επ’ ονόματί του, όπου και η μνήμη του τιμάται με λαμπρότητα στις 3 Ιουλίου.