ΤΟ ΔΕΞΙ ΧΕΡΙ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΜΥΡΩΝ.

Φυλάσσεται στον ιερό ναό του Αγίου Γεωργίου στο Βουκουρέστι της Ρουμανίας.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Στην Ορθόδοξη Εκκλησία αποδίδουμε στα Αγία λείψανα τιμή και ευλαβική προσκύνηση, η όποια όμως δεν αποτελεί λατρευτική προσκύνηση η λατρεία. Τούτο γιατί κανείς ποτέ ορθόδοξος χριστιανός δεν ταύτισε στη σκέψη του τα τίμια λείψανα με «θεούς». Μακαριστός π. ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΑΛΕΒΙΖΟΠΟΥΛΟΣ (ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΩΝ ΟΜΑΔΩΝ).

 Άγιος Νικόλαος, εικόνα του 15^ου αιώνα, 
Βυζαντινό Μουσείο Αθηνών

Έγγραφο της εποχής αναφέρει ότι το δεξιό χέρι του Αγίου Νικολάου δώρησε στον ιερό ναό του Αγίου Γεωργίου στο Βουκουρέστι της Ρουμανίας ο ηγεμόνας Μιχαήλ ο Γενναίος το 1599.

Του το είχε δωρήσει με την σειρά του ο Καθολικός αρχιεπίσκοπος του Μπάρι μετά την μεσολάβηση ενός πολύ πλούσιου εμπόρου.

Ο καθολικός αρχιεπίσκοπος ήθελε να τον τιμήσει για το ότι ο ηγεμόνας της Ρουμανίας, Μιχαήλ ο Γενναίος ήτανε σημαντικός προστάτης του χριστιανισμού στην Ευρώπη, εκείνη την ταραγμένη και δύσκολη εποχή, δίνοντας πολύ σκληρές μάχες με τους Οθωμανούς να προστατέψει τους Χριστιανούς και θεωρούνταν έτσι ως ο «πρίγκηπας της χριστιανοσύνης».

Ο Μιχαήλ απέστειλε στον Καθολικό αρχιεπίσκοπο του Μπάρι ως ευχαρίστηση για το σπουδαίο δώρο αυτό, δύο πουγγιά γεμάτα με χρυσά νομίσματα.

Επίσης για το γεγονός αυτό μιλάνε και διάφορα χρυσόβουλα που βρίσκονται σήμερα στην Μονή Σίμωνος Πέτρα του Αγίου Όρους, στην οποία Μονή Σίμωνος Πέτρας, ο ηγεμόνας Μιχαήλ ο Γενναίος μνημονεύεται και ως ένας από τους κτήτορες της.

Ρωσική εικόνα του Αγ. Νικολάου με  σκηνές από τη ζωή του.
Τέλη 15ου αιώνα ή αρχές 16ου αιώνα, Εθνικό Μουσείο, Στοκχόλμη.
πηγή

Ο Άγιος Νικόλαος γεννήθηκε στις 15 Μαρτίου του 270 στα Πάταρα της Λυκίας (σημερινό Γκελεμίς της Τουρκίας), από γονείς ευσεβείς και πλούσιους και έδρασε την εποχή των αυτοκρατόρων Διοκλητιανού (284 - 304), Μαξιμιανού (286 - 305) και Μεγάλου Κωνσταντίνου.

Σε νεαρή ηλικία έμεινε ορφανός και κληρονόμος μιας μεγάλης περιουσίας όμως ο Νικόλαος, εμπνεόμενος από φιλάνθρωπα συναισθήματα, διέθετε την περιουσία του για να ανακουφίζει άπορα, ορφανά, φτωχούς, χήρες, στενοχωρημένους οικογενειάρχες. 

Ένας μάλιστα, θα διέφθειρε τις τρεις κόρες του, προκειμένου να εξασφαλίσει χρήματα και όταν το έμαθε αυτό ο Νικόλαος, μυστικά σε τρεις νύκτες εξασφάλισε την προίκα των τριών κοριτσιών, αφήνοντας 100 χρυσά φλουριά στην κάθε μία. 

Έτσι, οι τρεις κόρες αποκαταστάθηκαν και γλίτωσαν από βέβαιη διαφθορά.

Στην συνέχεια αφιερώθηκε στον ασκητικό βίο, λόγω όμως της ξεχωριστής αρετής του τιμήθηκε, χωρίς να το επιδιώξει, αρχικά με το αξίωμα του Ιερέα στα Πάταρα και συνέχεια με το αξίωμα του αρχιεπισκόπου Μύρων. 

Άγιος Νικόλαος, τέλος του 17ου αι. μ.Χ.
Mονή Aγίου Παύλου, Άγιον Όρος.
πηγή

Από τη θέση αυτή καθοδηγούσε με περισσή αγάπη το ποίμνιό του και ομολογούσε με παρρησία την αλήθεια. 

Για το λόγο αυτό όμως και συνελήφθη από τους τοπικούς άρχοντες και ρίχτηκε με μανία στη φυλακή.

Όταν όμως ανήλθε στον αυτοκρατορικό θρόνο ο Μέγας Κωνσταντίνος ελευθερώθηκαν όλοι οι χριστιανοί που ήτανε στίς φυλακές και έτσι ο Νικόλαος επανήλθε στο αρχιεπισκοπικό του θρόνο. 

Μάλιστα έλαβε μέρος και στην Α’ Οικουμενική Σύνοδο στην Βιθυνία το 325, όπου ξεχώρισε για τη σοφία και την ηθική του τελειότητα, λέγεται δε ότι κατά τη Σύνοδο μάλιστα χαστούκισε τον Άρειο και ο Μέγας Κωνσταντίνος τον φυλάκισε.

Ο Άγιος Νικόλαος ήταν προικισμένος από τον Θεό και με το χάρισμα της θαυματουργίας με το οποίο έσωσε πολλούς ανθρώπους και όσο ήταν εν ζωή αλλά και μετά την εν ειρήνη κοίμησή του το 330. 

Για παράδειγμα όταν κάποτε κινδύνευσε κάποιος στη θάλασσα λόγω πολύ σφοδρών ανέμων και επικαλέστηκε το όνομα του αγίου σώθηκε και μάλιστα ενώ βρισκόταν στη μέση του πελάγους βρέθηκε έξαφνα αβλαβής στο σπίτι του. 

Άγιος Νικόλαος Αρχιεπίσκοπος Μύρων της Λυκίας
Τοιχογραφία της Κοίμησής του στο καθολικού της Ιεράς
Μονής Αγίου Νικολάου Αναπαυσά Μετεώρων.
πηγή

Το θαύμα έγινε αμέσως γνωστό στην Πόλη και ο λαός προσήλθε αμέσως σε λιτανεία και αγρυπνία προκειμένου να τιμήσει το θαυματουργό Άγιο.

Τα λείψανά του διατηρήθηκαν στα Μύρα της Λυκίας έως και τον ενδέκατο αιώνα, όπου το 1087 κάποιοι ναύτες τα αφαίρεσαν και τα μετέφεραν στο Μπάρι της Ιταλίας, όπου τοποθετήθηκαν στο Ναό του Αγίου Στεφάνου και σήμερα βρίσκονται στην Βασιλική του Μπάρι.

Ο Άγιος Νικόλαος τιμάται ιδιαίτερα σε όλο τον ελληνικό χώρο από τους ανθρώπους της θάλασσας και είναι προστάτης των ναυτικών, του Πολεμικού και του Εμπορικού Ναυτικού και είναι ο πολιούχος Άγιος της Αλεξανδρούπολης, του Βόλου, του Γαλαξειδίου, της Κοζάνης, του Πολύγυρου, της Σητείας και της Σύρου. 

Ο Άγιος Νικόλαος κοιμήθηκε εν ειρήνη στις 6 Δεκεμβρίου του 343, ημέρα που τιμάται και η Μνήμη του.